ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ πατήρ Δημήτριος Φορτετσανάκης.

                                                           
Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι. 

Χαίρεται

Διαβάζοντας το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της τυρινής εβδομάδος. Διαπιστώνουμε ότι ένα συμβόλαιο κάνει ο Κύριος με όλους τους πιστούς, ας μου επιτραπεί να το πω για την ακρίβεια  μνημόνιο για να μιλήσουμε και με ορολογία των ημερών. Σε αυτό το μνημόνιο ό Κύριος μας λέει καθαρότατα ότι  αν συγχωρούμε τους ανθρώπους για τα αμαρτήματα που μας έχουν κάνει, δηλαδή τα λάθη που έκαναν και μας έβλαψαν ή μας πίκραναν, ηθελημένα ή άθελα. Ο Θεός Πατέρας, θα συγχωρήσει και τα δικά μας αμαρτήματα – λάθη. Από τη στιγμή όμως που δεν θα συγχωρούμε, του αδελφούς μας για τα λάθη και αμαρτήματα τους, τότε και Ο Θεός Πατέρας μας δε θα συγχωρήσει και τα δικά μας. 

Γιατί όμως ο Κύριος θέτει για την υλοποίηση της σωτήριας μας αυτό τον απαράβατο όρο του μνημονίου; Γιατί θέτει τη δική μας συγχώρεση προς του άλλους ως προϋπόθεση της δικής μας συγχωρήσεως και σωτηρίας; Γιατί αρνείται να μας βάλει στον Παράδεισο, εάν εμείς δεν συγχωρούμε όσους μας αδίκησαν;

Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Κύριος θέλει εδώ, να μας δείξει, πόσο μεγάλη αρετή είναι η συγχώρεση· αρετή η οποία μας εξομοιώνει με τον Θεό, ο Οποίος είναι πολυέλεος, συγχωρεί καθημερινά τα αμέτρητα αμαρτήματά μας. Ζητά λοιπόν από εμάς να Του μοιάσουμε, να κάνουμε εκείνο που κάνει διαρκώς Εκείνος. Όπως Εκείνος συγχωρεί καθημερινά όλους μας και συγχώρησε επάνω στο Σταυρό του ακόμη και τους σταυρωτές του, ζητεί να ακολουθήσουμε κι εμείς το δικό του παράδειγμα. Να συγχωρούμε τα αμαρτήματα των άλλων. Όσο μεγάλα κι αν μας φαίνονται, όσο κι αν μας έχουν πικράνει. Κατανοώντας μάλιστα ότι αυτά στην πραγματικότητα είναι πολύ μικρά και ασήμαντα, αν συγκριθούν με τις τόσο πολλές δικές μας αμαρτίες προς τον Θεό.

Ο Κύριος ζητεί επιπλέον ως όρο της σωτηρίας μας τη συγχώρεση προς τους αδελφούς μας, γιατί χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να γευτούμε τη δόση τι μικρή εκείνη δόση του παραδείσου, που τη βλέπουμε σε αυτή την ζωή ως εν εσόπτρω και μετά πρόσωπο προς πρόσωπο. Αν δε μάθουμε να συγχωρούμε τους άλλους σε  αυτή τη ζωή, τότε  η ζωή μας γίνεται μία κόλαση, αφαιρείται η ειρήνη από μέσα μας, και η ζωή μας γίνεται ένα δράμα.

Τέλος ο Κύριος μας ζητεί να συγχωρούμε, γιατί από τη στιγμή που εδώ στη γη, δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε τους αδελφούς μας, δηλαδή να αφήσουμε χώρο για αυτούς μέσα στην καρδιά μας, τι θα γίνει στην άλλη ζωή; Πώς θα ανεχτούμε εκεί ο ένας τον άλλον; Γίνεται να έχουμε κακία και μνησικακία  μέσα στον Παράδεισο; Αγαπητοί μου αν συμβεί αυτό, τότε θα γίνει ο Παράδεισος κόλαση! Μας λέει λοιπόν ο Θεός: Εάν θέλετε να χωρέσετε στον Παράδεισο, πρέπει να χωρέσετε τους αδελφούς σας και στην καρδιά σας. Να τους συγχωρείτε και να τους αγαπάτε.

ΘΗΣΑΥΡΟΊ ΆΦΘΑΡΤΟΙ

Ο Κύριος προχωρεί τώρα στο θέμα της νηστείας. Όταν νηστεύετε, λέει, μη γίνεσθε σαν τους υποκριτές – ηθοποιούς που παίζουν καλά ένα ρόλο, και γίνονται σκυθρωποί και περίλυποι. Διότι αυτοί παίρνουν την έκφραση καταβεβλημένου ανθρώπου, για να φανούν στους ανθρώπους ότι νηστεύουν. Έτσι όμως δέχονται ολόκληρη την αμοιβή τους από τους επαίνους των ανθρώπων. Εσείς όμως όταν νηστεύετε, να είστε χαρούμενοι για να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι ότι νηστεύετε. Και ο Θεός Πατέρας σας αυτό που κάνετε κρυφά, θα σας το ανταποδώσει φανερά στην άλλη ζωή. Μην επιζητείτε λοιπόν ανθρώπινους επαίνους και πρόσκαιρες αμοιβές. Μη μαζεύετε επίγειους θησαυρούς, τους οποίους ο σκόρος, η σαπίλα και η σκουριά καταστρέφουν, και κλέβουν οι κλέφτες. Μαζεύετε ουράνιους θησαυρούς, τους οποίους κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει ή να κλέψει. Η καρδιά σας να είναι προσκολλημένη στον Θεό και στα ουράνια. Γιατί  εκεί που είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας.

Εδώ λοιπόν ο Κύριος κάνει μια διάκριση ανάμεσα στους επίγειους και στους ουράνιους θησαυρούς. Σε ποιους επίγειους θησαυρούς αναφέρεται; Οι άνθρωποι από τότε αποθήκευαν ως  διάφορα προϊόντα της γης, μεταλλικά αντικείμενα και πολυτελή ενδύματα. Τα προϊόντα της γης όμως σάπιζαν, τα μεταλλικά αντικείμενα σκούριαζαν και τα ενδύματα τα έτρωγε ο σκόρος. Και όσοι είχαν πολύτιμα αντικείμενα από χρυσό, ασήμι και χαλκό, έτρεμαν διαρκώς μην τα χάσουν από τους κλέφτες. Όσοι λοιπόν κατείχαν υλικούς θησαυρούς, είχαν καθημερινή αγωνία μήπως πέσουν θύματα ληστειών ή μήπως καταστραφούν οι θησαυροί τους. Κι αυτή ακριβώς η αγωνία τους ταλαιπωρούσε και τους εξαθλίωνε.

Μήπως όμως παθαίνουμε κάτι παρόμοιο κι εμείς, όταν έχουμε κάποια προσκόλληση στα λίγα ή πολλά υλικά αγαθά μας; Στα σπίτια μας, στα αυτοκίνητά μας, στα ρούχα μας, στα ηλεκτρικά μηχανήματά μας, στα χρήματά μας;

Αλλά ο Κύριος σήμερα μας λέει ότι όλα αυτά τα υλικά αγαθά δεν είναι ασφαλισμένα, δεν είναι μόνιμα, δεν είναι αληθινά. Δεν δίνουν ευτυχία. Αντίθετα μας υποδουλώνουν σε μία σκληρή τυραννία. Αιχμαλωτίζουν το νου μας στα μικρά και επίγεια και δεν μας αφήνουν να ποθήσουμε τα υψηλά και αιώνια. Αυτή τη στιγμή είμαι σίγουρος πως ο λογισμός όλων μας είναι στο επιτελείο της τρόικα και του Δ.Ν.Τ, ενώ θα έπρεπε να είναι κοντά στον Κύριο

Μην ξεγελιόμαστε λοιπόν. Μην παρασυρόμαστε από τα ασήμαντα και χάνουμε τα ανεκτίμητα, τα μόνιμα, τα αληθινά, τα αιώνια πλούτη. Κι αυτά τα πλούτη είναι οι άγιες αρετές του Χριστού, οι καρποί του Αγίου Πνεύματος: η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η ανεκτικότητα, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η καλοσύνη, η πραότητα, η εγκράτεια. Σ’ αυτούς τους ουράνιους θησαυρούς να στρέψουμε το νου μας, αυτούς να αγαπήσουμε, να ποθήσουμε και να κατακτήσουμε. Μ’ αυτούς τους θησαυρούς να γεμίζουμε τις αποσκευές μας για το ουράνιο ταξίδι μας. Έτσι θα γίνουμε πλούσιοι, πάμπλουτοι, και σε αυτή τη ζωή όπου ο αληθινός πλούτος είναι να μοιράζεσαι το υστέρημα σου με τους γύρω σου, που σε κάνει να περνάς καλά με τους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε θα νιώσουμε εδώ αυτή την ευτυχία, τη καλή μας τύχη δηλαδή, αλλά το ωραιότερο είναι ότι αυτή η καλή μας τύχη θα μας συνοδεύσει και στον ουρανό. Όπου πρόσωπο προς πρόσωπο θα δούμε την ομορφιά που έχει ετοιμάσει για εμάς Ο Θεός Πατέρας.

Γόρτυνα 13/03/13

ΠΑΤΗΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

πηγή