Τετάρτη, Ιουλίου 03, 2013

2 ον Άρθρον του Συμβόλου - Ερμηνεία

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ





Άρθρον 2ον


«Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι’ ου τα πάντα εγένετο»




Της Ελένης Σταμούλου, Θεολόγου




Από το άρθρο αυτό μέχρι και το έβδομο, παρατίθεται η Πίστις της Εκκλησίας μας στο Πρόσωπο και το έργο του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Περιέχεται δηλαδή σε γενικές γραμμές, η Χριστολογία της Ορθοδόξου Δογματικής μας.

Ο συμπλεκτικός σύνδεσμος «και» αναφέρεται στο ρήμα πιστεύω. Δηλαδή, «πιστεύω και εις ένα Κυριον Ιησούν Χριστόν...».
Ο  Ιησούς Χριστός είναι «Κύριος». Ο Ένας Κύριος και Θεός, όπως και ο Πατήρ.
Παρατηρούμε στα δύο πρόσωπα (του Πατέρα και του Υιού), απόλυτη ενότητα και κυριότητα.
Το όνομα «Ιησούς», σημαίνει Σωτήρ, Λυτρωτής. Είναι αυτός που θα σώσει  τον άνθρωπο και τον κόσμο από την φθορά  και την αμαρτία. Είναι ο κεχρισμένος,  ο«Χριστός», του Θεού.

Στην παλαιά εποχή η χρίσις των προσώπων με έλαιο, τούς καθιέρωνε επίσημα στην διακονία του Θεού, ως υπηρέτες και Λειτουργούς του Υψίστου (π.χ. Βασιλείς και Αρχιερείς).
Στην περίπτωση του Υιού και Λόγου του Θεού, η χρίσις αυτή έγινε υπό του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, που είναι το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, για να φανεί η σύμπνοια και ενότητα των τριών Προσώπων της Θεότητος, αλλά και για να φανερωθεί και επίσημα το Διακονικό Του αξίωμα, ως «Υιός του Ανθρώπου».


Ο Ιησούς Χριστός είναι «ο Υιός του Θεού ο Μονογενής», ο οποίος «γεννήθηκε εκ του Πατρός προ πάντων των αιώνων».
Στο σημείο αυτό βλέπουμε τα υποστατικά ιδιώματα των δύο προσώπων της Τριαδικής Θεότητος.

Ο  Πατέρας Θεός, ο οποίος είναι Άναρχος και Αγέννητος, γεννά τον Υιόν, ο οποίος είναι γεννητός. Ο Πατήρ δηλαδή είναι ο Γεννήτωρ του Υιού και ο Υιός είναι ο γεννηθείς εκ του Πατρός.

Η «Γέννησις», αποτελεί το υποστατικό ιδίωμα του Υιού, το οποίο είναι αποκλειστικά δικό Του.
Ενώ το «Αγέννητος» αποτελεί το υποστατικό ιδίωμα του Πατρός, το οποίο και είναι αποκλειστικά δικό Του.
Ενώ δηλαδή ο Υιός είναι Θεός, σε ίσο βαθμο με τον Πατέρα και τα έχει όλα κοινά με Αυτόν (την ουσία, την βούλησιν, τις ενέργειες, τις ιδιότητες, τις δυνάμεις), το «Γεννητόν» είναι ο τρόπος υπάρξεώς Του, αποκλειστικό ιδίωμά Του και δεν το μοιράζεται με κανένα άλλο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.
Όπως και ο Πατέρας είναι ο μόνος Αγέννητος και ο μόνος Γεννήτωρ. Και κανένα από τα υπόλοιπα Πρόσωπα δεν έχει αυτό το ιδίωμα που είναι αποκλειστικό ιδίωμα του Πατρός.

Φυσικά, η Γέννησις του Υιού εκ του Πατρός δεν υπόκειται στούς φυσικούς νόμους που εμείς γνωρίζουμε, αλλά είναι Γεννησις ανεξιχνίαστος και ανερμήνευτος που μόνον ο Θεός γνωρίζει και είναι ένα από τα «μυστήρια» της Πίστεώς μας, που δεν επιδέχεται έρευνα, όπως και το Δόγμα της υπάρξεως της Αγίας Τριάδος.

Η Γέννησις του Υιού έγινε «προ πάντων των αιώνων», πριν από κάθε χρονική αφετηρία και πριν από κάθε δημιουργία του ορατού και αοράτου κόσμου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπήρχε κάποια περίοδος η κάποιος καιρός όπου δεν υπήρχε, όπως έλεγε εσφαλμένα ο αιρετικός Άρειος, ότι «ην καιρός ότε ουκ ην».

Ως προς την χρονική δηλαδή προέλευσιν Του, ο Υιός είναι Συνάναρχος του Πατρός και υπήρχε πάντοτε μαζί με τον Πατέρα, όπως ομολογούν οι Άγιοί μας, ότι: «Ουκ ην καιρός ότε ουκ ην». Δηλαδή ότι δεν υπήρξε ΠΟΤΕ καιρός και χρόνος που ο Υιός και Λόγος του Θεού δεν υπήρχε, αλλά υπήρχε πάντοτε.


«Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού».
Τονίζεται στο σημείο αυτό, η ταυτότητα της θείας ουσίας.
 Η θεϊκή ουσία του Πατρός, είναι ίδια και απαράλλακτη με την θεϊκή ουσία του Υιού και το αντίθετο, με αποτέλεσμα να μην θεωρείται ο Υιός κατώτερος από τον Πατέρα.

Η ταυτότητα της ουσίας παρομοιάζεται με το φως. Με το φως π.χ. ενός κεριού που προέρχεται από κάποιο άλλο κερί, όμως η λάμψη και η φύσις του φωτός είναι η ίδια και στα δύο κεριά.

Ο Χριστός είναι Θεός αληθινός, που προέρχεται από Θεό αληθινό. Δεν είναι Θεός κατώτερος και ξένος από τον Πατέρα, αλλά μετέχει της ουσίας του Πατρός και φέρει όλες τις ιδιότητες που φέρει και ο Πατέρας.
Δεν παραδεχόμεθα δύο διαφορετικούς Θεούς, αλλά δύο διαφορετικά Πρόσωπα, τον Γεννήτορα Πατέρα και τον Γεννητόν Υιόν, τα οποία Πρόσωπα είναι μέτοχοι της μίας Θεότητος. Αυτό εξάλλου δεν είναι και το ακατάληπτον μυστήριον της Αγίας Τριάδος μας; «Εις Θεός, εν τρισί Προσώποις»!
Δηλαδή, ομολογούμε Ένα και μοναδικό Θεο, που είναι Τρισυπόστατος, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα και που δεν είναι βέβαια τρεις θεοί, αλλά Ένας, αφού  Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, έχουν μία φύση, μία ουσία, μία δύναμη, μία δόξα, μία τιμή, μία εξουσία, μία ενέργεια και είναι «Τριάδα ομοούσιος και αχώριστος».

Εφόσον  λοιπόν ο Υιός είναι «ομοούσιος», της αυτής, της ίδιας δηλαδή ουσίας με τον Πατέρα, και όχι «ομοιούσιος», ότι ομοιάζει δηλαδή με την ουσία του Πατρός, όπως υποστήριζε ο αιρεσιάρχης Άρειος, δεν μπορεί να είναι κτίσμα και ποίημα Αυτού, αλλά τέλειος Θεός, όπως λέγει και το Συμβολο:

«Γεννηθέντα ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί δι’ ου τα πάντα εγένετο».
Εδώ πλήττεται η αρειανική κακοδοξία, αφού ο Υιός δεν επλάσθη, ούτε εποιήθη, αλλά εγεννήθη από τον Πατέρα προ πάντων των αιώνων και είναι «ομοούσιος» του Πατρός Του.
Στο σημείο αυτό θα λέγαμε πως συνοψίζεται η Ορθόδοξος διδασκαλία περί της Θεότητος του Χριστού.
  «Δι’ ου τα πάντα εγένετο».

Το άρθρο εδώ μας λέγει ότι δια μέσου του Υιού εγένοντο τα πάντα και μας υπενθυμίζει τούς λόγους του Ευαγγελίου: «Εν αρχή ην ο Λογος και ο Λογος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λογος» (Ιω. α  , 1), καθώς επίσης και τη φράση «πάντα δι’ αυτού εγένετο και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν» (Ιω. α , 3).

Συνεπώς λοιπόν, ο Υιός είναι Θεός που συμμετείχε στην Δημιουργία του κόσμου, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιον Πνεύμα.
Με άλλα λόγια, ο κόσμος δημιουργήθηκε και πλάστηκε «εκ του Πατρός, δια του Υιού, εν Αγίω Πνεύματι».

Και φυσικά, ο Θεός αυτός Λόγος, που αναφέρεται και στο ιερό Ευαγγέλιο, ως γνωστόν, είναι το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος έλαβε σάρκα, «ο Λόγος σαρξ εγένετο» και έγινε άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία και την εξουσία του Διαβόλου.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά