Παναγιώτης Σημάτης :
Στη συνέχεια παραθέτω τό σχόλιο του κ. Ρουμελιώτη:
Το ιστολόγιο panagiotisandriopoulos δημοσίευσε την επιστολή του Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιω. Ζηζιούλα, στην οποία ο Περγάμου κατηγορεί τον μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο, ότι «παραποίησε κατάφωρα κείμενό του». Στα σχόλια επισημάναμε την θέση του κ. Δ. Ρουμελιώτη, ο οποίος σημειώνει ότι:
«Για εμενα προσωπικα, ειναι απωρειας αξιο, πως ο σεβαστος Ιεραρχης Περγαμου Ιωαννης και επιστημων, παραπονιεται για την προσθηκη μιας προτασεως, που δεν γνωριζω εαν οντως εχει δικιο, και εαν εχει δικιο, βεβαιως δικαιως παραπονειται.
Ομως, οταν εχουμε απο τον λογο του, παρέκκλιση της θεόθεν Ορθοδόξου θεολογίας και παραδόσεως, το θέμα της προτάσεως κατά την ταπεινή μου γνώμη ωχριά».
Ο ίδιος στη συνέχεια παραθέτει μια από τις πολλές αιρετίζουσες θέσεις του Ζηζιούλα. Γράφει: «Τωρα επι του προκειμενου, εαν ιεραρχης της Ορθοδοξιας μας λεγει οτι η θεωση ειναι θεμα της προσωπικης υποστασεως του Χριστου και οχι των ακτιστων ενεργειων της Αγιας Τριαδος, αυτος Ορθοδοξει???».
Στη συνέχεια παραθέτω τό σχόλιο του κ. Ρουμελιώτη:
Ο/Η Dimitris Roumeliotis είπε...
Το θεμα της ενωσεως ειναι ακανθωδες και σπουδαιο.
Ολοι οι ορθοδοξοι επιθυμουμαι την ενωση.
Και για αυτη προσευχωμασται.
Εχουμε ενα ημερολογιακο σχισμα να καλυψουμε και μια παπικη αιρεση.
Ομως η ενωση εχει νοημα μονο εαν ειναι εν Χριστω...
Και αυτο δεν φαινεται να ειναι της μοδας.
Η ενωση μπορει να γινει μονον εαν οσοι εφυγαν οικειοθελως, ζητησουν να επιστρεψουν και οικειοθελως και απωδεχθουν τα οσα το Θεος απεκαλυψε, αρνουμενοι οσα το ανθρωπινο μυαλο ετεχνουργησε.
Θα χαρουμε να δουμε τον Οικουμενικο Πατριαρχη να βαπτιζει τον παπα τσ ρωμης, τον Σεβ. Περγαμου να βαπτιζει τον ρατσιγκερ και τον κο Πανωτη σε χρεος αναδοχου και την αγια πιστη των πατερων μας ΑΛΩΒΗΤΟΝ.
Και ολα αυτα, εν Χριστω, και παντων επομενων των πατερων και ΑΠΑΝΤΕΣ ΕΠΙ ΓΗΣ επομενων Χριστου εν τη κοινη πιστη, αποκλειομεων των πονηρων ιδιοπιστιων.
Τωρα επι του προκειμενου, εαν ιεραρχης της Ορθοδοξιας μας λεγει ότι ηθεωση ειναι θεμα της προσωπικης υποστασεως του Χριστου και οχι των ακτιστων ενεργειων της Αγιας Τριαδοςαυτος Ορθοδοξει???
Κατα ποσο το σεβαστο αυτο προσωπο, το οποιο αξιωθηκε της αρχιερωσυνης εν τη Ορθοδοξω Εκκλησια, ορθοτομει τον απεκαλυμενο λογο του Θεου???
Και στην νοητικη του προσωπου αυτου ως ιεραρχου και αδελφου, πως θα υπαρξει η ορθοτομηση του λογου του Θεου και η ορθοδοξη εννοια της ενωσεως των αιρεσεων και σχισματων μετα της Εκκλησιας, οταν πρεσβευει τα αλλοτρια ιδιοπιστων???
Οταν ο ιεαρχης αυτος ομιλει περι ενωσεως, εχουμε καθε δικαιωμα να φοβουμεθα οτι εννοει μια ενωση του ειδους της καταπτιστου Φεραρας.
Εμεις, οταν μιλαμε για ενωση, εννοουμε την οιειοθελη βαπτιση των αιρετικων μετα την αιτηση των να κατηχηθουν και να επιστρεψουν στην Μια Αγια και ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ Εκκλησια.
Για μια τετοια ενωση πολλοι θα εδιναν και την ζωη τους αγνωστοι στους ανθρωπους και γνωστοι στον Θεο.
Ολοι οι ορθοδοξοι επιθυμουμαι την ενωση.
Και για αυτη προσευχωμασται.
Εχουμε ενα ημερολογιακο σχισμα να καλυψουμε και μια παπικη αιρεση.
Ομως η ενωση εχει νοημα μονο εαν ειναι εν Χριστω...
Και αυτο δεν φαινεται να ειναι της μοδας.
Η ενωση μπορει να γινει μονον εαν οσοι εφυγαν οικειοθελως, ζητησουν να επιστρεψουν και οικειοθελως και απωδεχθουν τα οσα το Θεος απεκαλυψε, αρνουμενοι οσα το ανθρωπινο μυαλο ετεχνουργησε.
Θα χαρουμε να δουμε τον Οικουμενικο Πατριαρχη να βαπτιζει τον παπα τσ ρωμης, τον Σεβ. Περγαμου να βαπτιζει τον ρατσιγκερ και τον κο Πανωτη σε χρεος αναδοχου και την αγια πιστη των πατερων μας ΑΛΩΒΗΤΟΝ.
Και ολα αυτα, εν Χριστω, και παντων επομενων των πατερων και ΑΠΑΝΤΕΣ ΕΠΙ ΓΗΣ επομενων Χριστου εν τη κοινη πιστη, αποκλειομεων των πονηρων ιδιοπιστιων.
Τωρα επι του προκειμενου, εαν ιεραρχης της Ορθοδοξιας μας λεγει ότι ηθεωση ειναι θεμα της προσωπικης υποστασεως του Χριστου και οχι των ακτιστων ενεργειων της Αγιας Τριαδοςαυτος Ορθοδοξει???
Κατα ποσο το σεβαστο αυτο προσωπο, το οποιο αξιωθηκε της αρχιερωσυνης εν τη Ορθοδοξω Εκκλησια, ορθοτομει τον απεκαλυμενο λογο του Θεου???
Και στην νοητικη του προσωπου αυτου ως ιεραρχου και αδελφου, πως θα υπαρξει η ορθοτομηση του λογου του Θεου και η ορθοδοξη εννοια της ενωσεως των αιρεσεων και σχισματων μετα της Εκκλησιας, οταν πρεσβευει τα αλλοτρια ιδιοπιστων???
Οταν ο ιεαρχης αυτος ομιλει περι ενωσεως, εχουμε καθε δικαιωμα να φοβουμεθα οτι εννοει μια ενωση του ειδους της καταπτιστου Φεραρας.
Εμεις, οταν μιλαμε για ενωση, εννοουμε την οιειοθελη βαπτιση των αιρετικων μετα την αιτηση των να κατηχηθουν και να επιστρεψουν στην Μια Αγια και ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ Εκκλησια.
Για μια τετοια ενωση πολλοι θα εδιναν και την ζωη τους αγνωστοι στους ανθρωπους και γνωστοι στον Θεο.
26 Σεπτεμβρίου 2012 4:00 μ.μ.
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.co.uk/2012/09/blog-post_5881.html
ΣΧΟΛΙΟ"οτι η θεωση ειναι θεμα της προσωπικης υποστασεως του Χριστου και οχι των ακτιστων ενεργειων της Αγιας Τριαδος"΄
Αυτή είναι η απλή καί αυτονόητη αλήθεια. Δυστυχώς είναι μιά αλήθεια η οποία αγνοείται από τήν σύγχρονη ορθόδοξη θεολογία. Οι κοινές ενέργειες τής Αγίας Τριάδος δέν ουσιοποιούν. Αντιθέτως η θέωση η οποία χαρίζεται μετά τήν ενσάρκωση τού Κυρίου υποστασιάζει τήν ανθρώπινη φύση . Εάν η θέωση ήταν θέμα τών ακτίστων ενεργειών δέν θά υπήρχε κανένας λόγος νά ενσαρκωθεί ο Κύριος.
Αμέθυστος
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.co.uk/2012/09/blog-post_5881.html
ΣΧΟΛΙΟ"οτι η θεωση ειναι θεμα της προσωπικης υποστασεως του Χριστου και οχι των ακτιστων ενεργειων της Αγιας Τριαδος"΄
Αυτή είναι η απλή καί αυτονόητη αλήθεια. Δυστυχώς είναι μιά αλήθεια η οποία αγνοείται από τήν σύγχρονη ορθόδοξη θεολογία. Οι κοινές ενέργειες τής Αγίας Τριάδος δέν ουσιοποιούν. Αντιθέτως η θέωση η οποία χαρίζεται μετά τήν ενσάρκωση τού Κυρίου υποστασιάζει τήν ανθρώπινη φύση . Εάν η θέωση ήταν θέμα τών ακτίστων ενεργειών δέν θά υπήρχε κανένας λόγος νά ενσαρκωθεί ο Κύριος.
Αμέθυστος
Τί σημαίνει ἡ φράση "μορφωθεὶς τὸ καθ' ἡμᾶς καὶ ΘΕΩΣΑΣ τὸ πρόσλημμα"; Ὑποκείμενο τῶν μετοχῶν ὁ Χριστός, ὄχι οἱ ἐνέργειες. Δημήτρη, πρόσεχε λίγο καὶ μὴν βιάζεσαι νὰ συμπεράνῃς ἀπὸ μία φράση ξεκομμένη ἀπὸ τὴν θεολογικὴ συνάφειά της καὶ ἀποσπασματικά. Ἐξάπαντος ἄλλο θέωση τῆς ἀνθρώπινης φύσης κι ἄλλο θέωση τῆς ὑπόστασης τοῦ καθενός. Ἀλλὰ καὶ πάλι· Οἱ ἐνέργειες δὲν εἶναι ἄσχετες μὲ τὸν ἐνεργοῦντα. Ἐκ φύσεως μέν, ἀλλὰ τὸ πρόσωπο ἐνεργεῖ [ἐν προκειμένῳ ὁ Χριστὸς ἐνεργεῖ τὴν θέωση κατὰ τὶς (κοινὲς τριαδικὲς) ἐνέργειες]. Ἀμέθυσε, ἡ ἐνέργεια οὐσιοποιεῖ τὸ πᾶν. Ὁ Κύριος θέωσε τὴν φύση μας, ἀλλὰ ὄχι ἀδιακρίτως τὸν καθένα, διότι δὲν παραβιάζει τὸ αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου. Θὰ σοῦ ἀντιστρέψω τὴν θέση, γιὰ νὰ δῇς ὅτι κάνῃς λάθος. Ἐὰν ἡ θέωση δὲν ἦταν θέμα τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ σαρκωθῇ ὁ Κύριος...Θυμᾶσαι στὸ Σύμβολο τῆς πίστεως τί λέμε; "καὶ σαρκωθέντα ΕΚ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ"...Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ΕΝΕΡΓΕΙ τὴν σάρκωση...Νὰ γνωρίζῃς ὅτι τίποτε δὲν γίνεται ἀπὸ τὸν Θεὸ χωρὶς ἐνέργεια (χωρὶς τὴ δυνατότητα τοῦ ἐνεργεῖν)...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωτ. Οἰκ. Θρ. Στυλιανὸς Μακρῆς. Δρ. Θ.