Το αυριανό ιερατείον της γνώσεως!..
Κάποτε, εμείς οι παλιότεροι τουλάχιστον, αποθησαυρίζαμε τις όποιες γνώσεις στο μυαλό μας. Σήμερα οι γνώσεις, που είναι και απειράριθμες, αποθησαυρίζονται στο κομπιούτερ και όλοι μας «αισθανόμαστε μια χαρά», αφού βρίσουμε τα πάντα στο διαδίκτυο! Τι θα γίνει, όμως, όταν κάποια στιγμή το αυριανό «ιερατείον της γνώσης» αποφασίσει να κλείσει τον ηλεκτρονικό διακόπτη; Πόσο φτωχός κι αδύναμος θα αισθανθεί ο κόσμος, μπροστά σ' αυτή τη μεγάλη αδυναμία; Ένα είναι βέβαιο: θα βλέπει βιβλίο και θα τρέχει να το προμηθευτεί για να το κάνει εικόνισμα!
Google. Το ηλεκτρονικό «ιερατείο της γνώσης». Τι θα γίνει, όμως, όταν κάποια στιγμή αποφασίσει να κλείσει τον ηλεκτρονικό διακόπτη; Πόσο φτωχός κι αδύναμος θα αισθανθεί ο κόσμος, που θα βλέπει πλέον βιβλίο και θα τρέχει να το προμηθευτεί για να το κάνει εικόνισμα; Δεν είναι ένα ερώτημα; (Στην πάνω φωτογραφία: Ένα από τα παλιά σχολεία στα οποία εμείς οι παλιότεροι μαθαίναμε γράμματα).
ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΑ οι εποχές που ζούσαμε εμείς, σε σχέση με τη σημερινή, φαντάζουν όπως ο νάνος μπροστά στον γίγαντα. Λίγες οι γνώσεις κι αυτές «με το τσιγκέλι», που λέγαμε παλιά. Λιγοστές οι δυνατότητες αναρρίχησης στον επαγγελματικό τομέα. Κι ακόμη πιο λιγοστές οι οικονομικές δυνατότητες για μια καλύτερη ή -αν θέλετε- για μια πιο άνετη ζωή.
Για να καταλάβουν οι φίλες και οι φίλοι που μας κάνουν την τιμή να μας διαβάζουν, επειδή τον καιρό εκείνο (και μιλάμε την δεκαετία 1950-1960, αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την αιματηρή περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα), για ν’ αγοράσουμε ένα μικρό 12φυλλο τετράδιο, έπρεπε να είσαι πολύ τυχερός … αν γεννούσε η κότα! Και κυριολεκτούμε!.. Παίρναμε το αυγό και το δίναμε στον μικρο-παντοπώλη του χωριού μας για να μας δώσει το τετράδιο.
Κι όχι μόνο!.. Για να μη «σπαταλάμε» εύκολα τις αράδες του τετραδίου και για να εκμεταλλευτούμε το χώρο του, λύναμε τις ασκήσεις της αριθμητικής στο επάνω ή κάτω μέρος του πλαισίου, ώστε να μείνουν ελεύθερες οι αράδες, προκειμένου να γράψουμε τα μαθήματά μας! Και να ήταν μόνον αυτό; Ο γράφων περίμενε πότε θα βρέξει ο ουρανός, ώστε ο χείμαρρος που ήταν δίπλα από το σπίτι μας και κατέβαζε το ίλυμα, το καθίζημα, αν θέλετε, να πηγαίνει με χαρά ώστε να λύνει τις ασκήσεις πάνω στο κατακάθι της λάσπης!
Τα βιβλία τα αγοράζαμε. Δεν υπήρχε η λεγόμενη «δωρεάν παιδεία». Κι επειδή δεν υπήρχαν χρήματα για αγορά βιβλίων, παίρναμε τα βιβλία των μεγαλύτερων αδελφών μας κι εμείς τα δίναμε στα μικρότερα αδέλφια μας και ούτω καθ’ εξής! Κι ελάτε στη θεση μας να θέλετε να διαβάσετε και να μή μπορείτε να βρείτε μια καθαρή σελίδα, που ήταν γεμάτη σημειώσεις και υποσημειώσεις!
Με συγκίνηση ενθυμούμαι τον δάσκαλό μου στην Ε΄ ή στην Στ΄ Δημοτικού (1961 -1962), στο ιδιωτικό σχολείο Κορίνας Κολοκυθά, που προθυμοποιήθηκε να μου αγοράσει αυτός το βιβλίο της Φυσικής Ιστορίας, επειδή ο γράφων αντιμετώπιζε ένα σοβαρό κινητικό πρόβλημα και ο δάσκαλος είδε το θέμα από άλλη οπτική γωνία. Δεν θα λησμονήσω ποτέ την συγκίνηση που αισθάνθηκα όταν μου χάρισε το βιβλίο!.. Ασπάστηκα το χέρι του και δακρυρροώ όσες φορές θυμάμαι αυτή τη σκηνή!..
Μια φορά πάλι ένα οικείο πρόσωπο μας έστειλε από την Αθήνα την μετάφραση του Ι. Ρώσση για να μπορούμε να μάθουμε τι λέει ακριβώς ο Πλάτων στην «Απολογία του Σωκράτη»!.. Οι μεταφράσεις και οι λύσεις απαγορεύονταν αυστηρά στο σχολείο και μάλιστα κινδύνευες να αποβληθείς εάν ο καθηγητής έβλεπε μέσα στην τσάντα σου να κουβαλάς μετάφραση ή λύση. Μέχρι και στα δωμάτια, που νοικιάζαμε στη Δάφνη Καλαβρύτων, έκαναν εφόδους για να δουν αν έχουμε παρόμοια ή άλλα εξωσχολικά βιβλία!!
Κάπως έτσι μαθαίναμε τα γράμματα. Κυριολεκτικά κάνοντας θυσίες πολλές, ακόμη και αιματηρές, προκειμένου να αποθησαυρίσουμε στο μυαλό μας τις γνώσεις που μαθαίναμε στο σχολείο. Το τι πετύχαμε φάνηκε αμέσως όταν η Ελλάδα, στα δικά μας χρόνια, πέραν των άλλων, αιμορράγησε μεταναστευτικά και χρειάστηκε τις δικές μας γνώσεις για να τις μεταλαμπαδεύσουμε στη νέα γενιά των Ελλήνων! Τη γενιά που μάθαινε να αποθηκεύει τις γνώσεις στο μυαλό της!
Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Το διαδίκτυο έφερε την υπερπληροφόρηση και οι γνώσεις πλέον αποταμιεύονται ή αποθησαυρίζονται κατά χιλιάδες μέσα στο κομπιούτερ μας, ενώ ο υπολογιστής «παίρνει φωτιά» κάθε φορά, που ανοίγουμε και πατάμε στο Google για να βρούμε το λήμμα που θέλουμε! Ήδη στα σχολεία καταργείται σιγά-σιγά το παραδοσιακό βιβλίο και στη θέση του μπαίνει το ηλεκτρονικό βιβλίο. Ο Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, ο γνωστός μας ΟΕΔΒ με την κουκουβάγια, που γαλούχησε γενιές ολόκληρες, έκλεισε κι αυτός και ανήκει πλέον στο παρελθόν!
Κατά συνέπεια, με βάση την ηλεκτρονική λογική, ο άνθρωπος δεν έχει κανένα πρόβλημα, αφού οι γνώσεις, που θέλει, είναι πλέον αποθηκευμένες στο διαδίκτυο και τις χρησιμοποιεί όποτε θελήσει. Ακόμη και οι επιστήμονες του μέλλοντος σ’ αυτό θα στηριχθούν! Ήδη πολλές εγχειρίσεις γίνονται τηλεκατευθυνόμενες εδώ και πολλά χρόνια μέσω του διαδικτύου! Τηλεκατευθυνόμενοι χειρουργοί-ρομπότ εκτελούν λεπτότατες εγχειρήσεις ανοικτής καρδιάς και τόσα άλλα! (Διαβάστε, για παράδειγμα, το άρθρο: «Οταν οι καρδιοχειρουργοί έχουν ρεπό...» του "Βήματος" της 17 Οκτωβρίου 1999).
Τι θα γίνει, όμως, όταν κάποια στιγμή το αυριανό «ιερατείον της γνώσης» αποφασίσει να κλείσει τον ηλεκτρονικό διακόπτη; Πόσο φτωχός κι αδύναμος θα αισθανθεί ο κόσμος, μπροστά σ' αυτή τη μεγάλη αδυναμία; Ένα είναι βέβαιο: θα βλέπει βιβλίο και θα τρέχει να το προμηθευτεί για να το κάνει εικόνισμα! Κι αυτό, που λέμε, δεν είναι προφητεία. Είναι πεποίθηση. Και μοναδική ευχή μας, ασφαλώς, είναι να διαψευστούμε.
Κάποτε, εμείς οι παλιότεροι τουλάχιστον, αποθησαυρίζαμε τις όποιες γνώσεις στο μυαλό μας. Σήμερα οι γνώσεις, που είναι και απειράριθμες, αποθησαυρίζονται στο κομπιούτερ και όλοι μας «αισθανόμαστε μια χαρά», αφού βρίσουμε τα πάντα στο διαδίκτυο! Τι θα γίνει, όμως, όταν κάποια στιγμή το αυριανό «ιερατείον της γνώσης» αποφασίσει να κλείσει τον ηλεκτρονικό διακόπτη; Πόσο φτωχός κι αδύναμος θα αισθανθεί ο κόσμος, μπροστά σ' αυτή τη μεγάλη αδυναμία; Ένα είναι βέβαιο: θα βλέπει βιβλίο και θα τρέχει να το προμηθευτεί για να το κάνει εικόνισμα!
Google. Το ηλεκτρονικό «ιερατείο της γνώσης». Τι θα γίνει, όμως, όταν κάποια στιγμή αποφασίσει να κλείσει τον ηλεκτρονικό διακόπτη; Πόσο φτωχός κι αδύναμος θα αισθανθεί ο κόσμος, που θα βλέπει πλέον βιβλίο και θα τρέχει να το προμηθευτεί για να το κάνει εικόνισμα; Δεν είναι ένα ερώτημα; (Στην πάνω φωτογραφία: Ένα από τα παλιά σχολεία στα οποία εμείς οι παλιότεροι μαθαίναμε γράμματα).
ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΑ οι εποχές που ζούσαμε εμείς, σε σχέση με τη σημερινή, φαντάζουν όπως ο νάνος μπροστά στον γίγαντα. Λίγες οι γνώσεις κι αυτές «με το τσιγκέλι», που λέγαμε παλιά. Λιγοστές οι δυνατότητες αναρρίχησης στον επαγγελματικό τομέα. Κι ακόμη πιο λιγοστές οι οικονομικές δυνατότητες για μια καλύτερη ή -αν θέλετε- για μια πιο άνετη ζωή.
Για να καταλάβουν οι φίλες και οι φίλοι που μας κάνουν την τιμή να μας διαβάζουν, επειδή τον καιρό εκείνο (και μιλάμε την δεκαετία 1950-1960, αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την αιματηρή περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα), για ν’ αγοράσουμε ένα μικρό 12φυλλο τετράδιο, έπρεπε να είσαι πολύ τυχερός … αν γεννούσε η κότα! Και κυριολεκτούμε!.. Παίρναμε το αυγό και το δίναμε στον μικρο-παντοπώλη του χωριού μας για να μας δώσει το τετράδιο.
Κι όχι μόνο!.. Για να μη «σπαταλάμε» εύκολα τις αράδες του τετραδίου και για να εκμεταλλευτούμε το χώρο του, λύναμε τις ασκήσεις της αριθμητικής στο επάνω ή κάτω μέρος του πλαισίου, ώστε να μείνουν ελεύθερες οι αράδες, προκειμένου να γράψουμε τα μαθήματά μας! Και να ήταν μόνον αυτό; Ο γράφων περίμενε πότε θα βρέξει ο ουρανός, ώστε ο χείμαρρος που ήταν δίπλα από το σπίτι μας και κατέβαζε το ίλυμα, το καθίζημα, αν θέλετε, να πηγαίνει με χαρά ώστε να λύνει τις ασκήσεις πάνω στο κατακάθι της λάσπης!
Τα βιβλία τα αγοράζαμε. Δεν υπήρχε η λεγόμενη «δωρεάν παιδεία». Κι επειδή δεν υπήρχαν χρήματα για αγορά βιβλίων, παίρναμε τα βιβλία των μεγαλύτερων αδελφών μας κι εμείς τα δίναμε στα μικρότερα αδέλφια μας και ούτω καθ’ εξής! Κι ελάτε στη θεση μας να θέλετε να διαβάσετε και να μή μπορείτε να βρείτε μια καθαρή σελίδα, που ήταν γεμάτη σημειώσεις και υποσημειώσεις!
