Κυριακή των Αγίων Πάντων Τα προνόμια των Χριστιανών έναντι των δικαίων της Παλ. Διαθήκης και οι υποχρεώσεις μας για την σωτηρία μας π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Σήμερα χριστιανοί μου θα ασχοληθούμε λίγο με το Αποστολικό Ανάγνωσμα, όχι βέβαια με ολόκληρο το κείμενο, αλλά με ορισμένους στίχους. 
«Και ούτοι μαρτυρηθέντες δια της πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν του Θεού περί ημών κρείτων και προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.» 
Να το ερμηνεύσουμε.
Όλοι αυτοί οι άγιοι που με την πίστη τους έφραξαν τα στόματα των λιονταριών, όπως ο Δανιήλ, 
που έσβησαν την καταστροφική μανία της φωτιάς όπως οι τρείς παίδες εν καμίνω, 
που ξευτελίστηκαν, μαστιγώθηκαν και λιθοβολήθηκαν, και δεν ήσαν λίγοι αυτοί, 
που πριονίστηκαν όπως ο προφήτης Ησαΐας απ’ τον Μανασσή, 
που φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν σκληρά, και 
που θανατώθηκαν με μαχαίρι, δηλαδή αποκεφαλίσθησαν, όπως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και οι προφήτες Μιχαίας και Ζαχαρίας, 
όλοι αυτοί και αναρίθμητοι άλλοι άγιοι, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος, παρά το ότι εγκωμιάστηκαν για την πίστη τους, εν τούτοις δεν απήλαυσαν όσα τους υποσχέθηκε ο Θεός, ο οποίος είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για μας τους χριστιανούς, έτσι ώστε να μη φτάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς. 
Αυτοί είναι δύο στίχοι από το ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους Επιστολής, στίχοι 39 και 40, τους οποίους ακούσαμε και στο Αποστολικό Ανάγνωσμα. 

Άραγε τι θέλει να μας πει ο Απόστολος Παύλος; 
Με την Επιστολή του αυτή, μάλλον με το ενδέκατο αυτό κεφάλαιο, δεν έχουμε τίποτε άλλο παρά έναν υπέροχο, έναν θαυμάσιο ύμνο της πίστεως. Το τι κάνει η πίστις θα το δείτε και θα το διαπιστώσετε αν διαβάσετε σήμερα μαζί με την ερμηνεία, το ενδέκατο αυτό κεφάλαιο της Προς Εβραίους Επιστολής. Με την πίστη καταργούνται οι φυσικοί νόμοι, και χωρίζεται στα δύο η Ερυθρά θάλασσα για να περάσει ασφαλής ο λαός των Ιουδαίων. 
Τόση μεγάλη ήτο η πίστις του Ενώχ, ώστε μεταφέρθηκε απ’ τη γη στον ουρανό, χωρίς να γνωρίσει θάνατο. Τον μετέθεσε ο Θεός. Αυτή ήτο η βουλή Του. 
Η πίστις όχι μόνον θεραπεύει τυφλούς, λεπρούς, κουφούς, παραλύτους, συγκύπτοντας, αλλά και πολλές άλλες αρρώστιες και ιδιαίτερα αυτές με τις πολλές μορφές του καρκίνου. 

Αλλά η πίστις όμως και νεκρούς ακόμα ανασταίνει. 
Αναφέρομαι για παράδειγμα τον προφήτη Ηλία που ανασταίνει το γιο της χήρας Σαραφτίας, ο προφήτης Ελισσαίος τον γιο της Σαμωνίτιδος, ο Απόστολος Πέτρος την Ταβιθά, ο Απόστολος Παύλος το νέο που έπεσε απ’ το παράθυρο. Και πολλοί άλλοι άγιοι διά μέσου των αιώνων που κύλισαν έχουν αναστήσει νεκρούς, όπως ακριβώς μας τα περιγράφουν τα Συναξάριά τους. 
Κάθε ώρα, κάθε μέρα και ένα θαύμα. Αρκεί να υπάρχει ζωντανή πίστις.

