Π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος - Η προσωπικότητά του

Το ιστολόγιο μας, συνεχίζει το αφιέρωμα τιμής στους κληρικούς που ποτέ δεν εμφανίστηκαν με την αλαζονεία της αρετής αλλά απόμειναν μέσα στην ταπείνωση της αμαρτολότητας που όλοι μας σέρνουμε πίσω μας. Και στάθηκαν δίπλα στο Λαό του Θεού και σε κάθε πονεμένο άνθρωπο. Το αφιέρωμα μας σήμερα είναι στον Αρχιμ. π Χαράλαμπο Βασιλόπουλο.

Αρχιμ. π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

 ΜΕΡΟΣ Β'

Ζηλωτής της Ορθοδοξίας και της Παράδοσης, θερμός πατριώτης και αγωνιστής ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, αναλώθηκε σαν καιόμενη φωτοφόρος και θερμουργός λαμπάδα στο έργο της Εκκλησίας και στο χρέος προς την Πατρίδα. Εργάστηκε με ενθουσιασμό στο κήρυγμα του Ευαγγελίου και κατάφερε με το έργο του και το παράδειγμά του να φωτίζει και να θερμαίνει ψυχές. Αποδείχτηκε «δούλος αγαθός» στην αξιοποίηση των ταλάντων, των θείων χαρισμάτων, με τα οποία τον είχε προικίσει ο Θεός.

Πολυτάλαντη προσωπικότητα ο π. Χαράλαμπος έταξε τον εαυτό του από την ενθουσιώδη νεότητά του στην υπηρεσία του Χριστού. Δούλεψε από νέος αυθόρμητα, εθελοντικά με πάθος ιερό για την Ορθοδοξία.

Έδωσε όλες του τις δυνάμεις, σωματικές και ψυχικές, ως την ύστατη ικμάδα, με χαροποιό αγωνιστική διάθεση, με υπομονή και επιμονή για τη δόξα της Εκκλησίας, για το ξεσκέπασμα των εχθρών της.

Προσέφερε ο μακαριστός Γέροντας στον Κύριο τη νιότη του, τον αγωνιστικό παλμό του, τα σκιρτήματα της θερμής πίστεώς του, την υπομονή του στις αντιξοότητες, τη μαρτυρία του. Προσέφερε τη σωματική του κακοπάθεια. Έκανε ατελείωτες πορείες κάτω από λιοπύρια και βροχές, σε δρόμους δύσκολους και κακοτράχαλους, σε μονοπάτια και γιδόστρατες, σε βουνά και ρεματιές. Βάδισε σε τόπους άγριους και σε χρόνους χαλεπούς, όπου ενέδρευαν κίνδυνοι θανάσιμοι και απειλές για τη ζωή του. Κάτω από απερίγραπτες δυσκολίες, νηστικός, βρεγμένος, παγωμένος, κατάκοπος, έφτανε στα πιο απρόσιτα χωριά για να ζεστάνει καρδιές με το κήρυγμα του Ευαγγελίου, για να φέρει στις ψυχές των ανθρώπων το φως της Ορθοδοξίας.

Χιλιάδες τα κηρύγματά του. Χιλιάδες φορές αντήχησε η βροντερή φωνή του σε βουνά και κάμπους, σε πλαγιές και καμποχώρια. Κήρυττε πάντα απλά, καθαρά. Όργωνε πόλεις και χωριά χωρίς ξαποσταμό, χωρίς ανάπαυλα.

Μυαλό κρυστάλλινο και καθαρό, ήξερε να πλησιάζει ψυχές. Μιλούσε κι έγραφε απλά, χωρίς περίτεχνα σχήματα λόγου, χωρίς λαβυρίνθους εννοιολογικούς. Ήταν ένας γνήσιος ιεροκήρυκας του λαού, με χαρίσματα σαν εκείνα του Πατροκοσμά του Αιτωλού, τον οποίο θαύμαζε και του οποίου έγραψε το βίο.

Με άδεια των κατά τόπους αρχιερέων εργαζόταν αδιάκοπα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος που προαναφέραμε και αναδείχτηκε ακούραστος εργάτης της Εκκλησίας και φλογερός κήρυκας του Ευαγγελίου. Αναγνωρίστηκε με το έργο του ως σταθερός πολέμιος των δυνάμεων του Αντιχρίστου. Όσοι τον γνώρισαν βεβαιώνουν ότι είχε το μεγάλο χάρισμα να φέρνει ψυχές κοντά στην Εκκλησία. Ήξερε, ο αείμνηστος, να προσελκύει με την καλωσύνη του και την αγάπη του. Γι’ αυτό και συχνά συμβούλευε πνευματικούς ιερωμένους, λέγοντας:

— Να μην τρομάζουμε τις αδύνατες ψυχές. Να τις φέρνουμε κοντά στο Χριστό με αγάπη και λίγο- λίγο, αυτοί οι πρώην ξεστρατισμένοι θα γίνουν πρόβατά Του και ζηλωτές...

Ήταν ο μακαριστός Γέροντας πειστικός ομιλητής και συζητητής. Γέμιζε τις καρδιές του ακροατηρίου με ιερό ζήλο. Ήταν γενναία φωνή που έλεγε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Ο λόγος του ξεσήκωνε, αφύπνιζε, έβαζε ψυχές σε κινητοποίηση και δράση. Από το κήρυγμά του δεν έφευγε κανένας θολωμένος. Όλοι ένοιωθαν μετά το κήρυγμά του ψυχική αναβάπτιση, αισιοδοξία, ανανέωση και πνεύμα αγωνιστικό.

Μετέδιδε, ο λόγος του, ενθουσιασμό διότι αντιμετώπιζε την πραγματικότητα σαν ψύχραιμος πολεμιστής, σα στρατευμένος που είναι αποφασισμένος να δώσει τη μάχη. Γι’ αυτό συχνά τον ακούγαμε να λέει:

• «Πολλοί οι εχθροί, πολλές οι αντιξοότητες. Και λοιπόν; Τί έχουμε να φοβηθούμε; Ο Κύριος μας θέλει αγωνιστάς. Είμαστε στρατευμένοι κάτω από την πιο ισχυρή σημαία, με αρχηγό το Χριστό. Και όταν ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών...».

Σάλπισμα εγερτήριο, αγωνιστικό, ήταν όλη η ζωή του. Μίλαγε ξεκάθαρα και ξεσκέπαζε τους εχθρούς της Ορθοδοξίας και της Ελλάδος. Όταν ξεσκέπαζε τονΟικουμενισμό και τον χαρακτήριζε «Δούρειο ίππο» κατά της Ορθοδοξίας, υπήρχαν αρκετοί που τα σχολίαζαν όλ’ αυτά ως υπερβολές. Υπήρχαν μερικοί μάλιστα, που χαρακτήριζαν τον π. Χαράλαμπο ως φανατικό, που βλέπει παντού εχθρούς...

Ο χρόνος όμως που κύλησε από τότε, έγινε αψευδής μάρτυρας των αποκαλύψεών του. Τα γεγονότα τον επιβεβαιώνουν. Έτσι δικαιώθηκε η στάση του απέναντι στα σχέδια του οικουμενισμού που πολύ διαφημίστηκε ως «διάλογος αγάπης των Εκκλησιών».

Δικαιώθηκε όμως και ευρύτερα ο Γέροντας καθώς προ πολλού χρόνου είχε διαβλέψει, ως μεγάλη απειλή κατά του Ορθοδόξου Γένους μας, τη ληστρική επιδρομή προσηλυτισμού ψυχών από αντίχριστες και σατανοκίνητες δυνάμεις.

Και τώρα, τον τελευταίο καιρό ιδιαίτερα, που βλέπουμε να πυκνώνουν και να δρουν ολέθρια στην πατρίδα μας πλήθος αιρέσεων να προσηλυτίζουν νέες και νέους στα εγκληματικά σατανικά τους γρανάζια (παράδειγμα οι σατανιστές Παλλήνης), καταλαβαίνουμε πόσο μακριά έβλεπε ο π. Χαράλαμπος όταν, το 1959, ίδρυε αντιαιρετικό Σωματείο, την «Πανελλήνιον Ορθόδοξον Ένωσιν»!

Είχε μάλιστα επισημάνει εγκαίρως τον κίνδυνο από τη δραστηριότητα των Ιεχωβάδων. Είχε εκδώσει για το σκοπό αυτό αποκαλυπτικά βιβλία και είχε καλέσει την Πολιτεία και την Εκκλησία να λάβουν μέτρα κατά της προσηλυτιστικής εκστρατείας τους.

Σε φυλλάδιό του με τίτλο: «ΕΞΩ ΟΙ ΙΕΧΩΒΑΔΕΣ» γράφει μεταξύ άλλων και τα παρακάτω:

• «Εάν το Έθνος δεν αφυπνισθή εγκαίρως και η χιλιαστική σήψις εξακολουθήση ανεμπόδιστη την δραστηριότητά της, όλα θα κινδυνεύσουν από την ξενική επέμβασι... Όλα θα απειλούνται από ανατροπή...

Καμμία Δημοκρατία, όμως, δεν υποθάλπτει τον υποψήφιο ανατροπέα της.

Οι υπεύθυνοι Κυβερνήτες του Έθνους και της Εκκλησίας και όλος ο Ελληνικός Λαός πρέπει να γνωρίζουν, να το βάλουν βαθειά στο νου τους, ότι οι Ιεχωβάδες είναι εχθροί της Πίστεως και της Πατρίδος. Δεν πρέπει συνεπώς να τους ανέχωνται να εργάζονται κάτω από τα μάτια τους εναντίον του Έθνους...».

Δεν έπαψε, ποτέ, ο π. Χαράλαμπος να καταγγέλλει και να κατακεραυνώνει, προφορικά και γραπτά, με ομιλίες, κηρύγματα και βιβλία την κάθε αντίχριστη και ανθελληνική δραστηριότητα των αιρετικών.

Η καταγγελία του συχνά στρέφεται με παρρησία και εναντίον νόμων και μέτρων της Πολιτείας που θίγουν την Ορθοδοξία, που πάνε να καταλύσουν αιωνόβιους θεσμούς, που στρέφονται γενικά κατά της Ελληνορθόδοξης Παράδοσης και κάνουν την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι στις δραστηριότητες των αντιχρίστων ξενοκίνητων αιρέσεων.

Δεν απουσιάζει σχεδόν ποτέ από τα αγωνιστικά προσκλητήρια για την Ορθοδοξία και σε αρκετά μάλιστα απ’ αυτά, είναι οργανωτής και πρωτοπόρος. Παντού και πάντα η παρουσία του είναι δυνατή.

Η ζωή και η δράση του Γέροντα είναι υπόδειγμα εργατικότητας και ανιδιοτελούς ιεραποστολής. Πολύπλευρη και πολύωρη ήταν η ημερήσια απασχόλησή του. Εκτός από τα ιερά καθήκοντα του ιερωμένου, και του Ηγουμένου για μια διάρκεια, της Ι. Μονής Πετράκη, είχε πολλές άλλες δραστηριότητες.

Τί να πρωτοαναφέρουμε; Τα κηρύγματα; Τις ομιλίες; Τα πνευματικά και διοικητικά καθήκοντα στην «Πανελλήνιο Ορθόδοξο Ένωση»; Το πολύμοχθο έργο της συγγραφής; Τις συναντήσεις με σημαίνοντα πρόσωπα, με συνεργάτες και πιστούς; Την προετοιμασία αγωνιστικών κινητοποιήσεων; Την προώθηση του αντιαιρετικού αγώνα; Τη μέριμνα εξεύρεσης πόρων για τα βιβλία του και την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος»; Ή το μέγα λειτούργημά του, της ιερωσύνης και του πνευματικού;

Είναι ν’ απορεί και να θαυμάζει κανείς, πώς κατάφερνε ν’ ασχολείται με τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα! Πώς κατάφερνε να εργάζεται τόσο εντατικά και ν’ αντέχει μετά από τόση συσσωρευμένη κόπωση!

Πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι όλες αυτές οι δραστηριότητες περιόριζαν ασφυκτικά το χρόνο ανάπαυσής του. Και ο ύπνος του ήταν πολύ λίγος. Ήταν ανεπαρκής.

Υπήρχαν μέρες ιδιαίτερα κοπιαστικές, εξοντωτικές μπορούμε να πούμε, με πολλή εργασία, με πολλά προβλήματα, που δεν προλάβαινε ούτε να γευματίσει. Τότε ανάμεσα σ’ ένα μικρό διάλειμμα, σ’ ένα κενό που υπήρχε από εργασία σ’ εργασία, έκλεινε για λίγο τα μάτια του και «λαγοκοιμόταν», ξεγελώντας τον εαυτό του ότι αναπαυόταν.

Μετά όμως από ολιγόλεπτη ανάπαυλα, πεταγόταν, κοίταζε το ρολόι του κι’ έλεγε:

«Τον έκλεψα λίγο...» ή «πήρα ένα μάτι»...

Μάζευε στη συνέχεια τα χαρτιά του κι έτρεχε, πάντα βιαστικός, για κήρυγμα, για ομιλία, για το έργο του πνευματικού, και γενικά όπου τον καλούσε το χρέος, η ιερή αποστολή του.

Μερικές φορές, όπως γράφουμε και αλλού στη συνέχεια, τον ξυπνούσαν μεταμεσονύχτια ταραγμένες ψυχές για να τον συμβουλευτούν και να παρηγορηθούν. Κι εκείνος, πάντοτε υπομονετικά, τους άκουγε, τους συμβούλευε, τους ενεθάρρυνε και γαλήνευε τις καρδιές τους. Ο ίδιος όμως έχανε τον ύπνο του και σηκωνόταν τότε ν’ αξιοποιήσει το χρόνο και επιδιδόταν σε έργο συγγραφικό.

Ο πατήρ Χαράλαμπος ήταν ηγετική φυσιογνωμία. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ηγέτη, δηλαδή θάρρος, δυναμισμό ψυχής, φωνή, παράστημα, μεθοδικότητα, καθαρό μυαλό, πειθώ. Ήξερε να βάζει στις καρδιές ενθουσιασμό κι αγωνιστικό φρόνημα. Κέρδιζε εύκολα την εμπιστοσύνη εκείνων που τον πλησίαζαν.

Ήταν χαρακτήρας αυθόρμητος κι ενθουσιώδης. Ενεργητικός και δραστήριος. Απλός, ειλικρινής, ίσιος, ελατίσιος. Ταπεινός μ’ ανοιχτή καρδιά, με πλατύ παιδικό χαμόγελο, γεμάτο καλοσύνη. Δεν ήξερε εκείνος από ψευτιές, μισόλογα, υποκρισίες και διπλωματίες. Όλ’ αυτά τα κοσμικά και ψεύτικα τα αποστρεφόταν και τ’ απέρριπτε. Συζητούσε άνετα με μικρούς και μεγάλους, μ’ επιστήμονες κι αγραμμάτους. Ήξερε τί χρειαζόταν να πει σε κάθε περίσταση. Ή μάλλον ο Θεός τον φώτιζε τί έπρεπε να λέει, ώστε να σώζονται ψυχές.

Τον διέκρινε διαλλακτικότητα στα ανθρώπινα. Έδειχνε κατανόηση. Ήταν όμως ανένδοτος, ασυμβίβαστος στα της Πίστεως. Εκεί δεν υποχωρούσε σε τίποτε και με τίποτε. Γρανίτης σωστός. Ιερωμένος, θεολόγος με εδραίο Ορθόδοξο φρόνημα, στηριγμένο στις Γραφές, στους Αγίους Πατέρες και στην Παράδοση της Εκκλησίας.

• ΧΙΛΙΑΔΕΣ είναι οι ευεργετημένοι από την εξομολόγησή του, από την πατρική συμβουλή του, από τα βιβλία του. Κολυμβήθρα Σιλωάμ το κελί του. Εκεί πολλές απογοητευμένες ψυχές βρήκαν αισιοδοξία, ένοιωσαν ανακούφιση, πήραν ελπίδα και κατάλαβαν τον προορισμό τους. Πλήθος μέγα ήταν εκείνοι που μ’ ευγνωμοσύνη τον επισκέπτονταν να πάρουν την ευχή του, να τον ευχαριστήσουν, να τον συμβουλευτούν, να πάρουν δύναμη και να παρηγορηθούν.

Άλλοι πάλι του έγραφαν, του τηλεφωνούσαν. Και εκείνος ακούραστα συμβούλευε, εγκαρδίωνε, έφερνε ψυχές κοντά στο Χριστό.

ΓΕΜΑΤΟΣ αισιοδοξία και ζωή ποτέ δεν απογοητευόταν. Για κάθε τι δύσκολο και απειλητικό έλεγε το του Μ. Αθανασίου: «νεφύδριον εστι και θάττον παρελεύσεται». Και όταν οι άλλοι γίνονταν σκυθρωποί από επείγουσες πιεστικές ανάγκες οικονομικές, για την έκδοση της εφημερίδας «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» ή των βιβλίων ή των ενοικίων κ.λπ. έλεγε:

— Μην απογοητεύεσθε, θα τα φέρει ο Θεός!

Θαυμαστά περιστατικά, που στη δύσκολη ώρα βρέθηκε οικονομική λύση από προσφορές, ιστορεί ο μακαριστός Γέροντας στο τελευταίο του βιβλίο «ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΔΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ»

• ΜΟΝΑΔΙΚΗ του πλεονεξία στον κόσμο αυτό ήταν να γίνουν πιο πολλά έργα, να γραφούν βιβλία, να διαδοθεί ο λόγος του Θεού και να γνωρίσουν όλοι το θέλημά Του. Συχνά έλεγε:

—  Εγώ και πεθαμένος θα φωνάζω: Χαρτίιιι, χαρτίιιι!

Και το έλεγε αυτό, γιατί από έλλειψη οικονομικών καθυστερούσε να βρεθεί χαρτί και καθυστερούσε έτσι η έκδοση των βιβλίων του.

Ο σεβάσμιος π. Χαράλαμπος ήξερε ν’ αξιοποιεί την κάθε στιγμή. Έκανε κήρυγμα παντού. Και στο ναό και στο κελί και στο γραφείο και στο ταξί και στο δρόμο.

Αλησμόνητες μένουν στο μυαλό μας, όλων εμάς που τον γνωρίσαμε, που τον ακούσαμε ή συνεργαστήκαμε μαζί του, οι στιγμές του ευκαιριακού κηρύγματος που άνοιγε με συζήτηση στο φτωχικό του γραφείο, στο κελί του.

ΠΟΙΟΣ απ’ όσους τον γνωρίσαμε μπορεί να ξεχάσει τη ζωντάνια του, τον παλμό του, τη μαχητικότητά του, το θάρρος του, την Πίστη του, την αγάπη του για την Ορθοδοξία και την Πατρίδα; Ποιος μπορεί να ξεχάσει την απλότητά του, την καλωσύνη του, τη ζεστασιά του χαρακτήρα του, το χάρισμά του να ενθαρρύνει και να παρηγορεί;

Όταν τον επαινούσαν για το έργο του, έλεγε ταπεινόφρονα:

—  Αυτό είναι έργο Θεού. Και χρησιμοποιεί σ’ αυτό ο Κύριος εμάς τους χαζούς...

Έλεγε μ’ άλλα λόγια αυτό που υπογραμμίζει και ο Απόστολος του Κυρίου: «τα μωρά του κόσμου ο Θεός εξελέξατο, ίνα τους σοφούς καταισχύνη».

Για τους περισσότερους η ζωή του στα τελευταία χρόνια είναι συνδεδεμένη με το Μοναστήρι, με την Ι. Μονή Ασωμάτων Πετράκη. Εκεί τον βλέπουμε να λειτουργεί, να κηρύττει, να μιλάει μετά τη λειτουργία με το εκκλησίασμα στο προαύλιο, να χαιρετάει ανοιχτόκαρδα, με χαμόγελο φεγγοβόλο, να προσκαλεί στο κελί του, για να προσφέρει καφέ. Ένας καφές που προσφερόταν μαζί με γόνιμη συζήτηση - κήρυγμα.

Είναι ακόμη συνδεδεμένη η ζωή του με την «Πανελλήνιο Ορθόδοξο Ένωση», με τον «Ορθόδοξο Τύπο», με το ίδρυμα και το ναό του Αγίου Νεκταρίου και Κοσμά του Αιτωλού στην Εκάλη.

Τα γράμματα, που αναφέρονται στο έργο του, τα οποία έρχονται στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» απ’ όλα τα μέρη του κόσμου, είναι συγκινητικά και φανερώνουν ότι ο μακαριστός Γέροντας ήταν ένας κληρικός, ένας θεολόγος με ευρύτατη απήχηση και πανορθόδοξο κύρος. Τώρα που ο Κύριος τον πήρε για να τον αναπαύσει, φαίνεται κάπως πιο ξεκάθαρα η φυσιογνωμία, το ανάστημά του, και το έργο του.

• Το μήνυμα που μας άφησε ο αείμνηστος πατήρ Χαράλαμπος φεύγοντας από τον κόσμο τούτο είναι να κρατήσουμε απαραχάρακτα τα δόγματα της Ορθοδοξίας. Να μένουμε πιστοί στην Παράδοση. Να καταγγέλλουμε τις σκοτεινές δυνάμεις του Αντιχρίστου, που εισβάλλουν στον τόπο μας με τις ποικίλες αιρέσεις.

Οι εκατοντάδες των βιβλίων που μας άφησε αλλά και τα ημιτελή κατάλοιπα του συγγραφικού του έργου, που ελπίζουμε συν Θεώ να ολοκληρώσει η Π.Ο.Ε. είναι μεγάλη συμβολή στο πνευματικό οπλοστάσιο της Ορθοδοξίας. Ας τιμήσουμε και με τη διάδοση του έργου του τη μνήμη του μακαριστού Γέροντα.

“Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ”
ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΩΛΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ΑΘΗΝΑΙ 1996

πηγή