Με συγκίνηση ενθυμούμαι τον δάσκαλό μου στην Ε΄ ή στην Στ΄ Δημοτικού (1961 -1962), στο ιδιωτικό σχολείο Κορίνας Κολοκυθά, που προθυμοποιήθηκε να μου αγοράσει αυτός το βιβλίο της Φυσικής Ιστορίας, επειδή ο γράφων αντιμετώπιζε ένα σοβαρό κινητικό πρόβλημα και ο δάσκαλος είδε το θέμα από άλλη οπτική γωνία. Δεν θα λησμονήσω ποτέ την συγκίνηση που αισθάνθηκα όταν μου χάρισε το βιβλίο!.. Ασπάστηκα το χέρι του και δακρυρροώ όσες φορές θυμάμαι αυτή τη σκηνή!..
Μια φορά πάλι ένα οικείο πρόσωπο μας έστειλε από την Αθήνα την μετάφραση του Ι. Ρώσση για να μπορούμε να μάθουμε τι λέει ακριβώς ο Πλάτων στην «Απολογία του Σωκράτη»!.. Οι μεταφράσεις και οι λύσεις απαγορεύονταν αυστηρά στο σχολείο και μάλιστα κινδύνευες να αποβληθείς εάν ο καθηγητής έβλεπε μέσα στην τσάντα σου να κουβαλάς μετάφραση ή λύση. Μέχρι και στα δωμάτια, που νοικιάζαμε στη Δάφνη Καλαβρύτων, έκαναν εφόδους για να δουν αν έχουμε παρόμοια ή άλλα εξωσχολικά βιβλία!!
Κάπως έτσι μαθαίναμε τα γράμματα. Κυριολεκτικά κάνοντας θυσίες πολλές, ακόμη και αιματηρές, προκειμένου να αποθησαυρίσουμε στο μυαλό μας τις γνώσεις που μαθαίναμε στο σχολείο. Το τι πετύχαμε φάνηκε αμέσως όταν η Ελλάδα, στα δικά μας χρόνια, πέραν των άλλων, αιμορράγησε μεταναστευτικά και χρειάστηκε τις δικές μας γνώσεις για να τις μεταλαμπαδεύσουμε στη νέα γενιά των Ελλήνων! Τη γενιά που μάθαινε να αποθηκεύει τις γνώσεις στο μυαλό της!
Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Το διαδίκτυο έφερε την υπερπληροφόρηση και οι γνώσεις πλέον αποταμιεύονται ή αποθησαυρίζονται κατά χιλιάδες μέσα στο κομπιούτερ μας, ενώ ο υπολογιστής «παίρνει φωτιά» κάθε φορά, που ανοίγουμε και πατάμε στο Google για να βρούμε το λήμμα που θέλουμε! Ήδη στα σχολεία καταργείται σιγά-σιγά το παραδοσιακό βιβλίο και στη θέση του μπαίνει το ηλεκτρονικό βιβλίο. Ο Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, ο γνωστός μας ΟΕΔΒ με την κουκουβάγια, που γαλούχησε γενιές ολόκληρες, έκλεισε κι αυτός και ανήκει πλέον στο παρελθόν!
Κατά συνέπεια, με βάση την ηλεκτρονική λογική, ο άνθρωπος δεν έχει κανένα πρόβλημα, αφού οι γνώσεις, που θέλει, είναι πλέον αποθηκευμένες στο διαδίκτυο και τις χρησιμοποιεί όποτε θελήσει. Ακόμη και οι επιστήμονες του μέλλοντος σ’ αυτό θα στηριχθούν! Ήδη πολλές εγχειρίσεις γίνονται τηλεκατευθυνόμενες εδώ και πολλά χρόνια μέσω του διαδικτύου! Τηλεκατευθυνόμενοι χειρουργοί-ρομπότ εκτελούν λεπτότατες εγχειρήσεις ανοικτής καρδιάς και τόσα άλλα! (Διαβάστε, για παράδειγμα, το άρθρο: «Οταν οι καρδιοχειρουργοί έχουν ρεπό...» του "Βήματος" της 17 Οκτωβρίου 1999).
Τι θα γίνει, όμως, όταν κάποια στιγμή το αυριανό «ιερατείον της γνώσης» αποφασίσει να κλείσει τον ηλεκτρονικό διακόπτη; Πόσο φτωχός κι αδύναμος θα αισθανθεί ο κόσμος, μπροστά σ' αυτή τη μεγάλη αδυναμία; Ένα είναι βέβαιο: θα βλέπει βιβλίο και θα τρέχει να το προμηθευτεί για να το κάνει εικόνισμα! Κι αυτό, που λέμε, δεν είναι προφητεία. Είναι πεποίθηση. Και μοναδική ευχή μας, ασφαλώς, είναι να διαψευστούμε.
Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
Κυριακή 2 Ιουνίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά