Ιδού Έστηκα επί την θύραν . . .

ΙΔΟΥ: Την πρώτη κίνηση την έχω κάνει Εγώ.
.
Σε έχω προλάβει. Ο δικός σου ρόλος αρχίζει λίγο αργότερα…

ΕΣΤΗΚΑ: Δεν είναι τυχαίο το σταμάτημά μου μπροστά στην πόρτα σου…

Δεν ήμουν περαστικός από το σπίτι σου και είπα να σταθώ.

Η επίσκεψή μου είναι εντελώς π ρ ο σ ω π ι κ ή .

Έρχομαι αποκλειστικά για σένα παιδί μου …

ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ: Εγώ που έχω τη δύναμη να μπαίνω «και των θυρών κεκλεισμένων»,

θέλω να μπαίνω από την είσοδο του σπιτιού σου.

Από κει που εσύ ανοίγεις, που εσύ δέχεσαι…

Θέλω η επίσκεψή μου να γίνει από ένα άνοιγμα της ψυχής σου
και η είσοδός μου να είναι νόμιμη και αισθητή…

ΚΑΙ ΚΡΟΥΩ: Που θα πει ζητώ τη συγκατάθεσή σου να μπω.

Δεν παραβιάζω πόρτες.

Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να μ’ ακούσεις πρώτα.

Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να θελήσεις την επίσκεψή μου έπειτα.

Κ ρ ο ύ ω. Θα μου ανοίξεις στο τέλος ;

Είσαι ελεύθερος…

Κύριε , εκείνο το «ιδού» μήπως σημαίνει «αυτή τη στιγμή»;

Εκείνος ο παρακείμενος «έστηκα», μήπως σημαίνει

ότι στην πόρτα μου έχεις σταματήσει εδώ και πολύ καιρό

και υπομονετικά περιμένεις ; . . .

Μήπως το «επί την θύραν» σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να μπεις

και δεν αρκείσαι σε μια συζήτηση από το παράθυρο

ή κάπου έξω από το σπίτι ; . . .

Κύριε, εκείνος ο ενεστώτας «κρούω» με τρομάζει…

Πόση ώρα χτυπάς;

Ως πότε θα χτυπάς;

Ως πότε θα περιμένεις;

Ως πότε θα με περιμένει η αγάπη Σου;

Ένας λόγος είναι να Σου ανοίξω.

Με βρίσκεις ανέτοιμο…

Μα έχω τόση ανάγκη απ’ αυτή Σου την επίσκεψη …

Πηγή