Ασφαλώς κάθε άνθρωπος, χωρίς να εξαιρέσουμε εμάς τους χριστιανούς, ψάχνει να βρεί το Χριστό. Δεν έπεται ότι με τη βάπτισή μας γνωρίσαμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και το θέλημά Του. Γιατί, γνωρίζουμε βεβαίως, ότι όταν βαπτιστήκαμε είμασταν βρέφη και δεν γνωρίζαμε τίποτα περί μυστηρίου της Θείας Ενανθρωπήσεως, δεν γνωρίζαμε τίποτα για το Χριστό, ούτε και για τη πίστη που μας διδάσκει η αγία Του Εκκλησία. Γι’ αυτό τώρα που μεγαλώσαμε ψάχνουμε το Χριστό.Και ο Χριστός που είναι ο Καλός Ποιμήν και ψάχνει τα απολωλότα πρόβατα μας σώζει όταν τον βρούμε. Άλλος χριστιανός με τον α τρόπο και άλλος με το β βρίσκει το Χριστό στη ζωή του. Και προσπαθεί-ή μάλλον πρέπει να προσπαθεί- να ζήσει κατά Χριστόν, να εφαρμόσει το θέλημα του Χριστού αν θέλει να σωθεί τόσο αυτός, όσο και το σπίτι του.
Και τα λέμε αυτά εξ αφορμής του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος. Σήμερα ο Χριστός μας δείχνει έναν άνθρωπο που έψαχνε εναγωνίως να βρεί το Χριστό. Κι αυτός δεν ήταν τυχαίος μέσα στη κοινωνία των Ιουδαίων. Ήταν ο αρχιτελώνης Ζακχαίος. Ο οποίος, ως αρχιτελώνης διέθετε μεγάλη κοινωνική επιφάνεια, αξιοζήλευτη στην εποχή του. Κι όμως, τίποτα δεν το συγκινούσε. Ούτε η θέση αυτή, ούτε ο πλούτος του που ήταν άφθονος, αφού είχε τεράστια περιουσία, τον γέμιζε. Ήξερε πως αν δεν γνωρίσει το Μεγάλο Διδάσκαλο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό δεν ήταν πλούσιος αλλά πιο πτωχός κι απ’ τον τελευταίο πτωχό.
Γι’ αυτό «εζήτει ιδείν τον Ιησούν». Έψαχνε να τον βρεί γιατί εκείνος που ποθεί κάτι το ψάχνει εναγωνίως. Ο Ζακχαίος εζήτει, έψαχνε τον Ιησού, και μόλις έμαθε ότι περνά ο Χριστός από τα μέρη του, και μη μπορώντας να τον βρεί από το πλήθος του λαού, καθότι κοντός στο ανάστημα, ανέβη επί συκομορέαν ίνα ίδη Αυτόν, ότι δι’ εκείνης ήμελλε διέρχεσθαι», μας λέει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο Ευαγγέλιο που ακούσαμε. Επρόκειτο ο Χριστός να περάσει κάτω από μια συκομουριά και η οποία μουριά υφίσταται, υπάρχει μέχρι τις μέρες μας για να δείχνει το μεγαλείο της Θείας Ενανθρωπήσεως, το μεγαλείο της σωτηρίας του ανθρώπου από τον Υιό του Ανθρώπου, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Οι καρποί από αυτή τη συκομουριά είναι ξεροί, βεβαίως, αλλά όποιος τους παίρνει με πίστη και αγάπη στο Θεό λαμβάνει λύση στα προβλήματά του.
Ο Ζακχαίος ανέβηκε στη συκομουριά για να δεί το Χριστό. Ερωτάται, όμως: Τυχαία θα περνούσε από κει ο Χριστός; Όχι, αδελφοί! Γιατί τίποτα δεν γίνεται τυχαία στην Εκκλησία μας. Ο Χριστός είχε το σκοπό Του που θα περνούσε από κει. Ο λόγος που περνούσε από κει ήταν να σώσει όχι μόνο τη ψυχή του Ζακχαίου αλλά και όλη την οικογένειά του.
Ο Ζακχαίος ήτο πολύ αμαρτωλός. Ό,τι είχε φτιάξει, όλη η περιουσία που είχε οικοδομήσει ήταν αποτέλεσμα της αμαρτίας. Ήταν αποτέλεσμα φόνων, κλοπών, και άλλων δολοπλοκιών που έκανε ως αρχιτελώνης. Και γι’ αυτό όλες αυτές οι αμαρτίες, σαν θεριά του έτρωγαν τη ψυχή. Ήταν σαν φαρμακεριά φίδια που τον τσιμπούσαν και δεν τον άφηναν να ησυχάσει. Μέσα του όμως ξύπνησε κάποτε η κοιμισμένη συνείδηση και μετενόησε ο μεγάλος αρχιτελώνης Ζακχαίος.
Και άκουσε όλος χαρά το Χριστό να του λέει: «Ζακχαίε, σπεύσας, κατάβηθι, εν τω οίκω σου δει με μείναι». Κατέβα του λέει από τη συκομουριά γιατί πρόκειται να μπω στο σπίτι σου και να το ευλογήσω με τη δική μου παρουσία. Είναι αυτό που λέει στην Αποκάλυψη του Ιωάννη ο Θεός μας. «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω. Εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού» (Αποκ. 3,20). Όποιος με επιτρέψει, λέει ο Χριστός στην Αποκάλυψη, να εισέλθω στην ψυχή του να ξέρει ότι η παρουσία μου θα είναι ευλογία της ψυχής. Λέει ο άγιος Αυγουστίνος, επίσκοπος Ιππώνος, ότι η ψυχή του ανθρώπου δεν βρίσκει ανάπαυση μακριά του Χριστού. «Ώ Κύριε, λέει, είναι ανήσυχη η ψυχή μας, έως ότου εύρει ανάπαυση κοντά Σου».
Έτσι και ο Ζακχαίος. Δεν ησύχασε μέχρι την ώρα που μπήκε στο σπίτι του ο Χριστός. Τι παράξενο, όμως. Οι φαρισαίοι άρχισαν να αγανακτούν και να λένε από μέσα τους: γιατί να μπει ο Χριστός σε σπίτι ενός μεγάλου αμαρτωλού ανθρώπου; Θαρρείς πως αυτοί ήταν οι τελειότεροι άνθρωποι, οι πιο άγιοι και ενσυνείδητοι άνθρωποι της Ιουδαϊκής κοινωνίας. Αυτοί δεν αγωνιούσαν πως θα βρούν το Χριστό αλλά το πώς θα τον σκοτώσουν. Έτσι αντί να χαρούν για τη μεταστροφή του Ζακχαίου λυπήθηκαν και αγανάκτησαν εναντίον του Χριστού.
Ο Ζακχαίος όμως έδειξε έμπρακτα τη μετάνοιά του. Γιατί δεν είπε ότι αύριο ή σε λίγες μέρες θα δώσω τη μισή μου περιουσία στους πτωχούς, αλλά τώρα τη δίδω. «Ιδού, λέει, τα ημίση των υπαρχόντων μου Κύριε, δίδωμι τοις πτωχοίς». Τη μισή μου περιουσία και όχι τα μισά χρήματα απ’ όσα έχω, τη δίδω στους πτωχούς. Και όχι μόνο αυτό. Συνεχίζει και λέει ότι «ει τινός τι εσυκοφάντησα αποδίδωμι τετραπλούν». Αν συκοφάντησα κάποιον λόγω του επαγγέλματός μου του τα επιστρέφω τετραπλάσια.
Και ο Χριστός για να τον ανταμοίψει του λέει: Ναι, Ζακχαίε, η μετάνοιά σου έγινε αποδεκτή από το Θεό. Γι’ αυτό σήμερον «σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο». Το σπίτι του Ζακχαίου κινδύνευε να καταστραφεί. Δεν κινδύνευε βεβαίως να πέσουν οι τοίχοι του, ή οι κολόνες του. Αλλά κινδύνευε η πνευματική κατάσταση των μελών της οικογένειας του Ζακχαίου. Τα οποία κινδύνευαν εξ αιτίας της αμαρτίας του αρχηγού της οικογένειας Ζακχαίου.
Αδελφοί μου! Άς προσέξουμε πολύ γιατί και στην εποχή μας υπάρχουν άνθρωποι που δεν ψάχνουν όπως ο Ζακχαίος το Χριστό. Κι όχι μόνο δεν τον ψάχνουμε αλλά και φοβόμαστε να ομολογήσουμε τη πίστη μας μπροστά στους απίστους φοβούμενοι μήπως μας κοροϊδέψουν για τη πίστη μας. Φοβόμαστε τις ειρωνείες των συνανθρώπων μας επειδή πηγαίνουμε εκκλησία, επειδή ανάβουμε κεριά, επειδή νηστεύουμε και εξομολογούμαστε. Ίσως να μας κοροϊδέψουν οι άπιστοι. Τι με τούτο, όμως; Το Χριστό δεν τον κορόϊδεψαν απλά αλλά και τον ανέβασαν πάνω στο σταυρό. Τους αγίους δεν τους κορόϊδεψαν μόνο αλλά και τους μαστίγωναν, τους βασάνιζαν. Κι αυτοί δέχονταν όλες αυτές τις αντιξοότητες, όλα αυτά τα πυρά, όλες αυτές τις διώξεις με υπομονή και αγάπη προς το Χριστό. Και όπως ο Ζακχαίος δεν φοβήθηκε τις ειρωνείες των υπολοίπων Ιουδαίων έτσι και μείς να μην φοβόμαστε τις ειρωνείες των συνανθρώπων μας. Εύχομαι να αποδεχτούμε το παράδειγμα μετανοίας του αρχιτελώνη Ζακχαίου και να ακολουθήσουμε το Χριστό σ’ όλη τη ζωή μας. Γιατί το Χριστό πρέπει να έχουμε στη ζωή μας και στα παιδιά μας. Κι αυτό για να κερδίσουμε όλοι τη σωτηρία των ψυχών μας εδώ στη γη και μια θέση στη βασιλεία των ουρανών. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά