...υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ὕψωσα, αὐτοὶ δέ με ἠθέτησαν...

Tη Καθαρά Δευτέρα το πρωϊ διαβάζεται το πρώτο κεφάλαιο από το βιβλίο του Ησαΐα.

Η όραση αυτή αφορά τον αποστάτη Ισραήλ και παρουσιάζει μια φοβερή μεγαλειώδη εικόνα.

 Ο ίδιος ο Κύριος καλεί μάρτυρες τον Ουρανό και την Γη σε αυτά πού θα εξαγγείλει 

στον λαό Του, δια του προφήτη Του. 

Πρόκειται για μια επίσημη στιγμή. Μάρτυρες όχι ανθρώπινοι αλλά αυτός ο Ουρανός 

και αυτή η γή. Εξαγγέλων όχι κάποιος κατήγορος ή ρήτορας αλλά Αυτός ο 

Ίδιος ο Κύριος των Δυνάμεων( ότι Κύριος ελάλησεν). Ελέγχει την τυπολατρεία 

και την ανομία των Ιουδαίων, ονομάζοντας τους, λαό και άρχοντες, 

όχι πλέον Εκλεκτό λαό, αλλά λαό Σοδόμων και Γομόρρας.

 Απορρίπτει τις νηστείες, τις αργίες και τις εορτές τους, αποστρέφεται 

τις θυσίες ως Ανενδεής και ζητάει έλεος, μετάνοια και αγαθοεργία, 

υπεράσπιση των αδικουμένων, εξιλέωση και καθαρότητα, 

ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ και ΚΑΤΑΛΛΑΓΗ μαζί Του. 

Τέλος, απαιτεί την επιστροφή και μετάνοια για την σωτηρία 

του Ισραήλ, τον οποίον αλλιώς περιμένει αυτοκαταστροφή 

και απώλεια.

Τεράστιας σημασίας και δυναμικής προφητικό κείμενο.

 Δραματικά επίκαιρο. 

Κάθε λέξη λες και απευθύνεται στην σύγχρονη Εκκλησία,

 λαό και κλήρο και μάλιστα στον αποστάτη λαό των ελληνορθοδόξων.

 Αξίζει να το ξαναδιαβάσουμε για να μάθουμε τί είμαστε και

 τί οφείλουμε και ποιός ο τρόπος σωτηρίας μας πλέον.

Γιατί Προφητεία αυτό σημαίνει. 

Ερμηνεία του θελήματος του Θεού διά των θεουμένων και 

υποταγή στο θέλημα και τον δρόμο Του και όχι αόριστη 

μελλοντολογία και κολακεία των ώτων .

Καλή επιστροφή. 

Το αφήνω αμετάφραστο για το μεγαλείο του κειμένου. αλλά 

και επειδή είναι ιδιαίτερα εύληπτο και κατανοητό.

ΟΡΑΣΙΣ, ἣν εἶδεν ῾Ησαΐας υἱὸς ᾿Αμώς, ἣν εἶδε κατὰ τῆς ᾿Ιουδαίας

 καὶ κατὰ ῾Ιερουσαλὴμ ἐν βασιλείᾳ ᾿Οζίου καὶ ᾿Ιωάθαμ καὶ ῎Αχαζ καὶ

 ᾿Εζεκίου, οἵ ἐβασίλευσαν τῆς ᾿Ιουδαίας. ῎Ακουε οὐρανὲ καὶ ἐνωτίζου 

γῆ, ὅτι Κύριος ἐλάλησεν· υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ὕψωσα, αὐτοὶ δέ με

 ἠθέτησαν. ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ·

 ᾿Ισραὴλ δέ με οὐκ ἔγνω καὶ ὁ λαός με οὐ συνῆκεν 

(Ὁ λαὸς δὲν μὲ ἀναγνωρίζει ὡς κύριόν του, δὲν ἔχει οὔτε στοιχειώδη

 κατανόηση γιὰ μένα). 

οὐαὶ ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν, 

υἱοὶ ἄνομοι· ἐγκατελίπατε τὸν Κύριον καὶ παρωργίσατε τὸν ἅγιον 

τοῦ ᾿Ισραήλ. τί ἔτι πληγῆτε προστιθέντες ἀνομίαν; 

(γιατί ἐξακολουθεῖτε νὰ πληγώνεστε, προσθέτοντες ἁμαρτίες στὶς ἁμαρτίες;) 

πᾶσα κεφαλὴ εἰς πόνον καὶ πᾶσα καρδία εἰς λύπην. ἀπὸ ποδῶν ἕως κεφαλῆς 

οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ ὁλοκληρία, οὔτε τραῦμα οὔτε μώλωψ οὔτε πληγὴ

 φλεγμαίνουσα· 

(ὅλο τὸ σῶμα σας εἶναι μιὰ πληγή) 

οὐκ ἔστιν μάλαγμα ἐπιθῆναι οὔτε ἔλαιον 

οὔτε καταδέσμους. ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημος, αἱ πόλεις ὑμῶν

 πυρίκαυστοι· τὴν χώραν ὑμῶν ἐνώπιον ὑμῶν ἀλλότριοι

 κατεσθίουσι αὐτήν, καὶ ἠρήμωται κατεστραμμένη ὑπὸ λαῶν 

ἀλλοτρίων. ἐγκαταλειφθήσεται ἡ θυγάτηρ Σιὼν ὡς σκηνὴ ἐν 

ἀμπελῶνι καὶ ὡς ὀπωροφυλάκιον ἐν σικυηράτῳ

 (ἀγρὸς ἀγγουριῶν), ὡς πόλις πολιορκουμένη·

 καὶ εἰ μὴ Κύριος σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, 

ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν.

᾿Ακούσατε λόγον Κυρίου, ἄρχοντες Σοδόμων· 

προσέχετε νόμον Θεοῦ λαὸς Γομόρρας. τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; 

λέγει Κύριος·

 πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, καὶ στέαρ ἀρνῶν

 καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι, οὐδὲ ἂν ἔρχησθε 

ὀφθῆναι μοι. τίς γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν; 

πατεῖν τὴν αὐλήν μου  οὐ προσθήσεσθαι· ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν,

 μάταιον· θυμίαμα, βδέλυγμά μοί ἐστι· τὰς νουμηνίας ὑμῶν 

καὶ τὰ σάββατα καὶ ἡμέραν μεγάλην οὐκ ἀνέχομαι· νηστείαν καὶ 

ἀργίαν καὶ τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ 

ψυχή μου· ἐγενήθητέ μοι εἰς πλησμονήν, οὐκέτι ἀνήσω τὰς ἁμαρτίας 

ὑμῶν 

(σᾶς χόρτασα, μοῦ καθίσατε στὸ στομάχι, δὲν θὰ ἀνεχθῶ πλέον

 τὶς ἁμαρτίες σας). 

ὅταν ἐκτείνητε τὰς χεῖρας ὑμῶν πρός με, ἀποστρέψω τοὺς ὀφθαλμούς 

μου ἀφ᾿ ὑμῶν, καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι 

ὑμῶν· αἱ γὰρ χεῖρες ὑμῶν αἵματος πλήρεις. λούσασθε καὶ καθαροὶ

 γίνεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν 

ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν, μάθετε καλὸν 

ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ρύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ 

καὶ δικαιώσατε χήραν· καὶ δεῦτε διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριος·

 καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα λευκανῶ,

 ἐὰν δὲ ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς ἔριον λευκανῶ. καὶ ἐὰν θέλητε καὶ

 εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε· ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, 

μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ γὰρ

 στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα.

 πηγή