Σημείο αντιλεγόμενο, τούτη η «αποφράδα» μέρα, για κάποιους μνήμες αναβίωσης μιας «ιδιότυπης εθνεγερσίας»…, για κάποιους αναμνήσεις πόνου και προβληματισμού και για άλλους μια ημερομηνία σαν όλες τις άλλες.
Μετά από 46 χρόνια, περίπου δηλαδή μισό αιώνα, μήπως έχει φτάσει επιτέλους η ώρα, η ελλαδική εκκλησία να ανοίξει τα «αρχεία της», και να κάνει δημόσια την αυτοκριτική της, για την «σκοτεινή» και ταραγμένη εκείνη ιστορική περίοδο, τότε που γινόντουσαν παιχνίδια εξουσίας, με τον ξένο παράγοντα σε ρόλο ρυθμιστή και εντολέα, και στη σκακιέρα χανόντουσαν «βασιλιάδες», «βασίλισσες» και «πύργοι», προωθώντας σε πρωταγωνιστικό ρόλο τους «αξιωματικούς» και τα «άλογα» σε βάρος των απλών «στρατιωτών» . Τότε που ένστολοι, ρασοφόροι, ενδεδυμένοι την διδακτορική τήβεννο, «παραγωγικές» τάξεις και όχλος, χειροκροτούσαν ανερυθρίαστα, ένα καθεστώς, τρόμου, καταπίεσης, οδύνης, ντροπής και προδοσίας, αναζωπυρώνοντας αλυτρωτικές φαντασιώσεις και δήθεν εξορκίζοντας φοβίες και ανασφάλειες του πρόσφατου και απώτερου παρελθόντος.
Η σχέση της επίσημης ελλαδικής εκκλησίας με το απριλιανό δικτατορικό καθεστώς, παραμένει στη ντουλάπα της ιστορίας, σκελετωμένη και στοιχειωμένη. Κανείς δεν τολμάει να ανοίξει τη ντουλάπα αυτή. Μια σιωπηρή συνενοχή, σκεπάζει με το πέπλο της, βασανιστήρια, δολοφονίες, εκτοπίσεις, διώξεις, εθνικές μειοδοσίες και προδοσίες, όπως τότε έτσι και σήμερα, επιδιώκεται μια δήθεν αποστασιοποιημένη ουδετερότητα… δίχως να κατανοείται ότι αυτά τα ανεξόφλητα «ιστορικά γραμμάτια» προς το λαό, έχουν βαρείς τόκους. Συγκεκριμένα την συνεργασία της με τη χούντα, η εκκλησία την «πληρώνει» έως σήμερα. Και το κλίμα αυτό το αναζωπυρώνουν και το διατηρούν, «ενδο-εκκλησιαστικές;;;» φωνές διακατεχόμενες από εθνικιστική υστερία, στερούμενες παντελώς αιδούς, ιστορικής μνήμης και χριστιανικής ορθόδοξης θεολογίας και φιλαδελφίας.
Για τον εκκλησιαστικό ιστορικό του μέλλοντος, θα αποτελέσει ένα σημαντικό «στοίχημα», η έρευνα αυτής της «ζώνης», της νεώτερης εκκλησιαστικής ιστορίας, που είναι γεμάτη από πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων, γρίφων και ανεξερεύνητων ανθρωπίνων «βουλών». Μιας σκοτεινής και επονείδιστης ιστορικής σελίδας, που σημάδεψε και σημαδεύει (στοιχειώνει) ανεξίτηλα. για μισό αιώνα μετά, την εκκλησιαστική πορεία της ελλαδικής εκκλησίας, σε μια πορεία μάλλον παράλληλη και ασύμβατη με το ευαγγέλιο και την πεμπτουσία της ορθόδοξης παράδοσής, παρά σε μια διαδρομή συνάντησης και επικαιροποίησης του, στο σήμερα, για το εσχατολογικό αύριο του ανθρώπου, ως εικόνα Θεού, στη αέναη πορεία του, προς το καθ’ ομοίωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά