Σάββατο, Απριλίου 27, 2013

Ομιλία εις την Κυριακή των Βαίων


ΕΙΔΕ ό λαός τον «Βασιλέα» καί Κύριο του να έρχεται καθισμένοςπάνω σε πουλάρι όνου καί να είσοδεύει προς την Αγία Πόληγεγονόςπού σαφέ­στατα προέβλεψε ό προφήτης Ζαχαρίας προ αιώνωνξεχύθηκεμε τα κλαδιά των φοινίκων στά χέρια κατά μήκος του δρόμου για ν'άνακράξει στο Σωτήρα:«Εύλογημένος καί δοξασμένος να'ναι όερχόμενος,ό απεσταλμένος από τον Κύριο ως αντιπρόσωπος Του»! 
Τον περίμενε, βέβαια, σαν κοσμικό λυτρω­τή του Ισραήλαλλάτούτη ή ιαχή έμελλε να γίνει παιάνας καί δοξαστικό πλεγμένοπροαιώνια στις ανθρώπινες καρδιές:ό ευχαριστήριος ύμνος κάθε ανθρώπινης πνοής για την άφατο συγκατάβαση καί βουλή του Θεού ναπο­ρευτεί εκούσια προς το πάθος για να μεταμορφώσει την πορείακάθε «βροτείας» υπάρξεως καί να τη μεταθέσει «εκ γης προςουρανόν».
Τούτη την πορεία λειτουργικά βιώνοντας ή Εκκλησία γυρεύει απόκάθε ανθρώπινη σάρκα κρατώντας την ανάσα τηςνα γίνει μέτοχοςτης για να υποδεχθεί τον Κύριο των κυρίων πού προσέρχεται νασφαγιασθεί θεληματικά και να προσφερθεί ως τροφή αθανασίας στουςπιστούς:«Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία καί στήτω μετά φόβου καίτρόμουκαί μηδέν γήινον εν εαυτή λογιζέτω· ό γαρ Βασιλεύς τωνβασιλευόντων καί Κύριος των κυριευόντων προσέρχεται σφαγιασθήναικαί δοθήναι εις βρώσιν τοις πιστοίς...» (Χερουβικός ύμνος Μ.Σαββάτου).
Εκούσιος θάνατος
Πολλές φορές ό Κύριος χρειάστηκε να ερμηνεύσει στους ΜαθητέςΤου το γιατί ήλθε στον κόσμοήλθε όχι μόνο να διδάξει καί να«γνωρίσει» στους ανθρώπους το όνομα του Πατρός· ήλθε για νααποθάνει χάριν του κόσμουυπακούοντας στην προαιώνια βουλή τουΠατρός· ό θάνατος Του ήταν εκού­σιος θάνατος·παραδόθηκε στοθάνατο«παρέδωκεν εαυτόν» (Έφεσ.ε'25) παραιτούμενος ολοκληρωτικάαπό κάθε τάση καί επιδίωξη φυσικής αύθυπαρξίας του κτιστού καίμεταθέτοντας το γεγονός της υπάρξεως καί της ζωής στη ΣΧΕΣΗ μετον Πατέραστην εγκατάλειψη Του στο θέλημα του Πατρόςστηνπαράδοση του «πνεύματος» Του «εις χείρας του Πατρός».
Τα Πάθη Του τα προεφήτευσε ως ερχόμενα με εκείνο το φοβερό«πρέπον εστί» καί ότι «δεϊ» ή «έδει» να πάθει.Δεν είπε«πρόκειται»αλλά «πρέπει»:
«Καί ήρξατο αυτούς διδάσκεινότι δεί τον Υϊόν του Άνθρωπουπολλά παθείνκαί άποδοκιμασθήναι από των πρεσβυτέρων καί των αρχιερέων καί των γραμματέων καί άποκτανθήναικαί μετά τρειςημέρας άναστήναι» (Μάρκ.η'31).'Οταν δε οι Μαθητές έταράσσοντομεπολλή δύναμη τους ρωτούσε«Ουχί ταύτα έδει παθεϊν τον Χριστόν καίείσελθείν είς την δόξαν Αυτού;» (Λουκ.κδ'26)
Έπαθε ό Κύριος καί απέθανε,όχι γιατί δεν μπορούσε ναποφύγειτα Πάθηαλλά γιατί θέλησε να πάθει.Ό ϊδιος «έθεσε» την ψυχή Τουως «έξουσίαν έχων» (Ίωάν.ι'18) καί «ηθέλησε» όχι μόνο με τηνέννοια ότι άφησε να ολοκληρωθεί πάνω Του όλο το δαιμονιώδεςξέσπασμα της α­μαρτίας καί της αδικίαςαλλά «ηθέλησε» με τηνέννοια ότι άφησε και «ευδό­κησε» καί «κατεδέξατο».
Τα Πάθη Ταυ δεν ήταν επιταγή του αμαρτωλού κό­σμουήτανεπιταγή αγάπης του θεούήταν αποκάλυψη του προαιώνιου μυ­στηρίουτης αγάπης καί της σοφίας του ΘεούΓια τούτο στο Ευαγγέλιογίνεται λόγος περί του Χρίστου ως αμνού «προεγνωσμένου προ καταβολής κόσμου» (ΑΠέτρου α' 19) καί «έσφαγμένου προ καταβολήςκόσμου» ('Α-ποκιγ' 8). Το θέλημα της αγάπης του Θεού ήταν ναμεταποιήσει την αναγ­καιότητα του θανάτουπού επέβαλε στηνκαθολική φύση ή πτώσησε επίσης καθολική δυνατότητα αφθαρσίας καίαθανασίαςΓιαυτό Εκείνος αποδέχε­ται εκούσια το θάνατο,εντάσσοντας την έσχατη συνέπεια της ανταρσίας του ανθρώπου στηνελευθερία της αγάπης και υπακοής στο θέλημα του Πατρός
Ό άγιος Ειρηναίος διδάσκει ότι ή σωτηρία είναι νίκη κατά τηςφθοράς καί του θανάτου· δεν μπορούμευπογραμμίζειάλλως πως ναεννοήσουμε τη λύτρωση παρά «ως ένωση μας με την Αφθαρσία καί τηνΑθανασία»«ϊνα το φθαρτόν καταποθή υπό της αφθαρσίας»Ό Κύριοςμε το εκούσιο Πάθος Του επέτυχε να ζωοποιήσει τον άνθρωπο από τοθάνατοθα μας πεϊ ό ΜΑθανάσιος«τη της αναστάσεως χάριτι τονθάνατον αυτόν ως καλάμην από πυρός άφανίζων»! Τούτο σημαίνει ότιστο πρόσωπο του ασπίλου Αμνού του Θεού ή ανθρώπινη φύση αξιώθηκεστην ίδια σχέση ζωής με το Θεό πού έχει ό Υιός με τον Πατέραστηνπαραίτηση δηλαδή άπτην αύτοζωήτη σάρκινη ζωήγια νακατορθωθεί ή ζωήγια άντληση της ζωής όχι άπ'την κτιστή πραγματικότητα - φύσηαλλά άπ'τη ζωοπάροχο πλευρά Του.
Εκούσιο ΠάθοςΔιακονία αρχιερατική
Κάθε φορά πού ή Εκκλησία τελεί την αναίμακτη Θυσία,με τη«Μεγάλη Είσοδο»την μεταφορά των Τιμίων Δώρων άπ'την ΑγίαΠρόθεση στο Θυσια­στήριο«την από Βηθανίας προς την Ιερουσαλήμδήλοι του Κυρίου εισέλευσιν» (Γερμανός Κωνσταντινουπόλεωςκαί οίπιστοί υποδεχόμαστε το Χριστό με ύμνους καί κλάδους δοξαστικούς«αϊροντα» την αμαρτία του κόσμου:«Μετά κλάδων νοητώς κεκαθαρμένοιτάς ψυχάςως οί Παίδες τον Χριστόνάνευφημήσωμεν πιστώς,μεγαλοφώνως κραυγάζοντες τω Δεσπότη.Ευλογη­μένος ει Σωτήρ,ό εις τον κόσμον έλθώντου σώσαι τον Αδάμ εκ της αρ­χαίαςαράς...Ό πάντα Λόγεπρος το συμφέρον οίκονομήσας δόξα Σοι»(Όρθρος Κυριακής Βαΐων). Καθομολογεϊται λειτουργικώς ότι ή ζωήτου Χρι­στού μας ήταν μία φανέρωση αγάπηςήταν ολάκερη όΣταυρόςτο δε Πά­θος Τουτο κορύφωμα του Σταυροϋ της αγάπης(Φιλάρετος Μόσχας).
Ό Παύλος στην προς Εβραίους επιστολή του περιγράφει τοάπολΐίτρωτικό έργο του Θεανθρώπου ως «διακονία αρχιερατική»ωςπροσφορά θυσίαςως θυσία αγάπης«Χριστός ήγάπησεν ημάς καίπαρέδωκεν εαυτόν υπέρ η­μών προσφοράν καί θυσίαν τω Θεώ εις όσμήνεύωδίας» (Έφεσε' 1).
Ό Θεός με το «νοικοκυρεμένο σχέδιο Του» (ΝΆρσένιεφ«παρέδωσετο Γιο Του για να πεθάνει πάνω στο σταυρόένεκα της αγάπης Τουγια το ανθρώπινο πλάσμα Του. "Αν είχε κάτι ακόμα πιο πολύτιμο θατο είχε δώσει το ίδιογια ναποκτήσει την ανθρωπότητα» (Ισαάκ όΣύρος). 
Ή απεραντο­σύνη της συγκαταβάσεώς Του έφτασε ώστε «καλοκάγαθαέκένωσε εαυτόν για να μας συνάξει στη φωλιά του Πατέρα»(Ειρηναίος)· ως γνήσιος έκπρόσωπος του ανθρώπινου γένους καί ωςαληθινός Αρχιερέας πορεύεται εκούσια το δρόμο των Παθών για ν'άποκαταλλάξεινα συμφιλιώσει τα πάντα «εις αυτόν,ειρηνοποιήσαςδια του αίματος του σταυρού αύτοϋδιαύτοϋ είτε τα επί της γηςείτε τα εν τοΐς ουρανοϊς»(Κολ.α'20).«Εκτείνοντας δε τα άγια χέριαΤου επί του ξύλουάπλωσε δύο φτερούγεςμία δεξιά καί μίααριστε­ράπροσκαλώντας όλους όσους πιστεύουν σΑυτόν καίσκεπάζοντας τους όπως ή όρνιθα τους νεοσσούς της» (ΜάξιμοςΌμολογητής).
ΆρχιμΘΆθαν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά