\Μόνον ο Θεός μπορεί να δώσει στον άνθρωπον την σωτηρίαν και την λύτρωσιν, ανέφερε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην αντιφώνησή του κατά την πρωτοχρονιάτικη δεξίωση, ενώ έκανε ειδική αναφορά στους δοκιμαζόμενους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής και δη της Συρίας.
Έκανε λόγο για την αλληλεγγύη και τις θρησκευτικές ελευθερίες, ενώ ανέλυσε και το "Σταυρό" που δίνει ο Χριστός στους πιστούς κι αυτοί καλούνται να τον σηκώσουν. Ολόκληρη η ομιλία έχει ως εξής:
Α Ν Τ Ι Φ Ω Ν Η Σ Ι Σ
ΤΗΣ Α.Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΞΙΩΣΙΝ
ΕΠΙ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
(1 Ιανουαρίου 2013)
Ιερώτατοι και προσφιλέστατοι αδελφοί εν Χριστώ,
Ευλαβέστατοι λειτουργοί και διάκονοι του Θυσιαστηρίου Κυρίου,
Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες,
Εντιμότατε κύριε Πρόξενε της Ελλάδος ενταύθα,
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά και πάντες οι συμπαρόντες εις την εόρτιον εκκλησιαστικήν ταύτην σύναξιν, "Ο χρόνος αύξησις συμπαθείας, και προσθήκη φίλτρου, ουχί αφορμή κόρου τοις πειραθείσιν εγγίνεται", διακηρύττει ο σήμερον τιμώμενος Μέγας Βασίλειος (Επιστολή 28, τη Εκκλησία Νεοκαισαρείας παραμυθητική, P.G.32,308A.2)
Η σημερινή εορτή της κατά σάρκα περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της μνήμης του ουρανοφάντορος Μεγάλου Βασιλείου, συμπίπτουσα προς την έναρξιν του νέου ημερολογιακού έτους, αποτελεί αφορμήν υπομνήσεως των ευεργεσιών τας οποίας εχαρίσατο εις ημάς ο Θεός κατά τον μόλις παρελθόντα ενιαυτόν, αλλά και αναθεωρήσεως της αναστροφής ημών και περισκέψεως διά την πορείαν μας κατά το μόλις αρξάμενον έτος, ομού δε και, ως όντων πάντων ημών τέκνων του Αδάμ, περισκέψεως διά το μέλλον του αψύχου κόσμου και της διά ζώσης πνοής τιμηθείσης ανθρωπότητος ολοκλήρου.
"Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας", (Εβρ. ιγ΄,8-9) είναι το διαχρονικόν μήνυμα, το οποίον κομίζει εις τον αποπροσανατολιζόμενον και τεταραγμένον κόσμον η Αγία Εκκλησία μας. Είναι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς.
Τού Κυρίου μας την μέχρι πλήρους κ ε ν ω σ ε ω ς "α λ λ η λ ε γ γ υ η ν" προς τον άνθρωπον μιμουμένη η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως εκήρυξε τον ανατείλαντα ενιαυτόν "Έτος πανανθρωπίνης αλληλεγγύης", επιθυμούσα να διαδηλώση ότι μόνον ο Θεός ημπορεί να δώση εις τον άνθρωπον την σωτηρίαν και την λύτρωσιν, μόνον Αυτός ημπορεί να δώση εις τον κόσμον τον προσανατολισμόν και την αιτίαν της υπάρξεώς του• μόνον Αυτός ημπορεί να εξαγάγη τους ανθρώπους, αλλά και λαούς από των αδιεξόδων και του σκότους. Ο Κύριος Ιησούς, ο τα πάντα προς το αληθές συμφέρον οικονομών, είναι η μόνη ε λ π ι ς ημών. Μη καυχάσθω, λοιπόν, ο σοφός εν τη σοφία αυτού, "και μη καυχάσθω ο δυνατός εν τη δυνάμει αυτού, και μη καυχάσθω ο πλούσιος εν τω πλούτω αυτού" (Α´ Βασιλ. β΄,9), καθότι "Κύριος θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις άδου και ανάγει• Κύριος πτωχίζει και πλουτίζει, ταπεινοί και ανυψοί" (Α´ Βασιλ. β΄,6-7), αναλόγως προς την προαίρεσιν και την καθαρότητα του νοός των ανθρώπων.
Δεν είναι δυνατόν ασφαλώς κατά την εύσημον ταύτην ημέραν δι᾿ όλον τον κόσμον να μη ενθυμηθώμεν, όπως πολλάκις κατά το παρελθόν έτος, και να μη στρέψωμεν τα όμματα ημών εις τους εν όλω τω κόσμω, αλλά και ειδικώς εν Συρία χειμαζομένους υπό σκληράς δοκιμασίας αδελφούς ημών, ανεξαρτήτως θρησκείας και πολιτικής τοποθετήσεως. Ιδιαιτέρως δε εις τους εκείσε δοκιμαζομένους χριστιανούς, οι οποίοι, παρά τον ειρηνικόν και φιλήσυχον βίον των, υφίστανται τας θλιβεράς συνεπείας της αδελφοκτόνου αιματοχυσίας. Ευχόμεθα διαπύρως ο Θεός να συντομεύση τον χρόνον της δοκιμασίας και να δίδη δύναμιν και ενίσχυσιν και υπομονήν, η οποία ουδέποτε καταισχύνει, εις τον βαρύν τούτον σταυρόν, ώστε να παραμείνουν εις τας εστίας των και εις τους τόπους αυτούς της θεοφανείας και θείας επισκέψεως, ένθα εβάδισαν οι πόδες του Κυρίου και των Αγίων Αποστόλων.
Αδελφοί, Πατέρες και Τέκνα,
Ήχθημεν, ως γνωστόν, εις την απόφασιν όπως παραλλήλως αφιερώσωμεν το παρόν έτος, τον χρόνον τούτον της ζωής των ανθρωπείων και της συνωδινούσης εις αεί μετά του πλάσματος κτίσεως, εις την θ ρ η σ κ ε υ τ ι κ η ν ε λ ε υ θ ε ρ ι α ν , και συγκεκριμένως εις το Διάταγμα των Μεδιολάνων, διά του οποίου ο αγιώτατος Βασιλεύς και ιδρυτής της πόλεως ταύτης Κωνσταντίνος ο Μέγας έπαυσε τους διωγμούς κατά των χριστιανών και έθεσε τα θεμέλια, ώστε η μεν Εκκλησία του Χριστού να συνεχίζη ειρηνικώς, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν, την πορείαν αυτής, η δε κοινωνία του κράτους να μεταβληθή εις κοινωνίαν χριστιανικήν, ερειδομένην εις τας αρχάς του αγίου Ευαγγελίου, εις την οποίαν επετρέπετο και η ελευθέρα έκφρασις
Συγχρόνως όμως, προς τη αφιερώσει του αρξαμένου ενιαυτού εις τα δύο κορυφαία ταύτα γεγονότα, της α λ λ η λ ε γ γυ η ς και της θ ρ η σ κ ε υ τ ι κ η ς ε λ ε υ θ ε ρ ι α ς, τιμώμεν και την μνήμην όλων των ενδόξων αγίων Μαρτύρων, οσίων και δικαίων, οι οποίοι άχρι της δοθείσης υπό του θεοστέπτου Βασιλέως Κωνσταντίνου θ ρ η σ κ ε υ τ ι κ η ς ε λ ε υ θ ε ρ ι α ς εξέχεαν το αίμα των και έδωκαν την μαρτυρίαν των διά τον τα "πάντα περιέχοντα δρακί" Χριστόν, και ετίμησαν το "υπέρ ημών και πολλών εκχυθέν εις άφεσιν αμαρτιών" Αίμα του Κυρίου διά του ιδίου αυτών αίματος. Διά τούτο αισθανόμεθα εσωτέραν την ανάγκην να υπενθυμίσωμεν και κατά την ιεράν ταύτην στιγμήν, ότι η επέτειος, άλλως, της α ν ε ξ ι θ ρ η σ κ ε ι α ς δεν είναι μόνον επέτειος χαρμόσυνος και τροπαιοφόρος, της νίκης του Χριστού και της Εκκλησίας Του.
Ταυτοχρόνως υπενθυμίζει εις ημάς ότι, προ του θριάμβου της χριστιανικής πίστεως, προηγήθη και προηγείται πάντοτε το μαρτύριον. Προ της Αναστάσεως η ανάβασις του Γολγοθά. Αποτελεί αληθώς χρέος οφειλετικόν της Εκκλησίας να ευαγγελίζεται πάσι τα μαρτύρια των πρώτων χριστιανών, "α ήκουσε και εώρακε και εψηλάφισεν", ώστε να αναμιμνησκώμεθα οι πάντες δόξης Θεού, και οι νυν δι᾿ ακοής ακούοντες, κοινωνίαν έχωμεν μετά των αγίων μαρτύρων και δι᾿ αυτών μετά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, "του πιστού και αληθούς μάρτυρος και πρωτοτόκου των νεκρών και αρχηγού της ζωής του Θεού" όπως λέγει το (Μαρτύριον των εν Λουγδούνω τελειωθέντων, τα μαρτύρια των αρχαίων χριστιανών, ΕΠΕ 30, σελ. 220). Διά τα "μαρτύρια" ταύτα λίαν προσφυώς μαρτυρεί ο Αγιορείτης μοναχός Καισάριος Δαπόντες, ότι κατέλιπον ημίν ταύτα οι Άγιοι Μάρτυρες ως "αρραβώνας πως έχομεν να σμίξωμεν μετ᾿ αυτών εις τους χρυσούς αιώνας. Εις την πατρίδα μας εκεί, εις τον Παράδεισόν μας (εφ᾿ όσον τον αξιωθώμεν λόγω της ανθρωπίνης ματαιοδοξίας και δοξομανίας μας), εκείνοι με το αίμά των, ημείς με τον σταυρόν μας" (Μαρτύριον νεομάρτυρος Χρήστου, “῾Η αυτόγραφη νεομαρτυρολογική συλλογή του μοναχού Καισαρίου Δαπόντες (1713-1784), εκδ. Μυγδονία, σελ. 303).
Εάν, λοιπόν, άρωμεν και κατά το έτος τούτο μεθ᾿ υπομονής και αγάπης και ανεξικακίας, "συγχωρούντες εαυτούς και αλλήλους" εν ανωτερότητι, τον σταυρόν μας, είναι βέβαιον ότι θα νικήσωμεν και θα συγκαταριθμηθώμεν με αυτούς οι οποίοι έδωκαν το αίμά των διά τον Χριστόν. Εις πάντας ο Κύριος δίδει ένα σταυρόν, ο οποίος είναι αι διάφοροι σωματικαί, ψυχικαί και πνευματικαί ασθένειαι• είναι η μη συνειδητοποίησις της ματαιότητος• η αδυναμία βιώσεως της αγάπης "καθώς εστι"• η μανία και τάσις προς το κακόν, προς την εκδίκησιν• και, τέλος, η έφεσις και προαίρεσις του ανθρώπου να είναι προσκολημμένος εις την "γηίνην δυσωδίαν" και να αποφεύγη την "μελέτην του θανάτου"∙ αξιολογούμεν πάντοτε οι άνθρωποι τον χρόνον ως "παίγνιον επί της γης" ως "φύσημα μη κρατούμενον", ως "πτήσιν ορνέου παρερχομένου", ως "ναύν επί θαλάσσης ίχνος ουκ έχουσαν".
Αυτόν τον σταυρόν δεν πρέπει να τον αρνούμεθα και να επιδιώκωμεν να φύγη αφ᾿ ημών, αλλά να τον αίρωμεν με χαράν "ως αρετής περιουσίαν"• τοιουτοτρόπως θα προκόπτωμεν εις τον αγώνα μας. Όλη η ζωή μας θα γίνεται μία γ ε φ υ ρ α, μετάγουσα ημάς όχι εις την ανθρωπίνην δήθεν επιτυχίαν και δόξαν, την οποίαν ματαίως επιδιώκομεν, αλλ᾿ εις τον ουρανόν.
Ουδέποτε όμως, εξ ετέρου, λημονούμεν εν τη Πόλει ταύτη ότι τον μεγαλύτερον σταυρόν τον εσήκωσαν, μετά τον Θεάνθρωπον Κύριον και την Παναγίαν Μητέρα Του, οι Άγιοι Μάρτυρες, με πρώτον τον Πρωτομάρτυρα και Αρχιδιάκονον Στέφανον και τους Αγίους Αποστόλους, τον Πρωτόκλητον Ανδρέαν, αλλά και οι πατέρες και οι προπάτορες ημών, οι οποίοι "εταπεινώθησαν έως θανάτου" διά να ζώμεν ελευθέρως κατά το εφικτόν ημείς οι επιγενόμενοι.
Αδελφοί και τέκνα,
Ο Κύριος μας καλεί να διέλθωμεν το έτος τούτο 2013 ειρηνικώς, "εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισιν", "συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου" (Εφεσ. ε΄,16-18). Ας μη καταλίπωμεν διά της πολιτείας και της απανθρώπου πολλάκις και εκδικητικής συμπεριφοράς μας στάσιν και πόλεμον τοις αδελφοίς, αλλά χαράν και ειρήνην και ομόνοιαν και αγάπην, προχωρούντες κατά πάντα νικηφόροι προς τον Θεόν, με την βεβαιότητα ότι "ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς" (Ρωμ. η΄,18-19). Οι ποιμένες και λειτουργοί του Αγίου Θυσιαστηρίου και οι εκκλησιαστικοί διάκονοι ας πορευθώμεν "άμεμπτοι εν πάσαις ταίς εντολαίς και δικαιώμασι του Κυρίου, και πάση τη προς τον πλησίον λειτουργία, άοκνοι, ζήλον Θεού πολύν έχοντες και ζέοντες τω πνεύματι" (Μαρτύριον των εν Λουγδούνω τελειωθέντων, σελ. 194).
Ας αγωνισθώμεν με όλας τας δυνάμεις της ψυχής και του νοός μας να αρέσωμεν εις τον Θεόν, μετερχόμενοι πάσαν πρακτικήν αρετήν, νηστείαν, εγκράτειαν, προσευχήν, πτωχείαν, χωρίς να απορροφώμεθα τελείως υπό της φροντίδος των γηίνων και σωματικών αναγκών, επιδιώκοντες "επίπλαστον δόξαν", αλλά ηδόμενοι και ενασχολούμενοι με τα θεία νοήματα, εντρυφώντες εις τα κάλλη και την δόξαν και το φως του Κυρίου, και διανύοντες την ζωήν μας εν οσιότητι, δικαιοσύνη και ασκήσει.
Δοξάζομεν από καρδίας τον Κύριον δι᾿ όσα αγαθά εχαρίσατο ημίν κατά τον παρελθόντα ενιαυτόν. Μετ᾿ ευγνωμοσύνης ενθυμούμεθα, μεταξύ άλλων, τον καθαγιασμόν του Αγίου Μύρου, την τέλεσιν υπό της ημετέρας Μετριότητος των εγκαινίων των Καθολικών δύο γυναικείων Ιερών Μονών, της Παναγίας Χρυσοπηγής Χανίων και του Τιμίου Προδρόμου Ακριτοχωρίου Σερρών, και άλλων μικρών και μεγάλων γεγονότων, απάντων κρινομένων κατά τα ανεξιχνίαστα κρίματα υπό του μοναρχούντος και κατευθύνοντος την ιστορίαν και τα ανθρώπεια Κυρίου.
Εν τω πλαισίω τούτω της μαρτυρίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου "εκτός των τειχών" προγραμματίζομεν και εφέτος ιεράς αποδημίας, με πρώτην την εντός των ημερών προς την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Γεωργίας, διά να τιμήσωμεν την 80ην επέτειον ζωής και την 35ην Πατριαρχικήν του προσφιλούς αδελφού Μακαριωτάτου Πατριάρχου και Καθολικού πάσης Γεωργίας κυρίου Ηλία.
Ταύτα πάντα και εαυτούς και αλλήλους εναποθέμενοι εις τον Θεόν, τον "κυριεύοντα πάσης κτίσεως", ικεσίαν εκτενή αναπέμπομεν προς Αυτόν όπως ευοδώση πάσας τας πρωτοβουλίας της Μητρός Εκκλησίας διά το ενταύθα "μικρόν λήμμα" και διά το ευρύτερον ανά την οικουμένην, και επικαλούμεθα την παραμυθίαν, την βοήθειαν και τας πρεσβείας της Κυρίας Θεοτόκου και των Αγίων Του, ιδιαιτέρως δε του εορτάζοντος Μεγάλου Βασιλείου του Καππαδόκου, των Θεοστέπτων βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, και των μαρτύρων των πρώτων χριστιανικών αιώνων και μέχρι σήμερον, ευχόμενοι καρποφόρον και ειρηνικόν τον νέον ενιαυτόν διά πάντας, αδελφοί και τέκνα.
Καί κατακλείομεν και πάλιν μετά του Φωστήρος της Καππαδοκίας εορταζομένου και τιμωμένου Μεγάλου Βασιλείου, επιλέγοντος ως προς την σημασίαν, το περιεχόμενον και την χρήσιν του δωρουμένου υπό του Κυρίου εις τον καθένα μας χ ρ ο ν ο υ: “Χρόνος δε εστι το συμπαρεκτεινόμενον τη συστάσει του κόσμου διάστημα• ω πάσα παραμετρείται κίνησις, είτε αστέρων, είτε ζώων, είτε ουτινοσούν των κινουμένων. Καθό λέγομεν ταχύτερον ή βραδύτερον έτερον ετέρου• ταχύτερον μεν το εν ελάττονι χρόνω πλείον διάστημα μεταβαίνον• βραδύτερον δε, το έλαττον εν πλείονι χρόνω κινούμενον" (P.G. 32,560 Β-C) "ως ουκ έστι ρεύμα ποταμού στήσαι, ει μη τις, κατά την πρώτην έντευξιν και προσβολήν ανελόμενος, εις δέον τω ύδατι χρήσαιτο˙ ούτως, ουδέ τον χρόνον ταίς αναγκαστικαίς περιόδοις ελαυνόμενον επισχείν, ουδέ παρελθόντα αναλύσαι εις το κατόπιν, ει μη τις προσάγοντος λάβοιτο”. (Μεγάλου Βασιλείου, Περί Αγίου Πνεύματος και Εν λιμώ και αυχμώ, (P.G. 31,324 B).
Η δε Χάρις και το πλούσιον Έλεος του σαρκωθέντος και Επιφανέντος τω κόσμω Λόγου του Θεού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, "του καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θεμένου" και "εν Ω ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν", ας είναι μαζί με όλους, "κατευθύνων τας σκέψεις, τας ενεργείας, τας πράξεις, τα διανοήματα, τας εισόδους και τα εξόδους ημών". Αμήν. Χρόνια πολλά!
Α Ν Τ Ι Φ Ω Ν Η Σ Ι Σ
ΤΗΣ Α.Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΞΙΩΣΙΝ
ΕΠΙ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
(1 Ιανουαρίου 2013)
Ιερώτατοι και προσφιλέστατοι αδελφοί εν Χριστώ,
Ευλαβέστατοι λειτουργοί και διάκονοι του Θυσιαστηρίου Κυρίου,
Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες,
Εντιμότατε κύριε Πρόξενε της Ελλάδος ενταύθα,
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά και πάντες οι συμπαρόντες εις την εόρτιον εκκλησιαστικήν ταύτην σύναξιν, "Ο χρόνος αύξησις συμπαθείας, και προσθήκη φίλτρου, ουχί αφορμή κόρου τοις πειραθείσιν εγγίνεται", διακηρύττει ο σήμερον τιμώμενος Μέγας Βασίλειος (Επιστολή 28, τη Εκκλησία Νεοκαισαρείας παραμυθητική, P.G.32,308A.2)
Η σημερινή εορτή της κατά σάρκα περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της μνήμης του ουρανοφάντορος Μεγάλου Βασιλείου, συμπίπτουσα προς την έναρξιν του νέου ημερολογιακού έτους, αποτελεί αφορμήν υπομνήσεως των ευεργεσιών τας οποίας εχαρίσατο εις ημάς ο Θεός κατά τον μόλις παρελθόντα ενιαυτόν, αλλά και αναθεωρήσεως της αναστροφής ημών και περισκέψεως διά την πορείαν μας κατά το μόλις αρξάμενον έτος, ομού δε και, ως όντων πάντων ημών τέκνων του Αδάμ, περισκέψεως διά το μέλλον του αψύχου κόσμου και της διά ζώσης πνοής τιμηθείσης ανθρωπότητος ολοκλήρου.
"Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας", (Εβρ. ιγ΄,8-9) είναι το διαχρονικόν μήνυμα, το οποίον κομίζει εις τον αποπροσανατολιζόμενον και τεταραγμένον κόσμον η Αγία Εκκλησία μας. Είναι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς.
Τού Κυρίου μας την μέχρι πλήρους κ ε ν ω σ ε ω ς "α λ λ η λ ε γ γ υ η ν" προς τον άνθρωπον μιμουμένη η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως εκήρυξε τον ανατείλαντα ενιαυτόν "Έτος πανανθρωπίνης αλληλεγγύης", επιθυμούσα να διαδηλώση ότι μόνον ο Θεός ημπορεί να δώση εις τον άνθρωπον την σωτηρίαν και την λύτρωσιν, μόνον Αυτός ημπορεί να δώση εις τον κόσμον τον προσανατολισμόν και την αιτίαν της υπάρξεώς του• μόνον Αυτός ημπορεί να εξαγάγη τους ανθρώπους, αλλά και λαούς από των αδιεξόδων και του σκότους. Ο Κύριος Ιησούς, ο τα πάντα προς το αληθές συμφέρον οικονομών, είναι η μόνη ε λ π ι ς ημών. Μη καυχάσθω, λοιπόν, ο σοφός εν τη σοφία αυτού, "και μη καυχάσθω ο δυνατός εν τη δυνάμει αυτού, και μη καυχάσθω ο πλούσιος εν τω πλούτω αυτού" (Α´ Βασιλ. β΄,9), καθότι "Κύριος θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις άδου και ανάγει• Κύριος πτωχίζει και πλουτίζει, ταπεινοί και ανυψοί" (Α´ Βασιλ. β΄,6-7), αναλόγως προς την προαίρεσιν και την καθαρότητα του νοός των ανθρώπων.
Δεν είναι δυνατόν ασφαλώς κατά την εύσημον ταύτην ημέραν δι᾿ όλον τον κόσμον να μη ενθυμηθώμεν, όπως πολλάκις κατά το παρελθόν έτος, και να μη στρέψωμεν τα όμματα ημών εις τους εν όλω τω κόσμω, αλλά και ειδικώς εν Συρία χειμαζομένους υπό σκληράς δοκιμασίας αδελφούς ημών, ανεξαρτήτως θρησκείας και πολιτικής τοποθετήσεως. Ιδιαιτέρως δε εις τους εκείσε δοκιμαζομένους χριστιανούς, οι οποίοι, παρά τον ειρηνικόν και φιλήσυχον βίον των, υφίστανται τας θλιβεράς συνεπείας της αδελφοκτόνου αιματοχυσίας. Ευχόμεθα διαπύρως ο Θεός να συντομεύση τον χρόνον της δοκιμασίας και να δίδη δύναμιν και ενίσχυσιν και υπομονήν, η οποία ουδέποτε καταισχύνει, εις τον βαρύν τούτον σταυρόν, ώστε να παραμείνουν εις τας εστίας των και εις τους τόπους αυτούς της θεοφανείας και θείας επισκέψεως, ένθα εβάδισαν οι πόδες του Κυρίου και των Αγίων Αποστόλων.
Αδελφοί, Πατέρες και Τέκνα,
Ήχθημεν, ως γνωστόν, εις την απόφασιν όπως παραλλήλως αφιερώσωμεν το παρόν έτος, τον χρόνον τούτον της ζωής των ανθρωπείων και της συνωδινούσης εις αεί μετά του πλάσματος κτίσεως, εις την θ ρ η σ κ ε υ τ ι κ η ν ε λ ε υ θ ε ρ ι α ν , και συγκεκριμένως εις το Διάταγμα των Μεδιολάνων, διά του οποίου ο αγιώτατος Βασιλεύς και ιδρυτής της πόλεως ταύτης Κωνσταντίνος ο Μέγας έπαυσε τους διωγμούς κατά των χριστιανών και έθεσε τα θεμέλια, ώστε η μεν Εκκλησία του Χριστού να συνεχίζη ειρηνικώς, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν, την πορείαν αυτής, η δε κοινωνία του κράτους να μεταβληθή εις κοινωνίαν χριστιανικήν, ερειδομένην εις τας αρχάς του αγίου Ευαγγελίου, εις την οποίαν επετρέπετο και η ελευθέρα έκφρασις
Συγχρόνως όμως, προς τη αφιερώσει του αρξαμένου ενιαυτού εις τα δύο κορυφαία ταύτα γεγονότα, της α λ λ η λ ε γ γυ η ς και της θ ρ η σ κ ε υ τ ι κ η ς ε λ ε υ θ ε ρ ι α ς, τιμώμεν και την μνήμην όλων των ενδόξων αγίων Μαρτύρων, οσίων και δικαίων, οι οποίοι άχρι της δοθείσης υπό του θεοστέπτου Βασιλέως Κωνσταντίνου θ ρ η σ κ ε υ τ ι κ η ς ε λ ε υ θ ε ρ ι α ς εξέχεαν το αίμα των και έδωκαν την μαρτυρίαν των διά τον τα "πάντα περιέχοντα δρακί" Χριστόν, και ετίμησαν το "υπέρ ημών και πολλών εκχυθέν εις άφεσιν αμαρτιών" Αίμα του Κυρίου διά του ιδίου αυτών αίματος. Διά τούτο αισθανόμεθα εσωτέραν την ανάγκην να υπενθυμίσωμεν και κατά την ιεράν ταύτην στιγμήν, ότι η επέτειος, άλλως, της α ν ε ξ ι θ ρ η σ κ ε ι α ς δεν είναι μόνον επέτειος χαρμόσυνος και τροπαιοφόρος, της νίκης του Χριστού και της Εκκλησίας Του.
Ταυτοχρόνως υπενθυμίζει εις ημάς ότι, προ του θριάμβου της χριστιανικής πίστεως, προηγήθη και προηγείται πάντοτε το μαρτύριον. Προ της Αναστάσεως η ανάβασις του Γολγοθά. Αποτελεί αληθώς χρέος οφειλετικόν της Εκκλησίας να ευαγγελίζεται πάσι τα μαρτύρια των πρώτων χριστιανών, "α ήκουσε και εώρακε και εψηλάφισεν", ώστε να αναμιμνησκώμεθα οι πάντες δόξης Θεού, και οι νυν δι᾿ ακοής ακούοντες, κοινωνίαν έχωμεν μετά των αγίων μαρτύρων και δι᾿ αυτών μετά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, "του πιστού και αληθούς μάρτυρος και πρωτοτόκου των νεκρών και αρχηγού της ζωής του Θεού" όπως λέγει το (Μαρτύριον των εν Λουγδούνω τελειωθέντων, τα μαρτύρια των αρχαίων χριστιανών, ΕΠΕ 30, σελ. 220). Διά τα "μαρτύρια" ταύτα λίαν προσφυώς μαρτυρεί ο Αγιορείτης μοναχός Καισάριος Δαπόντες, ότι κατέλιπον ημίν ταύτα οι Άγιοι Μάρτυρες ως "αρραβώνας πως έχομεν να σμίξωμεν μετ᾿ αυτών εις τους χρυσούς αιώνας. Εις την πατρίδα μας εκεί, εις τον Παράδεισόν μας (εφ᾿ όσον τον αξιωθώμεν λόγω της ανθρωπίνης ματαιοδοξίας και δοξομανίας μας), εκείνοι με το αίμά των, ημείς με τον σταυρόν μας" (Μαρτύριον νεομάρτυρος Χρήστου, “῾Η αυτόγραφη νεομαρτυρολογική συλλογή του μοναχού Καισαρίου Δαπόντες (1713-1784), εκδ. Μυγδονία, σελ. 303).
Εάν, λοιπόν, άρωμεν και κατά το έτος τούτο μεθ᾿ υπομονής και αγάπης και ανεξικακίας, "συγχωρούντες εαυτούς και αλλήλους" εν ανωτερότητι, τον σταυρόν μας, είναι βέβαιον ότι θα νικήσωμεν και θα συγκαταριθμηθώμεν με αυτούς οι οποίοι έδωκαν το αίμά των διά τον Χριστόν. Εις πάντας ο Κύριος δίδει ένα σταυρόν, ο οποίος είναι αι διάφοροι σωματικαί, ψυχικαί και πνευματικαί ασθένειαι• είναι η μη συνειδητοποίησις της ματαιότητος• η αδυναμία βιώσεως της αγάπης "καθώς εστι"• η μανία και τάσις προς το κακόν, προς την εκδίκησιν• και, τέλος, η έφεσις και προαίρεσις του ανθρώπου να είναι προσκολημμένος εις την "γηίνην δυσωδίαν" και να αποφεύγη την "μελέτην του θανάτου"∙ αξιολογούμεν πάντοτε οι άνθρωποι τον χρόνον ως "παίγνιον επί της γης" ως "φύσημα μη κρατούμενον", ως "πτήσιν ορνέου παρερχομένου", ως "ναύν επί θαλάσσης ίχνος ουκ έχουσαν".
Αυτόν τον σταυρόν δεν πρέπει να τον αρνούμεθα και να επιδιώκωμεν να φύγη αφ᾿ ημών, αλλά να τον αίρωμεν με χαράν "ως αρετής περιουσίαν"• τοιουτοτρόπως θα προκόπτωμεν εις τον αγώνα μας. Όλη η ζωή μας θα γίνεται μία γ ε φ υ ρ α, μετάγουσα ημάς όχι εις την ανθρωπίνην δήθεν επιτυχίαν και δόξαν, την οποίαν ματαίως επιδιώκομεν, αλλ᾿ εις τον ουρανόν.
Ουδέποτε όμως, εξ ετέρου, λημονούμεν εν τη Πόλει ταύτη ότι τον μεγαλύτερον σταυρόν τον εσήκωσαν, μετά τον Θεάνθρωπον Κύριον και την Παναγίαν Μητέρα Του, οι Άγιοι Μάρτυρες, με πρώτον τον Πρωτομάρτυρα και Αρχιδιάκονον Στέφανον και τους Αγίους Αποστόλους, τον Πρωτόκλητον Ανδρέαν, αλλά και οι πατέρες και οι προπάτορες ημών, οι οποίοι "εταπεινώθησαν έως θανάτου" διά να ζώμεν ελευθέρως κατά το εφικτόν ημείς οι επιγενόμενοι.
Αδελφοί και τέκνα,
Ο Κύριος μας καλεί να διέλθωμεν το έτος τούτο 2013 ειρηνικώς, "εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισιν", "συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου" (Εφεσ. ε΄,16-18). Ας μη καταλίπωμεν διά της πολιτείας και της απανθρώπου πολλάκις και εκδικητικής συμπεριφοράς μας στάσιν και πόλεμον τοις αδελφοίς, αλλά χαράν και ειρήνην και ομόνοιαν και αγάπην, προχωρούντες κατά πάντα νικηφόροι προς τον Θεόν, με την βεβαιότητα ότι "ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς" (Ρωμ. η΄,18-19). Οι ποιμένες και λειτουργοί του Αγίου Θυσιαστηρίου και οι εκκλησιαστικοί διάκονοι ας πορευθώμεν "άμεμπτοι εν πάσαις ταίς εντολαίς και δικαιώμασι του Κυρίου, και πάση τη προς τον πλησίον λειτουργία, άοκνοι, ζήλον Θεού πολύν έχοντες και ζέοντες τω πνεύματι" (Μαρτύριον των εν Λουγδούνω τελειωθέντων, σελ. 194).
Ας αγωνισθώμεν με όλας τας δυνάμεις της ψυχής και του νοός μας να αρέσωμεν εις τον Θεόν, μετερχόμενοι πάσαν πρακτικήν αρετήν, νηστείαν, εγκράτειαν, προσευχήν, πτωχείαν, χωρίς να απορροφώμεθα τελείως υπό της φροντίδος των γηίνων και σωματικών αναγκών, επιδιώκοντες "επίπλαστον δόξαν", αλλά ηδόμενοι και ενασχολούμενοι με τα θεία νοήματα, εντρυφώντες εις τα κάλλη και την δόξαν και το φως του Κυρίου, και διανύοντες την ζωήν μας εν οσιότητι, δικαιοσύνη και ασκήσει.
Δοξάζομεν από καρδίας τον Κύριον δι᾿ όσα αγαθά εχαρίσατο ημίν κατά τον παρελθόντα ενιαυτόν. Μετ᾿ ευγνωμοσύνης ενθυμούμεθα, μεταξύ άλλων, τον καθαγιασμόν του Αγίου Μύρου, την τέλεσιν υπό της ημετέρας Μετριότητος των εγκαινίων των Καθολικών δύο γυναικείων Ιερών Μονών, της Παναγίας Χρυσοπηγής Χανίων και του Τιμίου Προδρόμου Ακριτοχωρίου Σερρών, και άλλων μικρών και μεγάλων γεγονότων, απάντων κρινομένων κατά τα ανεξιχνίαστα κρίματα υπό του μοναρχούντος και κατευθύνοντος την ιστορίαν και τα ανθρώπεια Κυρίου.
Εν τω πλαισίω τούτω της μαρτυρίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου "εκτός των τειχών" προγραμματίζομεν και εφέτος ιεράς αποδημίας, με πρώτην την εντός των ημερών προς την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Γεωργίας, διά να τιμήσωμεν την 80ην επέτειον ζωής και την 35ην Πατριαρχικήν του προσφιλούς αδελφού Μακαριωτάτου Πατριάρχου και Καθολικού πάσης Γεωργίας κυρίου Ηλία.
Ταύτα πάντα και εαυτούς και αλλήλους εναποθέμενοι εις τον Θεόν, τον "κυριεύοντα πάσης κτίσεως", ικεσίαν εκτενή αναπέμπομεν προς Αυτόν όπως ευοδώση πάσας τας πρωτοβουλίας της Μητρός Εκκλησίας διά το ενταύθα "μικρόν λήμμα" και διά το ευρύτερον ανά την οικουμένην, και επικαλούμεθα την παραμυθίαν, την βοήθειαν και τας πρεσβείας της Κυρίας Θεοτόκου και των Αγίων Του, ιδιαιτέρως δε του εορτάζοντος Μεγάλου Βασιλείου του Καππαδόκου, των Θεοστέπτων βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, και των μαρτύρων των πρώτων χριστιανικών αιώνων και μέχρι σήμερον, ευχόμενοι καρποφόρον και ειρηνικόν τον νέον ενιαυτόν διά πάντας, αδελφοί και τέκνα.
Καί κατακλείομεν και πάλιν μετά του Φωστήρος της Καππαδοκίας εορταζομένου και τιμωμένου Μεγάλου Βασιλείου, επιλέγοντος ως προς την σημασίαν, το περιεχόμενον και την χρήσιν του δωρουμένου υπό του Κυρίου εις τον καθένα μας χ ρ ο ν ο υ: “Χρόνος δε εστι το συμπαρεκτεινόμενον τη συστάσει του κόσμου διάστημα• ω πάσα παραμετρείται κίνησις, είτε αστέρων, είτε ζώων, είτε ουτινοσούν των κινουμένων. Καθό λέγομεν ταχύτερον ή βραδύτερον έτερον ετέρου• ταχύτερον μεν το εν ελάττονι χρόνω πλείον διάστημα μεταβαίνον• βραδύτερον δε, το έλαττον εν πλείονι χρόνω κινούμενον" (P.G. 32,560 Β-C) "ως ουκ έστι ρεύμα ποταμού στήσαι, ει μη τις, κατά την πρώτην έντευξιν και προσβολήν ανελόμενος, εις δέον τω ύδατι χρήσαιτο˙ ούτως, ουδέ τον χρόνον ταίς αναγκαστικαίς περιόδοις ελαυνόμενον επισχείν, ουδέ παρελθόντα αναλύσαι εις το κατόπιν, ει μη τις προσάγοντος λάβοιτο”. (Μεγάλου Βασιλείου, Περί Αγίου Πνεύματος και Εν λιμώ και αυχμώ, (P.G. 31,324 B).
Η δε Χάρις και το πλούσιον Έλεος του σαρκωθέντος και Επιφανέντος τω κόσμω Λόγου του Θεού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, "του καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θεμένου" και "εν Ω ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν", ας είναι μαζί με όλους, "κατευθύνων τας σκέψεις, τας ενεργείας, τας πράξεις, τα διανοήματα, τας εισόδους και τα εξόδους ημών". Αμήν. Χρόνια πολλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά