ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ «σύ δέ νηστεύων ἄλειψαί σου τήν κεφαλήν καί τό πρόσωπόν σου νίψαι.» (Ματθ. στ΄ 17) ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ WOOD GREEN

Ἔφθασε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθήσουμε τήν ἀνοδική πορεία τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος καί τῆς καλλιεργείας τῶν εὐαγγελικῶν ἀρετῶν. Μέσα στήν ἁλυσίδα τῶν ἀρετῶν αὐτῶν περιλαμβάνεται καί ἡ νηστεία. Ἄς δοῦμε λοιπόν μερικές πτυχές τῆς νηστείας, ὥστε νά ἐμβαθύνουμε κατά τό δυνατόν στό θέμα μας.

Ἡ νηστεία βέβαια καθώς ὅλοι γνωρίζουν συνίσταται στήν ἀποχή γιά προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα ἀπό κάποιες ὑλικές τροφές. Τέτοια νηστεία φυσικά ὑπάρχει σέ πολλούς λαούς. Στήν πραγματικότητα τό νηστεύω σημαίνει ἀπέχω ἀπό κάθε εἶδος τροφῆς. Ὁ πνευματικός ἀγῶνας ὅμως τοῦ πιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας δέν περιορίζεται στήν ἀποχή μόνο ἀπό ὑλικές τροφές.

Μέσα στούς ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχει ἡ προτροπή: «Νηστεύοντες ἀδελφοί σωματικῶς, νηστεύσωμεν καί πνευματικῶς». Διδασκόμεθα, λοιπόν, ὅτι ἡ νηστεία μας ἔχει εὐρύτερα ὅρια. Τίς ἡμέρες τῆς νηστείας ὁ ἀγῶνας μας συμπληρώνεται μέ τήν ἀποχή ἀπό κάθε εἶδος κακοῦ καί κακίας. Στά πλαίσια τῆς ὀρθῆς νηστείας ἀπαιτεῖται ὅπως ἀπέχει ὁ νοῦς ἀπό κάθε ἁμαρτωλή σκέψη. Τά πόδια νά μήν ὁδηγοῦν σέ χώρους ἁμαρτίας. Τά χέρια νά μή διαπράττουν πράξεις ἐντροπῆς. Τά μάτια νά ἀπέχουν ἀπό κάθε τι τό ὁποῖο μολύνει τήν ψυχή. Τά αὐτιά νά μήν ἀκοῦν τίς κατηγορίες κατά τοῦ ἀδελφοῦ μας. Ἡ γλῶσσα νά ἐπιδίδεται στήν προσευχή καί τή δοξολογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης νά διδάσκει τά καλά καί ὠφέλιμα καί νά μήν κατατρώγει τίς σάρκες τοῦ ἀδελφοῦ μας μέ τήν κατάκριση.

Κάποια ἀπό τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀδυνατοῦν, εἴτε γιά λόγους ὑγείας εἴτε ἕνεκα τῶν συνθηκῶν τῆς ζωῆς τους, νά ἐξασκήσουν ὑλική νηστεία. Βαρύτητα ἔχει πιό πολύ ἡ πνευματική νηστεία καί ὄχι ἡ ὑλική. Μέ ἄλλα λόγια ἡ ἀποφυγή τῆς διαπράξεως τῆς ἁμαρτίας κάτω ἀπό ὁποιονδήποτε μανδύα εἶναι τό ἀπαραίτητο.

Νά μνημονεύσουμε ὅτι ἡ νηστεία εἶναι ἕνας θεοπαράδοτος θεσμός, ὁ ὁποῖος δόθηκε στούς Πρωτοπλάστους μέσα στόν Παράδεισο, μέ τήν ἀποχή ἀπό τούς καρπούς τοῦ δένδρου τῆς γεύσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Δυστυχῶς οἱ Πρωτόπλαστοι, Ἀδάμ καί Εὔα, ἀστόχησαν στό νά μείνουν πιστοί καί ὑπάκουοι στό θεῖο θέλημα καί παρέβησαν τήν ἐντολή. Ἡ Ἐκκλησία σήμερον ὑπενθυμίζει τήν ἐξορία τους ἀπό τόν Παράδεισο.

Οἱ προφῆτες καί ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ σύμφωνα μέ ὅσα μελετοῦμε στήν Παλαιά Διαθήκη ἔκαμναν νηστεία πρίν ἀπό μεγάλα γεγονότα. Νηστεία ἄσκησε γιά σαράντα μέρες καί ὁ Κύριος μετά τή δημόσια ἐμφάνιση καί βάπτισή του στόν Ἰορδάνη ποταμό καί πρίν τήν ἔναρξη τοῦ σωτηριολογικοῦ ἔργου του. Μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ὁ θεσμός τῆς νηστείας ἔχει ἀποκτήσει τή θέση του. Ἀποτελεῖ ἰσχυρό ὅπλο τῶν πιστῶν ἐναντίον τῶν ἐσωτερικῶν πειρασμῶν καί πνευματική ἀσπίδα ἐναντίον τῶν βελῶν τοῦ διαβόλου.

Ὁ Μωυσῆς μέ τή νηστεία καί τήν ἄνοδό του στό ὅρος Σινᾶ γιά τήν παραλαβή τῶν Δέκα Ἐντολῶν κατέβη ἀπό ἐκεῖ μέ τό πρόσωπο ὁλόλαμπρο καί φωτισμένο. Ἡ νηστεία λοιπόν ὑπό τίς δύο μορφές της λαμπρύνει τό νοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί τόν φέρνει κοντά στό Θεό. Ἀμήν!