Παρόλο που οι Άγιοι και οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, όπως και οι προφήτες ευαρέστησαν τον Θεό, εν τούτοις δεν πήραν ακόμα τον τέλειο ουράνιο μισθό τους. Είναι σα να λέγει σε όλους εμάς ο Απόστολος Παύλος, «εσείς γιατί γογγύζετε; γιατί διαμαρτύρεστε; γιατί είστε μεμψίμοιροι; γιατί κάθε μέρα τα βάζετε πότε με τον έναν και πότε με τον άλλον και στο τέλος και με τον ίδιον τον Θεόν; Κάνετε όσα έκαμαν αυτοί υπομένοντες πειρασμούς, διωγμούς, φυλακές, βασανιστήρια και μαρτυρικό θάνατο; Έχετε τόση δύναμη πίστεως ώστε να μη σας κατακαίει η φωτιά; Να μη σας πειράζει το δηλητήριο; Να μη σας αγγίζουν τα αγριότερα των ζώων και τα λυσσασμένα σκυλιά και οι λύκοι; Έχετε τόση δύναμη πίστεως ώστε να πολλαπλασιάζετε τους άρτους και να βγάζετε δαιμόνια; » Αυτά θα μας ρωτήσει ο Απόστολος Παύλος. 
- «Όχι, όχι», και θα απαντήσετε και θα απαντήσουμε. Αφού είναι «όχι», γιατί γογγύζουμε όλοι μας κατά του Θεού για τις διάφορες θλίψεις και τις στεναχώριες που μας έρχονται στη ζωή; 

Ο λόγος του Θεού μας λέγει ότι τα βάσανα αυτής της ζωής, κατεργάζονται δια του Ιησού Χριστού την αγία υπομονή. Η δε υπομονή μας βάζει, αυτή η υπομονή μας βάζει, αυτή η υπομονή μας βάζει στη δοκιμασία της πίστεως. Και αν δια της πίστεως υπομένουμε μετά ευχαριστίας τον Θεόν, τότε μας χαρίζεται η ελπίδα. Και η βεβαιωμένη ελπίδα δεν μας ντροπιάζει στην πρόγευση των μελλόντων αγαθών. 
Αυτή την πρόγευση της Βασιλείας των Ουρανών δεν την είχαν οι δίκαιοι και οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, παρόλον που εγκωμιάστηκαν τόσο πολύ από τον Απόστολο Παύλο. Ποιος μπορεί να καυχηθεί από μας, ότι έχει την πίστιν του Αβραάμ, μόνον ο Θεός, του Αβραάμ, που ολοπρόθυμα δέχτηκε να θυσιάσει το γιό του Ισαάκ, 8-10 ετών, πόσο θα ήταν τότε, για να μπορεί να κουβαλάει και τα ξύλα, σ’ αυτήν την παιδική ηλικία θάταν. Μόλις του έδωσε αυτήν την εντολή ο Θεός, ποιος από μας έχει την πίστη του Αβραάμ; Κανένας! Και όμως ο Αβραάμ, δεν είχε την πρόγευση της Βασιλείας του Θεού όπως την έχουν οι εν ζωή σήμερα άγιοι. 
Και παρόλον που εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είμαστε προνομιούχοι μέσα από τα πανάγια σωστικά μυστήρια της Εκκλησίας μας, το Βάπτισμα, το Χρίσμα, τη Θεία Ευχαριστία, τη Θεία Λατρεία, τη Θεία Κοινωνία, τη μετάνοια και την Ιερά Εξομολόγηση, εν τούτοις και τα πάθη δεν κόβουμε, και την αμαρτία αγκαλιάζουμε σφιχτά σφιχτά, και μικρόψυχοι είμαστε απέναντι στις θλίψεις της ζωής.

Που είναι λοιπόν η πίστις μας; 
Πού είναι η αγάπη μας στο Χριστό; 
Που είναι η αληθινή μας μετάνοια; 
Που είναι η ακρίβεια της χριστιανικής μας ομολογίας, την οποίαν ζήτησε σήμερα ο Κύριος στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα; «Πάς όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς.» Ομολογούμε στην κοινωνία που σήμερα ζούμε τον Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον; 

Επαναλαμβάνω ότι με τον στίχο 39 του ενδεκάτου κεφαλαίου του σημερινού αναγνώσματος, ο Απόστολος Παύλος μας λέγει ότι οι προ Χριστού δίκαιοι, όχι μόνον όσο ζούσαν εδώ στη γη, περιφρονήθηκαν και δεινοπάθησαν, αλλά και στον ουρανό «ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν». Δεν απήλαυσαν δηλαδή ολοκληρωμένα την ακατάληπτη δόξα που τους υποσχέθηκε ο Θεός. 
Έχουν δοξασθεί, αλλά μερικώς θα λέγαμε. Η πληρότητα της θείας μακαριότητος είναι και γι’ αυτούς πολύ λίγη. Η μεγάλη δόξα θα τους έλθει πολύ αργότερα. Όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Γιατί όμως; Διότι λέγει ο Απόστολος Παύλος, περιμένουν και μας, τους πιστούς Ορθοδόξους Χριστιανούς, για να δοξασθούμε όλοι μαζί, με τέτοια λαμπρότητα που είναι αδύνατον να την περιγράψουν οι άνθρωποι. 
Τα ακατάληπτα του Θεού δεν περιγράφονται. Το μεγαλείο αυτής της ουράνιας δόξης θα περιβάλλει, και τα αναστημένα σώματά μας, όταν θα γίνει η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία. Τα αναστημένα όμως σώματα των σεσωσμένων χριστιανών, και ασφαλώς πολύ περισσότερο των δικαίων και των αγίων, των οσίων και των μαρτύρων, των αγίων κληρικών, αλλά και των ομολογητών και των νεομαρτύρων, πολύ περισσότερο. Και κάτι άλλο. Αυτή η δόξα των παιδιών του Θεού, περιμένει με αγωνία ολόκληρη η άψυχη κτήση για να περάσει και αυτή από την φθορά στην αφθαρσία. Τόσο μεγάλη και αξιοθαύμαστη θα είναι. 
Εμείς όμως σαν Ορθόδοξοι χριστιανοί, βρισκόμαστε, επαναλαμβάνω, σε πιο πλεονεκτική θέση από τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης και αυτό γιατί ζούμε στα χρόνια που η απολύτρωση από την αμαρτία και το θάνατο έχει ήδη συντελεσθεί, με την ενανθρώπιση του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, με το πάθος Του, τη Σταυρική Του θυσία και την Ανάστασή Του εκ νεκρών. 
Έτσι, με την ίδρυση της Εκκλησίας Του την ημέρα της Πεντηκοστής, και τα πανάγια σωστικά της μυστήρια, η σωτηρία μάς προσφέρεται τρόπον τινά, ας μου επιτραπεί η έκφρασις, στο πιάτο. Αναγέννησις, δικαίωσις, απολύτρωσις, υιοθεσία και Βασιλεία των ουρανών, μάς χορηγήθησαν δωρεάν και εξακολουθούν να μας χορηγούνται. Όμως, όμως, με κάποιες προϋποθέσεις. Απλές και λίγες. 
- Η πρώτη έγκειται στην πίστη και στα έργα της πίστεως. Δηλαδή στην τήρηση των Ευαγγελικών εντολών, και στην αντίστοιχη καλλιέργεια των αρετών. 
- Η δεύτερη στο ταπεινό φρόνημα και στην καθημερινή μας αληθινή μετάνοια και συντριβή που δεν την έχουμε, και πρώτος εγώ. 
- Η τρίτη στην έμπρακτη αγάπη προς τον Θεόν και τον πλησίον. Πού είναι και αυτή; 
- Η τετάρτη στους καλούς λογισμούς. Αμ’ που δεν τους έχουμε! Όλο καλούς στραβούς και ανάποδους! Πονηρούς και αισχρούς και βλασφήμους έχουμε. Δεν τους μπολιάζουμε. Δεν κάνουμε προσπάθεια να τους κάνουμε καλούς!... και 
- Η πέμπτη στη σωστή συμμετοχή μας στα δύο μυστήρια σωτηρίας, Θείας Κοινωνίας και Ιεράς Εξομολογήσεως, μετά βέβαια την Βάπτισή μας, - αναφερόμαστε σε μας τους χριστιανούς. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραλείπουμε τη νηστεία, την αγρυπνία, την προσευχή, την εγκράτεια, την υπομονή, την άσκηση και κάθε πνευματικό αγώνα, όχι. Αλλά όλα αυτά όπως και άλλα πολλά συμπεριλαμβάνονται στις προϋοθέσεις που αναφέραμε. Μόνο μ’ αυτές αδελφοί μου εξασφαλίζονται οι δωρεές και τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος. 
Χρειάζεται όμως προσοχή, πολλή προσοχή για να διατηρηθούν μέσα στην καρδιά μας ως προϋποθέσεις σωτηρίας. 
Σαν βαπτισμένοι Ορθόδοξοι χριστιανοί, έχουμε και ένα άλλο προνόμιο, πολύ πολύ πολύ μεγάλο. Ότι είμαστε και μεις καλεσμένοι στο Πασχαλινό τραπέζι της Βασιλείας των Ουρανών. Είμαστε και μεις καλεσμένοι στην υπέροχη κοινωνία των Αγίων. Οι αναρίθμητες στρατιές των δικαίων και των Αγίων μας περιμένουν για να συνδοξασθούμε και μείς μαζί τους. Περιμένουν και σένα, και σένα, και μένα… Περιμένουν όλους μας στο ευγενικό αυτό κάλεσμα του Θεού. Εμείς τι θα απαντήσουμε; Αλήθεια, σας ρωτώ τι θα απαντήσουμε σ’ αυτό το ευγενικό κάλεσμα του Αγίου μας Θεού; 
Αν η απάντησίς μας είναι «ναι», και πιστεύω ότι θα είναι ναι, μέσα απ’ την καρδιά μας βγαλμένο, τότε η προετοιμασία μας, το ένδυμα γάμου που ζητάει ο Κύριος σε παραβολή, αυτή η προετοιμασία πρέπει να αρχίσει από σήμερα, από τώρα, από τούτη τη στιγμή. 
Αμήν