Το ιστολόγιο μας, συνεχίζει το αφιέρωμα τιμής στους κληρικούς που ποτέ δεν εμφανίστηκαν με την αλαζονεία της αρετής αλλά απόμειναν μέσα στην ταπείνωση της αμαρτολότητας που όλοι μας σέρνουμε πίσω μας. Και στάθηκαν δίπλα στο Λαό του Θεού και σε κάθε πονεμένο άνθρωπο. Το αφιέρωμα μας σήμερα είναι στον Μητροπολίτη Χίου Ιωακείμ Στρουμπή.
«Μητροπολίτης Χίου Ιωακείμ Στρουμπής»
Ο μακαριστός μητροπολίτης Χίου Ιωακείμ, κατά κόσμον Χριστόφορος Στρουμπής, γεννήθηκε στη Χίο το 1881. Ήταν το τρίτο από 8 παιδιά του Παντελή και της Μαρίας Στρουμπή. Φοίτησε στη θεολογική σχολή της Χάλκης. Κατόπιν υπηρέτησε ως ιερέας σε διάφορες θέσεις. Υπήρξε και επίσκοπος Αρδαμερίου Μακεδονίας, όπου επί ένδεκα χρόνια αγωνίσθηκε με πάθος εναντίον των Βουλγάρων και του νεοτουρκικού κομιτάτου, το οποίο τον καταδίωξε αλύπητα και τελικά τον καταδίκασε σε θάνατο. Το 1920, μετά την ήττα Βενιζέλου, κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη όπου ο αοίδημος πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης, τιμώντας την εθνική του δράση τον διώρισε επίσκοπο Κορυτσάς, και επειδή η αλβανική κυβέρνηση δεν του επέτρεπε να πάει στην μητρόπολή του, του ανέθεσε την διεύθυνση του Πατριαρχείου και τον ωνόμασε Μέγαν του Οικουμενικού Θρόνου Πρωτοσύγκελο. Μετά την ήττα στον μικρασιατικό πόλεμο επέστρεψε στην Ελλάδα.
Το 1924, με τη βοήθεια του Βενιζέλου, με τον οποίο διατηρούσε φιλικούς δεσμούς, αναλαμβάνει μητροπολίτης σε μητροπόλεις της Χίου όπου υπηρέτησε επί 22 έτη.
Προσεχώρησε στο ΕΑΜ όπου είχε ενεργό συμμετοχή. Στην κατοχή βοήθησε τους φτωχούς, πεινασμένους, τις ορφανές οικογένειες με πολλούς τρόπους. Τον Οκτώβριο του 1945 έλαβε τιμητικό δίπλωμα και χρυσό μετάλλιο από τον στρατηγό Αλεξάντερ για όσα πρόσφερε «εις τον αγώνα για την ελευθερία». Ενωρίτερα είχε τιμηθεί με το παράσημο του Φοίνικος από τον Ελ. Βενιζέλο. Επίσης ετιμήθη το 1946 από τη Γαλλία για τις υπηρεσίες του κατά την αντίσταση.
Τόσο στην κατοχή όσο και στο μετακατοχικό καθεστώς συγκρούστηκε με διάφορους τοπικούς κρατικούς παράγοντες οι οποίοι δεν έβλεπαν με καλό μάτι την ανοικτή στήριξή του προς το ΕΑΜ. Η τότε ιερά Σύνοδος τον κήρυξε έκπτωτο του μητροπολιτικού θρόνου, μαζί με τους αοίδημους αγωνιστές μητροπολίτες Ηλείας Αντώνιο και Κοζάνης Ιωακείμ, οι οποίοι είχαν επίσης χαρακτηριστεί κομμουνιστές.
Για τα πολιτικά του φρονήματα ο ίδιος έγραφε σε ένα γράμμα προς φίλο του:
«. . . Στο ΕΑΜ με μύησε ο Ιάσων Καλαμπόκας και άλλος ανώτερος αξιωματικός. . . . Εγώ ως θρησκευτικός αρχηγός δεν ανήκω σε καμμία παράταξη. Ανήκα και ανήκω μόνο στην Ελλάδα και την Εκκλησία. Και όλοι γνωρίζουν ότι σε εποχές σκλαβιάς η Εκκλησία παίζει σοβαρό ρόλο μέσα στην εθνική δράση. . . .
. . . Το ΕΑΜ δεν είναι κομμουνιστική οργάνωση όπως θέλουν ολίγοι να το παραστήσουν. . . . Εάν μέσα στο ΕΑΜ βρίσκονται και κομμουνισταί, τούτο δεν αποτελεί τρωτόν, όπως βρίσκονται και βασιλόφρονες και δημοκρατικοί και αγροτικοί και σοσιαλισταί και συντηρητικοί. . . .»
Φαίνεται ότι τον κατηγόρησαν και για συνεργάτη των Γερμανών, επειδή επισκεπτόταν τους γερμανούς για να διαμαρτυρηθεί, να παρακαλέσει, να σώσει ομήρους. Λέγεται ότι ο ίδιος είχε προσφέρει τον εαυτό του ως όμηρο σε αντικατάσταση άλλων. Ένα γεύμα που προσέφερε προς τις γερμανικές αρχές, για το οποίο τον κατηγόρησαν, το έκανε για να σώσει τουλάχιστον 30 κατοίκους των Θυμιανών από βέβαιο τυφεκισμό, αφού κάποιοι είχαν κόψει το τηλεφωνικό σύρμα που συνέδεε την γκεστάπο με το φυλάκιο της Αγ. Ερμιόνης. Όπως έσωσε και άλλους 20 ομήρους, κατά την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, επικαλεσθείς την ιερότητα της εορτής. Πεθαίνοντας το μόνο περιουσιακό στοιχείο που άφησε ήταν ο προσωπικός του τάφος στην αυλή της εκκλησίας του Αγ. Ευστρατίου των Θυμιανών. Πέθανε 28 Μαρ. 1950.
Πρόσφατα (επί αρχιεπισκοπής Χριστόδουλου) η Ιερά Σύνοδος απεκατέστησε τους Ιωακείμ Κοζάνης και Αντώνιο Ηλείας αλλά όχι και τον Ιωακείμ Χίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά