Ενας προβληματισμός με την ευκαιρία της γιορτής.
Η πρώτη Κυριακή των Νηστειών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ονομάζεται και Κυριακή της Ορθοδοξίας.Και τούτο γιατί η Εκκλησία μας γιορτάζει το θρίαμβο της "Ορθοδοξίας", της ορθόδοξης πίστης γενικά, αλλά και ειδικά εναντίον της αίρεσης της εικονομαχίας.
Από το 843 μ.Χ., από τότε, που επί Μιχαήλ και της μητρός αυτού Θεοδώρας, των βυζαντινών αυτοκρατόρων, και του Πατριάρχη Μεθοδίου του Ομολογητή, έγινε η αναστήλωση των εικόνων μέσα στους ιερούς ναούς, γιορτάζεται κάθε χρόνο η ιερά τούτη πανήγυρις.
Βέβαια, γνωρίζουμε πως, όλοι οι σκληροί και πολύχρονοι αγώνες του ορθόδοξου λαού υπέρ των εικόνων, δεν ήταν απλά η προσπάθεια μιας ιερής παράδοσης σεβασμού στις εικόνες και στις άλλες "ιστορήσεις" ιερών προσώπων, αλλά ήταν κάτι πολύ περισσότερο. Ήταν η διαφύλαξη από τη μια της πίστης στο Θεανθρώπινο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και από την άλλη η θεώρηση και η αναγνώριση της ιερότητας του ανθρώπινου προσώπου. Από τότε που "ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν" (Ιωάν.1,14), το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, ατρέπτως και αχωρίστως, πήρε την ανθρώπινη φύση και εκτός από τέλειος Θεός έγινε και τέλειος άνθρωπος, το Θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού μπορεί να "ιστορηθεί" εν συγγραφαίς...εν ναοίς...εν εικονίσμασι(«Συνοδικό της Ορθοδοξίας»).
Η αίρεση της εικονομαχίας περιέκλειε και άλλες κακοδοξίες όπως τον Μανιχαϊσμό, τον Δοκητισμό, τον Μονοφυσιτισμό κ.ά. Από την άλλη η "εικονοφιλία" προσπαθούσε να διαφυλάξει την ιερότητα όχι μόνο του προσώπου του Χριστού, αλλά και του ιδίου του ανθρώπου. Αναιρούσε η αιρετική αντίληψη των εικονομάχων τη δυνατότητα στον άνθρωπο για τελείωση και θέωση. Αν ο Θεάνθρωπος Χριστός δεν μπορεί να παρασταθεί με χαρακτήρες, αν ο Θεός Λόγος δεν έγινε κατ' ουσίαν άνθρωπος, ούτε και ο άνθρωπος μπορεί να γίνει Θεός κατά χάριν. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τον 4ο αιώνα έγραφε πως "το απρόσληπτον και αθεράπευτον". Και όμως το έργο του Θεανθρώπου Χριστού ήταν να προσλάβει τον όλο άνθρωπο, εκτός από την αμαρτία, να θεραπεύσει την ανθρώπινη φύση και να την επαναφέρει στο αρχαίο της κάλλος. Επομένως η είσοδος του Άκτιστου Θεού στον κτιστό κόσμο, εξαγιάζοντάς τον δια της ιδίας προσλήψεως, καθιστά αυτό τον κόσμο αυτόματα και ιερό, προσφέροντας συνάμα τη δυνατότητα περαιτέρω μέθεξης. Ο κτιστός άνθρωπος, παρόλο που ποτέ δεν έχει τη δυνατότητα μετοχής στη θεία ουσία, έχει όμως κατά δωρεάν μετοχή στις άκτιστες θείες ενέργειες. Δέχεται την αγάπη του Θεού και όλα όσα απορρέουν από αυτή, για να μπορέσει να καταστεί συμμέτοχος στη θεία Δόξα. Αυτά όλα προσπάθησε να προστατεύσει η Ορθοδοξία με τους αγώνες των αγίων Πατέρων της διά μέσου των αιώνων και ασφαλώς και με τους αγώνες τους κατά τη διάρκεια της εικονομαχίας.
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας δεν είναι για τους πιστούς απλά μια μέρα για πανηγυρισμούς για το θρίαμβο της Εκκλησίας. Είναι και μέρα προβληματισμού για την πορεία, όχι της Εκκλησίας βέβαια, αλλά των ιδίων των πιστών. Πόσο εμείς οι ίδιοι παραμένουμε πιστοί και ορθόδοξοι, εμπνεόμενοι από τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Πως εμείς βιώνουμε την Ορθοδοξία στο σήμερα. Αλλά και πώς μεταδίδουμε αυτό το μήνυμα, μήνυμα ζωής, ειρήνης και αγάπης στους άλλους που ψάχνουν για αναζήτηση της αλήθειας. Ακόμη, πολύ περισσότερο, ποια η στάση, ο τρόπος συμπεριφοράς μας έναντι "των ελαχίστων αδελφών μας" που κατακουρασμένοι γυρεύουν στήριγμα, για να αποθέσουν το οποιοδήποτε φορτίο τούς βαραίνει σ' αυτή τη ζωή.
Η Ορθοδοξία είχε πάντα το αγιογραφικό μήνυμα της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης ως βίωμά της. Αυτά τα οποία και ο σύγχρονος άνθρωπος αναζητά. Η Ορθοδοξία, επομένως, δεν πρέπει να ορίζεται μόνο σε αντιδιαστολή με άλλες ομολογίες και δόγματα. Αυτό θα ήταν μια παραχάραξή της.
Η Ορθοδοξία έχει θέση και πρόταση δική της, θέση και πρόταση ζωής. Είναι η συνέχεια του ιδίου του Θεανθρώπου Χριστού επί της γης. Η πορεία του παρόντος προς το εσχατολογικό μέλλον. Γι' αυτό και η Ορθοδοξία έχει μέλλον. Πιστεύουμε πως ένα τέτοιο ρόλο ποιότητας αληθινής ζωής, που δεν περιορίζεται σε τόπο και χρόνο, έχει να παίξει η Ορθοδοξία σήμερα. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά της αλλά και η μεγάλη της "δοκιμή". Να στηρίξει τον άνθρωπο, στηριζόμενη στην παραδεδομένη πίστη και ζωή της.
Η Ορθοδοξία έχει θέση και πρόταση δική της, θέση και πρόταση ζωής. Είναι η συνέχεια του ιδίου του Θεανθρώπου Χριστού επί της γης. Η πορεία του παρόντος προς το εσχατολογικό μέλλον. Γι' αυτό και η Ορθοδοξία έχει μέλλον. Πιστεύουμε πως ένα τέτοιο ρόλο ποιότητας αληθινής ζωής, που δεν περιορίζεται σε τόπο και χρόνο, έχει να παίξει η Ορθοδοξία σήμερα. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά της αλλά και η μεγάλη της "δοκιμή". Να στηρίξει τον άνθρωπο, στηριζόμενη στην παραδεδομένη πίστη και ζωή της.
Η Ορθοδοξία λοιπόν έχει λόγο και μέλλον, γιατί έχει τη δυνατότητα να αγκαλιάσει τον κάθε άνθρωπο ως είναι και να τον καταστήσει ελεύθερα χαριτωμένο μέλος της αγιοπνευματικής ζωής της.
Κυριακή της Ορθοδοξίας Γιώργος Κάκκουρας
24 Μαρτίου 2013 Δρ Θεολογίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά