Η Αποστασία των ανθρώπων Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Καθηγούμενος Ι.Μ. Σταυροβουνίου

Αγαπητοί μου Χριστιανοί,

Επί των ήμερων μας έρχεται εις τον κόσμον  η κατ' εξοχήν μεγάλη αποστασία , την οποίαν αναφέρουν ή Αγία Γραφή και οι θείοι Πατέρες. Ή αποστασία, ή οποία συνίσταται, τόσο στην θεωρητική, όσο και στην πρακτική άρνηση της υπάρξεως της ψυχής, του πνευματικού κόσμου, της αιωνιότητας, του Θεού, και ή οποία αποστασία προχωρεί εις τας ημέρας μας προς το αποκορύφωμα της! Μεγάλη ασέβεια, πολλή διαφθορά! Το κακόν επλήθυνεν επί της γης και διαπράττεται τώρα ευκολώτερον, ανετώτερον και ευρύτερον λόγο και της κακής χρήσεως της επιστημονικής εξελίξεως! «Πάντες εξεκλίναμεν», κατά τον ψαλμωδών Δαβίδ, και ουαί και αλίμονο όταν θα ξεχειλίση το ποτήριον της υπομονής του Θεού!

Και το χειρότερο: Εις τας ημέρας μας κορυφούται περαιτέρω το κακόν, ώστε ή αμαρτία να προβάλλεται πλέον ως αρετή, ή δε αρετή να παρουσιάζεται ως ...αμαρτία! Και δυστυχώς αυτή ή πρόθεσις και τάσις εμφανίζεται και μεταξύ ημών των Ορθοδόξων! Όταν όμως ή αμαρτία αμνηστεύεται, σημαίνει ότι δεν οδηγεί πλέον εις μετάνοιαν. Και οπού δεν υπάρχει μετάνοια, δεν υπάρχει ούτε εξομολόγησης. Η, και αν υπάρχει, αυτή είναι τυπική, δεν είναι καθαρά και δεν γίνεται με την δέουσα συντριβήν καρδίας και με ειλικρινή διάθεσιν. Πώς θα μετανοήση κάποιος για αμαρτίας, τας οποίας διαπράττει μεν, δεν τας παραδέχεται όμως ως αμαρτίας; Υπάρχει μήπως χειρότερα αμαρτία από την αμετανοησία και την αμνήστευσιν και θανάσιμων ακόμη αμαρτημάτων; Δεν αποτελεί τούτο βλασφημίαν του Αγίου Πνεύματος;

Μέσα όμως σε όλη αυτήν την ζοφερά εικόνα της συγχύσεως και των αδιεξόδων, υπάρχει σταθερώς και αναλλοίωτος μία και μοναδική και αμετάθετος ελπίδα Ό Σωτήρας μας και Κύριος μας, ό Ιησούς Χριστός ! 

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ

Πολλά τα αίτια και πολύμορφοι οι εκδηλώσεις της αποστασίας εις τας ημέρας μας. Και κατ' αρχήν ή σημερινή αφθονία των αγαθών, ή ευμάρεια και ή νομιζόμενη πολυτέλεια μας αιχμαλώτισε τον νουν, μας νάρκωσε τας πνευματικάς αισθήσεις. Και όπως λέγει ή Γραφή: «Και έφαγεν Ιακώβ και ενεπλήσθη, και απελάκτισεν ό αγαπημένος, ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη και εγκατέλιπεν Θεόν τον ποιήσαντα αυτόν και απέστη από Θεού σωτήρος αυτού» (Δευτ. λβ'15). Δια τούτο είμεθα σήμερον προσκολλημμένοι πλήρως εις την μέριμνα των υλικών πραγμάτων και δεν ευρίσκομεν καιρόν να σκεφθώμεν περί Θεού, περί θανάτου, περί της σωτηρίας μας. Προσηλώσαμε το βλέμμα αμεταθέτως προς την ύλη, προς τα φθαρτά και παροδικά της παρούσης ζωής, ζητούντες ματαίαν παρηγοριά εις ψυχαγωγίας δια μέσου ποικίλων σατανικών εκδηλώσεων, εις τας νυκτερινός και σκοτεινός «ευκαιρίας» και εν γένει εις πράξεις πονηρός. Ή ακολασία πλεονάζει εις τον κόσμον, αδιακρίτως δόγματος και φυλής. Τραγικώτερον όμως ότι πλεονάζει δυστυχώς και μεταξύ ημών των Ορθοδόξων !

Ό Απόστολος Παύλος μας περιγράφει προφητικώς αλλά και πολύ ευκρινώς την εικόνα του σημερινού κόσμου: «Εν εσχάταις ημέραις εν στήσονται καιροί χαλεποί" έσονται γαρ οί άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον η φιλόθεοι, έχοντες μόρφωσιν ευσέβειας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι» (Β' Τιμ. γ' 1-5). Αυτή είναι δυστυχώς σήμερον ή κατάστασις του άνθρωπου, ή αποστασία του κόσμου. Ή μεγαλύτερα δε αμαρτία είναι ότι δεν άγαπώμεν με όλην μας την ψυχήν τον Θεόν και κατά συνέπεια ούτε και τον πλησίον μας αγαπώμεν, ό οποίος είναι εικόνα του Θεού. Πώς όμως να αγαπήσωμεν τον Θεόν, όταν ούτε καν πιστεύωμεν εις την ύπαρξιν Του; Από δε την τοιαύτην απιστία και από την έλλειψιν της αληθινής αγάπης προέρχονται τα μεγάλα δεινά της εποχής μας.

Εσκοτίσθη ή διάνοια ημών των ανθρώπων από τα πάθη, επωρώθη ή συνείδησίς μας. Ούτω βλέπομεν ότι ηυξήθησαν κατά πολύ και διάφοροι αιρέσεις, οι όποιες εισβάλλουσι συνεχώς εις τον Ορθόδοξων χώρον, καθώς και αλλαι θρησκείαι, μάλλον λατρείαι του σατανά και των οργάνων του. Και δυστυχώς πολλοί αδελφοί μας, ορθόδοξοι χριστιανοί έχουν εμπλακεί αλλά και περιπίπτουν συνεχώς εις τα δίκτυα των αιρετικών και παραθρησκευτικών τούτων ομάδων, αγνοούντες τον πλούτο της Μιας και μόνης αληθινής Πίστεως, της Ορθοδόξου. Άλλοι δε πάλιν, δελεαζόμενοι από την κατά κόσμον προαγωγήν και λοιπά υλικά συμφέροντα, και ανταλλάσσοντες τον Χριστόν δια τον χρυσόν εμπλέκονται εις τα πλοκάμια της Μασονίας, ως και άλλων σκοτεινών θρησκειών, και λατρεύοντες τον Μ.Α.Τ.Σ (τον κατά τους Μασσώνους «Μέγαν Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος»} αρνούνται τον μόνον αληθινό Θεόν, δηλαδή τον Χριστόν και χωρίζονται της Χάριτος Αυτού!

Παντού ανηθικότης, διαφθορά, ψευδός, αλαζονεία, μίσος, ξεγύμνωμα και πρόκλησης των γυναικών, μεγάλη αύξησης των ποικίλων εγκλημάτων, και μάλιστα των φοβερών εκτρώσεων, οπού ό ίδιος ό γονεύς φονεύει το δικό του σπλάγχνον, το αθώον και ανυπεράσπιστο τέκνον του! Ό δε θεσμός της παραδοσιακής χριστιανικής οικογενείας διέρχεται εις τας ημέρας μας όλως ιδιαίτερα κρίσιν. Δεν υπάρχει δηλαδή ό πρέπων σεβασμός και ή ευλογημένη υπακοή των τέκνων προς τους γονείς, τα διαζύγια όλον ένα και αυξάνουν, παντού μοιχείαι, πορνείαι, ακόμη και σοδομίαι, μεγάλη ή αδιαφορία προς την πίστιν και την οικογένεια εκ μέρους πολλών γονέων. Απωλέσθη ή σωφροσύνη, έφυγε ό φόβος του Θεού ! Και όλαι αύται αι αδικίαι μας φέρουν αντιμέτωπους προς τον Θεόν, καί, ως φαίνεται, πλησιάζομεν προς την καταστροφήν!

Αλλα με σκοπόν τον προβληματισμόν όλων μας και την μετάνοιάν μας ας αναφερθώμεν δια ολίγων εις ωρισμένας εκ των ως άνω εκδηλώσεων των σημερινών της αποστασίας ανθρώπων, καί μάλιστα ημών των βαπτισμένων Ορθοδόξων Χριστιανών. 'Από που όμως να αρχίσωμεν και που να τελειώσωμεν τον θλιβερό τούτον κατάλογο;

