ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Τα αποσπάσματα της ομιλίας του Σεβασμιότατου, που εκφώνησε στο συνέδριο που έγινε στην Κρήτη προς τιμή του Πατριάρχη Αθηναγόρα, παρατίθενται με συνήθη πλάγια γράμματα και ο σχολιασμός μας με έντονα όρθια στοιχεία.

“Ο ὁμιλῶν ἐπιθυμεῖ νὰ περιορισθεῖ εἰς ὁρισμένα χαρακτηριστικά, τὰ ὁποῖα διέκρινον Ἀθηναγόραν τὸν πάνυ.” 

Πάνο (δηλαδή Παναγιώτη), έλεγαν τον Αθηναγόρα; Οχι Αριστοκλή; Εκτός και αν εννοείτε πάνυ (= μέγα); Σεβασμιότατε! Νόμιζα ότι είστε άνθρωπος που ξέρει γράμματα. Από πότε οι κακόδοξοι ονομάζονται μεγάλοι;

“Τί καὶ ἂν διάφοροι προσεπάθησαν νὰ διαμφισβητήσουν ἐνεργείας του τινὰς καὶ νὰ ἀμαυρώσουν τὴν μνήμην του.”

Κανείς δεν χρειάζεται να καταβάλει την παραμικρή προσπάθεια για να αμαυρώσει τη μνήμη του μακαριστού Πατριάρχη, Σεβασμιότατε. Αυτός γαρ και η πολιτεία αυτού “καθ’ εαυτού της καταδίκης την ψήφον εκπεφώνηκαν”. Μόνον όσοι εθελοτυφλούν ή αγνοούν την εκκλησιαστική ιστορία μπορούν να ισχυριστούν το αντίθετο.

“Πολλοὶ δὲν τὸν κατενόησαν. Τὸν παρερμήνευσαν.” 

Δηλαδή; 

Πώς και σε τι τον παρερμηνεύσαμε, Σεβασμιότατε; 

Σηκώνει παρερμηνεία η άρση των αναθεμάτων και η δημόσια διαβεβαίωση του ιδίου ότι έδινε τη Θεία Κοινωνία, όχι μόνον στους Παπικούς, αλλά και στους Προτεστάντες και εκαυχάτο μάλιστα δημόσια γι’ αυτό και προέτρεπε όλους να κάνουν το ίδιο;!!!

“Ἂς μὴ λησμονῶμεν, ὅτι παντοῦ καὶ πάντοτε ἰσχύει τὸ errare humanum est καὶ ὅτι τὰ πάντα ἐπηρεάζονται ἐκ τῆς ἐποχῆς των καὶ τοῦ περιβάλλοντός των." 

Ουδεμία περί αυτού αμφιβολία, Σεβασμιότατε. Γι’ αυτό ακριβώς δείχνουμε την απαιτούμενη επιείκεια απέναντί σας για την ανιστόρητη και αθεολόγητη περιγραφή του μακαριστού Αθηναγόρα που ιστορείτε. Σας αναγνωρίζουμε το ελαφρυντικό ότι - ως Φαναριώτης - έχετε ένα συναισθηματικό δεσμό με τον μακαριστό Πατριάρχη που δεν σας επιτρέπει να αξιολογήσετε με αντικειμενικότητα τον αείμνηστο Αθηναγόρα. 

“Ἂς προβάλωμεν τὰ πρωτόγνωρα τολμήματά του καὶ ὄχι μόνον τὰ κάποια λάθη του, καὶ ἂς ἀπαλλαγῶμεν ἀπὸ τὴν ζηλοτυπίαν καὶ "γκρίνιαν" ἡ ὁποία ἀνέκαθεν δηλητηριάζει τὴν πολύπλαγκτον φυλήν μας, ἀπότοκον τῆς "εὐτυχίας τῆς δυστυχίας" (Ν. Δήμου). Ἀθηναγόρας Α΄ ὑπῆρξε ὁ μέγας ὁραματιστὴς τῆς Χριστιανικῆς ἑνότητος, ὁ διαπρύσιος κήρυξ τοῦ διαλόγου καὶ τῆς καταλλαγῆς, τῆς εἰρήνης, ἀγάπης, δικαιοσύνης καὶ ἀνοχῆς, ἀλλὰ καὶ ὁ προάγγελος τοῦ τουρισμοῦ.” 

Τέλος πάντων για όσα οικουμενιστικά, αγαπολογικά παραθέτετε! 

Τι τη θέλατε όμως, δεσπότη μου, την αναφορά στον τουρισμό; Ακούσατε ποτέ κανένα Αγιο της Εκκλησίας να ασχολείται με τον τουρισμό; Θα θαυμάζουμε τώρα τους Πατριάρχες επειδή είναι προαγωγοί του τουρισμού; 

“Τί κι’ ἂν ὁ σπόρος ποὺ ἔσπειρε, λόγῳ ποικίλων αἰτίων, δὲν ἀπέδωσε πάντοτε τοὺς ἀναμενόμενους καρπούς. Τὸ ὄνομά του ἀνακαλεῖ στὴ μνήμη μας τοὺς προφήτας Ἀβραὰμ, Μωϋσῆ καὶ τὸν Μελχισεδέκ.” 

Δυστυχώς εμάς, Σεβασμιότατε, μόνον ως προς την εξωτερική μορφή ο μακαριστός Αθηναγόρας ανακαλεί στη μνήμη μας Βιβλικές μορφές. 

Ως προς την θεολογία που εξεπροσώπησε μας θυμίζει τον Αρειο, τον Μακεδόνιο, τον Νεστόριο, τον Ευτυχή, τους Εικονομάχους, τον Βαρλαάμ και τον Ακίνδυνο. 

“Εἶχε τοὺς μαιάνδρους τῆς ποτάμιας γενειάδος, ποὺ ἀναδίδει βαλσαμικὸν ἄρωμα”. 

Ευωδίαζε κι αυτός;!!! 

Μήπως κιόλας χαμογελά από την αιωνιότητα; 

Για το θέμα της ευωδίας πρέπει να συμβουλευθώ την Θεομπαίκτρα της Αστορίας, αλλά για το χαμόγελο της αιωνιότητας το θέμα αφορά αποκλειστικά το Πατριαρχείο και προσωπικά τον Παναγιότατο κ. Βαρθολομαίο. 

“τὴν χάλκινην θεϊκὴν αὐτὸ τοῦτο κορμοστασιάν, στὴν ὁποίαν χαρίζουν ἱερατικὸν μεγαλεῖον οἱ λειτουργικὲς κινήσεις, ἕνα βλέμμα μεγαλοόμματο καὶ καθηλωτικὸν ποὺ περιέβαλε τοὺς πάντας μὲ ἀπεριόριστον σεβασμόν, φρύδια "δίλοβα" τόξα βυζαντινῆς πύλης, ἀνοικτῆς στὸ ὁραματικὸ φῶς, δάκτυλα μακρὰ ἀριστοτεχνικὰ ποὺ "χόρευαν" κατὰ περίπτωσιν ἔντεχνα, δυὸ μπράτσα τὰ ὁποῖα ἁπλώνονταν καὶ ἀγκάλιαζαν ἐγκάρδια ἀφοπλίζοντας τοὺς ἀνθρώπους.”

Γιατί αποκομίζω την εντύπωση ότι περιγράφετε ένα ζωγραφικό πίνακα παρά τη μορφή ενός Πατριάρχη, Σεβασμιότατε; Για ξαναδιαβάστε αυτά που γράψατε και θα διαπιστώσετε ότι μοιάζουν καταπληκτικά με την τεχνοκριτική που δημοσιεύετε για ζωγραφικούς πίνακες.

“Καὶ ὅμως κυκλοφοροῦσε μ’ ἕνα ράσο σεμνὸ καὶ ἀκολουθοῦσε τὸ βίωμα Ἁγιορείτου Μοναχοῦ, ζώντας στὴν Κοσμούπολιν τῆς Νέας Ὑόρκης καὶ τῆς Βασιλεύουσας μέσα στὸ κελλί του. Ἦταν φτιαγμένος γιὰ πνευματικὸς ἀρχηγός, ὁ Ἡγέτης ποὺ γοήτευε καὶ συνάρπαζε. Εἶχε σπινθηροβόλον καὶ εὔστροφον πνευματικὴν εὐπάθειαν νὰ εἶναι ταυτόχρονα αἰώνιος καὶ ἐπίκαιρος, ὀρθόδοξος, παγχριστιανικὸς καὶ διαθρησκειακός.”

Με συγχωρείτε, Σεβασμιότατε, αλλά ο τετραγωνισμός του κύκλου είναι αδύνατος!  Ή Ορθόδοξος ήταν ο μακαριστός Πατριάρχης ή Διαθρησκειακός και Πανχριστιανικός. Δεν γίνεται να ισχύουν όλα ταυτόχρονα. Μην τρελλαθούμε δηλαδή! 

“Ἦταν ἀπελευθερωμένος ἀπὸ δογματισμούς.”

Θα τολμούσε κανείς να ισχυριστεί το αντίθετο; Ούτε δόγματα σεβόταν, ούτε δογματισμούς ο αείμνηστος Πατριάρχης. Ισωμα τα είχε κάνει όλα στον πανθρησκειακό ωκεανό της αγαπολογίας του.

“ Ἀγαποῦσε ὅλους καὶ τιμοῦσε.” 

Ισως. Εκτός από από τους Αγίους Πατέρες που ποδοπάτησε αδίστακτα τη διδασκαλία και τους κανόνες τους.

"Ἔτσι ἔζησε ἧττες ἀτιμωτικές."

Ολοι οι κακόδοξοι αυτή την τύχη έχουν σε αντίθεση με τους Αγίους που, ακόμη και αν οδηγηθούν στο μαρτύριο, τους περιμένει το αμαράντινο στεφάνι της δόξας του Κυρίου. 

“Διότι ὡς γνωστόν, οἱ ἀσημότητες περνοῦν ἀνενόχλητες. Οἱ μετριότητες ἀπολαμβάνουν τὶς ζητωκραυγές. Οἱ πραγματικὰ μεγάλοι πίνουν τὸ κώνειον.” 

Νομίζω, Σεβασμιότατε, ότι παραποιείτε συνειδητά την Ιστορία με προκρούστειο ζήλο. 

Ο μακαριστός Πατριάρχης απόλαυσε τα χειροκροτήματα και τις ανθρώπινες τιμές και δόξες όσες λίγοι άνθρωποι και δεν ήπιε κανένα κώνειο. Πλήρης ημερών κοιμήθηκε χαίρων άκρας υγείας.

“Γι’ αὐτὸ ἀντάλλαξε θυσιαστικῶς τὴν ἄνεσιν καὶ τὴν ἐλευθερία τῆς Νέας Ὑόρκης μὲ τὴν στενὴν ἀτραπὸν τοῦ μαρτυρικοῦ Φαναρίου”.

Ελπίζω να συνειδητοποιείτε, Σεβασμιότατε, ότι ξεπεράσατε κάθε επιτρεπτό όριο. 

Τι θυσία είναι αυτή πια; Να αποδεχθεί να ταξιδεύσει με το προσωπικό αεροπλάνο του Τρούμαν για να ενθρονιστεί Οικουμενικός Πατριάρχης και μάλιστα σε μια περίοδο που η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως είχε πολυπληθές και ζωντανό ποίμνιο; 

Οπως πολύ καλά γνωρίζετε ο αοίδιμος Πατριάρχης έλεγε ότι κάθε καλόγηρος τη θέση του ηγουμένου του Φαναρίου έχει ως φιλοδοξία του. Και εσείς μιλάτε για θυσία; 

Οχι τίποτε άλλο, αλλά να μην καταντά το θέμα κοροιδία!

“φέρων εἰς αὐτὸ μίαν νέαν πνοὴν καὶ μίαν νέαν ἐποχήν" 

Αφού το ομολογείτε ότι είναι Νεοεποχίτης, Σεβασμιότατε, τι άλλο να προσθέσουμε εμείς; 

Ιδού λοιπόν ότι εις τινα συμφωνούμεν.

Σεβασμιότατε! Για όνομα του Θεού. Δεν κάνει να προβάλλουμε ανθρώπους όπως τον Αθηναγόρα, τον Αμερικής Ιάκωβο, τον Χαλκηδόνος Μελίτωνα (Χατζή), τους Αρχιεπισκόπους Ιάκωβο (Βαβανάτσο), Σεραφείμ, Χριστόδουλο, τον Μοναχό Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό κτλ..

Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να τους διαπομπεύουμε ιδιαίτερα για θέματα που αφορούν την προσωπική τους ζωή. Οχι όμως και να τους προβάλλουμε ως πρότυπα.

Είναι αμαρτία! Πώς να το κάνουμε;

πηγή