Σάββατο, Ιουνίου 01, 2013

Κυριακή της Σαμαρείτιδος- Πως θα παρηγορηθούμε στις θλίψεις +Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου



Πῶς θὰ παρηγορηθοῦμε στὶς θλίψεις
Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
«Διασπαρέντες οἱ ἀπόστολοι ἀπὸ τῆς θλίψε- ως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ ... »(Πράξ. 1 1,19)
Ὅλοι, ἀγαπητοί μου, σ᾽ αὐτὴ τὴ ζωὴ ζητοῦν ἕνα πρᾶγμα· τὴν εὐτυχία. Ἐν τούτοις ἡ εὐτυχία εἶνε πουλὶ ἄπιαστο. Τὸ κυνηγοῦν, μὰ δὲν πιάνεται.
Ἂς πᾶμε νὰ ρωτήσουμε κάθε ἄνθρωποεἶνε εὐτυχήςΜπαίνω σὲ μιὰ καλύβα κιἀκούω·«Πεινῶ…». Μπαίνω στὰ μεγάλα σπίτια μὲ τὶς ἀνέσειςκι ἀκούω ἕναν ἄρρωστονὰ μοῦ λέῃ·«Πουλῶ τὸ παλάτιδός μου τὴν ὑγειά μου.Προτιμῶ νὰ κατοικῶ σὲ τσαντίρι,παρὰ νὰ πάσχω ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν ἀρρώστια…». Φεύγω ἀπὸ᾿κεῖ, συναντῶ στὸ δρόμο ἕναν καὶ μοῦ λέει·«Στενοχωριέμαι· σπίτι δὲν ἔφτειαξα, οἰκογένεια δὲν ἔχω, ὁλομόναχος εἶμαι, σύντροφο ζητάω, δυστυχισμένος εἶμαι…». Συναντῶ παρακάτω κάποιον ἄλλο ποὺ εἶνε παντρεμένος,καὶ τὸν ρωτῶ· Εἶσαι εὐτυχισμένος; Μοῦ λέει·«Καταραμένη ἡ μέρα ποὺ παντρεύτηκα. Κόλασι ἔχω μέσα στὸ σπίτι…». Συναντῶ κάποιο ἀντρόγυνο ποὺ δὲν ἔχει παιδιὰ κι ἀναστενάζει. Συναντῶ ἕναν ἄλλο ποὺ ἔχει παιδιά, ἀλλὰκλαίει γιατὶ τὰ παιδιά του κάθε μέρα τὸν ποτίζουν φαρμάκι…
Ποῦ νὰ πάωΣτὰ ἐργοστάσια ἀναστενάζουν οἱ ἐργάτεςστὰ καράβια ὑποφέρουν οἱναυτικοίστὰ νοσοκομεῖα βογγοῦν οἱ ἄρρωστοι… Ὅποιον ἄνθρωπο κι ἂν βρῶ,ὁποδήποτε κι ἂν πάωσυναντῶ μιὰ δυστυχία ἀπερίγραπτηἕνα πόνο καὶ μιὰ θλῖψιἀφόρητη.Λένε γιὰ κάποιο βασιλιᾶὅτι εἶπε στὸν ὑπασπιστή του· Ἐγὼ παρὰ τὰ πλούτημου δὲν εἶμαι εὐτυχισμένοςΓύρισε τὸ βασίλειοκαὶἂν βρῇς κάποιον εὐτυχισμένοπάρετὸ πουκάμισό του νὰ μοῦ τὸ φέρῃςΓυρίζει ὁ ὑπα-σπιστὴς παντοῦ, ἀλλὰ δὲ βρῆκε κανέναν ἀπόλυτα εὐτυχισμένο. Μόνο σὲ μιὰ καλύβαβρῆκε κάποιον ποὺ τοῦ εἶπε, πὼς εἶνε εὐτυχισμένος. Λέει ὁ ὑπασπιστής· –Δόξα τῷ Θεῷ!Δός μου τὸ πουκάμισό σου. –Μὰ δὲν ἔχωπουκάμισο, ἀπαντᾷ ὁ φτωχός.
Ἕνας βρέθηκε εὐτυχισμένος, κι αὐτὸς δὲν εἶχε οὔτε πουκάμισο …Ἡ εὐτυχία, λοιπόν, εἶνε πόθος πανανθρώπινος. Τὴν ἀναζητοῦν ὅλοι. Ἐν τούτοις δὲν τὴ βρίσκουν. Ἡ θλῖψι καὶ ἡ δυστυχία εἶνε ὁκαθημερινὸς σύντροφος. Γι᾿ αὐτὸ περὶ θλίψεων θὰ μιλήσουμε κ᾿ ἐμεῖς Μὴ νομίσετε, ἀγαπητοί μου, ὅτι οἱ θλίψεις εἶνε μόνο τιμωρία τῶν ἁμαρτωλῶν. Ὄχι. Ἀπὸ τὴ θλῖψι δὲν ἐξαιροῦνται οὔτε οἱ ἅγιοι . Μπορεῖ νὰ γίνῃς καὶ ἅγιος καὶ θαυματουργός, ἀλλὰ ἡ θλῖψι θὰ σὲ ἀναγκάζῃ πάντοτε νὰ πονᾷς. Ἀπόδειξις ἡ ζωὴ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν πρώτων Χριστιανῶν, τῶν ἁγίων ἐκείνων ἀνθρώπων, ποὺ λόγῳ τῶν διωγμῶν ζοῦσαν καθημερινῶς μὲ τὴν ἀπόφασι τοῦ θανάτου. Ἀκούσατε τί λένε σήμερα οἱ Πράξεις τῶν ἀποστόλων· «Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ…» (Πράξ.11,19) .Μέσα στὴ θλῖψι ἦταν κι αὐτοὶ οἱ ἀπόστολοι . Ποιά θλῖψι; Ἐκεῖ στὰ Ἰεροσόλυμα οἱ Ἑβραῖοι, ἀφοῦ σταύρωσαν τὸ Χριστό, δὲν σταμάτησαν τὸν πόλεμο. Συνέχισαν νὰ καταδιώκουν τοὺς ἀποστόλους. Γι᾿ αὐτὸ οἱ λίγοι τότεἐκεῖ Χριστιανοί, ὑπὸ τὴν πίεσι αὐτὴ ἀναγκάστηκαν νὰ φύγουν ἀπὸ τὰ Ἰεροσόλυμα. Λέει ἐπίσης ὁ ἀπόστολος, ὅτι συνέβη πεῖνα, καὶ οἱ Χριστιανοὶ τῶν Ἰεροσολύμων πέρασαν μεγάλες στερήσεις καὶ εἶχαν ἀνάγκη ἀπὸ βοήθεια (βλ. Πράξ. 11,27-30) . Θλίψεις λοιπὸν ἀπὸ διωγμούς, θλίψεις ἀπὸ πεῖνα καὶ στερήσεις.Ἡ θλῖψις, εἴπαμε, συνοδεύει τὸν ἄνθρωπο.Ἀλλὰ θὰ σᾶς πῶ κάτι περίεργο, ἕνα μυστήριο πρᾶγμα· ὅτι ἡ θλῖψις κλείνει μέσα της καὶ κάτι καλό, κάποια εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ. Θέλετεπαραδείγματα;
 Κακὸ ἡ φτώχεια . Καὶ ὅμως ὑπάρχουν περιπτώσεις ποὺ σπίτια πλούσια μὲ ὅλες τὶς ἀνέσεις εἶνε κόλασι· ἐνῷ σπίτια φτωχὰ μπορεῖ νὰ ἔχουν μέσα τους περισσότερο τὴ χαρὰ τοῦ Θεοῦ. Ἄρα ἡ φτώχεια κλείνει μέσα της κάποιο μυστικό, κάποια εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ. Γι᾿αὐτὸ προτιμότερο φτωχὸς μὲ τὸ Χριστὸ παρὰ ἑκατομμυριοῦχος μὲ τὸ διάβολο.
 Κακὸ εἶνε καὶ  ἀρρώστια Ποιός λέειὅτι ἡἀρρώστια εἶνε καλὸ πρᾶγμαΚαὶ ὅμωςἔρχονται περιπτώσεις ποὺ κι αὐτὴ βγαίνει σὲ καλό. –Σὲ καλὸ  ἀρρώστια;ΝαίΤὸνβλέπεις ἐκεῖνονΔὲν πατάει στὴν ἐκκλησίαδὲν θέλει ν᾿ ἀκούσῃ γιὰ παπᾶβλαστημάειΘεὸ καὶ ἁγίουςἈλλὰ ἔρχεται ἡ ἀρρώστια, καὶ τότε τὸν βλέπεις καὶ ἀλλάζει. Ταπεινώνεται. Ὅταν τὸν ἔχουν στὸ καρότσι καὶτὸν ὁδηγοῦν στὸ χειρουργεῖο, τότε… πάειπιὰ ἡ ἀπιστία! Πρὶν τὴν ἐγχείρησι γονατίζεικαὶ λέει· «Θεέ μου, Παναγιά μου, συχώρεσέμε». Ἔτσι ἡ ἀρρώστια τοῦ βγαίνει σὲ καλό.Ἂς εἶνε λοιπὸν εὐλογημένη καὶ ἡ ἀρρώστια καὶ κάθε περιπέτεια τῆς ζωῆς ποὺ μᾶς κάνει νὰ πλησιάσουμε τὸ Θεό.
 Κακὸ ἡ φτώχεια, ἀλλὰ μᾶς φέρνει κοντὰ στὸ Θεό· κακὸ ἡ ἀρρώστια, ἀλλὰ κι ἀπ᾿ αὐτὴν βγαίνει καλό. Κακὲς οἱ διάφορες περιπέτειες τῆς ζωῆς καὶ παραπάνω ἀπ᾿ ὅλα κακὸ ἡ συκοφαντία καὶ διαβολή . Γιά διαβάστε ὅμως τὴν Παλαιὰ Διαθήκη (Γέν. κεφ. 39-41) , νὰ δῆτε ἐκεῖ κάποιον ποὺ τὸν διέβαλε ἡ πλούσια κυρία του. Εἶνεὁ Ἰωσήφ. Οἱ ἄλλοι πίστεψαν τὶς συκοφαντίες ἐναντίον τοῦ ἀθῴου, τὸν ἅρπαξαν καὶ τὸν ἔρριξαν στὰ μπουντρούμια. Ἀλλὰ ἐκεῖ ὁ Ἰωσὴφ συνάντησε ἕναν ποὺ εἶχε σχέσι μὲ τὸ φαραώ.Αὐτός, ὅταν βγῆκε ἀπὸ τὴ φυλακή, εἶδε μιὰ μέρα τὸ βασιλιᾶ ταραγμένο ἀπὸ κάποιο ὄνειρο ποὺ εἶχε δεῖ καὶ τοῦ εἶπε· –Βασιλιᾶ, μὴ στενοχωριέσαι. Στὴ φυλακὴ εἶνε ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ μπορεῖ νὰ σοῦ ἑρμηνεύσῃ τὸ ὄνειρο καὶ νὰ σὲ παρηγορήσῃ…Ἔτσι ὁ Ἰωσήφ, ἀπὸ τὸ μπουντρούμι, ἔφτασε στὰ ἀνάκτορα. Ἂν δὲν πήγαινε στὴ φυλακή, δὲν θὰ ἔφτανε σὲ τέτοια θέσι.Τί μυστήρια ἔχει ἡ ζωή! Τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ εἶνε ἁπλωμένο πάνω ἀπ᾿ τὸ κρεβάτι τοῦ πόνου, μέσα στὶς φτωχὲς καλύβες, στὴ φτωχολογιά, σὲ κάθε πονεμένο ἄνθρωπο. Παντοῦ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ.
Κάτι, ποὺ ἐμεῖς τὸ θεωροῦμε δυστύχημα, ἀποδεικνύεται εὐεργέτημα .Ἔγραφαν οἱ ἐφημερίδες, ὅτι στὸ Κάϊρο κά-ποιος ἔτρεχε σὰν τρελλὸς καὶ ζητοῦσε νὰ πάρῃ εἰσιτήριο ἀπὸ τὸ ἀεροδρόμιο, γιὰ νὰ πάῃσὲ ἄλλη πόλι μακριά. Τὰ χαρτιά του ὅμως δὲν ἦταν ἐν τάξει. Παρακαλοῦσε, πίεζε, ἀλλὰ στάθηκε ἀδύνατο.Τὸ ἀεροπλάνο ἔφυγε, κι αὐτὸς ἔμεινε ἐκεῖ, στενοχωρημένος πάρα πολύ.Μετὰ ἀπὸ μία ὥρα ὅμως, αὐτὸς ὁ ἴδιος πάειστὴν ἐκκλησία καὶ εὐχαριστεῖ τὸ Χριστό. Τί συνέβη; Τὸ ἀεροπλάνο, ποὺ θὰ ταξίδευε, ἐνῷ βρισκόταν στὰ ὕψη, ἔπαθε βλάβη, ἔπεσε κ᾿ ἔγινε συντρίμμια, καὶ οἱ 120 ἐπιβάτες σκοτώθηκαν. Γλύτωσε αὐτὸς ἀπὸ βέβαιο θάνατο!
Μὴ βιάζεις, λοιπόν, τὰ πράγματα! Πολλὲς φορὲς ἡ βία κάνει κακό, ἐνῷ τὰ ἐμπόδια εἶνε γιὰ τὸ καλό . Συχνὰ οἱ θλίψεις ὁδηγοῦν σὲ καλὰ καὶ εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα.Καὶ στὰἸεροσόλυμα τότε, ὅταν ἔγινε ὁ διωγμὸς τῶν Χριστιανῶν, βγῆκε καὶ ἕνα ἀγαθὸ ἀποτέλεσμα· ὅτι κατ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο, ὅταν ἀργότερα οἱ Ῥωμαῖοι ἔκαναν τὴν φοβερὴ πο-λιορκία καὶ καταστροφὴ τῆς Ἰερουσαλήμ,πολλοὶ Χριστιανοί ἔλειπαν, κ᾿ ἔτσι διέφυγαν τὸν κίνδυνο. Ἀπὸ αὐτὸ διδασκόμεθα, ὅτι οἱ θλίψεις, ποὺ εἶνε πανανθρώπινοςκλῆρος,δὲν πρέπει νὰ στενοχωροῦν ὑπερβολικὰ τὸν ἄνθρωπο. Νὰ ἔχῃ πάντα μέσα τὴν πίστι στὸΘεό, γιὰ νὰ μπορῇ ν᾿ ἀντιμετωπίζῃ τὶς θλίψεις. Ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸ πικρὸ βγάζει γλυκύ . Ὅπως μέσα ἀπὸ τὴν κοπριὰ βγαίνει τριαντάφυλλο, ἔτσι καὶ μέσα ἀπὸ τὰθλιβερὰ γεγονότα τῆς ζωῆς μας βγαίνουν διάφορα εὐφρόσυνα καὶ εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα.
Κορυφαῖο ὑπόδειγμα ὑπομονῆς στὶς θλίψεις εἶνε ὁ Ἰώβ . Μέσα σὲ μιὰ μέρα τὸν βρῆκαν χίλια κακά. Καὶ στὸ τέλος τῆς δοκιμασίαςτου εἶπε ἕνα μνημειώδη λόγο· «Εἴῃ τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἰβ. 1,21) .Τὰ λόγια αὐτὰ εἶνε χρυσᾶ, εἶνε λόγια θεόπνευστα. Αὐτὰ τὰ λόγια νὰ λέμε κ᾿ ἐμεῖς· στὴ χαρά μας καὶ στὴ λύπη μας, στὴν ὑγεία καὶ στὴν ἀσθένειά μας, στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο,στὸν πλοῦτο καὶ στὴ φτώχεια μας, σὲ ὁποιαδήποτε δυσκολία μας.Μὴ φοβᾶσαι, δὲν εἶσαι μόνος. ὙπάρχειΘεός. Ὑπάρχει Πατέρας. Ὑπάρχει ἡ ἁγία Τριάδα. Ὑπάρχει Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾷ καὶ σπλαχνί ζεται καὶ φροντίζει γιὰ σένα . Ποιά ἄλλη μεγαλυτέρα παρηγορία στὴ θλῖψι ἀπὸ αὐτό;
Νὰ Τὸν δοξάζουμε λοιπὸν καὶ νὰ Τὸν εὐλογοῦμε . Ἂς εἶνε τὸ Ὄνομά Του εὐλογημένο,τρισευλογημένο, αἰωνίως εὐλογημένο, εἰς αἰῶνας αἰώνων.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος-

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά