Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κήρυγμα του πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Ρ. Ζουμῆ

Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (14-9-2011)

Τό ἔτος 326 μ.Χ. ἡ ἁγία Ἑλένη πῆγε στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους καί νά εὐχαριστήσει τόν Θεό γιά τίς νίκες καί τούς θριάμβους τοῦ γυιοῦ της Μ. Κωνσταντίνου. Θεῖος ζῆλος τήν ἔκανε νά χτίσει 365 Ἐκκλησίες καί Μοναστήρια, γιά νά γιορτάζει κάθε μέρα τοῦ χρόνου καί ἕνα. Παράλληλα ἔκανε ἔρευνες-ἀνασκαφές, γιά τήν ἀνεύρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Μετά ἀπό πολλούς κόπους καί περιπέτειες βρέθηκαν καί οἱ τρεῖς σταυροί. Ποιός ὅμως ἦταν τοῦ Χριστοῦ; Ὁ πατριάρχης Ἱεροσολύμων Μακάριος μέ πολλούς ἱερεῖς ἔκαναν δέηση, γιά νά τούς τό ἀποκαλύψει ὁ Θεός. Κάποια φορά περνοῦσε ἀπό ἐκεῖ μία κηδεία. Εἶχε πεθάνει μία εὐσεβής γυναίκα. Πῆραν τούς σταυρούς καί σταύρωσαν, ἄγγιξαν τό σῶμα τῆς κεκοιμημένης. Στούς δύο πρώτους δέν ἔγινε τίποτε. Στό ἄγγιγμα τοῦ τρίτου ἡ πεθαμένη γυναίκα ἀμέσως σηκώθηκε, ἀναστήθηκε. Ἔτσι κατάλαβαν, ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Ζωοποιός Σταυρός τοῦ Κυρίου.

Σάν ἀστραπή διαδόθηκε ἡ εἴδηση καί πολύς κόσμος ἀπό ὅλα τά μέρη τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Παλαιστίνης συνέρρεαν, γιά νά προσκυνήσουν τό Τίμιο Ξύλο. Ὅμως ἀπό τόν συνωστισμό συνέβαιναν πολλά δυστυχήματα. Δυστυχῶς αὐτό γίνεται καί σήμερα. Πολλοί χριστιανοί μας δημιουργοῦν μεγάλη φασαρία καί ἀταξία κατά τήν θεία λειτουργία μέσα στούς Ναούς κι᾿ εἶναι πολύ κακό αὐτό. Ἔτσι πῆραν τόν Τίμιο Σταυρό καί τόν ὕψωσαν στό κέντρο τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, γιά νά τόν δοῦν ὅλοι οἱ πιστοί. Τήν ὥρα ἐκείνη ὅλοι μαζί προσκυνοῦσαν καί ἔλεγαν τό Κύριε ἐλέησον. Γι᾿ αὐτό κι᾿ ἐμεῖς σήμερα κατά τήν τελετή τῆς ὑψώσεως λέμε πολλές φορές τό Κύριε ἐλέησον.

Πάνω ἀπό τό σημεῖο πού ἦταν ὁ Τίμιος Σταυρός φύτρωσε ἕνα φυτό πού εὐωδίαζε καί κατά κάποιο τρόπο ὑπεδείκνυε, πρόδιδε τήν θέση τοῦ Σταυροῦ. Οἱ Ἑβραῖοι τό ἔκοβαν καί τό πετοῦσαν, ἀλλά ἐκεῖνο ξαναέβγαζε νέα βλαστάρια. Καί ἐπειδή ἦταν πάνω ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, τό φυτό αὐτό ὀνομάσθηκε βασιλικός. Ἀπό τότε πάντοτε συνοδεύει τόν Τίμιο Σταυρό σέ κάθε περίπτωση, εἴτε εἶναι τοῦ Σταυροῦ,εἴτε κάνουμε ἁγιασμό ἤ ὅ,τι δήποτε ἄλλο. Αὐτή ἡ τελετή ἔγινε στίς 14 Σεπτεμβρίου, γι᾿ αὐτό καθιερώθηκε αὐτήν τήν ἡμέρα νά ὑψώνουμε κι᾿ ἐμεῖς τόν Τίμιο Σταυρό.

Αὐτή ἡ ὕψωσις εἶναι ἡ δεύτερη. Ἡ πρώτη ἦταν τότε πού ὑψώθηκε στόν λόφο τοῦ Γολγοθᾶ καί σταυρώθηκε πάνω του ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ σωτήρας καί λυτρωτής τοῦ κόσμου. Τότε ἔσχισε τό χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας. Τότε ἔδωσε σέ ὅλους τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν. Τότε συνέτριψε τήν δύναμη τοῦ διαβόλου. Τότε κατήργησε τόν θάνατο καί ἄδειασε τά μνήματα.

Ὅμως, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε καί ἄλλη ὕψωση. Τό 614 οἱ Πέρσες κατέλαβαν τά Ἱεροσόλυμα καί ὁλόκληρη τήν Παλαιστίνη. Ἔκαψαν, σκότωσαν, λεηλάτησαν. Πῆραν αἰχμαλώτους καί μεταξύ αὐτῶν τόν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Ζαχαρία. Ἅρπαξαν πολλά λάφυρα καθώς καί τόν Τίμιο Σταυρό. Δεκατρία χρόνια ἀργότερα ὁ εὐσεβέστατος αὐτοκράτορας Ἡράκλειος ἔκανε ἱερό πολεμο ἐναντίον τους καί τούς νίκησε. Κατόρθωσε νά ἐλευθερώσει τόν Πατριάρχη καί νά φέρει πίσω στά Ἱεροσόλυμα τόν Τίμιο Σταυρό. Περίμενε τήν 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 629, γιά νά ὑψώσει καί πάλι στόν Γολγοθᾶ τόν Τίμιο Σταυρό.

Ὅμως καθώς ἀνέβαινε τά σκαλοπάτια σκόνταψε καί ἔπεσε τό στέμα ἀπό τό κεφάλι του. Τό ἐθεώρησε σάν ὑπόδειξη καί ὑπενθύμιση τοῦ Χριστοῦ, ὅτι βασιλιάς ἐδῶ εἶναι ὁ ἴδιος. Ἔτσι ὁ Ἡράκλειος ἀνέβηκε τόν Γολγοθᾶ ἀσκεπής, χωρίς τό στέμα του. Μάλιστα ἀπό τότε ὁ Πατριάρχης καί οἱ οἱ ἄλλοι Ἀρχιερεῖς, ὅταν λειτουργοῦν, δέν φοροῦν μίτρα, ἀλλά τό ταπεινό μοναχικό ἐπανωκαλύμαυχο.

Μετά ἀπό αὐτά ὁ Πατριάρχης τεμμάχισε τόν Τίμιο Σταυρό καί τόν μοίρασε σέ πολλά μέρη, γιατί θεώρησε ὅτι τό Τίμιο Ξύλο ἀνήκει σέ ὅλον τόν κόσμο. Μία ἐσχατολογική προφητεία λέει, ὅτι κατά τήν δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου, ἕνα ἀπό τά συγκλονιστικά γεγονότα πού θά γίνουν εἶναι, ὅτι ὅλα αὐτά τό κομμάτια ἑνωθοῦν πάλι σέ ἕνα καί θά σχηματίσουν κανονικά τόν Τίμιο Σταυρό, ὅπως ἦταν στήν ἀρχή. Σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τοῦ  ἱεροῦ Χρυσοστόμου οἱ διαστάσεις του ἦταν 4,50Χ2,40 καί τό πάχος του μία σπιθαμή.

Γιά νά τελειώσουμε ὅμως πρέπει νά ποῦμε, ὅτι ἔχουμε καί μία ἀκόμη ὕψωση. Νά ὑψώσουμε τόν Τίμιο Σταυρό μέσα στήν ψυχή μας, γιά νά πολεμοῦμε μέ αὐτόν καί νά νικοῦμε τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο. Ἀπό τότε πού ὁ Χριστός καρφώθηκε καί πέθανε πάνω σ᾿ αὐτόν, ἔγινε ὅπλο ἐναντίον ἐκείνων πού τό χρησιμοποιοῦσαν. Ὅπλο ἐναντίον τῶν ἀπίστων καί εἰδωλολατρῶν. Θά μποροῦσε νά ἀποβεῖ ὅπλο καί ἐναντίον μας, ἄν ἐμεῖς δέν προσέχουμε τήν ζωή μας, ἄν δέν τόν ἀσπαζώμαστε μέ μεγάλη εὐλάβεια, ἄν δέν τόν σχηματίζουμε κανονικά στό σῶμα μας. Γράφει τό Πηδαλιο: Ὁ Τίμιος Σταυρός προσκυνεῖται δεύτερος μετά τό ἱερό Εὐαγγέλιο. Προσκυνοῦντες τόν Σταυρόν, προσκυνοῦμεν τόν Ἐσταυρωμένο Χριστό.

Ἀγαπητοί μου,

Ψάλλουμε στό σημερινό ἀπολυτίκιο, Σῶσον, Κύριε, τόν λαόν σου... Τί θέλει νά μᾶς πεῖ αὐτό; Ὅτι ὁ λαός ἀνήκει στόν Θεό καί ὄχι στούς κοσμικούς ἄρχοντες. Εἴμαστε λαός τοῦ Θεοῦ. Ἑπομένως οἱ ἄρχοντες δέν ἔχουν κανένα δικαίωμα νά συμπεριφέρωνται στόν λαό σάν νά εἶναι κτῆμα τους, ἰδιοκτησία τους καί νά τόν κατευθύνουν ὅπου αὐτοί θέλουν. Πολύ δέ περισσότερο δέν μποροῦν νά τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό, νά ψηφίζουν ἀντιχριστιανικούς νόμους ἤ νά βάζουν στό περιθόριο τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ἀρχηγός καί βασιλιάς μας εἶναι μόνο ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος μέ τό σκῆπτρο τοῦ Σταυροῦ μᾶς ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία του, στόν Παράδεισο. Ἡ δύναμις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι προστατευτική, ἀλλά καί ἁγιαστική. Αὐτός νά φυλάει ὅλους μας, τίς οἰκογένειές μας καί τά παιδιά μας, τό Ἔθνος μας, τήν Πατρίδα μας, τήν οἰκουμένη ὅλη. Ἀμήν.-