Κατ' αρχήν, μετά μεγάλης μας λύπης διαπιστούμεν ότι επάνω εις αυτήν την γήν, οπού περιπατούμεν, επάνω εις αυτήν την νήσον Κύπρον, οπού ζούμεν, υπάρχουν άνθρωποι τελείως άθεοι καί άπιστοι, τόσον εν λόγοις, όσον καί εν έργοις. Τελείως ασεβείς, αθεόφοβοι, σκοτισμένοι, πεπωρωμένοι κατά την συνείδησιν. Καί οί άνθρωποι αυτοί είναι επόμενο να συμβουλεύουν καί να παρακινούν καί άλλους, ακόμη καί τα παιδιά των να μη πιστεύουν εις τίποτα, ούτε εις την έκκλησίαν να πηγαίνουν, ούτε το Σημείο του Τιμίου Σταυρού να κάμνουν, ούτε τας αγίας Εικόνας να προσκυνούν, ούτε τα άχραντα Μυστήρια να κοινωνούν! Υπάρχουν ακόμη καί μητέρες, πού - ας μας συγχώρεση ό Θεός την φράσιν αυτήν - «αηδιάζουν» να επιτρέψουν εις τα παιδιά τους να κοινωνήσουν το Πανάγιον Σώμα καί το Τίμιον Αίμα του Κυρίου ημών, δήθεν δια να μη πιάσουν μεταδοτική άσθένειαν!!! Πρέπει αληθινά να κλαίωμεν καί να θρηνώμεν δια το κατάντημα ημών των Χριστιανών, οπού δεν γνωρίζομεν καί δεν συνειδητοποιούμεν το τι μεταλαμβάνομε δια των Άχραντων Μυστηρίων! Δεν μολύνονται τα Άγια, Χριστιανοί μου, από τας ασθενείας των ανθρώπων, άλλα, απεναντίας δια αυτών των Αγίων Μυστηρίων αγιαζόμεθα καί θεραπευόμεθα καί ψυχικώς καί σωματικώς. Εάν όντως ήσαν επιδεκτικά μολυσμού από μεταδοτικός ασθενείας τα φρικτά Μυστήρια - άπαγε της βλασφημίας ! - τότε οί ιερείς, οπού κοινωνούν τόσους πιστούς εις κάθε Λειτουργίαν καί μετά καταλύουν την θείαν Κοινωνίαν, θα έπρεπε κάθε ήμέραν να αρρωστούν ! τι ανοησία, τι κτηνώδη φρονήματα των ανθρώπων «του αιωνός τούτου» του απατεώνος ! Άλλα «οί μακρύνοντες εαυτούς από σου (του Θεού) απολούνται», λέγει ή θεία Γραφή. Μακράν του Θεού, μακράν της Εκκλησίας καί των θείων Μυστηρίων δεν υπάρχει σωτηρία Άλλα, πότε επιτέλους θα πιστεύσωμεν καί θα επιστρέψωμεν; Ίσως όταν μας έλθουν δοκιμασίες και θλίψεις, τότε θα ένθυμηθώμεν ότι υπάρχει Θεός! «Εν θλίψει έμνήσθημέν σου», λέγει ό μεγαλοφωνότατος Προφήτης Ησαΐας.

Άκούομεν ακόμη ότι και μερικοί εκπαιδευτικοί διδάσκουν σήμερον τα παιδιά ότι ό άνθρωπος δεν είναι Δημιούργημα του Θεού, αλλά προέρχεται τάχα εκ της τυφλής τύχης και ότι δεν υπάρχει άλλη, μετά θάνατον ζωή! Μα όσοι φρονούν και διδάσκουν αυτά τα ανόητα είναι άνθρωποι σαρκικοί, «ων το τέλος απώλεια, ων ό Θεός ή κοιλία και ή δόξα εν τη αισχύνη αυτών, οί τα επίγεια φρονούντες» (Φιλιπ. γ'19)! Μη πλανώμεθα, Χριστιανοί μου! Υπάρχει Θεός και υπάρχει και άλλη ζωή μετά θάνατον. Μόνον οί άφρονες λέγουν ότι δεν υπάρχει Θεός «ΕΊπεν αφρών εν τη καρδία αυτού ουκ εστί Θεός» (Ψαλμ ιγ' 1). Άλλ' ό Κύριος μας, ό δεσπόζων της ζωής και του θανάτου, είπεν: «Εγώ ειμί ή ανάστασις και ή ζωή. Ό πιστεύων εις έμέ, καν αποθάνη ζήσεται» (Ίω. ια' 25-26).

Έτσι λοιπόν σήμερον, όπου «δια το πληθυνθήναι την άνομίαν εψύγη ή αγάπη των πολλών» (Ματθ. κδ' 12), πολλοί Χριστιανοί ντρέπονται ακόμη και να κάμουν το Σημείο του Τιμίου Σταυρού, όταν διέρχωνται π.χ. έξω από κάποιον Ναόν. Εντρέπονται ακόμα να ειπούν ότι θρησκεύουν, ότι νηστεύουν, και καταντούν εις το να καταλύουν τας νηστίσιμους ημέρας. Και όλ’ αυτά, δια να μη φάνουν δήθεν... Υποκριταί! Αυτό όμως είναι τελείως εσφαλμένο φρόνημα Θα ελθη πάντως καιρός, οπόταν θα καταφρονηθώσι τελείως αί αγίαι Παραδόσεις της Εκκλησίας μας. Δια τούτο έλεγε ό Κύριος ημών: «Πλην ό υιός του ανθρώπου ελθών άρα εύρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λουκ. ιη' 8).

Με το κατάντημα τούτο ήλθε μεγάλη συμφορά σήμερον εις το γένος μας και αυξάνονται συνεχώς και τα διαζύγια Γνωρίζομεν πολύ καλά ότι, όσοι Χριστιανοί είναι πραγματικός συνδεδεμένοι με την Έκκλησίαν και τα Ιερό Μυστήρια Της δεν έχουν αυτά τα αβάστακτα οικογενειακά προβλήματα, τα όποια οδηγούν εις το διαζύγιο. Και αν ποτέ συμβούν, αντιμετωπίζονται με την πίστιν και την ταπείνωσιν, με την αγάπη, την οποίαν δίδαξε ό Χριστός, άλλα και με την Χάριν του Θεού. Ενώ, εάν είμεθα αποξενωμένοι και αποκομμένοι από την ζωήν της Εκκλησίας μας, χωρίς μετάνοιαν και έξομολόγησιν, χωρίς προσευχήν, χωρίς νηστεία, χωρίς ταπείνωσιν, χωρίς αγάπη, χωρίς την θείαν Κοινωνίαν, τότε μας εγκαταλείπει ή Χάρις του Θεού καί αναπόφευκτα υποκύπτομε και εις τα σαρκικά πάθη, εις την φιληδονίαν. Καί τούτο έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται όλα αυτά τα οικογενειακά δράματα, τα όποια βλέπομεν καί ακούομεν καθημερινώς. Γονείς με δύο καί τρία παιδιά καταντούν εις το να δημιουργούν παράνομες σχέσεις καί δεσμούς, και διαλύουν έτσι τας οικογενείας των. Μα καί άλλο οδυνηρό αποτέλεσμα επέρχεται, διότι καί τα παιδιά των δεν προκόπτουν, ούτε ευδοκιμούν, άλλα γίνονται προβληματικά, αφού δεν βλέπουν το καλόν καί αγιον παράδειγμα από τους γονείς των. Άμεσα συνδεδεμένο προς το κατρακύλισμα τούτο στην απιστία και την φιληδονίαν είναι και αί λεγόμενοι «προγαμιαίοι σχέσεις». Δεν φθάνουν δηλαδή οί νέοι μας αγνοί και παρθένοι στο Μυστήριον του γάμου, όπως τους θέλει ό Θεός και ή Εκκλησία, άλλα δυστυχώς έχουν σχέσεις σαρκικός προ του γάμου των. Πώς λοιπόν θα θεμελιωθη ό μελλοντικός των γάμος χωρίς πνευματικός και ευλογημένος βάσεις; Εις τας ημέρας μας μάλιστα κατήντησε καθεστώς ή αμαρτωλοτάτη συνήθεια να συζούν οι αρραβωνιασμένοι προ του γάμου των, ωσάν να ήσαν νυμφευμένοι, και μάλιστα με την ανοχή (και επομένως συνενοχή) των γονέων των. Ναρκοθετούν τοιουτοτρόπως τα πνευματικά θεμέλια του μελλοντικού των γάμου, με πολλάς και θλιβερός συνέπειας δια την μετέπειτα ζωήν των.

Αλληλένδετο κατ` άμεσο τρόπο, τόσον προς τας προγαμιαίας και εξωγαμιαίας σχέσεις, όσον και προς το θανάσιμο αμάρτημα της αποφυγής της τεκνογονίας, είναι και το φοβερό και απάνθρωπο έγκλημα των εκτρώσεων. Ή έκτρωσις, αγαπητοί μου Χριστιανοί, είναι φόνος, φόνος φρικτός, αμαρτία μεγάλη! «Ή δε γυνή σωθήσεται δια της τεκνογονίας, εάν μείνωσιν εν πίστει και αγάπη και αγιασμώ μετά σωφροσύνης» (Α' Τιμ. β' 14-15), λέγει ό κήρυκας των εθνών, ό θείος Παύλος. Ή εντολή του Θεού λέγει «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γήν» (Γεν. α' 28). Ή αποφυγή της τεκνογονίας, ή οποία έχει ως είπωμεν άμεσο συνέπεια και τας εκτρώσεις, είναι μέγα αμάρτημα, είναι παράβασις της εντολής του Θεού, και δείχνει ολιγοπιστία στην πρόνοια και κηδεμονία του Θεού. Όσοι εμποδίζουν την τεκνογονία με τα διάφορα διαβολικά εφευρήματα, διώχνουν από μόνοι τους τα ανεκτίμητα δώρα του Θεού από το σπίτι τους και την Χάριν και ευλογία του Κυρίου από την ζωήν τους ! Και ας μη γυρεύωμεν μετά άλλου το λάθος! Δεν λέγει ό Θεός, να κάμης μόνον ένα - δύο παιδιά, και τα άλλα να τα εμποδίζης να έλθουν ή να τα αποβάλλης με τας εκτρώσεις ! Χριστιανοί μου, με τας εκτρώσεις γίνεσθε φονείς των ιδίων των τέκνων σας, των ιδίων των σπλάγχνων σας! Διότι, και αν ακόμη δεν πρόλαβαν να δουν το φως του κόσμου τούτου, όμως τα φονευθέντα έμβρυα έχουν κι αυτά (από της πρώτης μάλιστα στιγμής της «συλλήψεως» των) ψυχήν άθάνατον! Δια τούτο και κατά την φοβεράν ώραν της Κρίσεως θα απολογηθώσιν διαμαρτυρόμενα ενώπιον του θρόνου του Θεού και θα λέγουν: «Αγαπητοί μας γονείς, εσείς με την εκτρωσιν μας φονεύσατε, εσείς μας στερήσατε το αγιον Βάπτισμα, εσείς μας κλείσατε έτσι την Βασιλείαν των Ουρανών!» αλίμονο εις τους γονείς αυτούς, κατά την ώραν εκείνη ! 'Αλλά διατί αγαπητοί μητέρες, είτε δια μίαν δοκιμασία κατά τον καιρόν της εγκυμοσύνης, είτε δι' ένα πρόβλημα, πού συναντάτε, είτε δια ένα λόγον του ιατρού, ή των συγγενών σας να φονεύετε τα παιδιά σας; Ούτε Θεόν φοβούμεθα, ούτε ανθρώπους εντρεπώμεθα! Ακούσατε τι λέγει σχετικώς ό Λόγος του Θεού. Όταν οι Ισραηλίται ήσαν ακόμη υπόδουλο στην Αίγυπτο, ό βασιλεύς Φαραώ κάλεσε τας μαίας των Εβραίων Σεπφώρα και Φουά, και τας πρόσταξε, όταν θα γεννούσαν τας γυναίκας των Εβραίων, να φονεύωσι μεν τα αρσενικά βρέφη, να διατηρώσι δε εις την ζωήν τα θηλυκά, δια να μη πληθύνη το γένος των Εβραίων. Άλλα «εφοβήθησαν αί μαίαι τον Θεόν» (Εξ. α' 17), λέγει ή Γραφή και δεν υπήκουσαν εις τον Φαραώ, άλλα άφηναν ζωντανά και τα αρσενικά . Όταν δε ό Φαραώ το έμαθε, κάλεσε τας μαίας και τας ρώτησε απειλητικός, διατί ζωογονούσαν τα αρσενικά Και του απήντησαν: «Δεν είναι αι Εβράιαι, όπως αι γυναίκες της Αιγύπτου, άλλα γεννώσιν πριν να έλθωσιν προς αύτάς οί μαίαι»! Και ό Θεός προστάτευε και ευλογούσε τας μαίας. Όλη ή υπόθεσης αυτή, πού αναφέρει ό Λόγος του Θεού, είναι αποστομωτική απάντησις προς τους υπερμάχους των εκτρώσεων. Εις την χωράν της αμαρτίας (τύπος της οποίας είναι ή Αίγυπτος, κατά τους Πατέρας), βασιλεύει ό διάβολος (του οποίου τύπον αποτελεί, πάλιν κατά τους Πατέρας, ό Φαραώ). Ό διάβολος λοιπόν παρακινεί στον φόνο των παιδιών. Άλλ' αί γυναίκες, αι οποίαι φοβούμενοι τον Θεόν δεν υπακούουν εις τον Φαραώ - διάβολο, ευλογούνται και προστατεύονται από την Χάριν του Θεού, ως φυλάσσουσαι τον Νόμον Του!

Εις την απατηλή και φιλήδονο εποχή μας οί γονείς περιορίζονται εις τα ολίγα μόνον παιδιά, νομιζόμενοι ότι δήθεν τοιουτοτρόπως θα καλοπεράσουν! Λησμονούν όμως οί ταλαίπωροι ότι με τον περιορισμό των γεννήσεων οδηγείται το έθνος μας εις υποδούλωσιν και αφανισμό. Ποία καλοπέρασις θα ύπάρχη τότε, εις μίαν υπόδουλον πατρίδα; Ποία ευημερία μπορεί να ισχύη δι' ένα έθνος, οπού οδεύει στον αφανισμό; Διατί χάριν του υποτιθεμένου προσκαίρου κέρδους θυσιάζομεν το ουσιαστικόν μας συμφέρον, την μελλοντική μας ευτυχία, άλλα και την αιώνιο ζωήν μας;

Άλλο σημείον των εσχάτων τούτων χρόνων αποτελεί και ή άσεμνος περιβολή, ή προκλητική εμφάνισις και συμπεριφορά των γυναικών. Αυταί, καταπατούσαι τον θείον Νόμον και την ανθρώπινη τάξιν κουρεύονται και βάφονται, και ενδύονται με άσεμνο και προκλητική ενδυμασία, ωσάν να λέγωσιν αναίσχυντος προς τον Θεόν: «Εσύ δεν μας έπλασες εντάξει, όπως έπρεπε, εμείς θα διορθώσωμεν το λάθος Σου τούτο»! Άλλα και πολλαί τολμώσι με το άσεμνο τούτο και προκλητικό παρουσιαστικό , πολλάς δε φοράς ακόμη και με παντελόνια, να εισέρχονται εις τον Οίκον του Θεού, την έκκλησίαν! Πόσον φοβερά ασέβεια! Πώς θα ίδωσι αί τοιαύται πρόσωπον Θεού; Ή εντολή του Θεού εν προκειμένω είναι σαφής και αυστηρότατη: «Ουκ εσται σκεύη ανδρός επί γυναικί, ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν, ότι βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου εστίν πάς ό ποιών ταύτα» (Δευτ. κβ' 95). Δηλ. δεν θα φέρη ή γυναίκα ανδρικά ενδύματα, ούτε ό άνδρας γυναικεία ενδύματα, διότι είναι βδελυκτός ενώπιον του Θεού οποίος κάνει αυτό το πράγμα Μεγάλος λοιπόν ό εγωισμός πολλών συγχρόνων γυναικών, υποθαλπόμενος και από τας περί κατά πάντα δήθεν ισοτιμίας και ισότητας ανδρός και γυναικός διακηρύξεις του άθεου φεμινισμού. Και τούτο αποτελεί εν σοβαρότατον αίτιον δια πολλά από τα διαζύγια Άλλα, τι λέγει ό Λόγος του Θεού; Δεν θα αυθέντη και εξουσιάζη ή γυνή τον άνδρα, διότι «ανδρός ή κεφαλή ό Χριστός εστίν, κεφαλή δε γυναικός ό' ανήρ, κεφαλή δε Χριστού ό Θεός» (Α' Κορ. ια' 3). Καί «ου γαρ εστίν ανήρ εκ γυναικός, άλλα γυνή εξ ανδρός και γαρ ουκ εκτίσθη ανήρ δια την γυναίκα, αλλά γυνή δια τον άνδρα» (Α' Κορ. ια' 8-9). Τώρα όμως αί γυναίκες, οπού πηγαίνουν δήθεν να μορφωθούν, και βγήκαν έξω από το φυσικό βασίλειόν τους, τα σπίτια τους και εργάζονται και αύται, επαίρονται και φυσιούνται και ζητούν εις πάντα την ισοτιμία. Μάλιστα θέλουν να άρχωσι και των ανδρών! Δια του τρόπου όμως τούτου ανετρέψαμε την φυσική τάξιν των πραγμάτων και τελείως εξεκλίναμεν από το θέλημα του Θεού! Άλλαι πάλιν γυναίκες (μερικά! μάλιστα προχωρημένης ηλικίας και με εγγόνια) καπνίζουν, χαρτοπαίζουν, πηγαίνουν εις χορούς και διασκεδάσεις. Και αλλαι, αντί να παροτρύνουν τους υιούς και τας θυγατέρας των να σωφρωνώσι, να διατηρήσωσιν ως κόρην οφθαλμού την αγνότητα των μέχρι της ημέρας του γάμου των, όχι μόνον δεν συμβουλεύουν αυτά τα ευλογημένα και θεάρεστα, αλλά απεναντίας τους εξωθούν εις το να πηγαίνουν εις τα νυκτερινά κέντρα, δια να γνωρισθούν τάχα με νεανίδας και νέους και να κάμνουν παράνομους «δεσμούς» Άλλα φευ! εις το ύστερον όλον προβλήματα παρουσιάζονται, και υποφέρουν και δρέπουν τους πικρούς καρπούς της αποστασίας από το θέλημα του Θεού.

Τέλος, αν υπάρχει τέλος εις τον οδυνηρό τούτον κατάλογο των αμαρτωλών εκδηλώσεων του σημερινού ανθρώπου, αναφερόμεθα και εις την ψυχοκτόνο και λίαν ψυχοβλαβή επίδρασιν άφ' ενός της συγχρόνου δαιμονιώδους μουσικής, άφ' ετέρου δε της τηλεοράσεως. Και ή μεν έξαλλος μουσική, όπως αποδεικνύεται εις την πράξιν και τεκμηριώνεται εις σχετικά βιβλία, δαιμονίζει τον ανθρωπον, αποχαυνώνει και φθείρει την νεολαία. Ή δε τηλεόρασις κατέστη σήμερον μεγάλη πληγή εις τους χριστιανούς. Όπως ή πικρά πείρα απέδειξε, είναι πράγματι μεγάλος πειρασμός. Όλοι το ομολογούν, και μικροί και μεγάλοι! Εν τούτοις όμως ωσάν μαγνήτης όλοι ελκύονται από τα ψυχοφθόρα θεάματα της τηλεοράσεως. Ώρας ολόκληρους δεν βαρύνεται ό σύγχρονος άνθρωπος να βλέπη εκείνα τα ακατάλληλα αμαρτωλά έργα του διαβόλου, οπού ή διαφθορά εις κάθε μορφή της προβάλλεται και υποβάλλεται ως ό νέος τρόπος ζωής! Πληροφορούμεθα μάλιστα μετά βαθύτατης μας λύπης ότι και αυτός τούτος ό θεωρούμενος εκκλησιαστικός τηλεοπτικός σταθμός της Διοικούσης Εκκλησίας Κύπρου προβάλλει πολλάκις τελείως απαράδεκτα προγράμματα Δεν αντιλαμβάνονται οί ιθύνοντες ότι βλασφημείται το υπέρ πάν Όνομα του Λόγου του Θεού με τοιαύτας εκπομπάς του εκκλησιαστικού τηλεοπτικού σταθμού; Είναι φοβερόν το γεγονός ότι επί επτά συναπτά έτη συνεχίζεται αδιακόπως αυτό το θλιβερώτατον κατάντημα, παρά τας επανειλημμένος και ποικίλους τρόπους διαμαρτυρίας πλήθους ιερέων και ευσεβών λαϊκών! Λέγει ι ό σοφός Εκκλησιαστής: «ουκ εμπλησθήσετοι οφθαλμός του οράν, και ου πληρωθήσεται ους από ακροάσεως» (Έκκλ. α' 8). Δηλ. δεν θα χόρταση το μάτι να βλέπη, ούτε το αυτί να ακούη. Όταν όμως πρόκειται να μελετήσωμεν ένα πνευματικόν βιβλίον, η να ασχοληθώμεν με την προσευχή κάποια ώρα, η να παρακολουθήσωμε την Θεία Λειτουργία, βαρυνόμεθα τότε και αγωνιούμεν πότε να τελείωση, περιμένομεν να ακούσωμεν το Αμήν! Αυτό είναι σημείον ότι δεν αγαπήσαμεν τον Θεόν εξ όλης της ψυχής και της καρδίας μας. Όλη αυτή ή προσήλωσις εις τα απρεπή θεάματα της τηλεοράσεως δεν αφήνει εϊς τον ανθρωπον διάθεσιν δια πνευματικόν αγώνα, ούτε επιτρέπει την συγκέντρωσιν του νου δια προσευχήν. Χριστιανοί μου, μικροί και μεγάλοι, προσέξατε. Μη παρακολουθείτε τα ψυχοφθόρα έργα της τηλεοράσεως! Πλησιάσατε την Εκκλησίαν, τον Χριστόν, δια να εύρετε σωτηρίαν. Διότι «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ό αυτός και εις τους αιώνας» (Έβρ. ιγ'8).

Παλαιότερον οί άνθρωποι ησθάνοντο εντροπήν, όταν επιπτον εις σοβαρά αμαρτήματα Σήμερον όμως δυστυχώς επήλθεν ή πώρωσις των συνειδήσεων και αι αμαρτίαι διαπράττονται πλέον άνευ εντροπής. Σήμερον καλλιεργείται εντέχνως - δυστυχώς ακόμη και από θεωρούμενους πνευματικούς ανθρώπους - ή φίμωσις της συνειδήσεως, ή έξάλειψις από της καρδίας των ανθρώπων της εννοίας του «φόβου του Θεού» και καταβάλλεται προσπάθεια ώστε να μη άναφέρωνται πλέον εννοιαι όπως «αμαρτία», «ενοχή», «κρίσις», «τιμωρία», «κόλασις» ! Τώρα ήλθε ό καιρός, ότε αποσιωπάται εν πολλοίς ή αμαρτία και χλευάζεται ή αρετή.

ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟΝ!

Θέλομε ορθή ενημέρωση δια τα αιώνια προβλήματα του ανθρώπου; Επιθυμούμεν άγνήν και σωστική ψυχαγωγία; Ας μελετώμεν τον Νόμον του Θεού, την 'Αγίαν Γραφή! Έδωκεν εντολή ό Κύριος «ερευνάτε τας Γράφος» ('Ίω. ε' 39). Μελετώντες την Αγίαν Γραφή και τους Βίους των Αγίων θα εύρωμεν τους τρόπους να ελευθερωθώμεν από την αμαρτίαν. Θα εύρωμεν την αρετήν και την τελειότητα Θα εύρωμεν αληθινή παρηγορία! Είμεθα θλιμμένοι; Εις τον Λόγον του Θεού θα εύρωμεν την πνευματική χαρά και την γαλήνη της ψυχής. Δια της μελέτης αυτής, εάν είμεθα θυμώδεις, θα άποκτήσωμεν την πραότητα εάν είμεθα εμπαθείς, θα εύρωμεν την σωφροσύνη εάν εχωμεν κακία, θα εύρωμεν την καλωσύνη. Στην Γραφή και στους Βίους των Αγίων θα εύρωμεν το φάρμακον, δια να θεραπευθώμεν από όλας τας ατελείας και τα ελαττώματα μας. Θα εύρωμεν όλας τας άρετάς, θα μάθωμεν πώς να γίνωμεν κοινωνοί του Θεού. Δεν υπάρχει ωραιότερο βιβλίον από τον Λόγον του Θεού. Διότι εϊς αυτόν ευρίσκεις την αιώνια αλήθεια ! Και οί Βίοι των Αγίων, τα Συναξάρια δηλαδή της Εκκλησίας μας, αποτελούν την πλέον έμπρακτο, γνήσια, ανόθευτο και βιωματική ερμηνεία της Αγίας Γραφής! Συνιστώμεν δε ιδιαιτέρως και το βιβλίον «ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟ», να το διαβάζουν όλοι οί χριστιανοί, διότι είναι πολύ ψυχωφελές.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αγαπητοί μου αδελφοί, ήλθε εις τον κόσμον, δια να σώση τον κόσμον. ήλθε εις τον κόσμον, δια να κατάργηση τα έργα του διαβόλου. Ήλθε δια να μας αναστήση από την φθοράν και να μας οδήγηση εις την αφθαρσία. Να μας ελευθέρωση από τον θάνατον και να μας χαρίση την αιώνιον ζωήν! Ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ή ζωή παντός του κόσμου, είναι το Φως το αληθινό, οπού φωτίζει και αγιάζει «πάντα άνθρωπον ερχόμενο εις τον κόσμον» (Ίω. α' 9). Ό Κύριος ημών είναι «ή οδός και ή αλήθεια και ή ζωή» (Ίω. ιδ' 6). Δεν υπάρχει άλλο «όνομα υπό τον ουρανόν, εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πράξ. δ' 12). Είναι οικτίρμων και ελεήμων ό Κύριος, και «μετανοεί επί ταις κακίαις ημών» (μας συγχωρεί τας αμαρτίας μας). Δια τούτο, αγαπητοί μου Χριστιανοί, χρειάζεται επιστροφή και ειλικρινής μετάνοια εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της καρδίας μας. Φθάνει ή αμέλεια και ή ραθυμία, οπού επεδείξαμεν έως τώρα Δεν υπάρχει σωτηρία μακράν του Χριστού μας και της Εκκλησίας Του. Πρέπει να συνδεθώμεν συνειδητώς με τα Ιερά Μυστήρια. Ή Εκκλησία είναι το πανδοχείων, οπού ιατρεύονται τα πάθη και αι ασθένειαι της ψυχής και του σώματος μας. Ή Εκκλησία είναι ό λιμένας της σωτηρίας μας. «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν», και τον Χριστόν και τα έργα του διαβόλου. Και ναι μεν, είναι «στενή ή πύλη και τεθλιμμένη ή οδός η απάγουσα εις την ζωήν» (Ματθ. ζ' 14), εις αυτήν όμως θα έχωμεν βοηθό την Χάριν του Θεού και άριστον υπόδειγμα την ζωήν του Κυρίου ημών και όλων των απ' αιώνος Αγίων, οπού ηγωνίσθησαν και ευηρέστησαν εις τον Θεόν. Και ημείς δια να σωθώμεν πρέπει να ακολουθήσωμεν εις τα ίχνη του Κυρίου ημών και των Αγίων Του. Πρέπει να υστερηθώμεν, να κακοπαθήσωμεν, να υπομείνωμεν θλίψεις, δια να εύρωμεν την Βασιλείαν των Ουρανών!

Δια τούτο, αδελφοί μου, χρειάζεται μία ολόψυχος επιστροφή προς τον Θεόν, μία αυταπάρνησης, μία από καρδίας διάθεσις και προαίρεσις, δια να σηκώσωμεν τον Σταυρόν του Κυρίου ημών. Ό Σταυρός είναι αι θλίψεις. Δεν είναι «φάγωμεν και πίωμεν...». Χριστιανισμός χωρίς Σταυρόν, είναι νόθος και δεν έχει Ανάστασιν. Πρέπει να υπομείνωμεν τας εκουσίους θλίψεις του πνευματικού αγώνος και τας ακουσίους δοκιμασίας της ζωής, δια να σωθώμεν. «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε» (Ίω. ις' 33), είπεν ό Κύριος, άλλ' «ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Ματθ. Γ 22). Όταν όμως μας έλθη καμία δοκιμασία, ολίγοι την υπομένομεν. Πρέπει να κάμνωμεν εις όλα υπομονή και να λέγωμεν: «Δόξα τω Θεώ, αι δοκιμασίαι αύται είναι από τας αμαρτίας μας». Δεν πρέπει να γογγύζωμεν κατά του Θεού. Ημείς εν τη ραθυμία μας Επιθυμούμεν να είμεθα πάντοτε «καλά», χωρίς δοκιμασίας και θλίψεις, διότι φρονούμεν ότι τάχα δια του τρόπου τούτου είναι και ό Θεός καλός μαζί μας! Άλλ' ή προς ημάς αγάπη του Θεού και ή ιδική μας αγάπη προς Αυτόν εις τας δοκιμασίας, τας θλίψεις και τους πειρασμούς αναδεικνύεται, δοκιμάζεται, επαληθεύεται και επαυξάνεται!

Ας ευχαριστώμεν λοιπόν τον Θεόν δι' όλα, και ας αγωνισθώμεν δια γνησίας μετανοίας και επιστροφής να ευαρεστήσωμεν εις Αυτόν, δια να αξιωθώμεν και της ανέκφραστου χαράς της Βασιλείας αυτού, πρεσβείαις της Υπερευλογημένης Θεοτόκου και πάντων των Αγίων.

Αμήν!

πηγή  και  πηγή