6 Φεβ Φωτίου Ιω 10,9-16
Η μία ποίμνη
του αρχιμ. Αθανασιου Σιαμακη
Πιο πάνω από το ευαγγελικό ανάγνωσμα, στην ίδια ενότητα, σε παραβολή του («παροιμία») ο Ιησούς Χριστός παρομοίασε τους ανθρώπους του με ποίμνη προβάτων, που είναι σταυλισμένα στη μάνδρα. Μίλησε επίσης για μανδρότοιχο, για ποιμένα, για θύρα, για θυρωρό, για κλέφτες, για ληστάς. Και εδώ συνεχίζει·
Εγώ είμαι η θύρα (των προβάτων), λέει· εάν κάποιος (ως πρόβατο) μπει με τη δική μου μεσολάβηση μέσα στην ποίμνη, θα σωθεί· και θα μπει στη μάντρα και θα βγει από τη μάντρα, και θα βρει βοσκή, δηλαδή θα βρει αυτό που ζητάει η ψυχή του, σωτηρία, ασφάλεια, χαρά, ζωή αιώνια (9).
Ο Ιησούς είναι η θύρα. Τα πρόβατα ανήκουν στο Θεό (ποιμένα), ο οποίος περνάει και φτάνει στα πρόβατα από τη θύρα, δηλαδή αποκαλύπτεται δια του Ιησού. Κάθε θεός που δεν αποκαλύπτεται δια του Ιησού, είναι κλέφτης και ληστής. Και τέτοιος θεός είναι ο διάβολος.
Και δεν είναι μόνο η θύρα ο Ιησούς· είναι συγχρόνως και ο ιδιοκτήτης των προβάτων, ο αληθινός Μεσσίας, ο αυτοαποκαλυπτόμενος Θεός. Όλοι οι άλλοι πριν από αυτόν, που διεκδίκησαν τα πρόβατα σαν χριστοί ή μεσσίες, ήταν ψευδόχριστοι και ψευδομεσσίες, με μια λέξη απατεώνες. Και ή ο Θεός αποκαλυφθεί στους πιστούς δια του Ιησού («εισελεύσεται») ή οι πιστοί γνωρίσουν το Θεό δια του Ιησού («εξελεύσεται») το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, ότι οι πιστοί θα βρουν αυτό που ζητάει η ψυχή τους, την αιώνια ζωή και μακαριότητα. Με μια λέξη, η μόνη δίοδος από την οποία ο Θεός βρίσκει τους ανθρώπους του και οι άνθρωποι το Θεό τους, είναι ο Ιησούς. Αυτός δε ο Θεός είναι ο ίδιος ο Ιησούς και ο πραγματικός κύριος των προβάτων.
Και συνεχίζει·
Ο κλέφτης δεν έρχεται παρά για να κλέψει και σφάξει και καταστρέψει τα πρόβατα· ενώ εγώ ήρθα για να έχουν ζωή με το παραπάνω (10). Εγώ είμαι ο ποιμένας ο καλός. Ο καλός ποιμένας θυσιάζει την ψυχή του για τα πρόβατα (11). Ενώ ο μισθωτός, που δεν είναι ποιμένας, που δεν είναι δικά του τα πρόβατα, βλέπει το λύκο να έρχεται και (δεν τον διώχνει), αλλά φεύγει, και ο λύκος αρπάζει τα πρόβατα και τα σκορπίζει (12). Ο μισθωτός, όπως είπαμε, φεύγει διότι είναι μισθωτός και δεν νοιάζεται για τα πρόβατα (13). Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας· και γνωρίζω τα δικά μου και γνωρίζομαι από τα δικά μου (14), κι όπως με γνωρίζει ο πατέρας κι εγώ γνωρίζω τον πατέρα, και προσφέρω τη ζωή μου για τα πρόβατα (15).
Εδώ γίνονται συγκρίσεις· Ο διάβολος (= «κλέπτης») αρπάζει τους ανθρώπους με τη βία ή με την πλάνη και τους θανατώνει ψυχοσωματικά, ενώ ο Χριστός ήρθε για να έχουν οι άνθρωποι ζωή αιώνια και ευτυχισμένη. Ο Χριστός είναι ο καλός ποιμένας των ανθρώπων που θυσιάζει τη ζωή του για τους ανθρώπους που κινδυνεύουν, ενώ οι γραμματείς και οι φαρισαίοι και γενικά οι κακοί ποιμένες, που ζουν ως μισθωτοί εις βάρος των ανθρώπων, δεν δίνουν τη ζωή τους για χάρη των ανθρώπων. Γι’ αυτό όταν βλέπουν να έρχεται ο κίνδυνος , ο πειρασμός, η αμαρτία, ο διάβολος, δεν συμπαρίστανται τους ανθρώπους, δεν δίνουν τη μάχη, για να σώσουν τους ανθρώπους από τον πειρασμό, αλλά φεύγουν και τους εγκαταλείπουν, και η αμαρτία κάνει θραύση ανάμεσά τους. Επί πλέον ο καλός ποιμένας Χριστός γνωρίζει τους ανθρώπους του, όπως γνωρίζει τον πατέρα του, και αυτός γνωρίζεται από τους ανθρώπους και αναγνωρίζεται ως σωτήρας τους. Όσοι δεν το αναγνωρίζουν, το κάνουν επειδή δεν είναι δικοί του, και διότι έχουν άλλες προτιμήσεις και αγάπες, το χρήμα, τις φιλοδοξίες, τις κακές επιθυμίες, τις διαστροφές.
Έχω και άλλα πρόβατα, συνεχίζει ο Χριστός, που δεν είναι από αυτή τη μάντρα. Πρέπει κι εκείνα να τα οδηγήσω . Και θ’ ακούσουν κι αυτά και θ’ αναγνωρίσουν τη φωνή μου. Και τότε θα γίνει ένα κοπάδι, ένας ποιμένας (16).
Οι άλλοι άνθρωποι του Χριστού, που είναι σε άλλη μάντρα, είναι οι εκλεκτοί του Θεού στα έθνη. Ο κόσμος είναι σε δύο μάντρες, στους Ιουδαίους και στους εθνικούς. Και στους εθνικούς ο Θεός έχει εκλεκτές ψυχές που του ανήκουν. Κάποια στιγμή, όταν έρθει η κατάλληλη ώρα, θα πάρει και από τις δύο μάντρες τους ανθρώπους του και θα τους ενώσει σε μια κοινωνία, την εκκλησία. Όταν αυτοί οι πιστοί στο Χριστό όλης της γης γνωριστούν και ενωθούν μεταξύ τους, με κριτήριο την αφοσίωσή τους στο πρόσωπο του ποιμένος Χριστού, και συμβοσκήσουν στο λόγο και στα μυστήρια, θα είναι μία ποίμνη, μία εκκλησία. Όλοι οι άλλοι θα είναι εκτός εκκλησίας, έστω κι αν έχουν κοινά εξωτερικά με τους πιστούς του Χριστού, ή είναι ομοεθνείς, ή ομόθρησκοι, ή ομόγλωσσοι, ή έχουν κοινό όνομα, κλπ.
Εδώ πρέπει να γίνει μια αναγκαία διευκρίνιση. Η μία ποίμνη, μία εκκλησία, δεν νοείται όπως την εννοεί ο οικουμενισμός ένα χαρμάνι από όλες τις χριστώνυμες ομολογίες και τα θρησκεύματα της γης· αυτό είναι το εντελώς αντίθετο από τη μικρή μειονότητα των πιστών στο Χριστό, που υπάρχουν εδώ στον κόσμο. Διότι, όπως τονίστηκε, η μία ποίμνη θα συγκροτηθεί με κριτήριο την κοινή αφοσίωση στο Χριστό, που σ’ αυτούς όλους βέβαια δεν υπάρχει. Αυτοί δεν αναγνωρίζουν το Χριστό και έχουν άλλες προτιμήσεις και αγάπες. Η μία ποίμνη είναι κάτι που πραγματοποιήθηκε με την ίδρυση της εκκλησίας, που μέλη της είναι απ’ όλες τις φυλές και τα έθνη, που έχουν κοινό κριτήριο την αληθινή πίστη και αφοσίωση στο Χριστό, που αναγνωρίζουν ότι αυτός είναι ο μοναδικός σωτήρας και λυτρωτής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά