Κυριακή ΙΕ Λουκά

Είναι πράγματι θαυμαστό το έργο της Θ. Χάριτος. Κυριολεκτικά η Θεία Χάρη κυνηγά τους ανθρώπους για να τους λυτρώσει από τα δεσμά των Παθών και του διαβόλου. Όλους τους παρακολουθεί με στοργή και αγάπη μητρική η Θεία Χάρης ακόμα και τους ασώτους, τους αμαρτωλούς και τους τελώνες.  Για έναν τέτοιον αμαρτωλό μας μιλάει το σημερινό Ευαγγέλιο.

       Στην Ιεριχώ λοιπόν ζούσε ένας μεγάλος αξιωματούχος ένας Αρχιτελώνης ο οποίος ονομαζόταν Ζακχαίος και ήταν πολύ πλούσιος και επίσης πολύ αμαρτωλός. Ο αθέμιτος πλούτος το αισχρό δηλαδή χρήμα τον είχαν κυλήσει σε μεγάλα βάθη διαφθοράς και ατιμίας τόσο που και μόνο το άκουσμα του ονόματός του έκανε τους κατοίκους της Ιεριχούς να νιώθουν αηδία.

       Άκουσε λοιπόν ο Αρχιτελώνης Ζακχαίος ότι από την πόλη τους περνά ο Ιησούς για τον οποίο είχε ακούσει τόσα πολλά, και επειδή ήταν μικρόσωμος στο ανάστημα (κοντός) ανέβηκε επάνω σ΄ ένα δένδρο για να δει τον υψηλό Επισκέπτη. Ξαφνικά ο Χριστός σταματά κάτω από το δένδρο και ανασηκώνοντας το βλέμμα του τον φωνάζει με το όνομά του : Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα κάτω. Σήμερα θα μείνω στο σπίτι σου. Ο Ζακχαίος κατεβαίνει με μία χαρά απερίγραπτη. Θα είχε την τιμή να φιλοξενήσει στο σπίτι του τον Ιησού. Όσοι άκουσαν τα λόγια του Χριστού δυσανασχέτησαν, άρχισαν να βαρυγκωμούν και να κατακρίνουν τον Κύριο, που καταδέχθηκε να φιλοξενηθεί στο σπίτι ενός αμαρτωλού, όπως ήταν ο Ζακχαίος. Ο Ζακχαίος όμως τώρα πια, είναι ένας αμαρτωλός μετανοημένος. Και μπροστά στον Χριστό κάνει την επίσημη ανακοίνωση ότι θα δώσει την μισή περιουσία τους στους φτωχούς και ότι οποίον αδίκησε θα του επιστρέψει τα τετραπλάσια.

       Ο Ζακχαίος είναι ο άνθρωπος της σημερινής εποχής. Ο άνθρωπος που προσπαθεί να μάθει και να γνωρίσει τον Χριστό. Ο άνθρωπος που διψά για την αλήθεια που βρίσκεται στο σκοτάδι και αποζητά να λουστεί με το φως της Βασιλείας του Θεού. Η αμαρτία όμως, οι φροντίδες, τα προβλήματα, οι στεναχώριες, το άγχος τον κάνουν μικρόσωμο έτσι που να μην μπορεί να δει τον Χριστό. Όλα αυτά έχουν δημιουργήσει ένα τοίχος γύρω μας πολύ ψηλό και έτσι μας είναι δύσκολο να αντικρίσουμε το πρόσωπο του γλυκύτατου Ιησού. Μπορούμε όμως να ανέβουμε πάνω στο δένδρο των αγίων Μυστηρίων, όπως ακριβώς έκανε ο Ζακχαίος της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής, να πλησιάσουμε δηλ. τον Χριστό δια μέσου της Εκκλησίας δια μέσου των Αγίων Μυστηρίων τα οποία είναι τα μόνα που μπορούν να μας εξασφαλίσουν την γνωριμία, την επαφή και την μόνιμη συναναστροφή μας με τον Χριστό.

      Εν όψει ειδικά της Μεγ. Τεσσαρακοστής ας δώσουμε την ευκαιρία και τη δυνατότητα στους εαυτούς μας και ειδικότερα στις ψυχές μας να λουστούμε στο πνευματικό λουτρό της Ι. Εξομολογήσεως, να ασκηθούμε στο πνευματικό  Στάδιο της Νηστείας, και κυρίως να τραφούμε  από το Άγιο Ποτήριο. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι τούτο: Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο Σωτήρας της ανθρωπότητος ήλθε στον κόσμο για να αναζητήσει και να σώσει το απολωλός πρόβατο, δηλ. εμάς που μπορεί να αμαρτάνουμε καθημερινά, όμως επίσης καθημερινά επιζητούμε το θείο έλεος. Ας επαναλάβουμε αυτήν την ώρα τα λόγια του Ι. Αυγουστίνου τα οποία είναι λόγια προσευχής προς τον Ιησού : «Κύριε όσο περισσότερο Σε γνωρίζω τόσο πιο πολύ σε αγαπώ, και όσο περισσότερο σε αγαπώ τόσο πιο πολύ σε γνωρίζω». Αμήν.