διπλή γιορτή, πολλαπλή ντροπή!

Διπλή είναι η σημερινή μας γιορτή:

Πρώτα πρώτα η, από αιώνων καθιερωμένη γιορτή, του αγίου Δημητρίου:

Ο οποίος ήταν στρατηγός των ρωμαϊκών στρατευμάτων της Θεσσαλίας και ανθύπατος της επαρχίας της Ελλάδας.

Κι ωστόσο δεν ήταν θιασώτης της ρωμαϊκής βαρβαρότητας. Και προπάντων των φοβερών διωγμών, που ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός και ο προϊστάμενός του Γαλέριος είχαν κηρύξει εναντίον των χριστιανών.

Αντίθετα μάλιστα η επαρχία του ήταν μια όαση και νησίδα ανεξιθρησκίας, αλλά και ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.

Γεγονός, που προκαλούσε τη δυσαρέσκεια, όχι μόνο του ιερατείου, αλλά και όλων των, σχετικά, με τη θρησκεία εμπορευομένων (αγαλματοποιών, κλπ).

Αλλά και όλων εκείνων, που κατατρύχονταν από προλήψεις και δεισιδαιμονίες.

Οι οποίοι απέδιδαν τις οποιεσδήποτε δυσμενείς συγκυρίες (λιμούς, λοιμούς, σεισμούς, ανομβρίες, κλπ) στην οργή των θεών. Εξαιτίας της ανοχής τους προς τους «άθεους» χριστιανούς….

Όταν, λοιπόν, ο Γαλέριος θέλησε να γιορτάσει στη Θεσσαλονίκη τη νίκη του εναντίον των Σκυθών (306 μ.Χ), έσπευσαν οι δυσαρεστημένοι να καταδώσουν το Δημήτριο για την αντικαθεστωτική δράση του.

Και, δεδομένου ότι η αξιοπρέπεια και η λεβεντιά του δεν του επέτρεπαν αρνηθεί τη δράση του, προτίμησε, αντί για τα αξιώματα, τις δόξες και τις τιμές, να πεθάνει, για τις ιδέες του.

Ύστερα, μάλιστα από το θάνατο του πρωτοπαλίκαρου του Γαλέριου, του Λυαίου απ’ τον καταφανέστατα κατώτερό του Νέστορα.

Ο οποίος Νέστορας ανταμείφθηκε και αυτός για τη νίκη του με τον άμεσο αποκεφαλισμό του.

Η άλλη γιορτή είναι για τα εκατόχρονα της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης απ’ τον τουρκικό ζυγό.

Η οποία συνέβη στα 1912, κατά την ημέρα του εορτασμού της μνήμης του πολιούχου της αγίου Δημητρίου.

Δεδομένου ότι και στο παρελθόν είχε σώσει αλλεπάλληλες φορές την πόλη του από αλλεπάλληλες πολιορκίες.
Για να την εγκαταλείψει για μακραίωνο χρονικό διάστημα, όταν οι κάτοικοί της είχαν εγκαταλείψει το δρόμο της αλήθειας και της δικαιοσύνης.

Πραγματικότητα, που παραπέμπει στις τωρινές δυσμενείς συνθήκες.

Οπότε ο διπλός εορτασμός, αντί για χαρά και περηφάνια, μόνο λύπη και οδύνη και ντροπή μπορεί να μας προκαλέσει.

Γιατί οι άγιοι και οι ήρωες διάλεξαν το δρόμο του καθήκοντος και της θυσίας. Ενώ εμείς επιλέξαμε το δρόμο της εθελοδουλείας και της προδοσίας.

Κάποια «ευσεβέστατη» κυρία παραπονιόταν για την πολύμορφη κρίση, που διέρχεται ο τόπος μας και ο λαός μας…
Και κάποιος άλλος της είπε:

-Εσείς φταίτε, που ψηφίζετε τους απατεώνες και τους προδότες!

-Μα μήπως υπάρχουν και κάποιοι άλλοι καλύτεροι; Είπε εκείνη, με τη συνηθισμένη ανευθυνότητα και επιπολαιότητα και πάμπολλων άλλων…

-Το ερώτημα, είπε ο συνομιλητής της, δεν είναι, αν υπάρχουν καλύτεροι, είναι αν μπορεί να υπάρξουν χειρότεροι απ’ αυτούς. Τους μεγαλύτερους από καταβολής του ελληνισμού προδότες.

Δεδομένου ότι η απάτη και η προδοσία τους είναι μυριαπόδεικτη. Ενώ τους άλλους, αν μη τι άλλο, τουλάχιστο δεν τους γνωρίσαμε…

Τόσα χρόνια οι εκλεκτοί σας απατεώνες μας εξαπατούσαν και μας κατάκλεβαν. Και σεις τους ψηφίζατε και τους ξαναψηφίζατε. Και συνεχίζετε να τους στηρίζετε ακόμη και τώρα, που μας καταληστεύουν και μας καταπροδίδουν.

Και τους εμπνέετε το θράσος να εγκαλούν για ασυνειδησία και όσους δεν συμμερίζονται το όργιο της προδοσίας τους.

Και να «το παίζουν» οι εθελόδουλοι αυτοί προδότες σωτήρες, χριστιανοί και πατριώτες….

Αυτοί, που για τη διπλή σημερινή γιορτή μας, μας προκαλούν διπλή και πολλαπλή ντροπή!

παπα-Ηλίας

http://papailiawyfantis.wordpress.com