Στην β΄ Κυριακή των Νηστειών ...αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και ούτως αναπληρώσατε τον νόμον του Χριστού... π.Παντελεήμων Κρούσκος

...αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και ούτως αναπληρώσατε τον νόμον του Χριστού...

Δευτέρα Κυριακή των νηστειών, σήμερα , αγαπητοί αδελφοί και το ανάγνωσμα του ευαγγελίου είναι από τον ευαγγελιστή Μάρκο. Επιπλέον, το αποστολικό ανάγνωσμα είναι από την προς Εβραίους επιστολή. Και τα δύο αυτά βιβλία της Καινής Διαθήκης, ορίστηκαν να διαβάζονται αποσπασματικά, κατά την περίοδο της μεγάλης Τεσσαρακοστής, από την Εκκλησία μας, διότι σημαίνουν και προκαταγγέλουν την νίκη του Σταυρού, πού θα συντελεστεί εντός ολίγου την μεγάλη Εβδομάδα. Η μεν επιστολή προς Εβραίους παρουσιάζει τον Χριστό ως μέγα Αρχιερέα, ο οποίος τέλεσε το μυστήριο της σωτηρίας πάνω στον Σταυρό και το μεν Ευαγγέλιο του Μάρκου, ως σημειοφόρον μέγα παρουσιάζει τον Κύριο, εξουσιαστή επί της φθοράς και της ασθένειας και νικητή του διαβόλου και του θανάτου.Φυσικά, λοιπόν και το σημερινό ευαγγέλιο παρουσιάζει την θεραπεία ενός παραλυτικού από τον Χριστό στην πόλη Καπερναούμ και την εξουσία Του, όχι μόνο να θεραπεύει κάθε ασθένεια και κάθε φθοροποιό κατάσταση αλλά να δίνει ως Κύριος και Θεός άφεση αμαρτιών.

Όμως εμείς θα αφήσουμε το θαύμα και την φυσική εξουσία του Κυρίου μας, πάνω στην ασθένεια και την αμαρτία, για να δούμε από κοντά κάποια πρόσωπα του δράματος. Ο Κύριος διδάσκει στο σπίτι του Σίμωνα Πέτρου, το οποίο είναι κατάμεστο και ο παραλυτικός δεν μπορεί να Τον πλησιάσει για να λάβει την άφεση και την ίαση, την πνευματική και σωματική υγεία. Παρακωλύεται να πλησιάσει τον Ιατρό της ψυχής και του σώματος. Ο κόσμος πολύς και φυσικά, άλλοι προηγούνται στο να εγγίζουν και να πλησιάζουν τον Ιησού, ως αξιωματικά ανώτεροι από τον δυστυχισμένο αυτόν: Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι και οι φιλοθεάμονες περίεργοι πού διεκδικούν την πνευματική πρωτοκαθεδρία στα θρησκευτικά δρώμενα και ασφαλώς την κριτική επί του Ιησού και των λόγων Του. Όμως στην απελπιστική αυτή κατάσταση του ασθενούς ανθρώπου, ερχονται οι φίλοι και οι συμπαραστάτες του και συλλαμβάνοντας ένα τέχνασμα , χαλούν την σκεπή και φέρνουν από ψηλά, τον παραλυτικό επί της κλίνης, μπροστά στα πόδια του Κυρίου. Ο Κύριος μακαρίζει την πίστη και την αγάπη τους, την συμπάθεια και την εφευρετικότητα τους, την δύναμη της αγάπης πού γεννά την επινοητικότητα και ξεπερνά κάθε φυσικό και ηθικό εμπόδιο και δίνει στον παραλυτικό την ίαση του σώματος και την άφεση των αμαρτιών. Διότι συνδέονται αυτά τα δύο. Η αμαρτία γεννά τον θάνατο και την ασθένεια. Αδυνατίζει την ψυχή και εξουθενώνει ως αποτέλεσμα το σώμα. Καταδυναστεύει, αιχμαλωτίζει και μετά αχρηστεύει τον άνθρωπο. Και ιδού η άφεση προηγείται για να επέλθει και η ίαση του σώματος. Δίνεται το φάρμακο και επακολουθεί η θεραπεία.

Τί θαυμαστή η στάση των φίλων και των συνεργατών του παραλυτικού! Από τον άδη του θανάτου και της απελπισίας φέρνουν τον πληγωμένο τους φίλο και ανταμοίβονται για την αγάπη τους, όπως και εκείνος για την βαθιά του πίστη προς τον Ιατρό.

Βρισκόμαστε ήδη αδελφοί μου, στο τέλος της δεύτερης εβδομάδας και πορευόμαστε για το μέσο της μεγάλης τεσσαρακοστής. Η νηστεία τώρα πρέπει να ακμάζει μέραν την ημέρα και περισσότερο, οι πνευματικοί αγώνες, η προσευχή, η εμβάθυνση στην μετάνοια και η σταθερότητα στην απόφαση, στην απόφαση να επιστρέφουμε κάθε μέρα στον παράδεισο, στον Πατέρα και Θεό, στην φυσική μας κατοικία, την κοινωνία με την Ζωή του κόσμου. Κι όμως αυτός ο αγώνας, δεν είναι υπόθεση ατομική ,δεν είναι απομόνωση και αυτοαποκλεισμός από τους άλλους, την Εκκλησία δηλαδή. Ο ένας να στηρίζει τον άλλο, ο ένας να τραβάει τον άλλο στην σωτηρία, να τον παρακινεί στο φιλότιμο, να βαστάζει με υπομονή ο ένας τα βάρη του άλλου. Η νηστεία έχει πρώτιστα κοινωνική διάσταση. Δεν είναι μόνο η ελεημοσύνη των αγαθών πού ουσιοποιεί την νηστεία, αλλά και η συμπαράσταση και το χρέος να είμαστε άγιοι για τον άλλο, να είμαστε φως για τον άλλο. Η Εκκλησία σήμερα εορτάζει τον πατέρα του Ησυχασμού, τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά. Και ο ησυχασμός ό ίδιος δεν είναι απομόνωση από τον άνθρωπο ή την Εκκλησία. Η προσευχή είναι αυτή πού στηρίζει και διατηρεί αυτόν τον κόσμο, η προσευχή πού κατατρώει σαν φωτιά τον ησυχαστή, από αγάπη άσβεστη και ενδιαφέρον για όλη την κτίση. Και κοντά στην προσευχή, ο ησυχαστής άγιος ως φωτεινός στύλος, λάμπει και δίνει το πρότυπο, το θάρρος και την σιωπηρή διδασκαλία στην Εκκλησία, παρακινεί με λίγα λόγια στην τελειότητα και την αγιότητα.

Ας βαστάξουμε ο ένας τα βάρη του άλλου , αγαπητοί αδελφοί, για να διανύσουμε ουσιαστικά και εκκλησιαστικά το "της νηστείας μέγα πέλαγος" και να βιώσουμε ό ένας στον άλλο και όλοι μαζί, πραγματικά την πασχαλινή χαρά και τελείωση. Αμην.

 πηγή