Τρίτη, Ιανουαρίου 22, 2013

Μοναχὸς Κυπριανὸς ἁγιορείτης ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ



Μοναχὸς Κυπριανὸς ἁγιορείτης
ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ
Ἔτσι λύνονται τὰ μάγιαΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ
Αἰτία καὶ ἀφορμὴ γι᾿ αὐτὸ τὸ βιβλίο στάθηκε ὁ ἀνθρώπινος πόνος. 
Ὅλο καὶ πιὸ συχνά, ἔρχονται τελευταῖα ἄνθρωποι καὶ μοῦ ἐξομολογοῦνται
 τὰ βάσανά τους, τὶς στεναχώριες τους καὶ τὰ ἀδιέξοδά τους.
Γέμισε ὁ κόσμος, ἡ κοινωνία, ἀπὸ τὰ κακὰ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων ποὺ 
ὑπηρετοῦν τὸν διάβολο δηλαδὴ οἱ μάγοι, ἀστρολόγοι, μέντιουμς, μελλοντολόγοι.
Ρίξτε μία ματιὰ ποὺ φαντάζομαι ὅτι πολὺ καλὰ γνωρίζετε στὰ περιοδικά,
 στὶς ἐφημερίδες, στὴν τηλεόραση! Ἀμέτρητοι ὅλοι αὐτοί, ποὺ μὲ τὴ μαγεία
 καὶ τὴν μαντεία, γεμίζουν τὸν κόσμο μας ἀπὸ δαιμόνια. 
Αὐτοὶ γνωρίζουν τί κάνουν, δυστυχῶς ὅμως, πολλοὶ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τοὺς 
πλησιάζουν δὲν γνωρίζουν ἀκριβῶς τί κάνουν. Ἄλλωστε ὡς ὄργανα τοῦ πονηροῦ, 
ξέρουν καλὰ τὴ δουλειά τους. Χρησιμοποιοῦν πολλὲς φορὲς καὶ εἰκόνες τῶν Ἁγίων, 
λιβάνια, κεριὰ καὶ διάφορες προσευχές. Μ᾿ αὐτὰ ἐξαπατοῦν τοὺς ἀφελεῖς, 
γιατὶ στὰ κρυφὰ ἄλλα κάνουν.
Δὲν τοὺς διόρισε καμμιὰ ἐκκλησία καὶ κανεὶς δεσπότης γιὰ αὐτὰ ποὺ κάνουν,
 ἀλλὰ ἀντιθέτως τὸ σωματεῖο τοῦ διαβόλου, κάποια ἀπὸ τὶς
 ψυχοερευνητικὲς ἐταιρίες τοῦ Σατανᾶ.
Ὁ ἀριθμὸς τους πιά, εἶναι πολὺ μεγάλος. Χιλιάδες. 
Καὶ δυστυχῶς, χιλιάδες εἶναι καὶ οἱ ἄνθρωποι ποὺ σκέπτονται νὰ κάνουν κακὸ
 στὸν συνάνθρωπό τους, ζητώντας τὴ βοήθεια ὅλων αὐτῶν. 
Μάλιστα, μετὰ ἀμοιβῆς πλούσιας. Βλέπετε ὅμως ὁ διάβολος ἐξαπατάει καὶ
 τοὺς ἴδιους, τὰ ὄργανά του δηλαδή, γιατὶ ὅλοι τους ὅταν τοὺς γνωρίσει κανεὶ
ς ἔχουν τρομερὰ προβλήματα ἰδίως ψυχολογικά. Ἄιντε τώρα νὰ λύσουν αὐτοὶ
 καὶ τῶν πελατῶν τους. Μπερδεύτηκαν οἱ ἄνθρωποι μὲ τὸ διάβολο, καὶ ζοῦν
 σὰν κλέφτες καὶ τρελοί, μὲ τὶς ἐνοχές τους καὶ τὶς κακίες τους.
