Παρασκευή, Ιανουαρίου 18, 2013

Συναξαριστής της 18ης Ιανουαρίου


Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας

 


«Ὁ ἁγιώτερος τῶν ἡρῴων καὶ ἡρωικώτερος τῶν ἁγίων», «Μέγας Πατήρ», «Στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας».
Τίτλοι, ἀπὸ τοὺς πιὸ χαρακτηριστικούς, ποὺ ἀπονεμήθηκαν στὸ «πολύφωτο ἄστρο» τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο.

Τὸ ἔτος 295 ἢ 296 μ.Χ. γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς φτωχοὺς στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἀλλὰ πλούσιους σὲ ἀρετὲς καὶ πίστη. Δὲν εἶχε τὰ μέσα γιὰ ἀνώτερες σπουδές. Ὁ Θεός, ὅμως, τὸν προίκισε μὲ πλούσια διάνοια, καὶ ἀφοῦ παίρνει τὴν στοιχειώδη ἐκπαίδευση, ἔπειτα αὐτοκαλλιεργεῖται καὶ φθάνει σὲ μεγάλα ὕψη οὐράνιας σοφίας.

Τὸ 312 καὶ σὲ ἡλικία 25 χρόνων, χειροτονεῖται διάκονος ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρο, μαζὶ μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Ἀθανάσιος παίρνει μέρος στὴν Α´ Οἰκουμ. Σύνοδο στὴ Νίκαια καὶ συντρίβει τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρείου. Τὸ 328 πεθαίνει ὁ Ἀλέξανδρος καὶ γιὰ τὸν Ἀθανάσιο πλησίασε μία μεγάλη ὥρα. Στὸ 33ο χρόνο τῆς ἡλικίας του, κλῆρος καὶ λαὸς τὸν ἐκλέγουν πανηγυρικὰ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας.

Ἀπὸ δῶ καὶ πέρα ὁ Ἅγιος θὰ ἀντιμετωπίσει ἕνα φοβερὸ καὶ ἀνελέητο πόλεμο τῶν αἱρετικῶν τοῦ Ἀρείου. Πέντε σκληρὲς ἐξορίες περιλαμβάνει ἡ πολυτάραχη ζωή του ἀπὸ τὸν Ἀρειανὸ αὐτοκράτορα Κωνστάντιο. Ὅμως, μὲ πίστη, θάρρος, ἀγωνιστικότητα καὶ ὑπομονή, κατορθώνει νὰ βγεῖ νικητὴς καὶ συντρίβει τοὺς «λύκους» τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Καὶ ἔτσι, ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς «Νὰ ἀγωνίζεσαι τὸν καλὸ ἀγῶνα τῆς πίστεως» καὶ «ἂς τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ τὸν ἀγῶνα ποὺ προβάλλει μπροστά μας», γίνεται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο πραγματικότητα, ἀναμφισβήτητο γεγονός. Ἀπεβίωσε στὶς 2 Μαΐου 373 σὲ ἡλικία περίπου 75 μὲ 77 ἐτῶν.

 


Πρέπει ἐπίσης νὰ ἀναφέρουμε ὅτι, ὁ Μέγας Ἀθανάσιος διακρίθηκε καὶ ὡς συγγραφεὺς πολυγραφότατος καὶ σπουδαιότατος. Διάκονος ἀκόμη ἔγραψε τὶς πραγματεῖες του κατὰ τῶν ἐθνικῶν καὶ περὶ ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου. Στὰ «πολεμικά» του κατατάσσονται: «Ἔκθεσις πίστεως», «Ἡ ἐγκύκλιος ἐπιστολή», «Ἡ ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς ἐπισκόπους Αἰγύπτου καὶ Λιβύης», «Οἱ Λόγοι κατὰ τῶν Ἀρειανῶν». Ἄφησε δὲ καὶ ἀρκετὲς ἐπιστολές.

Νὰ παρατηρήσουμε ὅμως ἐδῶ ὅτι, σύμφωνα μὲ τὸν Κώδικα τῶν Καυσοκαλυβίωνη κυρίως μνήμη του πρέπει νὰ ἑορτάζεται τὴν 2α Μαΐου, ὁπού, καὶ ἱστορικὰ ἀποδεδειγμένη, ἡ κοίμησή του. Γιὰ ποιὸ λόγο ὅμως καθιερώθηκε νὰ γιορτάζεται αὐτὴ τὴν μέρα μαζὶ μὲ τὸν Ἅγ. Κύριλλο δὲν γνωρίζουμε. Τὸ πιθανότερο ὅμως εἶναι, γιὰ τὸ λόγο ποὺ καθιερώθηκε καὶ ἡ γιορτὴ τῶν 3 Ἱεραρχῶν.

 


Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Θείας πίστεως
Ἒργοις λάμψαντες, Ὀρθοδοξίας, πᾶσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε· τῇ εὐσεβείᾳ τά πάντα πλουτίσαντες, τήν Ἐκκλησίαν μεγάλως κοσμήσαντες, ἀξίως εὕρατε Χριστόν τόν Θεόν, δωρούμενον πᾶσι τό μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον 
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἱεράρχαι μέγιστοι τῆς εὐσεβείας, καί γενναῖοι πρόμαχοι, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πάντας φρουρεῖτε τούς ψάλλοντας· Σῶσον οἰκτίρμον, τούς πίστει τιμῶντάς σε.

 
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας

 


Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ Συναξαριστή του ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἔζησε ἐπὶ βασιλείας Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ καὶ γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια τὸ 370 μ.Χ.  Ἀνεψιὸς τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας Θεοφίλου ὁ Κύριλλος, ἔλαβε μεγάλη θεολογικὴ μόρφωση, ὥστε ἔγινε κατόπιν διάδοχος τοῦ θείου του, στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο Ἀλεξανδρείας.

Ὅταν ἔγινε ἡ Γ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τὸ 431 μ.Χ. στὴν Ἔφεσο, ὁ Κύριλλος ὑπῆρξε πρόεδρος αὐτῆς καὶ συνετέλεσε νὰ γκρεμιστοῦν οἱ κακοδοξίες τοῦ δυσεβοῦς Νεστορίου, γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου.

Μὲ πολλὰ πνευματικὰ κατορθώματα στὸ ἐνεργητικό του, ὁ Κύριλλος παρέδωσε εἰρηνικὰ τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο τὴν 27η Ἰουνίου τοῦ 444 μ.Χ., ἀφοῦ πατριάρχευσε γιὰ 32 περίπου χρόνια.

Ἐκεῖνο, ὅμως, ποὺ χαρακτήριζε ἰδιαίτερα τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου, ἦταν ἡ ἀρετή του, ποὺ μᾶς θυμίζει τοὺς λόγους τοῦ σοφοῦ Παροιμιαστῆ, ὅτι ἡ «δικαιοσύνη ἀμώμους ὀρθοτομεῖ ὁδούς». Ἡ ἀρετή, δηλαδή, χαράσσει ἄψογο καὶ εὐθὺ τὸ δρόμο τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἔπειτα, «ὁ πεποιθὼς τὴν ἑαυτοῦ ὁσιότητι δίκαιος», ποὺ σημαίνει, ἐκεῖνος ποὺ στηρίζεται στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ἁγνότητα τῆς καρδιᾶς, θὰ εἶναι δίκαιος καὶ εὐλογημένος μπροστὰ στὸ Θεό. Ἡ μνήμη του γιορτάζεται καὶ τὴν 9η Ἰουνίου.

 


Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως
Ἒργοις λάμψαντες, Ὀρθοδοξίας, πᾶσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε· τῇ εὐσεβείᾳ τά πάντα πλουτίσαντες, τήν Ἐκκλησίαν μεγάλως κοσμήσαντες, ἀξίως εὕρατε Χριστόν τόν Θεόν, δωρούμενον πᾶσι τό μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον 
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἱεράρχαι μέγιστοι τῆς εὐσεβείας, καί γενναῖοι πρόμαχοι, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πάντας φρουρεῖτε τούς ψάλλοντας· Σῶσον οἰκτίρμον, τούς πίστει τιμῶντάς σε.

 
Ἡ Ἁγία Θεοδούλη καὶ οἱ πιστεύσαντες δι᾿ αὐτῆς Εὐάγριος, Μακάριος, Ἑλλάδιος καὶ Βοηθός

Ἔζησε στὰ χρόνια του Διοκλητιανοῦ καὶ ἦταν ἀπὸ τὴν Διοκαισάρεια τῆς Κιλικίας. Στὴ βία τοῦ ἔπαρχου Πελάγιου ν᾿ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ ἀντέτασσε, ὅτι εἶναι καὶ θὰ μείνει χριστιανή. Ὁ Πελάγιος τότε τὴν ὑπέβαλε σὲ μαρτύρια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὅμως, ἡ γυναικεία φύση της, στάθηκε ἀνώτερη με τὴν δύναμη τῆς θείας χάρης.

Καὶ τέτοια ὑπῆρξε ἡ ἐντύπωση τῆς σεμνότατης καὶ ἡρωικῆς διαγωγῆς της, ὥστε καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ ἐπάρχου, ποὺ ἦταν πρὶν μεταξὺ τῶν βασανιστῶν της, τοῦ δήλωσαν ὅτι παραδέχονται σὰ Θεό τους τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Τὴν ἔριξε λοιπόν, μαζὶ μὲ τὸν Εὐάγριο καὶ τὸν Μακάριο στὸ καμίνι. Δυὸ ἄλλοι, ὁ Ἑλλάδιος καὶ ὁ Βοηθός, ἀποκεφαλίστηκαν. Καὶ ἔτσι ὁ περίλαμπρος οὐρανὸς τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ, στολίστηκε καὶ μὲ τοὺς νέους αὐτοὺς ἐξαίσιους ἀστέρες.

 
Ἡ Ἁγία Ξένη (ἢ ἀλλιῶς Εὐσέβεια)

Μαρτύρησε ἀφοῦ τὴν ἔριξαν μέσα στὴ φωτιά.

 
Ὁ Ὅσιος Μαρκιανός ὁ ἐν τῇ Κύρῳ

Ἦταν ἀπὸ τοὺς γνήσιους πατριῶτες τῆς πόλης Κύρου, στὴν ὁποία γεννήθηκε καὶ ἀνατράφηκε. Περιφρονητὴς τῶν ἐγκόσμιων, ἀναχώρησε στὴν ἔρημο καὶ κλείστηκε μέσα σ᾿ ἕνα στενὸ κελλί. Ἐκεῖ μὲ τὴν αὐστηρότατη νηστεία καὶ ἄσκηση ποὺ ἔκανε, ἀπόκτησε μεγάλη φήμη στὰ περίχωρα. Ἔτσι ὅσια ἀφοῦ ἔζησε, καὶ ἀφοῦ πολλὰ θαύματα ἔκανε, εἰρηνικὰ παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸν Θεό. Βιογραφία του ὑπάρχει ἀπὸ τὸν Κύρου Θεοδώρητο, στὴ Φιλόθεο Ἱστορία του.

 
Ὁ Ὅσιος Ἐφραίμιος ἐπίσκοπος Μηλασσῶν

Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές, ἀναγράφεται στὸν Σιναϊτικὸ Κώδικα 150.

 
Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ἐπίσκοπος Οὐγγροβλαχίας

 


Ὀ Ἅγιος Μαξιμος γεννηθηκε στήν Σερβια καί ἦταν υἱος τοῦ ἡγεμόνα τῶν Σέρβων Ἅγιου Στέφανου Βρανκοβιτς τοῦ Τυφλοῦ (τιμᾶται 10 Δεκεμβριου) καί τῆς Ἅγιας Ἀγγελινας (τιμᾶται 30 Ἰουλιου). Τό κοσμικό του ὀνομα ἦταν Γεωργιος. Ὀ νεαρος πριγκιπας ἐγκατελειψε τήν κοσμική δοξα καί ἐγινε μοναχος στή Μονη Μανασσια τῆς κεντρικῆς Σερβιας. Λογω τῶν ἐπιδρόμων τῶν Τούρκων, κατεφυγε στή Ρουμάνια, ὁπού καί χειροτονηθηκε Ἐπισκοπος Οὐγγροβλαχιας. Ὀταν ἐφθασε σέ βαθύ γηρας ἀποσυρθηκε στή Μονη Κρουσεντολ τῆς Σερβιας καί κοιμηθηκε, μετα ἀπο πολυχρονια ἀσθενεια, τό ἔτος 1546 μ.X.

Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ ἁγίου τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Ἡ ἐν Ὀρθοδοξίᾳ Ἡνωμένη Εὐρώπη» τοῦ Γ.Ε. Πιπεράκη, Ἔκδ. «Ἑπτάλοφος», Ἀθῆναι 1997.

 

 
Ὀσιος Ἀθανασιος ἐκ Ρωσίας

 


Ὀ Ὀσιος Ἀθανασιος τοῦ Σγιαντεμσκϊυ ἔζησε τόν 16ο αἰωνα μ.Χ. Ξεκινησε τόν ἀσκητικο βίο ἀπο τή μονη τοῦ Βαλαμο τῆς Φιλανδιας καί κατέληξε στή Μονη Σγιαντεμσκϊυ τῆς περιοχης Βολογκντα τῆς Ρωσίας, ὁπού διῆλθε θεοφιλως τό ὑπολοιπο τῆς μοναχικης τοῦ πολιτειας. Ὀ Ὀσιος Ἀθανασιος κοιμηθηκε μέ εἰρήνη τό 1550 μ.Χ.

 
Ἅγιος Ἰωακειμ ἐκ Βουλγαριας 

Ὀ Ἅγιος Ἰωακειμ καταγοταν ἀπο τή Βουλγαρια καί ἔζησε τόν 13ο αἰωνα μ.Χ. Διδαχθηκε τό μοναχικο βίο τοῦ Ἅγιου Ὀρους καί ἐξελεγη Ἀρχιεπίσκοπος Τυρνοβου. Ὀταν ὀ αὐτοκρατορας τῆς Νικαιας, Ἰωαννης Δουκας Βατατζης (1222 - 1254 μ.Χ.), τόν ὁποιο ἡ Ἐκκλησια τίμα ὦς Ἅγιο (4 Νοεμβριου), συμμαχησε μέ τόν ἡγεμόνα τῶν Βουλγαρων Ἰωαννη Ἀσσαν τόν Β’ (1218 - 1241 μ.Χ.) καί τέλεσε τόν γαμο τοῦ υἱου αὐτου Θεοδώρου μετα τῆς θυγατερας τοῦ Ἀσσαν Ἐλενης στή Λαμψακο τῆς Μικρας Ἀσιας, τότε ὀ Ἀρχιεπίσκοπος Τυρνοβου ἀναγορευθηκε Πατριαρχης μέ βασιλικό καί συνοδικο θεσπισμα.

Ὀ Ἅγιος Ἰωακειμ κοιμηθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1248 μ.Χ.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά