Κυριακή Ε Νηστειών Ο Μέγας Αρχιερέας

Ο Μέγας Αρχιερέας

Το σώμα του Κυρίου

Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο θείος Παύλος κάνει μία σύγκριση των αρχιερέων της Παλαιάς Διαθήκης με τον μόνο αληθινό Αρχιερέα, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Για να κατανοήσουμε όμως αυτήν τη σύγκριση θα πρέπει πρώτα να αναφέρουμε επιγραμματικά το έργο των παλαιών Αρχιερέων. Κάθε Αρχιερέας στην Παλαιά Διαθήκη είχε μόνο αυτός το δικαίωμα να εισέρχεται μία φορά το χρόνο στο ιερότερο μέρος του Ναού, στα Άγια των Αγίων, και να προσφέρει εκεί τη θυσία του Εξιλασμού. Την ημέρα αυτή έμπαινε στα Άγια των Αγίων τρεις φορές, την πρώτη φορά κρατώντας χρυσό θυμιατήριο. Έπειτα θυσίαζε στην αυλή του Ναού ένα μοσχάρι, κι έμπαινε στα Άγια των Αγίων για δεύτερη φορά κρατώντας μία λεκάνη με το αίμα του ζώου. Και ράντιζε επτά φορές για να εξιλεωθεί για τις δικές του αμαρτίες. Κατόπιν έβγαινε πάλι έξω και θυσίαζε ένα τράγο. Και προχωρούσε για τρίτη φορά στα Άγια των Αγίων, όπου ράντιζε με το αίμα του τράγου για την εξιλέωση των αμαρτιών όλου του λαού.

Στο ιερό κείμενο λοιπόν ο απόστολος Παύλος μας εξηγεί ένα μεγάλο μυστήριο. Μας λέει ότι ο Χριστός ως Αρχιερέας των μελλοντικών αγαθών δεν μπήκε στον Ναό του Σολομώντος για να προσφέρει τη θυσία του. Αλλά μπήκε μέσα από έναν ανώτερο και τελειότερο ναό που δεν κατασκευάσθηκε από χέρια ανθρώπων, δεν ανήκε δηλαδή στην κτίση αυτή. Αυτός ο ναός ήταν το σώμα του. Το τίμιο σώμα του ήταν ο τελειότερος Ναός του Θεού Λόγου. Διότι ο Κύριός μας ως άνθρωπος συνελήφθη εκ Πνεύματος Αγίου και γι’ αυτό προερχόταν από νέα πνευματική κτίση. Το Ναό αυτό του σώματος του Χριστού τον κατασκεύασε το Άγιο Πνεύμα την ώρα του Ευαγγελισμού της Παναγίας.

Βέβαια τι να κατανοήσουμε εμείς από το φοβερό μυστήριο που παρουσιάζει το ιερό κείμενο; Αυτό μόνο που πρέπει να κρατήσουμε καλά στο νου μας είναι ότι το πανάγιο σώμα του Κυρίου μας ήταν και είναι αιωνίως ο τελειότερος ναός της θεότητας. Μέσα σ’ αυτό κατοικεί ο ίδιος ο Θεός. Ο Κύριός μας λοιπόν διά του σώματός του εισήλθε στα αληθινά Άγια των Αγίων, στον πνευματικό ουρανό, στο υπερουράνιο θυσιαστήριο, και πρόσφερε εκεί την αρχιερατική του θυσία. Ήταν ο Ίδιος και ναός και Αρχιερέας μέγας, αληθινός και αιώνιος.

Το αίμα του Χριστού

Για την ατίμητη αυτή θυσία του ο Αρχιερέας μας Κύριος δεν χρησιμοποίησε το αίμα τράγων και μόσχων, όπως οι αρχιερείς των Ιουδαίων, αλλά με το δικό του αίμα μπήκε μία φορά για πάντα στα επουράνια Άγια. Και εξασφάλισε για μας απολύτρωση όχι προσωρινή αλλά αιώνια. Διότι το αίμα ταύρων και τράγων και το ράντισμα με «σποδό δαμάλεως», με στάχτη αγελάδας, εξάγνιζε στην Παλαιά Διαθήκη τους θρησκευτικά μολυσμένους και τους καθάριζε εξωτερικά, για να μπορούν να μετέχουν στη λατρεία χωρίς να υποστούν κάποια τιμωρία για τις αμαρτίες τους. Ποια σύγκριση τώρα μπορεί να γίνε με το ατίμητο αίμα του Κυρίου; Ο Μέγας και αιώνιος Αρχιερέας πρόσφερε στο Θεό Πατέρα του ολοκληρωτικά τον Εαυτό του καθαρό από κάθε αμαρτία. Γι’ αυτό και μπορεί να καθαρίσει τη συνείδησή μας από τα έργα της αμαρτίας, που φέρνουν στην ψυχή νέκρωση και να αξιώσει όλους μας να λατρεύσουμε τον αληθινό Θεό.

Ο Χριστός λοιπόν έγινε ο Ίδιος και θύτης και θύμα και θυσιαστήριο για να συμφιλιώσει τον άνθρωπο με τον Θεό. Επικύρωσε ανεξίτηλα με αίμα Δεσποτικό τη νέα συνθήκη του, την Καινή Διαθήκη, αιώνια και ανεξάλειπτη. Και το άσπιλο αυτό αίμα του που έχυσε επάνω στο σταυρό δεν το πρόσφερε στο Ναό του Σολομώντος ή σε κάποιο άλλο επίγειο θυσιαστήριο, αλλά το πρόσφερε ως θυσία ευάρεστη στο υπερουράνιο θυσιαστήριο, στα αληθινά Άγια. Εκεί το πρόσφερε ο αναμάρτητος για τις αμαρτίες του λαού του ως θυσία πνευματική ανεκτίμητης αξίας. Εκεί «πρόδρομος υπέρ υμών εισήλθε Ιησούς». Για να εισέλθουμε κι εμείς εκεί στον αιώνιο θρόνο του.

Αυτό βέβαια θα συντελεσθεί μετά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Όμως κι απ’ τη ζωή αυτή οι πιστοί έχουμε τη δυνατότητα να προγευόμαστε την είσοδό μας στα Άγια των Αγίων του ουρανού. Διότι κάθε φορά που μετέχουμε στο ιερό μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, μπορούμε και πρέπει να βιώνουμε πνευματικώς την είσοδό μας στην αιωνιότητα. Διότι ο ίδιος ο αιώνιος Αρχιερέας μας μας προσφέρει το πανάχραντο σώμα του και το τίμιο αίμα του. Αυτός επιτελεί την ίδια θυσία. Αυτήν που προσέφερε τότε στο υπερουράνιο θυσιαστήριο, την ίδια παρέχει και σε μας. Και γινόμαστε κι εμείς θυσιαστήρια πνευματικά. Αυτό το τίμιο αίμα του και το άχραντο σώμα του μας καθιστά ναούς ιερούς και δοχεία της χάριτός του. Καθαρίζει το νου και την ψυχή μας, νεκρώνει μέσα μας τη φθορά και τα πάθη μας. Καλλωπίζει την ψυχή μας, πυρώνει την καρδιά μας. Γι’ αυτό κι εμείς με κατάλληλη προετοιμασία, «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης» και με συγκλονισμό ψυχής να προσεγγίζουμε για να κοινωνούμε «Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν την αιώνιον».

Περιοδικό «Ο Σωτήρ», αριθ. 1997