Γράφει ὁ π. Διονύσιος Ταμπάκης
Κοιτάζω ἀπὸ τὸ παράθυρο καὶ βλέπω πιὸ κάτω νὰ μετακομίζει ὁ κὺρ-Ἀντώνης. Ἥσυχο ἀνθρωπάκι. Ἀπὸ πολλὰ χρόνια ἔμεναν σὲ μία προσφυγικὴ μονοκατοικία στὴν Νίκαια. Παρ’ ὅτι δούλευε 50 σχεδὸν χρόνια στὸ λιμάνι δὲν μπόρεσε νὰ πλουτίσει καὶ νὰ κάνει περιουσίες, ἀφοῦ ποτὲ δὲν ἅπλωσε τὸ χέρι του σὲ πονηρὰ πράγματα. Ἀθῶος καὶ ἀνεπιτήδευτος σὰν μικρὸ παιδί. Γύρω στὰ ἑβδομήντα, μαζὶ μὲ τὴν γυναίκα του τὴν κυρὰ-Βασιλεία. Φαίνονται στεναχωρημένοι καὶ κουρασμένοι. Ὁ γιός τους καὶ παιδικός μου φίλος Γρηγόρης δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς βοηθήσει πιὰ, ἀφοῦ πρὶν μισὸ χρόνο ξενιτεύθηκε στὸν Καναδά.
Θυμᾶμαι ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ποὺ μᾶς ἔλεγε διάφορες ἱστορίες ἀπὸ τὴν προσφυγιὰ καὶ τὴν Μικρὰ Ἀσία ὅπως τὶς ἄκουσε καὶ ἐκεῖνος ἀπὸ τὸν πατέρα του ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Σμύρνη. Δεκατεσσάρων χρονῶν ἔφυγε ἀπὸ τὰ ἅγια ἐκεῖνα μέρη τῆς Μικρασίας. Μάλιστα ἕνας Τοῦρκος τότε τὸν εἶχε ἁρπάξει στην προκυμαία ἀπὸ τὸ σακάκι, γιὰ νὰ τὸν καθαρίσει, μὰ ‘κεῖνος κατάφερε νὰ τοῦ ἀφήσει τὸ σακάκι στὸ χέρι καὶ νὰ διαφύγει. Τελικὰ ἔφθασαν στὴν Ἑλλάδα μὲ μόνες ἀποσκευὲς κάποιες Ἅγιες Εἰκόνες καὶ ἕνα τσουβαλάκι κουκιά…
Μὲ 500 εὐρὼ ὅμως σύνταξη καὶ τὰ μισὰ στὸ νοίκι δὲν βγαίνει τὸ βιός. Ἔτσι ἀποφάσισαν μὲ κρύα καρδιὰ νὰ πετάξουν παρελθὸν καὶ μνῆμες καὶ νὰ καταφύγουν σὲ.... ἕνα χαμόσπιτο στὸ χωριὸ τῆς κυρὰ Βασιλείας σὲ ἕνα ὀρεινὸ χωριὸ στὴν Φωκίδα ἀφοῦ τουλάχιστον δὲν θὰ ἔχουν καὶ τί νοίκι βραχνά.
Λεφτὰ γιὰ μεγάλες μετακομίσεις δὲν τοὺς περισσεύουν ἀλλὰ οὔτε καὶ τὸ ἐγκατελειμένο σπιτάκι στὸ χωριὸ ποὺ τοὺς περιμένει χωρὰ τὸ φτωχὸ νοικοκοιριό τους.
Βλέπω ἀπὸ τὸ παράθυρό μου λοιπὸν τὴν κρεβατοκάμαρα τοῦ κὺρ Ἀντώνη πεταμένη, ἀλλὰ μὲ εὐλάβεια τοποθετημένη, σὰν εἰκονοστάσι, εἰς τὰ ἐξ’ὧν συνετέθη μὲ ὅλα της τὰ ξύλα δίπλα ἀπὸ τον κάδο τῆς γειτονιᾶς. Μᾶλλον θὰ γίνει χρήσιμη γιὰ καυσόξυλα σὲ ὅσους δὲν μπόρεσαν φέτος νὰ ζεσταθοῦν.
Πιὸ δίπλα νά! Καὶ τὸ τραπεζάκι τοῦ Γρηγόρη ποὺ μικρὸ παιδὶ ἐκεῖ πάνω ἔμαθε τὴν ἄλφα-βήτα καὶ ἔμαθε νὰ ψελίζει τὰ γράμματα. Καὶ αὐτὸ ἴσως τὸ χρειαστεῖ κάποιος ἐξαθλιωμένος ἀλλοδαπὸς γιὰ νὰ ἀκουμπήσει πάνω τὴν πραγμάτια του σὲ κάποια γωνιὰ τοῦ δρόμου.
Να καὶ τὸ σκαμπουδάκι τῆς κυρὰ Βασιλείας. Μὲ αὐτὸ τόσα χρόνια πήγαινε στὴν Ἐκκλησιὰ τοῦ Ἄη Γιώργη , πάνω στὸν γυναικωνίτη, γιὰ νὰ λατρέψει τὸν πονεμένο Υἱὸ τῆς Παρθένου. Μεγάλες ἑβδομάδες, Χαιρετισμοὶ , Χριστούγεννα καὶ ὅλες οἱ γλυκύτατες λειτουργίες! Ποιὰ ἄραγε καὶ ἡ τύχη αὐτοῦ;
Μνῆμες , θύμισες, ἱστορία, παρελθόν,ἀξιοπρέπεια… στὰ σκουπίδια!
Ρωμιοσύνη-ρωμιοσύνη δὲν θὰ ἡσυχάσεις πιά, ἕνα χρόνο ζεῖς εἰρήνη καὶ σαράντα στὴν σκλαβιά!
Κοιτάζω ἀπὸ τὸ παράθυρο καὶ βλέπω πιὸ κάτω νὰ μετακομίζει ὁ κὺρ-Ἀντώνης. Ἥσυχο ἀνθρωπάκι. Ἀπὸ πολλὰ χρόνια ἔμεναν σὲ μία προσφυγικὴ μονοκατοικία στὴν Νίκαια. Παρ’ ὅτι δούλευε 50 σχεδὸν χρόνια στὸ λιμάνι δὲν μπόρεσε νὰ πλουτίσει καὶ νὰ κάνει περιουσίες, ἀφοῦ ποτὲ δὲν ἅπλωσε τὸ χέρι του σὲ πονηρὰ πράγματα. Ἀθῶος καὶ ἀνεπιτήδευτος σὰν μικρὸ παιδί. Γύρω στὰ ἑβδομήντα, μαζὶ μὲ τὴν γυναίκα του τὴν κυρὰ-Βασιλεία. Φαίνονται στεναχωρημένοι καὶ κουρασμένοι. Ὁ γιός τους καὶ παιδικός μου φίλος Γρηγόρης δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς βοηθήσει πιὰ, ἀφοῦ πρὶν μισὸ χρόνο ξενιτεύθηκε στὸν Καναδά.
Θυμᾶμαι ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ποὺ μᾶς ἔλεγε διάφορες ἱστορίες ἀπὸ τὴν προσφυγιὰ καὶ τὴν Μικρὰ Ἀσία ὅπως τὶς ἄκουσε καὶ ἐκεῖνος ἀπὸ τὸν πατέρα του ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Σμύρνη. Δεκατεσσάρων χρονῶν ἔφυγε ἀπὸ τὰ ἅγια ἐκεῖνα μέρη τῆς Μικρασίας. Μάλιστα ἕνας Τοῦρκος τότε τὸν εἶχε ἁρπάξει στην προκυμαία ἀπὸ τὸ σακάκι, γιὰ νὰ τὸν καθαρίσει, μὰ ‘κεῖνος κατάφερε νὰ τοῦ ἀφήσει τὸ σακάκι στὸ χέρι καὶ νὰ διαφύγει. Τελικὰ ἔφθασαν στὴν Ἑλλάδα μὲ μόνες ἀποσκευὲς κάποιες Ἅγιες Εἰκόνες καὶ ἕνα τσουβαλάκι κουκιά…
Μὲ 500 εὐρὼ ὅμως σύνταξη καὶ τὰ μισὰ στὸ νοίκι δὲν βγαίνει τὸ βιός. Ἔτσι ἀποφάσισαν μὲ κρύα καρδιὰ νὰ πετάξουν παρελθὸν καὶ μνῆμες καὶ νὰ καταφύγουν σὲ.... ἕνα χαμόσπιτο στὸ χωριὸ τῆς κυρὰ Βασιλείας σὲ ἕνα ὀρεινὸ χωριὸ στὴν Φωκίδα ἀφοῦ τουλάχιστον δὲν θὰ ἔχουν καὶ τί νοίκι βραχνά.
Λεφτὰ γιὰ μεγάλες μετακομίσεις δὲν τοὺς περισσεύουν ἀλλὰ οὔτε καὶ τὸ ἐγκατελειμένο σπιτάκι στὸ χωριὸ ποὺ τοὺς περιμένει χωρὰ τὸ φτωχὸ νοικοκοιριό τους.
Βλέπω ἀπὸ τὸ παράθυρό μου λοιπὸν τὴν κρεβατοκάμαρα τοῦ κὺρ Ἀντώνη πεταμένη, ἀλλὰ μὲ εὐλάβεια τοποθετημένη, σὰν εἰκονοστάσι, εἰς τὰ ἐξ’ὧν συνετέθη μὲ ὅλα της τὰ ξύλα δίπλα ἀπὸ τον κάδο τῆς γειτονιᾶς. Μᾶλλον θὰ γίνει χρήσιμη γιὰ καυσόξυλα σὲ ὅσους δὲν μπόρεσαν φέτος νὰ ζεσταθοῦν.
Πιὸ δίπλα νά! Καὶ τὸ τραπεζάκι τοῦ Γρηγόρη ποὺ μικρὸ παιδὶ ἐκεῖ πάνω ἔμαθε τὴν ἄλφα-βήτα καὶ ἔμαθε νὰ ψελίζει τὰ γράμματα. Καὶ αὐτὸ ἴσως τὸ χρειαστεῖ κάποιος ἐξαθλιωμένος ἀλλοδαπὸς γιὰ νὰ ἀκουμπήσει πάνω τὴν πραγμάτια του σὲ κάποια γωνιὰ τοῦ δρόμου.
Να καὶ τὸ σκαμπουδάκι τῆς κυρὰ Βασιλείας. Μὲ αὐτὸ τόσα χρόνια πήγαινε στὴν Ἐκκλησιὰ τοῦ Ἄη Γιώργη , πάνω στὸν γυναικωνίτη, γιὰ νὰ λατρέψει τὸν πονεμένο Υἱὸ τῆς Παρθένου. Μεγάλες ἑβδομάδες, Χαιρετισμοὶ , Χριστούγεννα καὶ ὅλες οἱ γλυκύτατες λειτουργίες! Ποιὰ ἄραγε καὶ ἡ τύχη αὐτοῦ;
Μνῆμες , θύμισες, ἱστορία, παρελθόν,ἀξιοπρέπεια… στὰ σκουπίδια!
Ρωμιοσύνη-ρωμιοσύνη δὲν θὰ ἡσυχάσεις πιά, ἕνα χρόνο ζεῖς εἰρήνη καὶ σαράντα στὴν σκλαβιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά