Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΣ ΑΓ. ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ π. Θεόδωρος Ζήσης

Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΣ ΑΓ. ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» τῆς 25/1/2012 δημοσιεύθηκε ἄρθρο τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, μὲ τίτλο: «Πρὸς “κοινὸν ποτήριον” Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν εἰς τὰς ἐκδηλώσεις διὰ τὸ Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων; Ἡ ἐμπλοκὴ τοῦ Πάπα εἰς τοὺς ἑορτασμοὺς ἀποσκοπεῖ εἰς τὴν προβολὴν τοῦ πρωτείου του καὶ τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ».

Στὸ ἄρθρο αὐτὸ τονίζονται κάποιες ἐνδιαφέρουσες θέσεις, ποὺ ἀξίζει νὰ τὶς προβάλλουμε, μήπως καὶ προβληματισθοῦν, ὅσοι ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων ποιμένων εἶναι ἐγκλωβισμένοι καὶ ἀσφυκτιοῦν στὴν οἰκουμενιστικὴ φυλακή, ἢ καλύτερα στὸν ἰστὸ τῆς ἀράχνης, ποὺ χρόνια ἀριστοτεχνικὰ ὑφαίνει ἡ ἀφρόκρεμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ θεσμικὰ διοικεῖ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

1^η ἀλήθεια: «Ἡ ἀντιπαπικὴ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας ἔχει κλίνει γόνυ στοὺς ἰσχυροὺς σχεδιαστὲς τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».

2^η ἀλήθεια: Διώχθηκε καὶ καθαιρέθηκε ἀντικανονικὰ ὁ ἐπίσκοπος Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτέμιος καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ συνεργάτες του, ἐπειδὴ ἦταν ἐμπόδιο στοὺς σχεδιασμοὺς Νέας Ἐποχῆς-Οἰκουμενιστῶν.

3^η ἀλήθεια: Οἱ συμπροσευχές, οἱ κοινὲς ἐκδηλώσεις, ἡ ἀναγνώριση τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν ἔχουν διαβρώσει (καὶ σταδιακὰ διαβρώνουν) τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρξουν ἀντιδράσεις, ὅταν θὰ ἐπιχειρηθεῖ ἡ ψευδὴς ἕνωση.

4^η ἀλήθεια: «Ἡ ἀντίδρασή μας στὶς οἰκουμενιστικὲς ἀθλιότητες, δὲν εἶναι ἐκείνη ποὺ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ Ἱερὰ Παράδοση διδάσκουν (δηλαδὴ ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές). Ἀρκούμαστε σὲ χλιαρὲς διαμαρτυρίες, καὶ ἰσχυριζόμαστε ὅτι, ἂν προχωρήσουν οἱ Οἰκουμενιστὲς στὸ «κοινὸ ποτήριο», τότε θὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπ’ αὐτούς. Ἡ δικαιολογία αὐτὴ «τῆς “κόκκινης γραμμῆς τοῦ κοινοῦ ποτηρίου”» (ποὺ προφορικῶς καὶ γραπτῶς ἔχει ἐκφράσει ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς), δὲν ἔχει πατερικὸ ἔρεισμα, καὶ ἀσφαλῶς «λειτουργεῖ πρός ὄφελος τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», διότι «ὅταν ἐπισήμως ἀποφασίσουμε τήν διακοινωνία τοῦ κοινοῦ ποτηρίου», τότε πιὰ θὰ εἶναι ἀργά. «Θά ἔχει προχωρήσει τόσο πολύ ἡ ἐσωτερική διάβρωση, ὥστε δέν θά ὑπάρχουν πλέον πρόσωπα πού θά βλέπουν κόκκινες γραμμές» καὶ θὰ ἐπιβληθεῖ, ἡ ἕνωση ὡς «ἡ “ἑνότης ἐν τῇ ποικιλίᾳ”», δηλαδὴ ἡ ὑποταγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν Πάπα καὶ στὴν Πανθρησκεία.

Οἱ ἔχοντες ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτωσαν.

Στὴ συνέχεια παραθέτουμε ἀπόσπασματα ἀπὸ τὸ ἄρθρο τοῦ π. Θεοδώρου.

2. Ὁ πάπας κέντρο τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων.

Ἐμπόδιο ὁ ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος· γι᾽ αὐτό καθαιρέθηκε.

Ἡ μέχρι τῶν ἡμερῶν μας σφόδρα ἀντιπαπική Ἐκκλησία τῆς Σερβίας, πού ἔχει καθαγιάσει μέ αἵματα μαρτύρων τήν ἀπορριπτική τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ στάση της καί ἔχει ἀναδείξει στίς ἡμέρες μας μεγάλες μορφές ἀντιπαπικῶν Ἁγίων καί Θεολόγων, ὅπως τοῦ Ἁγίου Νικολάου (Βελιμίροβιτς) καί τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου (Πόποβιτς), ἔχει καμφθῆ, ἔχει κλίνει γόνυ στούς ἰσχυρούς σχεδιαστές τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου, τοῦ πανθρησκειακοῦ Συγκρητισμοῦ καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ... Ὁ διωχθείς καί καθαιρεθείς ἀντικανονικῶς ἐπίσκοπος Ράσκας καί Πριζρένης Ἀρτέμιος, μετά τῶν ἐκλεκτῶν συνεργατῶν καί τῆς πληθύος τῶν μοναχῶν τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ἔπρεπε καί γιά τόν λόγο αὐτό νά ἐκβληθῆ τῆς ἱεραρχίας, ὥστε νά μήν ὑπάρχουν μέσα στους κόλπους της ἀντιπαπικές, ἀντιοικουμενιστικές, δηλαδή ὀρθόδοξες φωνές...

3. Μακάρι στίς ἐκδηλώσεις νά προχωρήσουν καί στό «κοινό ποτήριο», γιά νά ξεκαθαρίσει ἡ κατάσταση.

Ἔχουν δοθῆ τέτοιες διαστάσεις καί τόση σημασία στίς ἑορταστικές αὐτές ἐκδηλώσεις, ὥστε μεγεθυντικά πολλοί πιστεύουν ὅτι δέν ἀποκλείεται κατά τήν συνάντηση αὐτή τοῦ πάπα μέ τούς ὀρθοδόξους πατριάρχας καί προκαθημένους να προχωρήσουμε ἀκόμη καί σέ κοινό ποτήριο...

Ἐκτιμοῦμε ὅτι θά ἦταν εὐχῆς ἔργο νά προχωρήσει ἡ ψευδής ἕνωση, ἡ ἕνωση δηλαδή μέ διατήρηση τῶν πλανῶν καί τῶν αἱρέσεων, ὥστε νά ξεκαθαρίσει ἡ κατάσταση καί νά ἀντιληφθοῦν ὅλοι πῶς συσκευάζεται και πῶς κατασκευάζεται ὅλη αὐτή ἡ εἰρηνιστική καί ἀγαπητική Θεολογία τῶν Διαλόγων τῶν Οἰκουμενιστῶν, γιά τήν ἐξαπάτηση τῶν μή εἰδότων καί ἁπλουστέρων. Συμφέρει στους Οἰκουμενιστάς ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν νά προωθοῦν τήν ἕνωση ὑπογείως ἐν κρυπτῷ, μέ τήν σταδιακή διάβρωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος στίς Θεολογικές Σχολές καί στίς τάξεις τῶν κληρικῶν, ὥστε νά μήν ὑπάρξουν ἀντιδράσεις, ὅταν θά ἐπιχειρηθεῖ ἡ ψευδής ἕνωση. Αὐτό μάλιστα πρέπει νά ἀφυπνίσει καί ὅσους καλοπροαιρέτους κληρικούς καί θεολόγους δέν ἀνησυχοῦν πολύ γιά ὅσα τεκταίνονται ἤδη καταστροφικά καί ἀντιπατερικά, μέ τις συμπροσευχές, τίς λειτουργικές φιλοξενίες, τίς μεταπατερικές ἐκδηλώσεις, τήν βαπτισματική ἐκκλησιολογία, τήν κατάργηση τῶν ὁρίων τῆς Ἐκκλησίας, τίς δωρεές κορανίων καί πατριαρχικῶν μιτρῶν ὡς και ἁγίων ποτηρίων, τήν ἀναγνώριση τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν, τους ὁποίους θεωροῦμε ὡς ἐκκλησίες, συμμετέχοντας ἰσοτίμως στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», και πλεῖστα ἄλλα. Ἡ μειωμένη καί ὑποτονική ἀντίδραση καί ἀντίσταση σε ὅλα αὐτά, πού δέν δικαιολογεῖται οὔτε ἀπό τήν Ἁγία Γραφή οὔτε ἀπό τήν Πατερική Παράδοση, μέ τήν δικαιολογία τῆς «κόκκινης γραμμῆς τοῦ κοινοῦ ποτηρίου», λειτουργεῖ πρός ὄφελος τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διότι ἐν τῇ πράξει ἐπιβάλλουν τήν ἕνωση καί πρό τοῦ κοινοῦ ποτηρίου. Ὅταν ἐπισήμως ἀποφασίσουν τήν διακοινωνία τοῦ κοινοῦ ποτηρίου, θά ἔχει προχωρήσει τόσο πολύ ἡ ἐσωτερική διάβρωση, ὁ εἰρηνισμός καί ὁ ἀγαπισμός τῆς Μεταπατερικῆς Βαπτισματικῆς Θεολογίας, ὥστε δέν θά ὑπάρχουν πλέον πρόσωπα πού θά βλέπουν κόκκινες γραμμές, θά ἐπιβληθεῖ, ὅπως ἀθεολογήτως καί διεστραμμένως ἰσχυρίζονται, ἡ «ἑνότης ἐν τῇ ποικιλίᾳ», πού δῆθεν διδάσκει ὁ Μ. Φώτιος, ὁ πρῶτος καί ἀποτελεσματικώτερος πολέμιος καί καθαιρέτης τοῦ Παπισμοῦ.

Ἐπειδή, λοιπόν, ἡ διάβρωση καί ἡ ἐσωτερική ἅλωση δέν ἔχουν ἀκόμη γενικευθῆ, ἐκτιμοῦμε ὅτι δέν τους συμφέρει νά προχωρήσουν τώρα στό κοινό ποτήριο. Ἐμεῖς εὐχόμαστε νά προχωρήσουν, ὥστε καί οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων θέτοντες ὡς κόκκινη γραμμή τό κοινό ποτήριο, να συμπαραταχθοῦν μαζί μας, ὥστε με τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ὁμολογητῶν Ἁγίων νά διαλυθεῖ τό σκοτεινό νέφος τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί νά λάμψει και πάλιν ὁ ἥλιος τῆς Ὀρθοδοξίας.

...Ἡ Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία δυστυχῶς ἀπό τόν περασμένο αἰώνα ἔχει ἀμνηστεύσει μέ τόν Οἰκουμενισμό την αἱρετική διαστροφή τοῦ Παπισμοῦ, τόν ὁποῖο ἀναγνωρίζει διά τῶν οἰκουμενιστῶν ἡγετῶν της ὡς κανονική, ὡς ἀδελφή Ἐκκλησία, ἀλλά καί τόν εἰκονομαχικό καί διαλυτικό Προτεσταντισμό, μέ τήν συμμετοχή της στό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», πού οὐσιαστικῶς εἶναι Παγκόσμιο Συμβούλιο Αἱρέσεων καί Πλάνης.

Θά βρεθοῦν ἆραγε ὀρθόδοξες δυνάμεις στήν Σερβία πού θά ἀντιδράσουν...; Θά βρεθεῖ κάποιος ὀρθόδοξος πατριάρχης ἤ ἀρχιεπίσκοπος νά ἀρνηθεῖ τήν συμμετοχή του στίς ἐκδηλώσεις...; Ἀμφιβάλλουμε, ἀλλά καί ἐλπίζουμε.

πηγή