Η ΑΠΟΚΟΠΗ TOY ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ : Και πάλι στο στόχαστρο

Μόνο η Ι.Μ. Κηφισιάς δαπάνησε για το έτος 2011 1.267.155 ευρώ

Η ΑΠΟΚΟΠΗ TOY ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Και πάλι στο στόχαστρο

Του Π. Λιβανίδη

 Την στιγμή που ο Ελληνισμός δοκιμάζε­ται συθέμελα από τα λάθη και τα εγκλή­ματα που διέπραξαν τα δυο συνυπεύθυνα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ετοιμάζουν χω­ρίς έλεος και δισταγμό μαζί με την Τρόικα και νέο χτύπημα στις ρίζες του κοινωνικού μας ι­στού.

Σχεδιάζουν τη διακοπή της μισθοδοσίας του Ελληνορθόδοξου κλήρου από τα κρατικά τα­μεία.

Ηθελημένα ή αθέλητα όμως ξεχνούν ότι η μισθοδοσία των κληρικών της Ελληνορθόδο­ξης Εκκλησίας είναι μία συμβατική υποχρέω­ση που έχει αναλάβει το ελληνικό κράτος, σε α­ντάλλαγμα της ακίνητης περιουσίας που διέθε­σε η Εκκλησία κατά περιόδους, προς τους α­κτή μονές Έλληνες εκείνη την εποχή.

Το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο

Και βέβαια δεν ήταν η μόνη φορά που η Ορθόδοξη Εκκλησία συνέδραμε το δοκιμαζό­μενο ποίμνιό της στην Ελλάδα. Η Ελληνορθό­δοξη Εκκλησία πάντοτε προσέτρεχε ως ηθικός αλλά και υλικός συμπαραστάτης στον ελληνι­κό λαό όταν δοκιμαζόταν από κακουχίες και πολέμους. Ήταν το ψυχικό και πνευματικό του στήριγμα καθώς και το ύστατο αποκούμπι του, που θα του έδινε ένα πιάτο φαγητό όταν αδυ­νατούσε να το εξοικονομήσει.

Μήπως δεν κάνει το ίδιο και σήμερα; Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος σύμφωνα με τον επίση­μο απολογισμό της δαπάνησε για το έτος 2011 περίπου ενενήντα έξι εκατομμύρια ευρώ, (95.823.175,50 ευρώ), για τη συντήρηση και τη λειτουργία των Ιδρυμάτων καθώς και για φι­λανθρωπικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Είναι ένα τεράστιο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έρ­γο προς ανακούφιση των πασχόντων και ανα- ξιοπαθούντων αδελφών μας, το οποίο επιτελείται με επτακόσια (700) περίπου ιδρύματα στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και τις Ιερές Μη­τροπόλεις.

Σε αυτό το ποσό δεν περιλαμβάνονται οι δα­πάνες των επί μέρους ιερών ναών που διανέ­μουν καθημερινά συσσίτια σε απόρους.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι πιστοί Ορθόδοξοι Έλληνες άφηναν από τους χρόνους του Βυζαντίου μέρος της περιουσίας τους στην Εκκλησία και στις ιερές μονές γιατί ήξεραν τον μετέπειτα τρόπο χρήσης της που προς όφελος του λαού.

Θρησκεία και έθνος

Ο ελληνικός λαός από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ήταν και είναι υπερασπιστής και αγω­νιστής του ηθικού, του δικαίου και της ελευθε­ρίας. Γι’ αυτό και σε όλους τους εθνικούς του αγώνες και πολέμους επικαλείτο και προσέ­τρεχε στον Ύψιστο και στη θεία βοήθεια. Δεν είναι τυχαία η ύπαρξη του Ακάθιστου Ύμνου στη Θεομήτορα με το «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια». Ούτε είναι τυχαίο ότι σε όλους τους αγώνες του – κοινωνικούς και εθνικούς – ο Έλληνας προστρέχει πρώτα στην Εκκλησία ζη­τώντας την θεϊκή ευλογία και βοήθεια. Γινόταν στο Βυζάντιο, γινόταν στις επαναστάσεις ενα­ντίον των Τούρκων αλλά και των Ευρωπαίων (Φράγκων Βενετών κλπ. κατακτητών.) Έγινε στην επανάσταση του 1821, όπως και στους μεσοπολέμους του Νέου Ελληνικού κράτους.

Μεγάλο το εθνικό έργο της Εκκλησίας και του κλήρου το κυριότερο όμως είναι ηδιαφύ­λαξη της γλώσσας, της ιστορίας και της πίστης του Ελληνισμού για τα 400 χρόνια της τουρκι­κής, αλλά και της δυτικο-ευρωπαϊκής (Φράγκοι, Γενουάτες Βενετοί κλπ) σκλαβιάς. Είναι κάτι που κάποιοι σύγχρονοι θέλουν να ξεχάσουμε και, προσπαθούν ξαναγράφοντας δήθεν την ι­στορία, να αμφισβητήσουν αυτήν την προσφο­ρά. Την αλήθεια, όμως, τη γνωρίζει ο λαός μας και είναι δυνατά γραμμένη μέσα του.

Ο Νεοελληνικός κατατρεγμός της Εκκλησίας

Από τη μεταπολίτευση και μετά ένα μικρό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, που αποτελείται κυρίως από άθεους – υλιστές και που κατά σύμπτωση είναι και διεθνιστές, έχει εξαπολύ­σει ένα δριμύτατο πόλεμο κατά του θρησκεύ­ματος και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Με έξυπνο τρόπο, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, θα πάρουν με τρομερή συνέ­πεια και συνέχεια που δεν συναντάς σε άλλους τομείς του Ελληνικού κράτους, μία σειρά από μέτρα που θα υπονομεύουν και θα αποκόβουν την Ορθόδοξη Εκκλησία από τον Ελληνικό λαό.

Τα μέτρα που έχουν πάρει και όπως φαίνε­ται θα συνεχίσουν να λαμβάνουν συστηματικά οι κυβερνήσεις και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κι­νούνται σε δύο άξονες: Τον οικονομικό για τον περιορισμό των κοινωνικών δυνατοτήτων της Εκκλησίας και τον πνευματικό. Αναφέρουμε μερικά μόνο απ’ αυτά που επιχειρούν να αλλά­ξουν κάθε πλευρά της ζωής μας και την πατρο­παράδοτη δομή της κοινωνίας μας, όπως:

■                Αναγνώριση του πολιτικού γάμου ως ισάξιου με τον θρησκευτικό

■                Υποχρεωτική αφαίρεση της αναγραφής του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότη­τες.

■                Υποβάθμιση του μαθήματος των θρησκευτικών και μετατροπή του σε μάθημα γενικής θρησκειολογίας

■                Η προσπάθεια καθιέρωσης της «κάρτας του πολίτη» με την ύπαρξη του μπαρκόουτ.

■                Η υποχρεωτική αποδοχή ότι όλοι είμαστε δωρητές οργάνων

■                Φορολόγηση των δωρεών στην Εκκλησία, ε­νώ δεν φορολογούνται οι δωρεές σε ΜΚΟ και οι χορηγίες σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. (Δηλαδή φορολογείται η οικονομική προ­σφορά μας για φιλανθρωπικό έργο της εκ­κλησίας, αλλά δεν φορολογείται η προσφορά σε μια ΜΚΟ για να κάνουν έρευνα για τον… καμπουροδινόσαυρο ή για μια εικαστική μο­ντέρνα έκθεση που μπορεί να εκφράζει τις αντιχριστιανικές αντιλήψεις ενός αυτοαποκαλούμενου καλλιτέχνη!)

■                Δέσμευση ότι οι τραπεζιτικοί λογαριασμοί των ιερών ναών θα υπάρχουν μόνο στην Τρά­πεζα της Ελλάδος κάτω από ειδικές ελεγχό­μενες συνθήκες κινδυνεύοντας έτσι να καταρρεύσει το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλη­σίας.

■                Προσπάθειες για την αρπαγή με την ψήφιση ειδικών και της εναπομείνασας 3 % από την αρχική, εκκλησιαστικής περιουσίας, από το κράτος. Νόμος Υπουργού Παιδείας Αντώνη Τρίτση, καθώς και διάφορες άλλες μεθοδεύ­σεις μέχρι σήμερα.

Είναι ενέργειες από μη πιστεύοντες, αλλά και μαρξίζοντες πολιτικούς μας, που προσποι­ούνται τους θρήσκους για ψηφοθηρικούς λό­γους, αλλά ταυτόχρονα μεθοδεύουν την Από – Ορθοδοδοξιοποίηση του ελληνικού έθνους, γιατί βολεύει στα συμφέροντα και τις θελή­σεις περίεργων και σκοτεινών κέντρων εξου­σίας του εσωτερικού και του εξωτερικού.

Όταν κάποιοι σχεδιασμοί τους ενάντια στην Ορθόδοξη Εκκλησία έρχονται στο φως οι επί­σημοι φορείς του κράτους το διαψεύδουν για να τους υλοποιήσουν όμως μετά από λίγο χρο­νικό διάστημα με κάποια άλλη αφορμή.

Η κατάργηση της μισθοδοσίας του Κλήρου

Σήμερα οι πληροφορίες ομιλούν για την υ­λοποίηση ενός σχεδίου που πρωτακούστηκε πριν από ένα χρόνο περίπου. Την κατάργηση της μισθοδοσίας του Κλήρου από το ελληνικό κράτος. Μόνο που αυτή είναι δέσμευση και συμβατική υποχρέωση του ελληνικού κράτους προς την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία για τη δωρεά ακίνητης περιουσίας που είχε στην ιδιο­κτησία της και χάρισε στον ελληνικό λαό όταν αυτός δοκιμαζόταν οικονομικά.

Είναι μια συμφωνία που σύμφωνα με παλαιότερη ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνό­δου· «Η μισθοδοσία του κλήρου είναι ανταπο­δοτική, με βάση τη σύμβαση περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου, κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνο­τροφών του 1952».

Ορισμένοι δε ιεράρχες τονίζουν «αν επιθυ­μούν να διακόψουν την ανταποδοτική μισθο­δοσία μας για την απαλλοτρίωση της εκκλησια­στικής περιουσίας, τότε θα πρέπει να μας επιστρέψουν το σύνολο της περιουσίας που κατεί­χε η Εκκλησία προ του 1952».

Οι δωρεές γης της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας

Οι δωρεές και προσφορές εκούσιες και α­κούσιες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας προς τον ελληνικό λαό ξεκινούν από την ίδρυση του Νεοελληνικού κράτους 1830, μέχρι σήμε­ρα.

Βέβαια αρκετές φορές οι κυβερνώντες α­φού έριξαν έξω την οικονομία του ελληνικού κράτους-προσέτρεξαν στον άκοπο πλουτισμό του δημόσιου ταμείου με τηνκρατικοποίηση με­γάλου μέρους της μοναστηριακής περιουσίας που υπήρχε στην τότε ελληνική επικράτεια.

1833, με διάταγμα που τότε είχε ισχύ νό­μου, η Αντιβασιλεία του Όθωνα προχώρησε στη διάλυση όλων των μονών που ήταν εγκαταλελειμμένες ή δεν είχαν επαρκή αριθμό μονα­χών και στην περιέλευση της περιουσίας τους, άνευ άλλου, στο Δημόσιο, ουσιαστικώς δηλα­δή προχώρησε σε δήμευση της περιουσίας τους:

Το 1922 για να βοηθήσει στην αποκατάστα­ση των προσφύγων η Εκκλησία διέθεσε όλα τα χρυσά και αργυρά αφιερώματα των ιερών Να­ών και των ιερών Μονών τους.

1934 Μετά την πτώχευση του ελληνικού κρά­τους επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου, η Εκκλησία προκειμένου να βοηθήσει τον λαό χαρίζει μεγάλο τμήμα της εκκλησιαστικής περιουσίας στο ελληνικό Κράτος για τους ακτήμονες

1952 σύμβαση περί εξαγοράς υπό του Δημο­σίου, κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτροφών του εκτάσεως 750.000 στρεμμάτων.

1987 Γίνεται ο γνωστός «νόμος Τρίτση», (Ν. 1700/1987) που δεν εφαρμόστηκε, αλλά και δεν καταργήθηκε ποτέ, ούτε και με τη Σύμβαση του 1988 μεταξύ του Δημοσίου και 144 ( μόνο) Μο­νών της Εκκλησίας της Ελλάδος για την παραχώ­ρηση της δασικής και αγροτολιβαδικής περιου­σίας τους στο Δημόσιο, που κυρώθηκε με τον Ν. 1811/1988, αλλά επίσης δεν υλοποιήθηκε ποτέ!

Σήμερα η Εκκλησία της Ελλάδος παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν προστρέχει σε βοή­θεια αυτών που έχουν ανάγκη και παρά τις κα­τηγορίες που της αποδίδουν κάποιοι, όλα τα νο­μικά πρόσωπα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, Ιερά Σύνοδος, Μητροπόλεις, Ιεροί Ναοί, Ιερές Μονές και Ιδρύματα, επλήρωσαν και αποδίδουν όλους τους νομοθετημένους νέ­ους φόρους στο κράτος μας.

Παρ’ όλα αυτά το ανάλγητο βαθύ ανθελλη­νικό κράτος συνεχίζει το έργο τουυπονομεύο­ντας την ύπαρξη της Εκκλησίας μας και βάζο­ντας συνεχώς εμπόδια, όπως στο θέμα του φωτοβολταϊκού πάρκου, αλλά και την κατάργηση της μισθοδοσίας του Κλήρου από το ελληνικά κράτος.

Ο Θεός όμως είναι μεγάλος και οι Έλληνες με συμπαραστάτη «την Υπέρμαχω στρατηγό», εάν θελήσουν μπορούν με τις σωστές επιλογές να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να επιστρέ­φουν το χαμόγελο στα χείλη τους.

 Πηγή: Εφημερίδα ΆλφαΕΝΑ (Σάββατο 7 Απριλίου 2012) ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: www.egolpion.com

πηγή