Πολλοὶ Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ἔχουν δίκιο ποὺ λένε, ὁ διάβολος ἔβαλε τέτοια
 φωτιὰ στὸν κόσμο ποὺ δὲν σβήνει εὔκολα. Ἔγιναν κουμπάροι μὲ τὸν διάβολο 
καὶ ἄιντε νὰ ξεμπλέξουν.
Πολὺ τυχεροί, εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔμπλεξαν στὰ δίχτυα τους. Καμμιὰ φορά, 
σκέφτομαι καὶ ᾿γω ὁ ταλαίπωρος, καλύτερα νὰ μὴν εἶχαν γεννηθεῖ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι. 
Δὲν τὸ λέω αὐτὸ γιὰ τὸ ἁμάρτημά τους, ἀλλὰ γιὰ τὸν λόγο ὅτι καὶ αὐτοὶ ποὺ μετανοοῦν,
 ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ζήταγαν χατήρια, ἀπὸ τὰ δαιμόνια, πολὺ πίστη πρέπει νἄχουν μετά, 
γιατὶ τὸ μίσος τοῦ διαβόλου πάνω τους, εἶναι τεράστιο. Ἀρνήθηκαν τὴν πίστη τους, 
καὶ δέθηκαν ἀπὸ τὰ μίση τους. Ἔγιναν δοῦλοι τοῦ διαβόλου οἱ κακόμοιροι καὶ ποῦ 
νὰ μπορέσουν τώρα νὰ τοῦ φύγουν. Τοὺς περιποιεῖται ἀμέσως ὁ πονηρός, καὶ ἔτσι 
ζοῦν τὴν ἀντίδρασή τους, κάνοντας καὶ αὐτοὶ τὸ κακὸ γύρω τους.
Ὁ Θεὸς νὰ βοηθήσει κάθε ἄνθρωπο. Ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴν ζωὴ στὸν ἄνθρωπο, 
γιὰ νὰ χαίρεται καὶ νὰ προγεύεται τὸν Παράδεισο. Τὰ ὄργανα τοῦ Σατανᾶ ὅμως, 
ἀντὶ γιὰ τὴν χαρὰ ἔχουν τὸ μίσος καὶ ἀντὶ γιὰ τὴν πρόγευση τοῦ Παραδείσου, 
τὶς ἁλυσίδες γιὰ τὴν κόλαση. Μέσα τους γνωρίζουν, ὅτι ἀκόμη καὶ αὐτοὶ ποὺ 
πηγαίνουν στὶς πόρτες τους τοὺς σιχαίνονται. Ὑποφέρουν μέσα τους, 
ἀλλὰ ὁ διάβολος τοὺς ἔχει δεμένους καλά. Βλέπετε ὡστόσο ἡ μετάνοια, πάντοτε
 ὑπάρχει καὶ ἡ ἐκκλησία, ὁ Χριστός, πάντοτε τοὺς περιμένει καὶ πονάει καὶ
 γι᾿ αὐτούς. Ἄλλωστε τὸ παράδειγμα τῶν μάγων καὶ ἀστρολόγων, μάντεων
 καὶ πνευματιστῶν, ποὺ ἀναφέρονται σ᾿ αὐτὸ τὸ βιβλίο εἶναι πάρα πολλὰ 
μέσα στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ὀρθοδοξίας. Εὔχομαι ὁ Ἅγιος Θεός,
 νὰ βοηθήσει καὶ νὰ φωτίσει, κάθε ἄνθρωπο σὲ ὅποια κατάσταση καὶ νὰ βρίσκεται
 ἀπὸ τὸν διάβολο.
Τὸ κακό, γεννάει κακὸ καὶ τὸ καλό, καλό. Ὁ Θεὸς τὸν ἁμαρτωλὸ τὸν ἀγαπάει, 
τὴν ἁμαρτία μισεῖ. Ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ νὰ ζήσει ὁ ἄνθρωπος αἰώνια 
στὸν παράδεισο. Κατάργησε τὸν θάνατο καὶ τὴ δύναμη τοῦ διαβόλου μὲ τὸν Σταυρό.


ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ
Θεωρῶ ὑποχρέωσή μου καὶ καθῆκον μου στὸν Θεό, νὰ μπορέσω μὲ τὴ βοήθειά του,
 ἡ πράξη ἐτούτη νὰ γίνει καλό σε πολλοὺς συνανθρώπους μας, ποὺ χτυπήθηκαν
 καὶ πόνεσαν στὴ ζωή τους, στενοχωρήθηκαν καὶ γνώρισαν θλίψεις, νὰ γλιτώσουν 
ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ κακὰ τοῦ διαβόλου ποὺ κάνουν οἱ μάγοι, οἱ ἀστρολόγοι, 
οἱ χαρτορίχτρες καὶ τὰ μέντιουμ καὶ νὰ γνωρίσουν τὸν Θεό, ποὺ ἴσως πολλοὶ ν
ὰ τὸν ξέχασαν, καὶ νὰ τὸν περιφρόνησαν καὶ ἔτσι ὁ διάβολος τοὺς βρῆκε ἐκτεθειμένους.
Οὔτε τὰ μάγια, οὔτε ἡ γλωσσοφαγιὰ καὶ ἡ βασκανία, ἔχουν δύναμη ὅταν
 ὁ ἄνθρωπος ζεῖ κοντὰ στὸν Χριστό, τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους. 
Ἐπειδὴ σὲ ἐξομολογήσεις ποὺ ἄκουσα, ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ γεύθηκαν τὸν πόλεμο τοῦ Σατανᾶ, ἀντιλήφθηκα ὅτι δὲν γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι ἀκριβῶς, μὲ ποιὸ τρόπο θὰ ἀπαλλαχτοῦν ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ τὰ ὄργανά του, ἀναφέρω τὶς πιὸ σημαντικὲς πράξεις ποὺ πρέπει νὰ κάνει ὁ κάθε παθῶν.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἀκατανόητη. Δὲν μπορεῖ νὰ συλλάβει ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου αὐτὴ τὴν ἄπειρη ἀγάπη ποὺ ἔχει ὁ Θεὸς γιὰ ὅλους μας. Μπορεῖ ὅμως, νὰ ἀρχίσει νὰ κατανοεῖ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἴδιος στρέφει τὸ βλέμμα του, τὸ μυαλό του στὸν Χριστό. Τότε τὰ δαιμόνια καὶ τὰ ἔργα τους χάνουν τὴ δύναμή τους. Ὁ διάβολος παίρνει δύναμη ἀπὸ τὴν ἀποστασία μας στὸν Θεό, ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἐμεῖς μετανοοῦμε, τοῦ κόβουμε τὰ δικαιώματα καὶ τὶς πονηρὲς ἐνέργειές του πάνω μας. Τὰ μάγια καὶ ὅλα τὰ κακὰ τοῦ διαβόλου χαλᾶνε ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἐξομολογεῖται. Ὅταν ὑπάρχουν αἰτίες τοῦ διαβόλου ποὺ μᾶς θλίβουν, ἂς καταφύγουμε στὴν ἐκκλησία. Πρέπει νὰ ἐξομολογηθοῦμε σὲ Ἱερέα τὶς ἁμαρτίες μας. Δὲν πρέπει νὰ ντρεπόμαστε τὴν ὥρα τῆς ἐξομολόγησης, ἔτσι ὥστε ὁ πονηρὸς νὰ μᾶς φέρει σὲ δύσκολη θέση γιὰ νὰ ἔχει μαζί μας κρατούμενα. Καλὸ εἶναι νὰ σκεφτοῦμε ὅτι ὁ Ἱερέας, ἔγινε λειτουργός του Ὑψίστου ὄχι μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ δώρησε τὸν ἑαυτό του γιὰ τὴν Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ σὲ μᾶς.
Εἶναι ὁ δικός μας ἄνθρωπος. Νοσταλγεῖ τὸ καλό μας. Μὴν διστάζετε. Ὁ πόλεμος κατὰ τοῦ διαβόλου καὶ τὶς μεθοδεῖες του, θέλει ἀποφασιστικότητα. «Ὁ Θεὸς θέλει πάντας σωθῆναι» «Δὲν θέλω τὸν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἕως ἐπιστρέψει καὶ ξαναζήσει», μᾶς λέει ὁ Κύριος. Καὶ ἀκόμη, μᾶς καλεῖ ὁ ἴδιος «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Ἔτσι τὸ πρῶτο πράγμα εἶναι ἡ σωστὴ ἐξομολόγηση. Ἂς ἀποβάλετε τὴν φιλαυτία, τὶς σαρκικὲς ἁμαρτίες ἔγγαμοι καὶ ἄγαμοι, τοὺς θυμούς, τὶς ἀδικίες μας καὶ τόσα ἄλλα. Τὸ δεύτερο κύριο πράγμα ποὺ πρέπει κανεὶς νὰ κάνει εἶναι νὰ συγχωρήσει τοὺς ἐχθροὺς «ἐκ καρδίας». Τὸ προστάζει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθαι ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς». Αὐτὰ δὲν τὰ ἀντέχει ὁ διάβολος. Θέλετε νὰ νικᾶτε ὅλα τὰ πονηρὰ ἔργα; «ἀγαπεῖστε καὶ ταπεινωθεῖτε». Τίποτε δὲν θὰ μπορεῖ νὰ σᾶς βλάψει. Μὲ τὴν ἐξομολόγηση ὁ ἄνθρωπος νιώθει ἀμέσως νὰ τὸν σκεπάζει ὁ Θεός. Ἔτσι χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὸ ἐξηγήσει πῶς συμβαίνει, γεμίζει μὲ εἰρήνη, εὐτυχία, μακαριότητα, σιγουριά. Νιώθει τὴ ζωή του νὰ ξαναρχίζει, νιώθει τὸ σῶμα του πανάλαφρο. Ἐξομολογηθεῖτε τὴν ψυχική σας κατάσταση. Μὴν λέτε τὶς ἐμπειρίες σας, τὰ γεγονότα. Τὴν ψυχική σας κατάσταση νὰ λέτε.
Ἔτσι θὰ ἀξιωθεῖτε νὰ κοινωνήσετε μὲ τὴν ἄδεια τοῦ ἐξομολόγου, καὶ τότε ὁ Θεὸς θὰ σᾶς δωρήσει ὑγεία ψυχῆς τε καὶ σώματος. Ἔτσι θὰ πέσουν ὁλοκληρωτικὰ τὰ δεσμὰ τῆς μαγείας καὶ τοῦ Σατανᾶ. Μιὰ ἄλλη περίπτωση ἄμυνάς σας εἶναι ἡ ἑξῆς. Δέχεσθε κακιὰ ἐπήρεια εἴτε πνευματική, εἴτε ψυχική, εἴτε σωματική; Τότε βάλτε ἕναν σταυρὸ πάνω στὸ κεφάλι σας καὶ προσευχηθεῖτε. Κάντε μία παράκληση ἢ χαιρετισμοὺς στὴν Παναγία μας, ἢ σὲ κάποιον Ἅγιο ποὺ ἔχετε στὴν καρδιά σας. Ἀμέσως θὰ ἀνακουφισθεῖτε. Ἂν θέλετε ἀκόμη προσευχηθεῖτε μ᾿ ἕνα κομποσχοίνι «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με καὶ συγχώρησε Κύριε ὁρατοὺς καὶ ἀόρατους ἐχθροὺς ἡμῶν» ἢ καὶ «Δόξα σοὶ ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντων ἕνεκεν».
Ἕνας γέροντας ἐδῶ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἔλεγε, τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ... ἀξίζει 100 δραχμές, τὸ Δόξα τῷ Θεῷ 1.000 δραχμὲς σὲ καιροὺς πειρασμῶν. Ζῆστε τὴν μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Μὴν παραπονεῖσθε. Εὐχαριστεῖτε τὸν Θεὸ ποὺ σᾶς κάλεσε «ἐν μέσῳ πειρασμῶν».
Νιώθετε ὅτι σᾶς γλωσσοτρῶνε ἢ σᾶς βασκαίνουν; προσευχηθεῖτε λέγοντας ὅσο μπορεῖτε τὸ Πάτερ ἡμῶν..., τὸ Χαῖρε Κεχαριτωμένη..., συγχωρέστε τους. Ζητεῖσθε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ φωτίσει τοὺς ἐχθρούς. Νὰ θεραπεύσει τὶς ψυχικές τους ἀσθένειες. Δεηθεῖτε στὴν ἐκκλησία γιὰ ὅλους. Δὲν μπορεῖ ὁ πειρασμὸς νὰ σταθεῖ μ᾿ ὅλα αὐτά. Γκρεμίζεται. Συνηθεῖστε νὰ κάνετε ἐλεημοσύνες. Συνηθεῖστε νὰ διαβάζετε κάθε μέρα λίγο ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, θὰ δεῖτε πόση ἀνακούφιση θὰ νιώθετε. Ζητεῖσθε ἀπὸ ἕναν ἱερέα νὰ σᾶς διαβάσει ἐξορκισμούς, διαβάσθε καὶ ἐσεῖς τὴν εὐχὴ τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ καὶ τὴν εὐχὴ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο ποὺ ἐμπεριέχεται στὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ βιβλίου.
Μεγάλο καλὸ θὰ δεῖτε, κάνοντας λειτουργίες ἢ καὶ σαρανταλείτουργο ἀκόμη. Μάθετε μὲ τὸν καιρό, νὰ περιφρονεῖτε τὸν διάβολο καὶ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἐπιβουλεύονται τὸ κακό. Ὄχι ὅμως μειώνοντας τὸ πρόσωπο, ἀλλὰ τὸν πειρασμό τους ποὺ σᾶς βαραίνουν.
Μὴν ἀπελπίζεσθε, ὁ Χριστὸς γιὰ μᾶς «Αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβε καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν». Ἐκεῖνος μᾶς εἶπε στὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο τὸ «Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν». Ἐφαρμόσθε καὶ τὶς μετάνοιες. Πολὺ τὶς μισεῖ ὁ πονηρός. Μὴν κρίνετε καὶ κατακρίνετε. Στὴν θέση τῆς κατάκρισης, βάλτε τὴν κατανόηση. Δεῖτε τὸ φῶς στὰ παράθυρα ποὺ ἀνοίγει στὴν ψυχή σας ὁ Θεός, καὶ πράξτε μὲ ἀνιδιοτέλεια. Τότε ὅλα ἀλλάζουν. Ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει σιγὰ σιγὰ τὸν Θεό. Τέλος, συνηθεῖστε νὰ ἔχετε πάντοτε μόνο καλοὺς λογισμούς, γιὰ ὅλα καὶ γιὰ ὅλους. Ὁ διάβολος πλέον, θὰ ξέρει ὅτι ὅποια παγίδα καὶ νὰ χρησιμοποιήσει, θὰ χάνει. Περπατῆσθε στὴν ζωή σας μὲ τὰ δυὸ πόδια τῆς ὑπομονῆς καὶ ἐπιμονῆς, τῆς πίστης καὶ τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ, τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς Ἀγάπης. Μετὰ ἀπ᾿ ὅλα αὐτὰ θὰ δεῖτε ὅτι, μὲ τὸ φτυάρι νὰ σᾶς ρίχνουν τὰ μάγια νὰ τὰ τρῶτε, νὰ τὰ πατᾶτε δὲν θἄχουν καμμία ἀπολύτως ἐξουσία πάνω σας. Οἱ Ἅγιοι ποὺ θὰ διαβάσετε παρακάτω στὸ βιβλίο, ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα ἔκαναν μέσα ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴν Ἀγάπη τους στὸν Θεὸ καὶ τίποτε δὲν πάθαιναν. Τοὐναντίον πολλοὶ μάγοι, μετάνιωσαν καὶ ἔγιναν χριστιανοὶ καὶ πολλοὶ μάλιστα, ἅγιασαν καὶ μαρτύρησαν, γιατὶ γνώρισαν τὴν ἀληθινὴ δύναμη.
Γιὰ νὰ γράψει κανείς, ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔζησαν οἱ Ἅγιοι ἀπὸ τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους ποὺ συνεργοῦσαν μὲ τὰ δαιμόνια, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸν ἀριθμὸ ὅλων τῶν Ἁγίων εἶναι μᾶλλον ἀδύνατο, γιατὶ θὰ χρειάζονταν πολλοὶ τόμοι.
Ὡστόσο ὅμως, ἀναφέρονται ἐνδεικτικὰ πολλὲς περιπτώσεις ἀπὸ ἀνθρώπους πονηρούς, ποὺ ἔδρασαν μὲ μίσος καὶ λύσσα ἔναντι τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.


ΤΡΙΤΗ ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ
ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ποὺ ζοῦμε, γίνεται μία μάχη ὅσο ζοῦμε, ἀνάμεσα στὸν Ἄνθρωπο καὶ τὸν διάβολο. Αὐτό, εἶναι κάτι ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀποφύγει κανείς μας. Ἀπὸ τότε ποὺ οἱ πρωτόπλαστοι ἔφυγαν ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ὁ διάβολος συνέχισε νὰ τοὺς πολεμάει, νομίζοντας ἔτσι ὅτι πολεμάει τὸν ἴδιο τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς ποὺ δὲν ἐγκατέλειψε ὅμως, ποτὲ τὸν ἄνθρωπο καὶ μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, εἶπε στὸν διάβολο: «καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σου καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς αὐτὸς σοῦ τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν».
Ἡ Εὔα, ἡ Παναγία, ἡ Ἐκκλησία εἶναι αὐτὴ ἡ γυναίκα. Αὐτὴ ἡ μεταφορικὴ γυναίκα, κτυπάει τὸν σατανᾶ θανάσιμα στὸ κεφάλι. Τὸ ἴδιο ἀναφέρεται καὶ στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη στὸ Εὐαγγέλιο, στὸ 12ο Κεφάλαιο: «καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ».
Ὁ Θεὸς ἔκλαψε, περπατώντας μόνος του στὸν παράδεισο τὴ μέρα ποὺ ἔπεσε ὁ ἄνθρωπός μας λέει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς. Τρεῖς φορὲς τὸν ρώτησε τὸν Ἀδάμ: «Ποῦ εἶσαι;» γιατὶ περίμενε μία δικαιολογία νὰ διορθώσει στὸ καλό. Ὁ Ἀδὰμ ἔνιωθε ἔνοχος καὶ δὲν τολμοῦσε νὰ ἀντικρύσει τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς ποτὲ δὲν ἐπέμβηκε στὸ αὐτεξούσιο, δηλαδὴ στὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἔτσι ὁ Ἀδάμ, ἀκολούθησε τὸ δρόμο ποὺ πῆρε ἀπὸ τὴν ἐξαπάτηση τοῦ διαβόλου.
Ὁ καλὸς Θεὸς ὅμως ἀπὸ τότε, δὲν ἔπαψε νὰ προστατεύει τὸ δημιούργημά του ἀπὸ τὸν πονηρό. Ἔτσι αὐτὴ ἡ μάχη, μέχρι συντέλειας τοῦ κόσμου θὰ γίνεται ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν διάβολο. Ὁ διάβολος ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα, πολεμάει νὰ ἀπομακρύνει μὲ χίλιους δυὸ τρόπους, τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, πολεμάει τὸν διάβολο καὶ τὶς παγίδες του. Ἔτσι πέρασαν αἰῶνες καὶ αἰῶνες καὶ τὸ κακό, δὲν διορθώθηκε. Θὰ πάρει τέλος στὴν Δευτέρα Παρουσία. Ὡς τότε ὁ πονηρός, θὰ πολεμάει τὰ παιδιὰ τῆς γυναίκας ποὺ εἴπαμε πιὸ πάνω. Ὁ ἄνθρωπος θὰ παλεύει μέσα του, μὲ τὸ καλὸ τὸ κακό. Μήπως αὐτὸ δὲν γίνεται καὶ σὲ ἐκείνους, ποὺ δὲν εἶναι Χριστιανοὶ σ᾿ ὅλη τὴ γῆ; Ὅλοι δὲν μιλοῦν γι᾿ αὐτὴν τὴν μάχη τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ; Βλέπετε καλοί μου Χριστιανοί, ὁ Θεὸς ἔδωσε τιμόνι στὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ βρεῖ τὸ δρόμο του, τὸν ἠθικὸ νόμο, τὴν συνείδηση, τὴ λογική. Ὁ σατανᾶς ὅμως, διαβάλε τὴ λογικὴ καὶ τὴ συνείδηση, γι᾿ αὐτὸ ὀνομάζεται καὶ διάβολος. Μ᾿ αὐτὸν τὸν τρόπο κέρδισε καὶ τὰ ὄργανά του, μάγους, ἀστρολόγους, μέντιουμς καὶ τόσους ἄλλους μετὰ δόγματα τῆς κόλασής του.
Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ οἰκονομία Θεοῦ εἶναι. Γιατὶ φαίνεται, ὅτι αὐτὲς οἱ ψυχὲς δὲν μποροῦσαν νὰ καταλάβουν, μὲ καλὸ τρόπο τὸν Θεό, τὸ δρόμο του, τὴν Ἀγάπη του. Νά τόσα κακὰ κάνουν, καὶ γνωρίζουν ποῦ ὑποτάσσονται, κι ὅμως δὲν λένε νὰ διορθωθοῦν. Φωνάζουν τὰ δαιμόνια, ζητᾶνε βοήθεια ἀπὸ τὸν διάβολο, ἑπομένως γνωρίζουν καλύτερα ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ὅτι, ὑπάρχει ὁ Θεὸς καὶ οἱ Ἅγιοί του, καὶ ὅμως δὲν τοὺς κόβει τὸ μυαλό. Καταδικάζονται μόνοι τους, στὴν αἰωνιότητα τοῦ πόνου καὶ τῆς ὀδύνης. Ὁ Θεὸς νὰ τοὺς φωτίσει. Ἂς προσευχόμαστε γιὰ ὅλους. Ὁ Θεὸς τὸν ἀγαπάει τὸν ἄνθρωπο. Πολὺ τὸν ἀγαπάει. Γι᾿ αὐτὸ δὲν πρέπει ὁ ἄνθρωπος ποὺ παθαίνει κακό, ἢ περνάει δυσκολία ἀπὸ τὸν πονηρὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους, νὰ γογγύζει, νὰ ἀγανακτεῖ, νὰ χάνει τὸ θάρρος του, νὰ στεναχωριέται.
Οἱ Ἅγιοι χαίρονταν ὅταν εἶχαν πειρασμοὺς καὶ ἔκλαιγαν ὅταν δὲν εἶχαν, γιατὶ νόμιζαν ὅτι τοὺς ἐγκατέλειψε ὁ Θεὸς γιὰ κάποια μεγάλη τους ἁμαρτία. Ναί, ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νὰ δοκιμάζεται ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι πολλοὶ οἱ λόγοι καὶ γιὰ χάρη αὐτοῦ, γνωρίζουμε ποιοὶ εἴμαστε καὶ πῶς εἴμαστε. Ἔτσι μποροῦμε νὰ πλησιάσουμε, νὰ γνωρίσουμε τὸν Θεό. Ὄχι ὅπως νομίζουμε ἐμεῖς στὸ μυαλό μας, μὲ τὴν ἄποψή μας. Νά γιατὶ, οἱ Ἅγιοι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ λένε ὅτι, δὲν πρέπει ὁ χριστιανὸς νἄχει ἄποψη.
Ὄχι γιατὶ εἶναι ἄβουλο ὄν, γιατὶ πρῶτος ὁ Θεὸς ἔδειξε ὅτι τὸν ἄνθρωπο, τὸν ἔχει ἐλεύθερο ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ὕπαρξής του, ἀλλὰ γιατὶ ὁ ἄνθρωπος, δὲν γνωρίζει τί εἶναι πράγματι τὸ σωστὸ γιὰ τὴ σωτηρία του, ἂν δὲν τὸν ὁδηγήσει ὁ Θεός. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἕναν δικό του πόλεμο ἀπὸ τὸν διάβολο, ἀρκεῖ νὰ τὸν καταλάβει, καὶ νὰ μὴν συγκατατεθεῖ μὲ τὸν πονηρό. Οἱ κύριες αἰτίες ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεός, εἶναι αὐτὲς ποὺ μᾶς λέει ὁ Ἅγιος Μάξιμος, ὁ Ὁμολογητής. Ἡ πρώτη εἶναι γιὰ νὰ καταλάβουμε μὲ τὴν πείρα τοῦ πολέμου, νὰ γνωρίζουμε τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό. Ἡ δεύτερη αἰτία, εἶναι γιὰ νὰ γίνουμε σταθεροί, στὴν Ἀρετὴ ποὺ ἀποκτοῦμε ἀπὸ τὸν πόλεμο τῆς πρώτης αἰτίας. Ἡ τρίτη αἰτία, ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ νὰ μὴν ὑπερηφανευόμαστε, ὅταν νιώθουμε ὅτι ἀποκτοῦμε ἀρετὲς καὶ γευόμεθα τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἡ τέταρτη εἶναι αὐτή, ποὺ μᾶς δείχνει τοὺς τρόπους καὶ τοὺς λόγους, νὰ μισήσουμε μὲ τὴ δύναμή μας τὸ κάθε κακό. Καὶ τελευταία ἡ πέμπτη αἰτία, νὰ μὴν ξεχάσουμε ποτέ, πῶς φθάσαμε στὰ διάφορα κατορθώματα ἔναντι τοῦ πονηροῦ με τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ Χάρη Του ποὺ μᾶς βοήθησε. Πάντως ἐπειδὴ ζοῦμε, σὲ καιροὺς μεγάλης ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ ἐπειδή, ἐμεῖς γινόμαστε αἰτία τῶν κακῶν ποὺ μᾶς βρίσκουν, ἂς προσέχουμε.
Ἂς ἔχουμε φιλότιμο στὸν Θεό. Νὰ μὴν γινόμαστε ἀχάριστοι, φίλαυτοι, ὑπερήφανοι. Νὰ μὴν προσβάλουμε τὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Νὰ μὴν ἐκμεταλλευόμαστε τὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Νὰ μὴν ἐγκαταλείπουμε τὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ποτέ, ὁ διάβολος καὶ τὰ ἔργα του, δὲν ἀντέχουν αὐτὴ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Τὸ μίσος του καὶ τὰ ἔργα του ἀφανίζονται μόνο, μὲ τὴ δύναμη τῆς Ἀγάπης, τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά