Ταυτότητα ονόματος και βιωτής του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου

Η εποχή μας ταλανίζεται  από την αμφισβήτηση προσώπων και θεσμών. Άλλοτε δικαιολογημένα, κάποτε όχι.  Την ύπαρξη σκανδάλων την χρεώνονται οι θεσμοί και οι ατέλειες  των υπηρετών τους μετατοπίζονται  σ’ εκείνους. Το συναξάρι  της 10ης Φεβρουαρίου καταγράφει μια γηραιά στα χρόνια, νεανική όμως  στο θάρρος μορφή, τον Άγιο Χαράλαμπο.  Είχε ταυτότητα  ονόματος και βιωτής.  Έλαμπε από χαρά όσο ζούσε και όταν μαρτυρούσε, γι’ αυτό δεν πέθανε,  αν και πέθανε. Αλλά τα μάτια του κόσμου και άλλα του Θεού.

  Η ίδια η ζωή του ήταν μια λιτανεία  του Χριστού με την πραότητα του χαρακτήρα,  την χαρά  της διδαχής  και την υπομονή του μαρτυρίου. Είναι οι συνιστώσες της πορείας του εορτάζοντος αύριο Αγίου Χαραλάμπους και (πρέπει να)  αποτελούν για εμάς σταυροδρόμι  συνάντησης  ζωής και έργων μας.

  Αμέτρητοι συνειδητοί  ιερείς στο πέρασμα  των αιώνων διαπίστωσαν  ότι η ομολογία ήταν μονόδρομος  για εκείνους,  που οδηγούσε όμως στην λεωφόρο  της δικαίωσης.  Δεν είχαν  άλλες  απολαβές  και ανέσεις.  Είχαν θέση, όχι  πολυτέλειας αλλά  βασανιστηρίων.  Νεκρώθηκαν πρώτα στην πρόκληση των ειδώλων, για να νεκρωθούν στην συνέχεια  από τους θύτες των ειδώλων. Δύσκολες  εποχές  για εκείνους, ακατόρθωτες  διαδρομές για εμάς.

  Όσο και αν υπάρχουν επίορκοι  της αποστολής τους  (όποια και όπου έχουν αναλάβει),  θα βλέπουμε τις μορφές  σαν τον ιερομάρτυρα  Άγιο Χαράλαμπο, για να υπενθυμίζουν ότι υπάρχουν άλλοι που τιμούν ότι παρέλαβαν από τον Θεό ή την κοινωνία.  Μεταδίδουν τους  καρπούς  της αποστολής τους  γνήσιους και ζωογόνους.  Μπορεί να υπάρξουν σωματικά μαρτύρια, ίσως αλλά της συνείδησης, σίγουρα όλα θα χρειαστούν υπομονή εφάμιλλη εκείνης που έδειξαν οι Άγιοι. Η σχέση μ’ εκεινους  όταν ξεφύγει από τυπική και εορτολογική, τότε  θα κληθούμε  και να συγκριθούμε μαζί τους. Άν  τα κοσμικά  κατορθώματα και επιτεύγματα τα αφαιρέσουμε από την ύπαρξή μας, τότε θα  καταλάβουμε ότι ήμασταν μόνο αυτά, περιτύλιγμα  διακοσμητικό  και μόνο τούτο.

  Ο Άγιος Χαράλαμπος είχε ενδυθεί την ιερατική στολή και τιμή,  αντιπρόσφερε χάρη, στους χριστιανούς τους σύγχρονους  του δια των Ιερών Μυστηρίων και στους επόμενους  (μέχρι εμάς)  δια των θαυμάτων.  Εκεί είναι η διαφορά αγίου με ήρωα, καλού ανθρώπου με σωστό χριστιανό.  Καταστάσεις που εύκολα  παρερμηνεύονται  και καπηλεύονται.  Η αντίσταση του Αγίου Χαραλάμπους δεν ήταν απόρροια ενθουσιασμού,  αλλά έμπρακτη απόδειξη ορθής πίστης και γνήσιας μίμησης ζωής Χριστού. Χωρίς προσωπικά οφέλη και απολαβές.

  Ταύτισε την πορεία του μ΄ εκείνη του Ιησού, μέχρι τελειώσεως. Η γενναία απάντηση στην πρόκληση των αρχόντων και η αντοχή στο μαρτύριο  που ακολούθησε – παρά το γηραιό  της  ηλικίας του –, δίνει αφορμή  για ν΄ αποκτήσουμε  και εμείς την δέουσα αντίσταση όταν τα είδωλα του σήμερα (κοσμική δόξα,  επίπλαστη  ευμάρεια)  μας προσκαλούν να τα προσκυνή-σουμε και τις συνέπειες των προηγούμενων  επιλογών μας απαιτούν να τις αντέξουμε (υγεία,  φτώχεια, ανεργία). Όταν τ΄ αντιμετωπίσουμε με ουσιαστικό θάρρος, ίδιας  θέλησης  και δύναμης  με αυτό των Αγίων μας, τότε το μαρτύριο με αντοχή και με καρτερία θα  αποβεί  σε δικαίωση.

  Οι Άγιοι υπάρχουν,  για να συνεχίζουμε να ζούμε και εμείς, παρά  τις αντιξοότητες. Όταν τους έχουμε πρότυπα,  θα  υπερβούμε τις δυσκολίες όχι ως κακομοίρηδες της  κοινωνίας, αλλά ως ελπιδοφόροι του κόσμου. Έχουμε Χριστό, Παναγία,  Αγίους, όλοι τους  είχαν ζωή με βάσανα  ψυχής και σώματος,  είχαν Σταυρό αλλά και Ανάσταση. Εκεί πρέπει να είναι και ο προσανατολισμός μας. Καλός ο Γολγοθάς  για να δακρύζουμε  από λύπη, κάλλιστο  το κενό  Μνήμα  για να γελάμε από χαρά.

  Όταν βλέπουμε τις εικόνες των Αγίων, όπως του Αγίου Χαραλάμπους, πρέπει και να εμβαθύνουμε. Τα ιστορημένα πρόσωπα σ’ εκείνες πώς έφτασαν μέχρι εδώ.  Τα έστειλαν εδώ τα συναξάρια τους και τα διατηρούν  η ανάγκη της κοινωνίας να έχει τα πρότυπά της. Όταν τα δούμε  ειλικρινά και ουσιαστικά,  το κόσμο θα τον μεταβάλουμε σε Εκκλησία  και την  Εκκλησία  θα την ζήσουμε ως χώρο άσκησης και ομολογίας,  άσχετα την θέση που κατέχει ο καθένας και τον χρόνο που έχει. 

πηγή