Ο Άγιος που ήθελε μνημόσυνο των γονιών του

Στή δεκαετία τοῦ 1980, δηλαδή πρός τό τέλος καί πρός τήν κατάρρευση τοῦἀθέου καθεστῶτος, ἕνας μοναχός τῆς Λαύρας του Κιέβου ὀνειρεύθηκε ἕνανὅσιο μοναχό του παρελθόντος, μέσα σέ οὐράνιο φῶς καί δόξα πολλή.

Αυτός τοῦ ὑπέδειξε συγκεκριμένο μέρος  στήν αὐλή τῆς μονῆς καί τοῦζήτησε νά σκάψουν ἐκεῖ καί νά ξεθάψουν καί νά κάνουν ἀνακομιδή τοῦλειψάνου του. Ὁ μοναχός τό εἶδε αὐτό τρεῖς τέσσερις φορές. Στήν ἀρχή δενἔδινε σημασία, κατόπιν ἀναγκάστηκε νά τό πεῖ στόν ἡγούμενο τῆς Λαύρας.Ἐντυπωσιάστηκε ἐκεῖνος, ἀλλά δέν προέβη στήν ἀνακομιδή. Τότε ὁ Ἅγιοςἐμφανίστηκε καί στόν ἡγούμενο καί τοῦ ἐπανέλαβε τήν ἐντολή τῆςἀνακομιδῆς. Τοῦ ’πε μάλιστα καί τ’ ὄνομά του καί ὅτι εἶχε ζήσει πρίν ἀπό τετρακόσια χρόνια στή Λαύρα. Χίλια πεντακόσια ὀγδόντα (1580). Καί τελείωσε ὡς ἑξῆς: «Θέλω νά κάνετε ἀνακομιδή καί νά μέ βάλετε μαζί μέ τούς ἄλλους μοναχούς ἀδελφούς μου». Ὁ ἡγούμενος κάλεσε τόἡγουμενοσυμβούλιο, καί σχεδόν τό σύνολο τῶν μοναχῶν νά πάρουν μίαἀπόφαση. Τελικά αποφάσισαν νά προβοῦν στήν ἀνακομιδή. Καί πράγματι σκάβοντας τό χῶμα, στό σημεῖο ἀκριβῶς πού ὑπέδειξε ὁ ἀνώνυμος ἐκεῖνοςὅσιος, ὁ ἅγιος, πλημμύρισε εὐωδία ὁ τόπος, καί μόλις σήκωσαν τό σκέπασμαἀνεκάλυψαν ὅτι τό λείψανό του ἦταν ἄφθορο. Τούς κατέλαβε, ὅπως ἦτανἑπόμενο, ἱερό δέος, καί δέν προχώρησαν στήν τελική ἀνακομιδή.Ἐρεύνησαν τά παλιά μοναχολόγια καί βρῆκαν τό ὄνομα τοῦ ὁσίου, ὁ ὁποῖος εἶχε ζήσει καί τόν δέκατο ἕκτο αἰώνα. Τόν σκέπασαν πρόχειρα καί εἶπε ὁ ἅγιος ἡγούμενοςὅτι ἐγώ θά πάω νά ἐνημερώσω τόν Πατριάρχη. Ἀλλά πρίν πάει, στόν ὕπνο τοῦ Πατριάρχου, ἐμφανίστηκε πάλι ὁ Ἅγιος αὐτός μοναχός, καί ἐπανέλαβε τό αἴτημά του. Ακολούθησε καί ἡ ἐνημέρωση τοῦ Πατριάρχου, ἀπό τόνἡγούμενο τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου. Τότε ἐκεῖνος ἔστειλε τρεῖς ἐπισκόπους,ἔγινε ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, μέ ἀγρυπνία καί εὐλάβεια πολλή καί κατόπιν οἱ ἐπίσκοποι ἔβγαλαν ἀπό τά σπλάχνα τῆς γής, πού τό εἶχε καί πού τό κατεῖχε ἡ γῆ γιά τετρακόσια καί πλέον χρόνια, εὐωδιαστό μέ εὐωδία Χριστοῦ, ἄφθορο τό ὀσιακό σῶμα αὐτοῦ του Ἁγίου.
Τό ἔβαλαν σέ λάρνακα, καί ἀπέδωσαν πλῆθος τιμῶν, ἦρθαν ὅσοι μποροῦσαν πιστοί, τά πράγματα πήγαιναν πρός μία χαλαρότητα, ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, κι ἔτσι μπόρεσαν καί παρευρέθησαν σ’ αὐτή τήν τελετή ἀρκετοί πιστοί. Μετά ἀπ’ αὐτά παρουσιάστηκε ὁ ὅσιος στόν ὕπνο πάλι τοῦ ἡγουμένου καί μ’ ἕνα ἀγγελικό μειδίαμα τόν εὐχαρίστησε καί τοῦ εἶπε τό ἑξῆς θαυμαστό καί ὑπερθαύμαστο. «Σ’ εὐχαριστῶ ἡγούμενε γιά ὅτι ἔκανες γιά μένα τώρα. Θέλω ὅμως νά σέ παρακαλέσω γιά κάτι ἀκόμη. Στίς Θεῖες Λειτουργίες πού κάνεις σύ καί οἱ ἄλλοι ἱερεῖς στή Λαύρα νά προσεύχεσθε γιά τούς κεκοιμημένους γονεῖς μου, Ἀνδρέα καί Ναταλία, στήν Ἱερά Προσκομιδή, γιατίἔχουν ἀνάγκη καί ἀκόμα περισσότερον, νά προσεύχεσθε γι’ αὐτούς μέ τό κομποσχοίνι σας».Ἐντυπωσιακό εἶναι το ότι ἕνας καταξιωμένος ἅγιος ζητά τίς προσευχές τῶν ἱερέων πού ζοῦν κάτω στή γῆ, νά μνημονεύσει τούς κεκοιμημένους γονεῖς, στή Θεία Λειτουργία καί στό κομποσχοίνι. Ἄλλη μίαἀπόδειξη γιά τή δύναμη πού ἔχουν οἱ εὐχές τῆς Ἐκκλησίας, ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων, καί δῶ στήν Ἁγία Προσκομιδή, ὅπου τά ψιχουλάκια πούἀντιπροσωπεύουν, τίς ψυχές τῶν ὀνομάτων πού σεῖς δώσατε, ρίπτονται μέσα στό Ἅγιο Ποτήριον, μετά τή Θεία Κοινωνία, λέγοντας «ἀπόπλυνον τάςἁμαρτίας τῶν ἐνθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου, ζώντων τέ καί τεθνεώτων, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον, πρεσβείαις τῆςὙπεραγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων».

πηγή