Οι Άγιοι που αγίασαν τα χώματα της Αιτωλοακαρνανίας Toυ π Σπυρίδωνα Ιωάννου

Εφημερίου Ιερού Ναού Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς

                                               

       Χάριτι Θεού, αξιωνόμαστε να ζούμε σε έναν τόπο ευλογημένο.

 Στην ευλογημένη γη της Αιτωλοακαρνανίας, που με την μακραίωνη
 ιστορία της και τον πολιτισμό της, έχει πολλά για να καυχηθεί. 

Καυχάται για την ιστορία της, καυχάται για τους ήρωές της 

και τα κατορθώματά τους, καυχάται για τα ένδοξα μοναστήρια,

 τα εργαστήρια της αγιότητος, καυχάται για τις πολλές φυσικές 

καλλονές της. Κυρίως όμως έχει λόγω να καυχάται για τους Αγίους

 της, γνωστούς σε εμάς αλλά και αγνώστους. 

Νεομάρτυρες, όσιοι, οσιομάρτυρες, πατέρες, κοσμούν αυτόν τον 

τόσο ευλογημένο από τον Τριαδικό μας Θεό τόπο. 

Και δεν καυχάται μόνο… αλλά τους τιμά και γαιρέρει εν ψαλμοίς,

 εν ύμνοις και εν ωδές πνευματικές, με εορτές, με αγρυπνίες,

 με πανηγυρικές θείες λειτουργίες, με εικονίσματα και προσκυνητάρια.

      Πράγματι: ο νομός αυτός είναι ένας από τους σημαντικότερους

 νομούς της πατρίδος μας. Είναι δηλαδή ένας μεγάλος νομός, τόσο

 ως προς το γεωγραφικό του μέγεθος, όσο και ως προς το πνευματικό 

του ανάστημα, αφού έχει αναδείξει έναν λαμπρό χορό αγίων.

 Στον τόπο αυτό, έλαμψαν αστέρες της ελληνορθόδοξης 

χριστιανικής πίστεως και παραδόσεως μας. Ακτινοβόλησαν άνθρωποι, 

που μαρτύρησαν ή ασκήθηκαν, δίνοντας την ψυχή και το σώμα τους 

για τον Θεάνθρωπο Χριστό μας. 

Έτσι κατανοείται… το πώς η γη της Αιτωλοακαρνανίας, 

διαποτισμένη από το αίμα Μαρτύρων ή από τους ασκητικούς ιδρώτες 

Οσίων, είναι ένας πνευματικά ευλογημένος τόπος .

Είναι θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι, μια ευλογημένη και 

αγιοτόκος περιοχή, στην οποία γεννήθηκαν, ανδρώθηκαν 

και αγίασαν πολλοί Άγιοι της Εκκλησίας.

Από αυτούς πολλοί δεν ήξεραν ούτε να γράφουν ούτε να διαβάζουν

, είχαν όμως ένα κοινό σημείο, την Αγάπη και την πίστη στον 

Τριαδικό Θεό, χάριν του οποίου μαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια

 και με το αίμα τους πότισαν το δέντρο της Ορθοδοξίας. 

Οι Άγιοι αυτοί δεν ήσαν τίποτε άλλο παρά άνθρωποι σαν εμάς, 

έχοντας εγκαταλείψει τον εαυτό τους στα χέρια του Θεού. 

Δόθηκαν σε Αυτόν ανεπιφύλακτα, αψηφώντας κάθε κόπο και

 θυσία, ακολουθώντας το ΄΄Μιμηταί μου γίνεσθε καθώς καγω 

Χριστού ΄΄ αφού ο Χριστός είναι ο χθες και σήμερον ο Αυτός 

εις τους αιώνας. Φωτισμένοι και αδάμαστοι αντιστάθηκαν 

στους βαρβάρους, στους αλλοθρήσκους, στους αλλοπίστους, 

διατηρώντας άσβεστη την Ορθόδοξη πίστη. Στόλισαν και εδραίωσαν 

με τα άγια αίματά τους, με τους τιμίους τους αγώνες και τους 

ευώδεις ιδρώτες της ασκήσεως και του μαρτυρίου, την Αγία

 μας Εκκλησία. . 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι, ο θάνατος 

ενός Αγίου αποτελεί ενθάρρυνση των πιστών, καύχημα των

 Εκκλησιών και στερέωση του Χριστιανισμού. 

Για το λόγο αυτό τους τιμούμε και πανηγυρίζουμε την μνήμη τους.

     Πολλά τα εγκώμια που θα μπορούσε κανείς να πει και να γράψει

 για τους τοπικούς μας Αγίους, που με το Αίμα τους στόλισαν 

με πορφύρα και βύσσο της Εκκλησία του Χριστού μας, που με τα 

δάκρυά τους πότισαν αυτό το αειθαλές και καρποφόρο δέντρο της

 Ορθοδοξίας, που με την διδασκαλία τους εστήριξαν τους ολιγόπιστους,

 παρεμύθησαν τους στενάζοντες και εφώτισαν τους εν σκότει 

και σκιά θανάτου καθημένους.

      Όσο και αν μπορέσουμε να σκιαγραφήσουμε και να 

εμβαθύνουμε θεολογικά στους βίους και στα κατορθώματα 

αυτών των Αγίων, όσο σοφία και αν έχουμε, πάντα θα νοιώθουμε

 να συνθλιβόμαστε από το βάρος ενός μεγαλείου.

 Όσα εγράφησαν γράφονται η θα γραφούν για τους 

Αγίους αυτούς, θα είναι ανεπαρκή για να τους τιμήσουμε

 επάξια Στεκόμαστε εκστατικοί μπροστά σε αυτά τα μεγάλα

 πνεύματα, διότι αυτοί είναι οι φωτεινοί φάροι της σύγχρονης

 άθεης και υλιστικής εποχής μας.

Άγιος Ανδρέας ο ερημίτης,

 Άγιος Βάρβαρος, 

όσιος Δαυίδ, 

Άγιος Ευγένιος ο Αιτωλός,

 Άγιος Βλάσιος ο Ακαρνάν,

 Άγιος Θεωνάς, 

Οι Άγιοι νεομάρτυρες Λάμπρος Θεόδωρος και Ανώνυμος, 

όσιος Ιάκωβος, ο ιεροδιάκονος Ιάκωβος,

 ο μοναχός Διονύσιος, Άγιος Ιωάννης ο Βραχωρίτης, 

Άγιος Θεόδωρος και Άγιος Συμεών, 

Ιερομόναχος Χρύσανθος, και τέλος 

ο προστάτης και πολιούχος της καθ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

 Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

      Η απύθμενη ελπίδα τους στο Θεό, η βαθειά ευλάβεια και η 

πίστη τους στην Κυρία Θεοτόκο, η απέραντη αγάπη τους για τον

 άνθρωπο, το ύψος της ταπεινοφροσύνης των και της πραότητος, 

το πέλαγος της υπομονής και της μακροθυμίας, όλες οι

 ευαγγελικές αρετές που απέκτησαν με νηστεία και προσευχή,

 με αίμα και ιδρώτα, με ΄΄βία φύσεως διηνεκή΄΄ μετέπλασαν

 τους Οσίους αυτούς, από ανθρώπους χοϊκούς σε αγγέλους επιγείους.

 Τους κατέστησαν του Αγίου Πνεύματος σκεύη εκλεκτά και της

 θείας χάριτος μυροδοχεία πολύτιμα. Καθαρίσθηκαν, αγιάσθηκαν,

 θεώθηκαν, έγιναν θείας φύσεως κοινωνοί. Και αξιώθηκαν θείων

 δωρεών, θαυματουργικών δυνάμεων και αγιοπνευματικών

 χαρισμάτων σε απίστευτα πληθωρική έκταση. 

Στο πρόσωπό τους, αντικρίζουμε έτσι μια αυθεντική, 

τέλεια και πειστική εικόνα του εν Τριάδι Θεού.

     Μέσα από τους βίους των Αγίων μας, έχουμε την 

ευκαιρία να γίνουμε κοινωνοί των Θείων αρετών, οι οποίες

 πρέπει να διέπουν την ζωή μας σήμερα, προκειμένου να

 καταταγούμε τελικώς στην Αιώνιο Βασιλεία των Ουρανών.

 Έτσι, οι άγιοι ας αποτελέσουν παραδείγματα προς μίμηση,

 αλλά και ας μεσιτεύουν στον λυτρωτή Χριστό για όλους μας, 

και ιδιαιτέρως για τους σύγχρονους Αιτωλοακαρνάνες. 

Όσο και αν περνούν τα χρόνια, οι Άγιες αυτές μορφές θα

 στέκονται πάντα σαν ένα φωτεινό ορόσημο, σαν ένα 

μαγικό αστέρι, να μας δείχνουν το δρόμο του Εθνικού μας χρέους.

 Οι Άγιοι είναι οι οδοδείκτες και οι τιμητές της ηθικής τάξης.

 Είναι οι αποδέκτες, οι εκφραστές και εκτελεστές των εντολών 

του Τριαδικού Θεού μας». Είναι η παρηγοριά, τό στήριγμα καί 

τό καύχημά μας. Τά σωστά πρότυπά μας, γιά όσους επιθυμούμε

 νά είμαστε όχι απλώς αληθινοί άνθρωποι, αλλά καί κάτι 

παραπάνω.

 Νά είμαστε συνάνθρωποι καί νά καταλήξουμε

 νά γίνουμε κατά χάριν θεάνθρωποι

πηγή