ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ [Β´] ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ :
τοῦ Frank Schaeffer«ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ
ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ»

 

ἐκδ. «Μακρυγιάννης», Κοζάνη 2000,
σελ. 263-268

 

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

 

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

Α´ Μέρος: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΠΟΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΥΘΕΝΤΙΑΣ http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/06/30/ἡ-ἐκκλησία-τόπος-κανονικῆς-τάξεως-κ/

.         Οἱ Ἰουδαῖοι ποὺ ζοῦσαν στὰ χρόνια του Χριστοῦ βρίσκονταν σὲ σύγχυση ὡς πρὸς τὸ ἐρώτημα, ποιὸς εἶναι ὁ Ἰησοῦς. Νόμιζαν ὅτι αὐτὸς ἦταν μᾶλλον ἕνας προφήτης, ποὺ πέθανε καὶ ξαναγύρισε στὴν ζωή. Οἱ μαθηταὶ ἔδειξαν ἀρκετὲς φορὲς ὅτι μποροῦσαν νὰ παρανοήσουν τὸν Ἰησοῦ, ὅπως καὶ τὰ πλήθη ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσαν.
.         Ὁ Ἰησοῦς εἶπε στὸν Πέτρο ὅτι ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα στὸν τρόπο ποὺ τὸν κατανόησε ἐκεῖνος καὶ στὴν τυφλότητα τοῦ πλήθους δὲν ὀφειλόταν στὴν εὐφυΐα τοῦ Πέτρου οὔτε στὴν πίστη του ἢ στὴν καλωσύνη του, ὀφειλόταν στὸ ὅτι ὁ Θεὸς διάλεξε νὰ ἀποκαλύψει τὴν ἀλήθεια αὐτὴ στὸν Πέτρο καὶ στοὺς ἄλλους Ἀποστόλους πρὶν τὴν ἀποκαλύψει στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ὁ Πέτρος καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι ἔπρεπε νὰ ἐκπληρώσουν μία εἰδικὴ ἀποστολὴ καὶ γι᾽ αὐτὸ ἔλαβαν τὴν εἰδικὴ ἀποκάλυψη.
.         Ὁ Θεὸς διάλεξε τὸν Πέτρο καὶ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους κατὰ ἕνα μοναδικὸ τρόπο, γιὰ νὰ ἐγκαθιδρύσει τὴν αἰώνια Ἐκκλησία Του ἐπάνω στὴν γῆ. Ὁ Χριστὸς ἀξιοποίησε μεγάλο μέρος τῆς διακονίας του προγυμνάζοντας καὶ διδάσκοντας τοὺς Ἀποστόλους γι᾽ αὐτὴ τὴν ἱστορικὴ ἀποστολή. Μακριὰ ἀπὸ τὸ νὰ εἶναι κάποιος ἁπλὸς ἀγωνιστὴς γιὰ τὴν ἰσότητα στὴν ἐποχή του, ὁ Χριστὸς ἀφιέρωσε τὶς περισσότερες ἀπὸ τὶς ἐνέργειές του, γιὰ νὰ ἐκπαιδεύσει μία ἐπίλεκτη ὁμάδα μελλοντικῶν ἡγετῶν. Μὲ ἄλλα λόγια, σύμφωνα μὲ τὶς διηγήσεις τῶν Εὐαγγελίων, ἕνα μεγάλο μέρος τῆς διακονίας τοῦ Χριστοῦ δαπανήθηκε στὴν δημιουργία καὶ στὴν ἐκπαίδευση τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων, ποὺ θὰ κυβερνοῦσαν τὴν Ἐκκλησία, καὶ ὄχι στὴν διδασκαλία τοῦ ἀνώνυμου πλήθους.
.         Ὁ Ἰησοῦς ὑποσχέθηκε μάχες καὶ θρίαμβο γιὰ τὴν Ἐκκλησία Του. Ὁ ἴδιος ὁ Ἅδης θὰ πολεμοῦσε ἐναντίον της, ἀλλὰ στὸ τέλος «δὲν θὰ τὴν νικοῦσε» (Ματθ. ιϛ´18). Ἀκριβῶς ὅπως ὁ Θεὸς Πατὴρ ἔχρισε τὸν Υἱό, ἔτσι καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐξέλεξε τοὺς Ἀποστόλους, ποὺ θὰ ἐπιτελοῦσαν τὸ δικό Του ἔργο. Αὐτὴ ἦταν ὁλοφάνερα ἡ συναίσθηση τῶν Ἀποστόλων γιὰ τὴν ἀποστολή τους, καθόσον τὰ ἱστορικὰ δεδομένα τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας δείχνουν μὲ σαφήνεια ὅτι οἱ Ἀπόστολοι ἄρχισαν νὰ διορίζουν διαδόχους πρὶν οἱ ἴδιοι πεθάνουν11.
.         Ὁ Ἰησοῦς ἔδωκε στοὺς Ἀποστόλους εἰδικὴ ἐξουσία νὰ δένουν καὶ νὰ λύνουν «ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς» (Ματθ. ιϛ´19). Ἐὰν πιστεύουμε στὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ στὴν ἀξιοπιστία τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς θεμελίωσε τὴν αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς διακονίας της ἐπάνω στὴν γῆ. Ἀπὸ πολὺ νωρὶς οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας σεβάστηκαν καὶ ἀκολούθησαν μὲ ἐπιμέλεια τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ σχετικὰ μὲ τὴν αὐθεντία στὴν διακυβέρνηση τῆς Ἐκκλησίας12. Καὶ ὅπως εἴδαμε στὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου, οἱ Πατέρες ὑπερασπίστηκαν μὲ ρωμαλεότητα τὴν αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἀκριβῶς ὁ Πέτρος, ὁ Παῦλος καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι.
.         Τὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα δείχνουν ὅτι ἡ πρώτη Ἐκκλησία ἦταν ὁμόφωνη ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἀποστολικὴ αὐθεντία καὶ στὴν κανονικὴ τάξη. Στὴν Διδαχή, στὴν διδασκαλία δηλαδὴ τῶν Ἀποστόλων (80-140 μ. Χ.), διαβάζουμε: «Χειροτονεῖστε λοιπὸν γιὰ τοὺς ἑαυτούς σας ἐπισκόπους καὶ διακόνους ἀξίους τοῦ Κυρίου, ἄνδρες πραεῖς καὶ ἀφιλαργύρους, εἰλικρινεῖς καὶ δοκιμασμένους, διότι αὐτοὶ θὰ σᾶς διακονήσουν ὡς προφῆται καὶ διδάσκαλοι. Αὐτοὺς νὰ μὴν τοὺς περιφρονήσετε, διότι εἶναι οἱ τιμημένοι ἄνδρες σας μαζὶ μὲ τοὺς προφῆτες καὶ τοὺς διδασκάλους».13

.         Σὲ μία ἀκόμη προγενέστερη περίοδο (75-80 μ. Χ.), τότε ποὺ ἡ μνήμη τῶν Ἀποστόλων διατηροῦνταν πολὺ νωπή, ὁ ἅγιος Κλήμης τῆς Ρώμης, ὁ ὁποῖος χειροτονήθηκε, διορίσθηκε καὶ διδάχθηκε ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Πέτρο προσωπικά, ἔγραψε μὲ μεγάλη ἀκρίβεια γιὰ τὴν κανονικὴ διαδοχὴ τῶν ἐπισκόπων: «Ὁ Δεσπότης Χριστὸς ἔδωκε ἐντολὴ νὰ ἐπιτελοῦνται προσφορὲς καὶ λειτουργίες, καὶ μάλιστα ὄχι κατὰ τύχη καὶ ἄτακτα, ἀλλὰ σὲ ὁρισμένους καιροὺς καὶ ὧρες. Ἀκόμη ὁ ἴδιος μὲ τὸ ὑπέρτατο θέλημά του ἔχει καθορίσει ποῦ καὶ ἀπὸ ποιοὺς ἐπιθυμεῖ νὰ τελοῦνται αὐτές, ὥστε, ἀφοῦ ὅλα αὐτὰ γίνουν κατὰ τὴν εὐδοκία Του νὰ εἶναι σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του. . . Πράγματι στὸν ἀρχιερέα παραχωρήθηκαν εἰδικὲς ἁρμοδιότητες, γιὰ τὸν ἱερέα ὁρίστηκε ὁ κατάλληλος τόπος καὶ στοὺς λευίτες ἀνατέθηκαν οἱ ἀνάλογες διακονίες. Ὁ λαϊκὸς εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὶς διατάξεις ποὺ ἀναφέρονται στοὺς λαϊκούς. Ὁ καθένας μας, ἀδελφοί, ἀνάλογα μὲ τὴν τάξη, στὴν ὁποία βρίσκεται, ἂς εὐχαριστεῖ τὸν Θεὸ καὶ ἂς ἔχει ἀγαθὴ συνείδηση, νὰ μὴν ὑπερβαίνει τοὺς ὅρους τῆς καθορισμένης διακονίας του. Οἱ Ἀπόστολοι μᾶς κήρυξαν τὸ εὐαγγέλιο ποὺ παρέλαβαν ἀπὸ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἦταν ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ Χριστὸς λοιπὸν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ οἱ Ἀπόστολοι ἀπὸ τὸν Χριστό. Καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἔχουν τὴν ἀρχή τους στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. . . Οἱ Ἀπόστολοί μας γνώριζαν ἀπὸ τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ ὅτι θὰ δημιουργοῦνταν ἔριδες γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἐπισκόπου. Γι᾽ αὐτὸν τὸν λόγο λοιπόν, ἀφοῦ τὰ προέβλεψαν ὅλα αὐτά, διόρισαν ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἤδη μνημονευθεῖ καὶ ἀμέσως ὅρισαν γιὰ τὸ μακρινὸ μέλλον ὅτι, ὅταν αὐτοὶ θὰ πέθαιναν, ἄλλοι δόκιμοι ἄνδρες θὰ τοὺς διαδέχονταν στὸ ἀξίωμά τους».14.         Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας, θεωρεῖται ἀποστολικὸς Πατέρας, ἐπειδὴ ὑπῆρξε μαθητὴς τοῦ ἀποστόλου Ἰωάννου. Ὅπως εἴδαμε παραπάνω, στὸ ταξίδι του ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια πρὸς τὴν Ρώμη, ὅπου καὶ μαρτύρησε, ἔγραψε ἑπτὰ ἐπιστολές, στὶς ὁποῖες σκιαγράφησε καὶ ὑπερασπίστηκε ὄχι μόνο τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ ἀλλὰ καὶ τὴν κανονικὴ τάξη τοῦ Θεοῦ, ποὺ δόθηκε στὴν ἀληθινὰ μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία.
.         Κατὰ τὴν ὥρα τοῦ μαρτυρίου του ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος θεωροῦσε τὴν κανονικὴ συνέχεια τῆς ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τόσο σημαντική, ὥστε ἀξιοποίησε τὶς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ζωῆς του ἐπάνω στὴν γῆ ὑπερασπιζόμενος μὲ ἐπιμέλεια τὴν μορφὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς διακυβέρνησης, ποὺ ἐγκαθιδρύθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Τὸ 110 μ. Χ. ἔγραψε: «Ὁ Ἰησοῦς, ἡ ἀχώριστη ζωή μας, εἶναι κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Πατρός, ἀκριβῶς ὅπως οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι διορίσθηκαν σ᾽ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, εἶναι κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Πρέπει ἐσεῖς νὰ ζῆτε ἀκολουθώντας τὸ θέλημα τοῦ ἐπισκόπου. . . Ἂς εἴμαστε λοιπὸν προσεκτικοὶ ἐὰν θέλουμε νὰ εἴμαστε ὑπάκουοι στὸν Θεό, νὰ μὴν ἀντιτασσόμαστε στοὺς ἐπισκόπους. … Εἶναι φανερὸ λοιπὸν ὅτι πρέπει νὰ βλέπουμε τὸν ἐπίσκοπο, ὅπως αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Κύριο. Πράγματι, ὅταν ὑποτάσσεσθε στὸν ἐπίσκοπο, ὅπως στὸν Ἰησοῦ Χριστό, εἶμαι σίγουρος ὅτι δὲν θὰ ζῆτε κατὰ ἄνθρωπον, ἀλλ᾽ ὅπως θέλει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος πέθανε γιά μᾶς, ὥστε μὲ τὴν πίστη στὸν θάνατό του νὰ ἀποφύγετε τὸν θάνατο… Κατὰ παρόμοιο τρόπο ὁ καθένας ἂς τιμᾶ τοὺς διακόνους, ὅπως τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ- ἐπίσης καὶ τὸν ἐπίσκοπο ὡς τύπον τοῦ Πατρός, καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ὡς συνέδριο τοῦ Θεοῦ καὶ ὡς σύνδεσμο τῶν Ἀποστόλων. Χωρὶς αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία.… Αὐτὸς ποὺ βρίσκεται μέσα στὸ θυσιαστήριο εἶναι καθαρός. Μὲ ἄλλα λόγια, καθένας ποὺ ἐνεργεῖ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο, τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς διακόνους δὲν ἔχει καθαρὴ συνείδηση».15

   
11. «Οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ ἦταν ἰουδαῖοι καὶ εὕρισκαν ὅτι ἡ νέα τους πίστη ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς παλαιᾶς. . . Ἀπὸ τὰ πρῶτα κεφάλαια τοῦ βιβλίου τῶν Πράξεων ἔχουμε μία εἰκόνα τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, τὴν ὁποία ὁ Εἰρηναῖος θεωροῦσε ὡς τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὴν ὁποία κάθε ἄλλη Ἐκκλησία ἔλαβε τὴν ἀρχὴ τῆς (Εἰρηναίου, Κατὰ Αἱρέσεων 3,12,5). . . (Αὐτὴ τὴν Ἐκκλησία) ἀκολούθησε ὁ Ἰάκωβος, ὁ ὁποῖος ὡς ὁ ἀδελφός του Κυρίου ἦταν ἕνα εἶδος χαλίφη». . . (Stauffer, 1952, 193-214). Ἀπὸ παραπομπὴ τοῦ Jaroslav Pelikan, The Emergence of the Catholic Tradition, σ. 13. 
12. «Ὅσοι πράγματι ἀνήκουν στὸν Θεὸ καὶ στὸν Ἰησοῦ Χριστό, αὐτοὶ εἶναι μαζὶ μὲ τὸν ἐπίσκοπο. . . Ἐὰν κάποιος ἀκολουθήσει ἕνα σχισματικό, αὐτὸς δὲν θὰ κληρονομήσει τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. . . », Ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, Ἐπιστολὴ πρὸς Φιλαδελφιεῖς 3. ΒΕΠ 2. 277. 
13. ΔΙΔΑΧΗ . 15. ΒΕΠ 2. 220. 
14. Ἁγίου Κλήμεντος Ρώμης, Α´ Ἐπιστολὴ πρὸς Κορινθίους, 40,41, 42. 44. ΒΕΠ 1. 29-30. 
15. Ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, Ἐπιστολὴ πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολὴ πρὸς Μαγνησιεῖς Ἐπιστολὴ πρὸς Τραλλιανούς, 7, ΒΕΠ 2,272-273.

πηγη