ΑΙΤΕΙΤΑΙ, ΚΑΙ ΔΟΘΗΣΕΤΑΙ ΥΜΙΝ

Αρχιμ. Κύριλλος

Ο Χριστός είπε για τους μαθητές Του ότι αυτοί είναι το αλάτι της γης και το φως του κόσμου (Ματθ 5,13-14). Στα παλαιά χρόνια το μόνο συντηρητικό για την διατήρηση των  τροφίμων ήταν το αλάτι. Και η παρουσία του χριστιανού μέσα στον κόσμο οφείλει να είναι ωφέλιμη, να δίνει γεύση μιας πιστής ζωής και αφοσιωμένης στον Χριστό, ώστε να διατηρεί την κοινωνία και να αποτρέπει την σήψη και την παρακμή. Ο χριστιανός οφείλει να είναι φως του κόσμου, υπόδειγμα με την ζωή του, να ακτινοβολεί με την παρουσία του την χάρη του Θεού, αληθινό φως στο πυκνό σκοτάδι της πλάνης και της αμαρτίας, να αποκαλύπτει τα έργα του διαβόλου που προσπαθεί να συσκοτίσει την μεγάλη αλήθεια για το έργο του Θεού υπέρ του ανθρώπου. Ο κόσμος πρέπει να βλέπει την παρουσία του Θεού στα φωτεινά πρόσωπα και τα έργα των χριστιανών.

Ο Χριστός μας βεβαιώνει πως ο Πατέρας μας ο ουράνιος γνωρίζει τι είναι αυτά που χρειαζόμαστε. »Ζητείτε και σας δοθεί. Γυρεύετε και θα βρείτε. Χτυπήσατε και θα σας ανοιχθεί» (Λουκ 11,9). Η προσευχή μας δεν έχει σκοπό να πληροφορήσει τον Θεό για τις ανάγκες μας, γιατί ως Παντογνώστης ήδη τις ξέρει. Με την προσευχή επικοινωνούμε με τον Θεό, Του μιλάμε ως παιδιά προς τον στοργικό μας Πατέρα που μας αγαπά και ενδιαφέρεται για μας. Αναγνωρίζουμε την εξάρτησή μας από Αυτόν. Η προσευχή συμβάλλει στην πνευματική πρόοδο. Όπως όταν αναπτύσσουμε στενή σχέση με κάποιον, τον γνωρίζουμε καλύτερα, έτσι και ο Θεός μας αποκαλύπτεται όταν Του ανοίξουμε την καρδιά μας και πράττουμε το θέλημά Του. Ό,τι ζητήσουμε σύμφωνα με το θέλημά Του στο όνομα του Χριστού, θα μας δοθεί όπως μας βεβαιώνει ο λόγος του Κυρίου.

Σε μία περιοχή υπήρχε ένα ποταμάκι που το νερό του ερχόταν ψηλά από το βουνό και ήταν καθαρό. Από κάποιο σημείο και μετά τα νερά του θόλωναν και έπαιρναν ένα κιτρινωπό χρώμα. Στο σημείο εκείνο κάποια βιοτεχνία έριχνε απόβλητα και βρώμιζε το καθαρό νερό. Και ο κόσμος σήμερα είναι γεμάτος από κάθε λογής απόβλητα προϊόντα της αμαρτίας που θολώνουν το καθαρό νερό της ζωής. Ο Λόγος του Θεού μας προτρέπει να πάμε στον Χριστό, την πηγή της ζωής, εκεί θα βρούμε το καθαρό νερό που θα μας ξεδιψάσει. »Όποιος πει από το νερό που θα του δώσω εγώ, αυτός δεν θα διψάσει ποτέ» (Ιω. 4,14).

»Ο Θεός έχει πει δεν θα πάψω να σε φροντίζω ούτε θα σε εγκαταλείψω» (Εβρ. 13,5-6). Πιο όμορφη υπόσχεση από αυτήν του Θεού δεν υπάρχει! Όταν γύρω μας υπάρχει δυστυχία και κακία, όταν περνάμε δοκιμασίες, ας γνωρίζουμε ότι ο Κύριος είναι πάντοτε μαζί μας, μέσα στις δυσκολίες, τον πόνο, έτοιμος να μας βοηθήσει. Ο Θεός φροντίζει και κατευθύνει κάθε περίσταση προς όφελός μας. Σε αντίξοες συνθήκες ας θυμόμαστε ότι »όλα συντελούν για το τελικό καλό εκείνων που αγαπούν τον Θεό, αυτών που ο Θεός έχει καλέσει κατά την προαίρεσή Του» (Ρωμ 8,28). Είμαστε ήσυχοι γιατί εμπιστευόμαστε στην κυριαρχία και την αγάπη του Θεού για μας.

Ο Χριστός μας καλεί συνεχώς σε μετάνοια. Αν οι φοβερές συνθήκες που επικρατούν σήμερα στον κόσμο δεν μας οδηγούν να γονατίσουμε στην προσευχή, τότε δεν υπάρχει καμιά ελπίδα σωτηρίας. Είμαστε τόσο πολυάσχολοι και ξεχνάμε να προσευχηθούμε ή να βρούμε χρόνο να μιλήσουμε στον Θεό. Όταν όμως έρθει η στιγμή που θα θρηνήσουμε και θα υποστούμε τις συνέπειες της απομακρύνσεως από τον Θεό. Ας φροντίσουμε εγκαίρως οι καρδιές μας να αναζητήσουν τον Κύριο, να προσευχόμαστε καθημερινώς, ώστε το Άγιο Πνεύμα να μας κρατά ζωντανούς πνευματικά και να οδηγήσει εμάς και άλλους πολλούς στον Χριστό.

Η ελευθερία είναι ένα μεγάλο αγαθό για το οποίο άνθρωποι και λαοί ολόκληροι δίνουν αγώνες για να την κατακτήσουν. Ο Θεός εξ αρχής θέλησε ο άνθρωπος να είναι ελεύθερος. Μπήκε όμως η αμαρτία στον κόσμο και οδήγησε τον άνθρωπο στην χειρότερη υποδούλωση που θα μπορούσε να υπάρξει. Ο άνθρωπος έγινε έρμαιό της, άγεται και φέρεται από αυτήν καταστρέφοντας τον ίδιο και τις σχέσεις του με τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Γιατί αγνοεί τον Θεό και προσπαθεί με κάθε τρόπο να ασκεί εξουσία στον πλησίον του για να ικανοποιήσει τις φίλαυτες αμαρτωλές επιθυμίες του. Για αυτό η αδικία, η εκμετάλλευση κυριαρχούν. Ο άνθρωπος αδυνατεί να απελευθερωθεί από την εξουσία της αμαρτίας. Μόνον ο Χριστός μπορεί να μας λυτρώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και να δώσει ουσιαστική ελευθερία, κοινωνική και πνευματική. »Αν λοιπόν σας ελευθερώσει ο Υιός, τότε θα είστε πραγματικά ελεύθεροι» (Ιω. 8,36).

Τι κάνουμε ως πιστοί όταν αντιμετωπίζουμε μία δύσκολη κατάσταση και πρέπει να λάβουμε μία κρίσιμη απόφαση; Από ποιον θα ζητήσουμε συμβουλές και καθοδήγηση; »Κύριε, δείξε μου τις οδούς σου…οδήγησέ με στην αλήθεια και δίδαξέ με» (Ψαλμ. 24,4-5) Ο Δαυίδ προσευχόμενος ζητάει από τον Θεό να του δείξει τον δρόμο Του, να τον διδάξει και να κατευθύνει τα βήματά του, και να τον οδηγήσει στην αλήθειά Του. Ο Χριστός είπε ότι »τα δικά μου πρόβατα ακούνε την φωνή μου και με ακολουθούν» (Ιω 10,27). Εμείς για να παραμείνουμε πιστοί και να μην χαθούμε μέσα στον λαβύρινθο και την σύγχυση του κόσμου πρέπει να ακολουθήσουμε τον Χριστό. Όταν κατανοήσουμε πόσο μας αγάπησε ο Χριστός και έδωσε την ζωή Του θυσία για μας πάνω στον Σταυρό, τότε θα μεγαλώσει η επιθυμία μας να κάνουμε το θέλημά Του στην ζωή μας. Αν υποφέρει σήμερα η κοινωνία είναι γιατί ο καθένας θέλει να κάνει το δικό του θέλημα. Όμως άλλος τρόπος για την ευτυχία μας δεν υπάρχει από τον δρόμο της υπακοής στο θέλημα του Θεού, όπως μας αποκαλύφθηκε από τον Χριστό μέσα από τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Χρειαζόμαστε καθοδήγηση, διδασκαλία, κατεύθυνση. Ας βάλουμε τον Χριστό οδηγό στην ζωή μας και Εκείνος θα μας διδάξει την Αληθινή Ζωή και την μοναδική Οδό.

»Γιατί, αν ομολογήσεις με το στόμα σου τον Κύριο Ιησού και πιστέψεις με την καρδιά σου ότι ο Θεός Τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς» (Ρωμ 10,9). Όμως για να ομολογήσουμε τον Χριστό, πρέπει πρώτα να Τον γνωρίσουμε, να μελετήσουμε τον Λόγο Του, που είναι η Αγία Γραφή, να αναπτύξουμε μαζί Του μία στενή προσωπική σχέση αναγνωρίζοντάς Τον ως Σωτήρα και Λυτρωτή μας. Το να πιστέψουμε στον Χριστό με όλη μας την καρδιά σημαίνει να παραχωρήσουμε την ζωή μας και την θέλησή μας σε Αυτόν, να την καθοδηγεί και να την φωτίζει με το Άγιο Πνεύμα.

Όταν στην ζωή μας συναντούμε δυσκολίες και νοιώθουμε να γονατίζουμε από το βάρος τους, έρχονται στιγμές που παρακαλάμε τον θεό να μας λυτρώσει. Όμως ο Κύριος είπε ότι »Όποιος δεν σηκώσει τον σταυρό του να με ακολουθήσει, δεν είναι άξιος για Μένα» (Ματθ 10,28). Για το καθένα μας υπάρχει ένας προσωπικός σταυρός που είναι όμως στα μέτρα μας και τις δυνάμεις μας. Ο Θεός δεν επιτρέπει σε κανέναν να δοκιμασθεί περισσότερο από όσο αντέχει και δίνει την κατάλληλη έκβαση σε κάθε μας πρόβλημα. Όταν λοιπόν αισθανόμαστε τον προσωπικό μας σταυρό, το δικό μας φορτίο να είναι δυσβάστακτο ας κοιτάξουμε τους συνανθρώπους μας γύρω που κουβαλούν μεγαλυτέρους σταυρούς και ας στρέψουμε το βλέμμα μας στον Χριστό που σήκωσε τον Σταυρό με το φορτίο των αμαρτιών όλης της ανθρωπότητας χωρίς γογγυσμούς και δισταγμούς. Σε κάθε περίπτωση ας παρακαλούμε τον Χριστό όχι να μας πάρει τον σταυρό που φέρουμε, αλλά να μας δίνει δύναμη και ενίσχυση να αντιμετωπίζουμε κάθε δυσκολία και δοκιμασία, όσο βαριά και αν μας φαίνεται.

Αν μέσα στις δυσκολίες και τους πειρασμούς της ζωής νοιώθουμε αποθαρρυμένοι και ανίσχυροι να τα βγάλουμε πέρα, ας θυμηθούμε ότι ο Κύριος προσεύχεται για μας, όπως προσευχήθηκε στον Πατέρα Του να στηρίξει τον Σίμωνα Πέτρο στην πίστη. »Είπε ακόμη ο Κύριος: Σίμωνα! Σίμωνα! Μάθε ότι ο Σατανάς ζήτησε την άδεια να σας κοσκινήσει σαν το σιτάρι. Εγώ όμως προσευχήθηκα για σένα, ώστε να μην εξαφανισθεί η πίστη σου» (Λουκ 22,31-32). Αν έρχεται ο πονηρός και μας δοκιμάζει και προσπαθεί να μας απογοητεύσει λέγοντάς μας ότι είμαστε αμαρτωλοί και δεν υπάρχει σωτηρία, ας μην τον ακούσουμε. Να θυμηθούμε ότι ο Χριστός ανέβηκε στον Γολγοθά και έχυσε το Αίμα Του στον Σταυρό για την σωτηρία μας. Όταν νοιώθουμε την πίστη και τις δυνάμεις εξασθενημένες ας μην απελπιζόμαστε. Να έχουμε θάρρος και ελπίδα στον Κύριο που βρίσκεται στα δεξιά του Πατρός Του και προσεύχεται και μεσιτεύει για όλους εμάς. Ας κρατηθούμε στην πίστη μας και θα δούμε την χάρη και την ευλογία του θεού στην ζωή μας.

πηγή