Ἡ δική μας σωτηρία θεωρεῖται ἀπό τόν Θεό ὡς δόξα δική Του! Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

πηγή    

 Ἡ δική μας σωτηρία θεωρεῖται ἀπό τόν Θεό ὡς δόξα δική Του! Τί σημαίνει πιστεύω στόν Θεό. 

«Ὁ Θεός εἶναι Αὐτός πού σᾶς ἐκάλεσε στήν σωτηρίαν διά μέσου τοῦ Εὐαγγελίου μας» γράφει μεταξύ τῶν ἄλλων ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθυνόμενος στούς Θεσσαλονικεῖς καί συμπληρώνει:«ὥστε νά δοξαστεῖ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός»( Β΄ Θεσσ.  2.14).
Δηλαδή λέγει στούς Θεσσαλονικεῖς ὅτι μέ τήν σωτηρία τους δοξάζεται ὁ Θεός.
«Ἄς προσέξουμε δέ», λέγει καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «πῶς ὁ Χριστός μας θεωρεῖ δική Του δόξα, τήν δική μας σωτηρία».
Δόξα τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ εἶναι τό νά εἶναι πολλοί οἱ σωζόμενοι Χριστιανοί.
 Ποῖος λοιπόν μπορεῖ νά μήν ἀγαπήσει τέτοιον Θεό καί Δεσπότη; Ἤ ποῖος δέν θά ἀγαπήσει καί δέν θά ἐπιθυμήσει τήν δόξα τέτοιου ἀγαθοῦ Δεσπότη, ἡ ὁποία εἶναι ἡ δική μας σωτηρία; Δέν εἶναι μικρό πρᾶγμα ὁ Παντοδύναμος καί Αὐτοδόξαστος Δημιουργός Μας νά θεωρεῖ δόξα Του τή δική μας σωτηρία.  Δόξα τοῦ Φιλανθρώπου Θεοῦ εἶναι τό νά εἶναι πολλοί οἱ σωζόμενοι.
«Ἄρα», λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος «μέγας εἶναι ὁ Κύριός μας, ἐάν ἔτσι ποθεῖ τήν σωτηρία μας· μέγα καί τό  Ἅγιο Πνεῦμα πού ἐργάζεται πάνω μας τόν ἁγιασμό».
1) Πόσο πρέπει νά ἐμβαθύνουμε σ’ αὐτή τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ δική μας πρόοδος θεωρεῖται ἀπό τόν Θεό ὡς δόξα δική Του! Πόσο θά πρέπει νά Τόν ἀγαπήσουμε καί νά ἐκδηλώσουμε αὐτή μας τήν ἀγάπη καί εὐγνωμοσύνη μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. «Ἐκεῖνος εἶναι πού μέ ἀγαπάει» λέγει ὁ Κύριος «αὐτός πού ἔχει τίς ἐντολές μου καί τίς τηρεῖ».
 «Ἔχουμε τίς ἐντολές Του», ὅταν α)τίς γνωρίζουμε καί β)σέ κάθε περίπτωση προσπαθοῦμε νά τίς τηροῦμε. Τίς τηροῦμε δέ ὅταν κάθε στιγμή ἀγωνιζόμαστε ὥστε νά τείνουμε τόν νοῦ μας πρός Αὐτόν καί νά στρέφουμε ὅλες μας τίς ψυχικές δυνάμεις ἀγαπητικά πρός Αὐτόν.
«Τίς τηροῦμε» ὅταν μέσα μας βασιλεύει Ἐκεῖνος καί ὄχι ἡ ἁμαρτία. Γιαυτό τόν σκοπό οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς παρέδωκαν τρεῖς σπουδαιότατες ἀρετές μέ τίς ὁποῖες ὁ ἄνθρωπος νεκρώνει τόν παλαιό ἄνθρωπο καί τόν νόμο τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου μέσα του:α) τήν νηστεία,β) τήν ἀγρυπνία καί γ)τήν προσευχή. Αὐτές τίς ἀσκοῦσε συνεχῶς ὁ Κύριος  ἄν καί ἦταν κατά πάντα ἀναμάρτητος. Νήστευε (40 Ἡμέρες στήν ἔρημο, κρίθινοι ἄρτοι τό καθημερινό Του), ἀγρυπνοῦσε (διανυκτέρευε στήν προσευχή) καί προσευχόταν ἀδιάλειπτα.
Ἄς τίς ἐγκολποθοῦμε κι ἐμεῖς γιά νά νεκρώσουμε τόν παλαιό ἄνθρωπο «σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις». «Πρέπει νά πεθάνουμε πρίν πεθάνουμε γιά νά μήν πεθάνουμε ὅταν πεθάνουμε» λέγει μία ἐπιγραφή σέ μία πόρτα ἁγιορείτικοῦ μοναστηριοῦ.
Ἄς ἀγαπήσουμε ἀπό εὐγνωμοσύνη τόν Κύριο, νεκρώνοντας τόν ἑαυτό μας, δηλ. νεκρώνοντας τά πάθη καί τίς ἐπιθυμίες. Ἄς δεχόμαστε τό κάθε τι πού μᾶς στέλνει ὁ Κύριος μέ χαρά, ἀφοῦ κάθε τί εἶναι γιά τό καλό μας. Τότε ἁγιαζόμαστε. Ἀλλά καί πάλι ἀφοῦ καθαριστοῦμε ἔχουμε ἀνάγκη τῆς ὀρθῆς πίστεως.
 Μόνο ἔτσι θά συνεχίσουμε τήν νήψη, τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί πνευματική προσπάθεια γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. Ὅσο εἴμαστε σ΄ αὐτήν τή ζωή ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό πίστη ζωντανή καί μεγάλη. Ὁ ἁγιασμός μας εἶναι κυρίως ἔργο τοῦ Θεοῦ καί ἐλάχιστα δικό μας κατόρθωμα. Ἐμεῖς μόνο καταθέτουμε τό «θέλω μας» καί ὁ Θεός ἐργάζεται τή σωτηρία μας. Ἄλλωστε μᾶς τό εἶπε: «Χωρίς Ἐμένα δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτε». Καί «κανείς δέν μπορεῖ νά πεῖ Κύριον Ἰησοῦν παρά μόνο μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα». Κανείς δέν μπορεῖ νά νηστέψει, νά ἀγρυπνήσει καί νά προσευχηθεῖ σωστά ἄν δέν τοῦ τό δώσει ὁ Κύριος.
Ἄς Τοῦ τό ζητήσουμε: «Κύριε, σέ παρακαλῶ δός μου ἐγκράτεια, νηστεία, ἀγρυπνία, αὐτοκυριαρχία καί αὐτοσυγκράτηση». Ἄς ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο: «Κύριε δός μου τήν Χάρη Σου, ὥστε νά προσεύχωμαι ἀδιάλειπτα». Ἄς ζητήσουμε καί τήν βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Πάντων τῶν Ἁγίων μας, ὥστε νά ἁγιασθοῦμε ἀλλά καί νά διαφυλάξουμε τόν ἁγιασμό μας διά τῆς ζωντανῆς πίστεως.

2) Τί σημαίνει πίστη; Σημαίνει α) ἐμπιστοσύνη καί β) πιστότητα.

Α)Πιστεύω ἄρα ἐμπιστεύομαι τόν Θεόν, δηλ. ἐμπιστεύομαι τά λόγια Του καί Τά ἔχω (τά ἀκολουθῶ) σάν τίς μοναδικές ὁδηγίες ζωῆς γιά μένα. Ἄν δέν θεωρῶ τά λόγια Του σάν ὁδηγίες πού ὁδηγοῦν στόν ἀληθινό τρόπο ζωῆς τότε σημαίνει ὅτι δέν Τά ἐμπιστεύομαι σάν τήν Μόνη Ἀλήθεια· ἑπομένως ἀποδεικνύομαι στήν πράξη ἄπιστος. Διότι τά ἔργα τῆς πίστεως φανερώνουν ὅτι ἡ πίστις εἶναι ζωντανή. «Δεῖξε μου τήν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου» λέγει ἡ Ἁγ. Γραφή.

Β) Πιστεύω, ἄρα εἶμαι πιστός δηλ. παραμένω συνεχῶς πιστός, φυλάγω τήν πίστη. Εἶναι λέξη πού χρησιμοποιεῖται στό μυστήριο τοῦ γάμου, ὅπου οἱ σύζυγοι ὁφείλουν νά εἶναι πιστοί ὁ ἕνας στόν ἄλλο. Τό ἴδιο καί στούς πνευματικούς γάμους κάθε μιᾶς ψυχῆς (ἀφοῦ κάθε ψυχή εἶναι νύμφη Χριστοῦ) μέ τόν Νυμφίο Χριστό.
Δέν μπορεῖς νά εἶσαι στήν Ἐκκλησία ἄν δέν εἶσαι συνεχῶς μέ τόν Χριστό τόν Νυμφίο τόν «κάλλει ὡραῖο». «Νυμφίος, ὁ Χριστός, νύμφη, ἡ καθεμία ψυχή» ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Πορφύριος. Πρέπει νά παραμείνει γιά πάντα πιστή ἡ ψυχή στό Νυμφίο Της. Δέν μπορεῖ νά ἔχει καί ἄλλες «ἀγάπες».
Δέν μπορεῖ νά κάνει ἀπιστία, διότι τότε διαλύεται ὁ πνευματικός γάμος. Δέν πρέπει νά ἔχει καί ἄλλες ἐπιθυμίες ἐκτός ἀπό τό νά θέλει νά εἶναι μέ τόν Νυμφίο Χριστό. Δέν μπορεῖ νά ἔχει καί ἄλλα θελήματα ἐκτός ἀπό τό θέλημα τοῦ Νυμφίου της Χριστοῦ.
Γιαυτό ὁ Νυμφίος τῶν ψυχῶν μας, μᾶς δίδαξε νά λέμε πάντα: «Γεννηθήτω τό θέλημά Σου» καί ποτέ τό θέλημά μου ἤ τό θέλημα κάποιου ἄλλου, ἐκτός τοῦ Θεοῦ. Ἄς φροντίζουμε ποτέ νά μήν κάνουμε τό θέλημά μας ἄλλά ἄς ἀγωνιζόμαστε, ρωτώντας τόν πνευματικό μας πατέρα νά μαθαίνουμε σέ κάθε περίσταση ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
 Ἡ ἀπιστία συνίσταται στήν μή τήρηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ δηλ. τῶν ἐντολῶν,  ἔστω καί μιᾶς. Ἄς ἀγωνιζόμαστε νά παραμένουμε πιστοί στόν Νυμφίο μας Χριστό γιά νά ἀπολαμβάνουμε τήν μακαριότητά τῆς βασιλείας Του αἰωνίως.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

αρχική πηγή