Σάββατο, Ιουνίου 22, 2013

"Δεν γνωρίζεις ακριβώς την αλήθεια"….




Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ιερωμένος πολύ ευσεβής. Ήταν μάλιστα και πνευματικός κι εξομολογούσε τους πιστούς. Έτσι, έκρινε τα αμαρτήματα των ανθρώπων και τους έβαζε να μετανοούν. Έφτασε να πιστεύει πως ξέρει τι είναι το καλό και το κακό.
Ένα πρωί, του εμφανίστηκε ένας άγγελος. "Ο Θεός με έστειλε για να σου δείξω κάτι", του είπε. Τον πήρε και τον μετέφερε με θαυμαστό τρόπο πίσω από ένα θάμνο. "Πες μου τι βλέπεις;", τον ρώτησε. "Βλέπω έναν πλάτανο με παχύ ίσκιο και μια βρύση με δροσερό νερό να ρέει πλάι του", αποκρίθηκε αυτός. "Τώρα θα πρέπει να μου υποσχεθείς ότι δεν θα επέμβεις ή έστω μιλήσεις, ό,τι και να δεις να συμβαίνει", τον πρόσταξε ο άγγελος. Ο ιερέας υποσχέθηκε με κατάνυξη, πως δεν θα μιλούσε ούτε θα επενέβαινε.
Μετά από λίγο, εμφανίστηκε ένας πλούσιος με το άλογό του και σταμάτησε να πιει νερό και να ξαποστάσει. Ήπιε νερό και ξάπλωσε για λίγο κάτω από το δροσερό ίσκιο του πλάτανου, όπου πήρε έναν υπνάκο. Ύστερα ξύπνησε, ανέβηκε στο άλογό του και συνέχισε το δρόμο του, αφήνοντας όμως πίσω του ένα πουγγί παραγεμισμένο με χρυσές λίρες.
Μετά από λίγη ώρα, ένας δεύτερος άνθρωπος εμφανίστηκε πεζός και σταμάτησε να πιει νερό. Ξαφνικά, είδε το πουγγί με τις λίρες, το σήκωσε και άρχισε να χοροπηδά από χαρά. Έβαλε το πουγγί στην τσέπη του και χωρίς να χάσει καιρό, έτρεξε να εξαφανιστεί.
Λίγο αργότερα, ένας τρίτος άνθρωπος, έφτασε κι αυτός στη βρύση. Την ώρα όμως που έπινε νερό, επέστρεψε ο πλούσιος, ο οποίος είχε στο μεταξύ αντιληφθεί ότι είχε χάσει το πουγγί του και γύρισε να το αναζητήσει. Μόλις, λοιπόν, είδε τον άλλο άνθρωπο, άρχισε να τον κατηγορεί ότι του έκλεψε το πουγγί με τις λίρες και να του ζητεί να του τις επιστρέψει. Άρχισαν να καυγαδίζουν και πάνω στον καυγά, ο πλούσιος έσπρωξε απότομα τον άλλο, εκείνος έπεσε στο έδαφος κι έσπασε το σβέρκο του σε μια απ' τις ρίζες του πλάτανου. Ο πλούσιος πανικόβλητος, ανέβηκε στο άλογό του κι εξαφανίστηκε...
"Πες μου τώρα", είπε ο άγγελος στον ιερέα. "Τι πιστεύεις γι' αυτά που είδες, ήταν καλά ή κακά;"
"Καλέ μου άγγελε", απάντησε εκείνος, "η ψυχή μου είναι βαριά από το κακό που είδα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου, χωρίς να μπορώ να αντιδράσω. Ο ένας έκλεψε το πουγγί που δεν ήταν δικό του, ο άλλος κατηγόρησε άδικα έναν αθώο άνθρωπο και από πάνω τον σκότωσε, χωρίς μάλιστα να τιμωρηθεί."
"Δεν γνωρίζεις όμως ακριβώς την αλήθεια", αποκρίθηκε ο άγγελος. "Ο πλούσιος που ήρθε πρώτος στη βρύση, είχε καταπατήσει τα χωράφια του δεύτερου και τα δικαστήρια τον είχαν δικαιώσει, όπως κάνει πάντοτε η ανθρώπινη δικαιοσύνη, που αδικεί τους φτωχούς και αθωώνει τους πλούσιους. Η θεία δικαιοσύνη όμως απαιτούσε ο πλούσιος να πληρώσει το χρέος του και αυτός ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο Θεός για να συμβεί αυτό.
Ο τρίτος άνθρωπος, αυτός που σκοτώθηκε, είχε δολοφονήσει τον αδελφό του, χωρίς να το υποψιαστεί κανείς, ούτε και να τον κατηγορήσει. Οι τύψεις του όμως ήταν τέτοιες, που γονατιστός παρακάλεσε το Θεό να τον απαλλάξει απ' το βάρος που κουβαλούσε. Αυτός ήταν ο τρόπος που βρήκε ο Θεός για ν' ανταποκριθεί στην προσευχή του.
Όσο για τον ίδιο τον πλούσιο, μετά από αυτό που έκανε, χάρισε την περιουσία του στους φτωχούς και πήγε να γίνει ιεραπόστολος, προσφέροντας τεράστιο ανθρωπιστικό έργο στην Αφρική και σώζοντας πολλές ζωές."
Ο ιερέας κοίταξε τον άγγελο εμβρόντητος, μην ξέροντας τι να πει. "Πήγαινε λοιπόν εν ειρήνη", τον αποχαιρέτησε ο άγγελος "και να θυμάσαι πόσο λίγα γνωρίζεις, ώστε να μπορείς ν' αποφασίσεις τι είναι καλό και τι κακό."

Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που τα γεγονότα της ζωής μας, μας κάνουν να διατυπώνουμε μεγάλα ΓΙΑΤΙ με πολλά ερωτηματικά, που απευθύνονται στο Θεό. Όταν κάποιος νέος φύγει απ΄ αυτή τη ζωή, όταν μαθαίνουμε ότι κάποιος υποφέρει από σφάλμα τρίτου που μένει ατιμώρητος, όταν μια σοβαρή ασθένεια επισκεφθεί κάποιον που είχε προοπτικές να προσφέρει και να δημιουργήσει στον παρόντα βίο.
Ένα αίσθημα πόνου και αδικίας μας κυριεύει. Αρχικά ελπίζουμε ότι έχει γίνει κάποιο λάθος, ότι δεν είναι έτσι τραγικά τα πράγματα. Αποζητούμε την όποια δυνατή λύση, ελπίζουμε στο θαύμα. Τελικά συνειδητοποιούμε την κατάσταση και τότε προσπαθούμε να βρούμε μια απάντηση. Ίσως, πλάθουμε σενάρια και εικασίες για το τι άλλο θα μπορούσε να είχε γίνει,   ίσως καταφεύγουμε σε ανάλογες περιπτώσεις, σε συγγράμματα ψυχολόγων, φιλοσόφων κλπ, σε «συνταγές» παρηγοριάς και δεν γίνεται τίποτα.
Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν πως αυτά τα ΓΙΑΤΙ φταίνε που υποφέρουμε και μας συμβουλεύουν να μην ρωτάμε, επειδή δεν επιτρέπεται να διατυπώνονται προς τον Θεό.
{Κι όμως, όταν αυτά τα «ΓΙΑΤΙ» διατυπώνονται με ταπείνωση και σεβασμό προς το πρόσωπο του Θεού, συνθέτουν την εικόνα του πιο αληθινού εαυτού μας και εκφράζουν την πιο
αληθινή υπαρξιακή απορία αυτού του κόσμου.
«Θεέ μου, Θεέ μου, ἵνα τι με ἐγκατέλιπες;» Θεέ μου, Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες; Γιατί μου το έκανες αυτό; Ήταν το ερώτημα του Θεανθρώπου Ιησού πάνω στο Σταυρό. Και έμεινε αναπάντητο στα φαινόμενα. Τα γεγονότα όμως φανέρωσαν την απάντηση. Ήρθε η Ανάσταση! 
 Και στα δικά μας ΓΙΑΤΙ έρχεται η απάντηση. Και έρχεται μέσα μας. Δεν έρχεται με τη λογική, εκεί μένουν αναπάντητα. Ούτε ο πόνος, ούτε η αδικία, ούτε ο θάνατος αντιμετωπίζονται με τη λογική. Τα προβλήματα αυτά λύνονται με την πνοή που δίνει ο Θεός, το Άγιο Πνεύμα. Ξεπερνιούνται με την ταπεινή αποδοχή του θελήματος του Θεού, που είναι τόσο αληθινό αλλά συνήθως και τόσο ακατανόητο.
Στο διάβα της η δοκιμασία συνοδεύεται από το σφυροκόπημα των αναπάντητων ερωτημάτων. Κι εμείς, γαντζωμένοι στα ΜΗΠΩΣ, στα ΓΙΑΤΙ, στα ΑΝ συντηρούμε τις ελπίδες και αντέχουμε την επιβίωση σε αυτόν τον κόσμο, προσδοκώντας κάτι σίγουρο, κάτι σταθερό. Αυτό όμως δεν εντοπίζεται στην προτεινόμενη από εμάς λύση, αλλά επικεντρώνεται στην απροσδόκητη υπέρλογη θεϊκή παρηγοριά.
Ο πόνος και η αδικία δεν μπορούν να καταργήσουν την αγάπη του Θεού. Ο Θεός υπάρχει. Και είναι αγάπη και ζωή. Και το μεγαλύτερο θαύμα της ύπαρξής Του είναι η συνύπαρξή Του με τον πόνο, την αδικία και τον θάνατο.}1

1. Από το βιβλίο: «Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός» του Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας κ. Νικολάου Χατζηνικολάου.

Ο Θεός παραχωρεί μια δοκιμασία για να μας δώσει μια μοναδική ευκαιρία. Αν δεν γινόταν η Σταύρωση, δεν θα υπήρχε Ανάσταση!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά