Τῶν ἁγίων Πάντων Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Η ΑΓΑΠΗ «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. 10,37)

Η ΑΓΑΠΗ

 «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. 10,37)

 
Καλότυχος αὐτὸς ποὺ ἔχει τ᾿ αὐτιά του ἀνοιχτά. Γιατὶ πολλοὶ εἶνε ἐκεῖνοι ποὺ τὰ ἔχουν βουλωμένα καὶ δὲν θέλουν ν᾿ ἀκούσουν τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ.
Ἀπὸ τοὺς ἀκροατὰς ἄλλοι εἶνε σὰν τὸ σφουγγάρι, ποὺ ῥουφάει τὸ νερό, κι  ἄλλοι σὰν τὸ ξύλο, ποὺ δὲν τραβάει τίποτε.
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ῥουφοῦν τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ὅπως τὸ παιδάκι ποὺ θηλάζει ἀπὸ τὸ μαστὸ τῆς μάνας του, σὰν τὸ ἀρνάκι στὸ μαστὸ τῆς προβατίνας, σὰν τὸ μοσχαράκι ποὺ ρουφάει τὸ γάλα τῆς ἀγελάδας.
Ὤ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ! Εἶνε γάλα καθαρό. Εἶνε κρυστάλλινο νερό. Εἶνε χρυσάφι καὶ διαμάντι. Ἔχουν ἄπειρη ἀξία. Εὐτυχισμένοι ὅσοι στὸν αἰῶνα αὐτόν, τῆς διαφθορᾶς, τῆς ἀπιστίας, τῆς πλάνης τοῦ σατανᾶ, ἔχουν τ᾿ αὐτιά τους ἀνοιχτὰ γιὰ νὰ ἀκοῦνε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου.

* * *

Ἕνα λόγο τοῦ Χριστοῦ θὰ ἑρμηνεύσω. Μία λέξι. Τί λέει ὁ Χριστός;
Ἂν πάρῃς τὰ Εὐαγγέλια, τοὺς Ἀποστόλους, τὰ ἄλλα ἱερὰ βιβλία, ὅλα λένε μία λέξι· καὶ δὲν εμεθα ἄξιοι νὰ τὴν ποῦμε, γιατὶ εμαστε ἁμαρτωλοί. Μιὰ λέξι, ποὺ δὲν τὴ νιώσαμε ἀκόμα. Ἂν τὴ νιώσουμε καὶ τὴν ἐφαρμόσουμε στὴ ζωή μας, ὁ κόσμος θὰ γίνῃ τρισευτυχισμένος.
Ποιά εἶνε ἡ λέξι αὐτή; Μόνο τὰ μικρὰ παιδάκια, τὰ ἀθῷα, ποὺ εἶνε σὰν τοὺς ἀγγέλους, μποροῦν νὰ τὴν ποῦν. Καὶ αὐτὴ εἶνε ἡ λέξι ἀγάπη.
«Ἀγαπᾶτε», ὄχι μισεῖτε, εἶπε ὁ Χριστός (Ματθ. 5,44). Ξερριζῶστε μέσα ἀπ᾿ τὶς ψυχές σας τὸ μῖσος, ποὺ εἶνε σὰν ἀγκάθι ποὺ ἀγκυλώνει.
Ἀγαπῆστε τὸ Θεό. Ἀγαπῆστε καὶ «τὸν πλησίον» ὡς ἑαυτόν (Ματθ. 22,39).
Εἶσαι παιδί; Ὕστερα ἀπὸ τὸ Θεὸ ποιόν πρέπει ν᾿ ἀγαπᾷς; Τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου. Γιατὶ ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα εἶνε σὰν μικροὶ θεοὶ ἐπὶ τῆς γῆς. «Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται, καὶ ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἔξ. 20,12).
Θέλεις νὰ προοδεύσῃς; Θέλεις νὰ πιάνῃς χῶμα καὶ νὰ γίνεται μάλαμα; Ἀγάπα τὴ μάνα ποὺ σὲ γέννησε, ἀγάπα τὸν πατέρα σου. Πάρε τὴν εὐχή τους καὶ διάβαινε τὸ θάνατο. Δὲν τοὺς ἀγαπᾷς; Τότε εἶσαι θεριό, καὶ κάτι χειρότερο.
Μιὰ μέρα ἦρθε στὴ μητρόπολι κάποιος καὶ μοῦ εἶπε κλαίγοντας·
―Ἔχω καημὸ μεγάλο.
―Τί σοῦ συμβαίνει; τοῦ εἶπα.
―Ἔχω ἕνα παιδί, ἕνα ἀγόρι. Τὸ σπούδασα, ἔκανα τὸ πᾶν γι᾿ αὐτό. Καὶ χθὲς τὸ βράδι πῆρε ἕνα ξύλο καὶ μὲ κτύπησε…
Ὤ γενεὰ ἀχαριστίας καὶ σκληρότητος! Τέτοια χέρια, ποὺ χτυποῦν πατέρα καὶ μάνα, εἶνε κατηραμένα. Δὲν θὰ βροῦν προκοπή.
Ἀγάπα λοιπὸν τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα σου. Ἔπειτα, ἦλθες σὲ γάμο; Πῆρες γυναῖκα; Νὰ τὴν ἀγαπᾷς σὰν τὴ μάνα σου, καὶ παραπάνω ἀπὸ τὴ μάνα σου. Αὐτὸ λέει τὸ Εὐαγγέλιο.
Γι᾿ αὐτὸ οἱ πεθερὲς δὲν πρέπει νὰ στενοχωροῦνται ὅταν βλέπουν τὸ παιδί τους νὰ ἀγαπάῃ τὴ γυναῖκα του παραπάνω ἀπ᾿ αὐτές. Εἶνε ἀπὸ τὸ Θεὸ αὐτό. Ἀλλοίμονο αγαπη στὶς πεθερὲς ἐκεῖνες ποὺ μὲ τὴ ζήλια τους μπαίνουν στὴ μέση καὶ χωρίζουν τὰ ἀνδρόγυνα. Ἁμαρτάνουν φρικτὰ καὶ δὲν θὰ δοῦνε βασιλεία οὐρανῶν.
Λοιπὸν παντρεύτηκες; Ἀγάπα τὴ γυναῖκα σου. Καὶ ἀλλοίμονο στὸν ἄνδρα ποὺ δὲν ἀγαπᾷ ἀλλὰ κτυπᾷ τὴ γυναῖκα του.
Ποῦ φτάσαμε τώρα! ὁ ἄνδρας νὰ κτυπᾷ τὴ γυναῖκα, καὶ ἡ γυναίκα νὰ βρίζῃ τὸν ἄνδρα…
Ἄνδρα, χτυπᾷς τὴ γυναῖκα σου; Εἶσαι ἀνάξιος σύζυγος. Γυναίκα, βρίζεις τὸν ἄνδρα σου; Δὲν εἶσαι ἄξια νὰ λέγεσαι γυναίκα του. Παιδιὰ ποὺ δὲν ἀκοῦτε τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς πληγώνετε, δὲν εἶστε ἄξια νὰ λέγεστε παιδιά τους.

* * *

Καὶ προχωρεῖ ὁ Χριστός. Ἀκοῦτε τί λέει; Παραπάνω ἀπὸ τὴ γυναῖκα, παραπάνω ἀπὸ τὴ μάνα, παραπάνω ἀπὸ τὸν πατέρα, παραπάνω ἀπὸ τὰ παιδιά, πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε τὸ Θεό.
Γιατί πρέπει παραπάνω ἀπ᾿ ὅλους νὰ ἀγαποῦμε τὸ Θεό; Ἐμένα ρωτᾶτε; Ρωτῆστε τὰ σύννεφα, ρωτῆστε τὰ ποτάμια καὶ τὶς θάλασσες, τὰ πουλιὰ καὶ τὰ δάση. Ρωτῆστε τὶς πέτρες καὶ τὰ βουνά. Ρωτῆστε τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους. Ρωτῆστε τὰ μνήματα.
Ποιός τὰ ἔκανε ὅλα αὐτά, ὁρατὰ καὶ ἀόρατα; Ὅλοι οἱ ἐπιστήμονες νὰ μαζευτοῦνε, οὔτε τὸ ἐλάχιστο, ἕνα μυρμηγκάκι, μιὰ μέλισσα, ἕνα φύλλο δὲν κάνουν. Ὅλα τὰ ἔκανε ὁ Θεός. Καὶ παραπάνω ἀπ᾿ ὅλα ἔκανε τὸν ἄνθρωπο.
Τοῦ ἔδωσε μάτια γιὰ νὰ βλέπῃ, τοῦ ἔδωσε αὐτιὰ γιὰ ν᾿ ἀκούῃ, τοῦ ἔδωσε χέρια γιὰ νὰ δουλεύῃ. Τοῦ ἔδωσε πόδια γιὰ νὰ περπατᾷ. Τοῦ ἔδωσε γλῶσσα γιὰ νὰ μιλᾷ – μόνο ὁ ἄνθρωπος μιλᾷ στὸν κόσμο. Τοῦ ἔδωσε μυαλό. Ἂν δὲν σοῦ ἔδινε μυαλὸ ὁ Θεός, τί θὰ ἔκανες; Ὅλα αὐτὰ ποὺ βλέπετε (τρακτέρ, αὐτοκίνητα, ἀεροπλάνα, δορυφόρους, κομπιοῦτερ, τηλεοράσεις, ῥαδιόφωνα καὶ ὅλα τὰ ἐπιστημονικὰ ἐπιτεύγματα) τὰ ἔκανε ὁ ἄνθρωπος, δὲν τὰ ἔκανε ὁ πίθηκος καὶ ἡ μαϊμοῦ καὶ ἡ ἀρκούδα. Σοῦ ἔδωσε λοιπὸν ὁ Θεὸς μυαλό, γιὰ νὰ γίνῃς μαθηματικός, ἀστρονόμος, φυσικὸς ἐπιστήμονας κ.τ.λ..
Καὶ μόνο αὐτό; Ὦ Χριστέ μου! Γιά σκεφτῆτε το, δὲν τὸ νιώθουμε. Κατέβηκε ὁ διος ὁ Θεός! Ναί, ὁ διος ὁ Θεός. Κατέβηκε ἐδῶ κάτω στὴ γῆ καὶ ἔγινε ἄνθρωπος, καὶ κήρυξε καὶ πόνεσε καὶ σταυρώθηκε! Γιὰ ποιόν; Γιὰ μᾶς τὰ σκουλήκια, ποὺ γιὰ τὴ συμπεριφορά μας θὰ ἔπρεπε ν᾿ ἀνοίξῃ ἡ γῆ καὶ νὰ μᾶς καταπιῇ.
Μᾶς ἀγάπησε ὁ Χριστός, καὶ μᾶς ἔκανε παιδιά του. Καὶ τώρα μᾶς περιμένει. Ναί, μᾶς περιμένει πάνω στοὺς οὐρανούς, ἐκεῖ ὅπου δὲν ὑπάρχει δάκρυ, δὲν ὑπάρχει πόνος, συκοφαντία διαβολή, ψευτιά. Ἐκεῖ ὅπου δὲν ὑπάρχει ἀρρώστια καὶ θάνατος, δὲν ὑπάρχουν ἰατρεῖα καὶ φάρμακα, φυλακὲς καὶ μπουντρούμια, ἐγκληματίες καὶ τύραννοι… Τόσο μᾶς ἀγάπησε.
Πῶς νὰ μὴν τὸν ἀγαπήσουμε κ᾿ ἐμεῖς; Ποιός ἄλλος ἔκανε τόσα πράγματα γιὰ μᾶς;
Γι᾿ αὐτὸ τὴν ὥρα ποὺ παίρνεις τὸ ποτήρι νὰ πιῇς νερὸ θυμήσου τὸ Χριστὸ καὶ πές· Χριστέ, σ᾿ εὐχαριστῶ. Τὴν ὥρα ποὺ πᾷς νὰ βάλῃς ψωμὶ στὸ στόμα σου, μὴν τὸ φᾷς ἂν δὲν πῇς· Χριστέ μου ἀφέντη μου, σ᾿ εὐχαριστῶ, ποὺ μᾶς δίνεις τὸ ψωμί. Τὴν ὥρα ποὺ βλέπεις τὴ γυναῖκα σου καὶ τὰ παιδιά σου, πές· Χριστέ μου, σ᾿ εὐχαριστῶ ποὺ μοῦ ᾿δωσες μιὰ καλὴ γυναῖκα, σ᾿ εὐχαριστῶ ποὺ μοῦ ᾿δωσες τὰ παιδάκια, τὴν αὐριανὴ ἐλπίδα. Ὅταν βγαίνεις ἔξω καὶ βλέπεις τὸν ἥλιο, πές· Σ᾿ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποὺ μοῦ ᾿δωσες αὐτὸ τὸ φῶς. Ὅταν βλέπεις τ᾿ ἀστέρια, τὴ θάλασσα, ὅλα τὰ ὡραῖα, πὲς εὐχαριστῶ στὸ Θεό.
 Μύρια εὐχαριστῶ ἔπρεπε νὰ τοῦ λέμε. Τὰ λέμε; Ἀντὶ γιὰ εὐχαριστῶ ἀνοίγουμε τὰ στόματά μας καὶ βλαστημᾶμε τὸ Χριστὸ καὶ Θεό μας.
Γι᾿ αὐτὸ ὅλοι ἐσεῖς ποὺ ζῆτε στὸν εὐλογημένο αὐτὸ τόπο, στὰ ἅγια χώματα τῆς πατρίδος μας, φροντίστε, οὔτε ἕνας νὰ μὴ βλαστημᾷ ἐδῶ τὸ Θεό. Καὶ ὄχι μόνο νὰ μὴν τὸν βλαστημᾶμε, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ἀγαποῦμε παραπάνω ἀπ᾿ ὅλα. Νὰ χτυπάῃ ἡ καρδιά μας ὅταν ἀκοῦμε τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μας.

* * *

Ἔχεις παιδιά; θέλεις νὰ ζήσουν τὰ παιδιά σου; Ἔχεις γυναῖκα ἢ ἄνδρα; Θέλεις νὰ ζήσῃ ἡ γυναίκα σου ἢ ὁ ἄνδρας σου; Ἂν αὐτὸ θέλῃς, τότε νὰ ἀγαπήσῃς τὸ Χριστὸ παραπάνω ἀπὸ τὴ γυναῖκα σου, παραπάνω ἀπὸ τὸν ἄνδρα σου, παραπάνω ἀπὸ τὰ παιδιά σου. Ἀλλοίμονό σου ἂν Τὸν ἀγαπήσῃς λιγώτερο. Ἄκου αὐτὰ λόγια μου καὶ βάλ᾿ τα στὴν καρδιά σου.
Ἐσεῖς οἱ μανάδες, ἂν δὲν ἀγαπᾶτε τὸ Θεὸ παραπάνω ἀπὸ τὰ παιδιά σας, θὰ τὰ πάρῃ ὁ Θεός. Κ᾿ ἐσεῖς οἱ ἄνδρες, ἂν δὲν ἀγαπᾶτε τὸ Χριστὸ παραπάνω ἀπὸ τὶς γυναῖκες σας, κ᾿ ἐσεῖς οἱ γυναῖκες, ἂν δὲν ἀγαπᾶτε τὸ Χριστὸ παραπάνω ἀπὸ τοὺς ἄνδρες σας, θὰ τοὺς πάρῃ ὁ Θεός.
Δὲν εἶνε λόγια δικά μου αὐτά. Ἀνοῖξτε καὶ διαβάστε τὴ Γραφή. Τί λέει ἐκεῖ ὁ Θεός; «Ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου», ἂν ἀνοίξετε τ᾿ αὐτιά σας καὶ μ᾿ ἀκούσετε, «τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε», θὰ ἔχετε κάθε εὐλογία μου· ἂν ὅμως δὲν θελήσετε νὰ μ᾿ ἀκούσετε, ἂν φύγετε ἀπὸ τὸν ίσιο δρόμο, ἐὰν μὲ βλαστημᾶτε καὶ μὲ καταρᾶσθε, «μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται», θὰ σᾶς φάῃ τὸ μαχαίρι (Ἠσ. 1,19-20).
Ἀδέλφια μου, σᾶς μιλῶ μὲ πόνο. Ὅλα εἶνε ψέματα, ὅλα εἶνε μάταια. Ἕνα εἶνε ἀληθινό· ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὸν ν᾿ ἀγαπήσουμε καὶ νὰ πλησιάσουμε στὴν Ἐκκλησία του.
Μὲ τὴν ἐλπίδα αὐτὴ εὔχομαι, νὰ εἶστε εὐλογημένοι, ὑπακούοντες εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας

Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στο χωρίο Ἀκρίτα Φλωρίνης στις 16-6-1968