Το γεγονός της αναστάσεως του τετραημέρου Λάζαρου έρχεται να πυροδοτήσει την έκπληξη στο πλήθος του εβραϊκού πλήθους, που είχε συρρεύσει την χρονιά εκείνη στα Ιεροσύλημα για τον εορτασμό του Νομικού Πάσχα. Έτσι η πληροφορία της παρουσίας του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, μόλις μια ημέρα μετά το θαυμαστό γεγονός δημιουργεί μια ειρηνική έκρηξη. <Τη επαύριον όχλος πολύς ο ελθών εις την εορτήν, ακούσαντες ότι έρχεται ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα, έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ και έκραζον ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ>, έτσι σημειώνει ο αυτόπτης Ευαγγελιστής.
Το <ωσαννά> και το <Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου> αποτελούν τα ενθουσιαστικά συνθήματα μιας υποδοχής αντάξιας ενός θριαμβευτή βασιλιά. Και γνωρίζουμε από την Ιστορία ότι ο νικητής βασιλιάς επιστρέφοντας στην πατρίδα του οργάνωσε το λεγόμενο <θρίαμβο> εμφανίζοντας τις περαγμηνές της νίκης μπροστά στο λαό του, που ενθουσιασμένος επευφημούσε. Ο θρίαμβος του Ιησού δεν είναι ένα σκηνικό που στήθηκε, ήταν ένα αυθόρμητο ξέσπασμα. Ο λαός αυθόρμητα ξεσπά. Πίστεψε βέβαια ο λαός σε πολιτική εξασφάλιση. Ζήτησε κράτος και οργάνωση. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ποιος είναι ο Μεσσίας και ποια η αποστολή του.
Ο Μεσσίας δηλαδή ο Χριστός δεν είναι κάποιος κοσμικός εξουσιαστής. Δεν έρχεται να καταδυναστεύσει και να εξουσιάσει όπως οι κοσμικοί άρχοντες. Ο Μεσσίας είναι ο Λυτρωτής. Είναι η Αλήθεια και η Ζωή. Ο χορηγός της δυνατότητος να βρει ο άνθρωπος τη διέξοδο από την έσχατη οδύνη του που είναι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος ζει με την ψευδαίσθηση πως εξασφαλίζεται μόνο μέσα από την επιτυχία στα κοσμικά σχήματα, που τελικά αποδεικνύονται <ουτοπία>. Νομίζουμε πως ξεπερνούμε την οδύνη του θανάτου, αν ακουμπήσουμε την κάθε λογής εξασφάλιση. Όμως ο άνθρωπος ζει στον κόσμο, δεν ανήκει στο σχήμα του κόσμου αυτού, γι’ αυτό και γρήγορα αποχωρεί απ’ αυτόν παρά την δόξα και δύναμη που απέκτησε.
Τραυματισμένη η ύπαρξη μας ψάχνει την περίθαλψη. Αυτή όμως, παρέχεται μόνο από Εκείνον που είναι η ίδια η υπαρκτική μας προϋπόθεση. Αυτός είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός. Η Ζωή του έγινε ζωή μας. Χρειαστήκαμε το Θεό να σαρκωθεί και να πεθάνει για μας, όπως διατυπώνει η σκέψη του Γρηγορίου του Θεολόγου.
Αυτό το Θεό που αποτελεί την ελπίδα μας, τον ρίξαμε στο περιθώριο της ζωής μας μέσα από μια σειρά επιλογών μας. Πέφτοντας στην παγίδα <τριών πειρασμών>. Πειρασμούς τους οποίους νίκησε ο Χριστός. Δυστυχώς ο άνθρωπος, και μάλιστα αυτός που νομίζει πως είναι του Χριστού, όχι. Δεν νίκησε την πειρασμική εποχή μας και γι’ αυτό πορεύεται απελπισμένος. Και είναι απελπισμένος αφού τα ατομικά επιτεύγματα του δεν του δίνουν την ποθούμενη <κάθαρση>. Όσοι εξακολουθούν να προβληματίζονται καταλαβαίνουν, πως αν υπάρχει κάποια λύση σωτηρίας, κάποια αναίρεση του θανάτου που δίνει νόημα στη ζωή, δεν μπορεί να είναι θεωρητική, αλλά υποστατική και ένσαρκη. Αν υπάρχει κάποια λύση αυτή δεν μπορεί να είναι έξω από τον Χριστό. Όχι τον Χριστό που εμφανίζει η επιδερμική θρησκευτικότητα, σαν ιδέα και σύμβολο ή ηθικό πρότυπο, αλλά τον Χριστό της Εκκλησίας. Εκείνον που πήρε πάνω του την οδύνη της κατάντιας μας και έγινε η απαρχή και η δυνατότητα της προσωπικής ενώσεως του ανθρώπου με το Θεό.
Βουτηγμένος ο άνθρωπος μέσα στα αδιέξοδα που δημιούργησε πιστεύοντας στον επίγειο παράδεισο και με εξαντλημένους τους ενθουσιασμούς βρίσκεται χρεοκοπημένος όχι μόνο σε οικονομικά ανοίγματα, αλλά και γυμνός μέσα στην φρίκη της θνητής του υπάρξεως. Αν τελικά κατορθώσει και δει την πραγματικότητα του πορευμένου προς το πάθος Χριστού, μπορεί να μάθει, να αισθανθεί εμπειρικά δυναμική εκείνη που ξεπερνά την τραγικότητά του. Δυνατότητα που λέει πως ο Χριστός καρφωμένος πάνω στο ξύλο μπορεί και καταργεί την οδύνη και το θάνατο προσφέροντας τη θεοπρεπέστατη αφθαρσία, την αφθαρσία του προσλήμματος, και κατ’ επέκταση του κάθε ενός που θέλει την ακολουθία του Χριστού.
Η μεσσιανικότητα του Κυρίου είναι ο θρίαμβος της θείας αγάπης που θεμελιώνει μια νέα πραγματικότητα, που ξεπερνά τις συμβατικότητες του κόσμου τούτου, και γίνεται ένα διαρκές παρόν, για την σωτηρία του κόσμου και του ανθρώπου.
π. Ε. Φ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά