" Έλληνες" πολιτικοί ή ελληνοποιημένοι ....ΕΝΤΕΛΩΣ εβραίοι ;

Γεώργιος Παπανδρέου, ή και Γέρος της Δημοκρατίας ήταν εβραίος ;
Η Αλήθεια είναι η εξής :
Προ 300-350 ετών εβραίος εκ της τότε Παλαιστίνης εγκατεστάθη εις την Ελλάδαν. Και που εγκατεστάθη ;
Εις τις Κεχριές !
Απόγονος τούτου, εγκαταλείψας αργότερον τις Κεχριές Κορίνθου, αλλά και το εβραϊκόν του επώνυμον, εγκατεστάθη εις την Πόλιν των Ιωαννίνων, σημαντικόν κέντρον εβραίων και τότε και σήμερον, ως Σταυρόπουλος ...

Απόγονος τούτου εγκατέλειψεν αργότερον τα Ιωάννινα και μετεκόμισεν εις την Αχαίαν, όπου και ευρέθη εις το γνωστόν Καλέντζι ...
Εξ απογόνου ονόματι Ανδρέα, όστις ήσκησεν το επάγγελμα του "παπά", έλαβον το και εις την εποχήν ημών επώνυμον Παπανδρέου ...
Η πρώτη εγκατάστασις των Παπανδρέου εις τις Κεχριές Κορίνθου φαίνεται, πως ήτο η συναισθηματική αιτία της αποκτήσεως ... αγροτικής-εξοχικής οικίας εις ... παρακείμενον χωρίον, το οποίον έως και σήμερον χρησιμοποιούν ...
Τον, δε, Γεώργιον Παπανδρέου εισήγαγεν εις τον Δημόσιον Βιον της Χώρας, ως Νομάρχην, ο έτερος εβραίος ... Μπενύ Σελόν ή ... Βενιζέλος Ελευθέριος.
Και ποίον ήτο το εβραϊκόν επώνυμον των Παπανδρέου ;
ήτο το Ζετκίν ή το Καψαλί ...
από : stavretta.blogspot.

Για Βενιζέλο Ελευθέριο :
Κυριάκος Βενιζέλος ή Μπενύ Σελόν πατέρας του Ελευθερίου Βενιζέλου

«… Κερ­κυ­ραί­α Ἑ­βραί­α, ὀρ­φα­νὴ, ὁ­μι­λοῦ­σα θαυ­μά­σια τὴν Ἑλ­λη­νι­κὴν, ἦλ­θεν εἰς Θεσ­σα­λο­νί­κην διὰ νὰ γνω­ρί­σῃ τοὺς συγ­γε­νεῖς της καὶ ἐ­νυμ­φεύ­θη τὸν ἐ­ξά­δελ­φόν της Μπέ­νυ Σε­λόν. Ὁ σύ­ζυ­γός της ἦ­το γυ­ρο­λό­γος. Ἐκ τοῦ γά­μου των, ἐ­γεν­νή­θη υἱ­ός, ἀλ­λ’ ἕ­ξι ἔ­τη με­τὰ τὴν γέν­νη­σίν του ἀ­πέ­θα­νεν ὁ σύ­ζυ­γός της καὶ ἔ­μει­νε χή­ρα. Αὕ­τη ἐ­βα­σα­νί­ζε­το ὅ­μως διὰ νὰ ἀ­να­θρέ­ψῃ τὸ κα­χε­κτι­κὸν τέ­κνο της, λό­γῳ τῆς κλη­ρο­νο­μη­θεί­σης πα­τρι­κῆς ἀ­σθε­νεί­ας.

«… Μό­λις ὁ υἱ­ός της ἔ­γι­νε δέ­κα ἐ­τῶν, ἤρ­χι­σε τὸ ἐ­πάγ­γελ­μα τοῦ πα­τρός του, κα­τώρ­θω­νεν δὲ οὕ­τω νὰ κερ­δί­ζῃ ὀ­λί­γα χρή­μα­τα καὶ νὰ βο­η­θῇτὴν μη­τέ­ρα του. Ἀλ­λ’ οἱ κό­ποι, αἱ στε­νο­χω­ρί­αι, αἱ στε­ρή­σεις καὶ ἡ κλη­ρο­νο­μί­α τῆς συ­ζυ­γι­κῆς ἀ­σθε­νεί­ας, τό­σον τὴν εἶ­χον κα­τα­βά­λει, ὥ­στε με­τὰ μι­κρὸν δι­ά­στη­μα νὰ ἀ­πο­θά­νῃ καὶ αὐ­τή.
«… Ὁ νέ­ος ἔ­μει­νε μό­νος του, ἐ­ξα­κο­λου­θῶν τὸ ἐ­πάγ­γελ­μα τοῦ γυ­ρο­λό­γου, εἶ­χεν ὅ­μως μα­νί­αν καὶ με­γά­λην ἀ­γά­πην πρὸς τὴν θά­λασ­σαν ὅ­που ἐ­ψά­ρευ­ε τὰς ὥ­ρας τῆς ἀρ­γί­ας του. Μό­λις ἔ­γι­νε δε­κα­έ­ξι ἐ­τῶν ἤρ­χι­σε νὰ σκέ­πτε­ται ὅ­τι θὰ ὑ­πη­ρε­τή­σῃ στρα­τι­ώ­της καὶ δὲν ἔ­παυ­σε νὰ ἐ­νερ­γῇ πῶς θὰ δρα­πε­τεύ­σῇ ἐκ Θεσ­σα­λο­νί­κης διὰ νὰ ἀ­πο­φύ­γῃ τὴν στρά­τευ­σίν του εἰς τοὺς Τούρ­κους, καὶ δὲν ἄρ­γη­σε νὰ πα­ρου­σια­σθῇ ἡ εὐ­και­ρί­α.
«… Εἰς τὴν Θεσ­σα­λο­νί­κην πα­ρέ­με­νε ἕ­να κα­ϊ­κι Βα­τι­κι­ώ­τι­κο, τοῦ ὁ­ποί­ου ὁ μοῦ­τσος ἐ­νο­ση­λεύ­ε­το εἰς τὸ νο­σο­κο­μεῖ­ον , ὅ­που καὶ ἀ­πέ­θα­νεν. Ὁ νέ­ος ἔ­πει­σεν τὸν πλοί­αρ­χον νὰ τὸν πα­ρα­λά­βη ὡς μοῦ­τσον εἰς ἀν­τι­κα­τά­στα­σιν τοῦ ἀ­πο­θα­νόν­τος. Πράγ­μα­τι ὁ πλοί­αρ­χος τὸν πα­ρέ­λα­βε καὶ ἀ­νε­χώ­ρη­σε λά­θρα ἐκ Θεσ­σα­λο­νί­κης.
«… Κα­τὰ τὸ μέ­χρι Πει­ραι­ῶς τα­ξί­δι τὸ ὁ­ποῖ­ον δι­ήρ­κε­σε ἐ­πὶ πολ­λοὺς μῆ­νας, λό­γῳ τῶν πολ­λῶν προ­σεγ­γί­σε­ων, οἱ ναῦ­ται τὸν ἐ­φώ­να­ζον «Κυ­ριά­κον» μὲ τὸ ὄ­νο­μα δη­λα­δὴ τοῦ ἀ­πο­θα­νόν­τος. Αὐ­τὸς ὄ­χι μό­νον τὸ ἐ­δέ­χε­το , ἀλ­λ’ ἤ­κου­εν εὐ­χα­ρί­στως εἰς τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τὸ ὁ­σά­κις τὸν ἐ­φώ­να­ζον καὶ ἔ­κτο­τε ἐ­συ­νή­θι­σε καὶ ἐ­κα­λεῖ­το «Κυ­ριά­κος». Ὁ πλοί­αρ­χος καὶ οἱ ναῦ­ται ἦ­σαν κα­τεν­θου­σι­α­σμέ­νοι μὲ τὸν νέ­ον μοῦ­τσον διὰ τὴν ἐ­ξυ­πνά­δα καὶ διὰ τὴν ἐρ­γα­τι­κό­τη­τά του.
«… Εἰς τὸν Πει­ραι­ᾶ ὁ πλοί­αρ­χος ἐ­πα­ρου­σί­α­σεν εἰς τὸ Λι­με­ναρ­χεῖ­ον τὸ πι­στο­ποι­η­τι­κὸν τοῦ νο­σο­κο­μεί­ου, δι’ οὗ ἐ­βε­βαι­οῦ­το ὁ θά­να­τος τοῦ πρώ­του Κυ­ριά­κου. Εἶ­χεν ὅ­μως ἀ­νάγ­κην νὰ δη­λώ­σῃ τὸ ὀ­νο­μα­τε­πώ­νυ­μον τοῦ νέ­ου «Κυ­ριά­κου»διὰ νὰ γρα­φῇ εἰς τὸ Λι­μα­ναρ­χεῖ­ον. Ἐ­κά­λε­σεν ἰ­δι­αι­τέ­ρως τὸν «Κυ­ριά­κον» καὶ τὸν ἠ­ρώ­τη­σεν ἄν ἦ­το εὐ­χα­ρι­στη­μέ­νος μὲ τὴν θα­λασ­σι­νὴν ζω­ὴν καὶ ἄν θὰ ἔ­με­νε ἐρ­γα­ζό­με­νος μα­ζί του. Εἰς κα­τα­φα­τι­κὴν δὲ ἀ­πάν­τη­σιν, τὸν ἠ­ρώ­τη­σε, ποῖ­ον ἦ­το τὸ ἐ­πί­θε­τόν του. Ὁ Κυ­ριά­κος, ἐ­νε­θυ­μεῖ­το ἀ­πὸ ὅ,τι εἶ­χεν ἀ­κού­σει, δη­λα­δὴ ὅ­τι ὁ πα­τήρ του ὀ­νο­μά­ζε­το Μπέ­νυ Σε­λόν.
«… Ὁ πλοί­αρ­χος δὲν ἐ­δυ­σκο­λεύ­θη νὰ συν­θέ­ση τὸ νέ­ον ὄ­νο­μα· «Κυ­ριά­κος Μπε­νυ­σέ­λος» καὶ τοι­ου­το­τρό­πως ἐ­νε­γρά­φη εἰς τὸ λι­με­ναρ­χεῖ­ον. Ἐ­πὶ τρί­α ἔ­τη εἰρ­γά­σθη εἰς τὸ ἴ­διον πλοῖ­ον, ἀλ­λὰ εἰς τὰς ἀρ­χὰς τοῦ τε­τάρ­του ἔ­τους, ὁ πλοί­αρ­χος ἀ­πέ­θα­νε καὶ ὁ Κυ­ριά­κος ἔ­μει­νεν ἄ­νευ πλοί­ου καὶ πλοιά­ρχου. Με­τὰ μι­κρὸν δι­ά­στη­μα προ­σε­λή­φθη εἰς ἄλ­λο πλοῖ­ον ὡς ναύ­της, δι’ ἕν τα­ξί­διον διὰ τὰ Χα­νιὰ τῆς Κρή­της, ὅ­που τὸ πλοῖ­ον ἐ­φόρ­τω­νε πορ­το­κά­λια. Ὁ Κυ­ριά­κος πα­ρέ­λα­βε τὰ χαρ­τιά του ἀ­πὸ τὸ Λι­με­ναρ­χεῖ­ον καὶ ἀ­νέ­λα­βεν ὑ­πη­ρε­σί­αν ὑ­πό τὸν νέ­ον πλοί­αρ­χον. Ἔ­φθα­σεν εἰς τὰ Χα­νιὰ καὶ ἤρ­χι­σεν ἡ φόρ­τω­σις. Ἀλ­λὰ πρὸ τοῦ νὰ φορ­τώ­σουν, μιὰ με­γά­λη τρι­κυ­μί­α συ­νέ­τρι­ψε τὸ πλοῖ­ον ἐν­τὸς τοῦ λι­μέ­νος τῶν Χα­νί­ων. Ὁ πλοί­αρ­χος κι αὐ­τὸς ἔ­μει­ναν εἰς τὸν δρό­μον.­!.
«… Ἡ συγ­κοι­νω­νί­α ἦ­το πο­λὺ ἀ­ραι­ὰ δι­ό­τι μό­νον μί­α «ταμ­πα­κέ­ρα» ὑ­πὸ τὸν πλοί­αρ­χον κα­πε­τὰν Κο­σμᾶ προ­σήγ­γι­ζε τὴν Κρή­την. Αὕ­τη ἔ­φερ­νε καὶ πα­ρε­λάμ­βα­νεν ἀλ­λη­λο­γρα­φί­αν κα­τὰ τρί­μη­νον. Ὁ Κυ­ριά­κος ἐ­σκέ­φθη, διὰ νὰ μὴν μεί­νῃ ἄ­νευ ἐρ­γα­σί­ας, νὰ ἐ­πα­να­λά­βῃ τὸ πα­τρι­κόν του ἐ­πάγ­γελ­μα. Ἐ­προ­μη­θεύ­θη τὴν «πα­νι­έ­ρα» ἠ­γό­ρα­σε ἀ­πὸ τὸν Φου­λά­κην ὀ­λί­γα μι­κρο­εμ­πο­ρεύ­μα­τα καὶ ἤρ­χι­σε τὸ ἐμ­πό­ριον τοῦ γυ­ρο­λό­γου εἰς τὰ πέ­ριξ τῶν Χα­νί­ων χω­ρί­α. Τὸ ἐμ­πό­ριον αὐ­τό, ἐ­γί­νε­το ἀ­πο­κλει­στι­κῶς ἀ­πὸ Ἑ­βραί­ους, οἵ­τι­νες μὲ τὸ ἄ­νοιγ­μα τοῦ Κα­λε­κα­πα­σὶ -πύ­λη τοῦ φρου­ρί­ου -ἐ­ξήρ­χον­το τῆς πό­λε­ως καὶ ἐ­πε­σκέ­πτον­το τὰ πέ­ριξ Χρι­στι­α­νι­κὰ χω­ρί­α καὶ τὰ Τουρ­κι­κὰ με­τό­χια.
«… Ὁ Κυ­ριά­κος γνω­ρι­σθεὶς μὲ ὅ­λους τοὺς Ἑ­βραί­ους, εἰς οὐ­δέ­να ἐ­νε­πι­στεύ­θη τὴν κα­τα­γω­γήν του Κα­τόρ­θω­σεν νὰ ἀ­να­γνω­ρι­σθῇ ὅ­μως ἀ­πὸ τὸ Ἑλ­λη­νι­κὸ προ­ξε­νεῖ­ον, ὡς Ἕλ­λην ὑ­πή­κο­ος καὶ ἦ­το εἷς ἐκ τῶν ὀ­λί­γων ἀ­νε­γνω­ρι­σμέ­νων Ἑλ­λή­νων ὑ­πη­κό­ων ἐν Κρή­τῃ. Τοι­ου­το­τρό­πως ἦ­το ὁ μό­νος κα­τὰ φαι­νό­με­νον Χρι­στια­νὸς γυ­ρο­λό­γος καὶ συ­νε­πῶς ἡ ἐρ­γα­σί­α του ἦ­το με­γά­λη καὶ προ­σο­δο­φό­ρος.
«… Οἱ γυ­ρο­λό­γοι ἐ­πι­στρέ­φον­τες εἰς τὴν πό­λιν ἔ­φε­ρον συ­νή­θως μα­ζί των αὐ­γὰ καὶ κο­τό­που­λα, δι­ό­τι αἱ χω­ρι­καὶ μὴ ἔ­χου­σαι χρή­μα­τα ἔ­δι­δον ταῦ­τα διὰ νὰ ἀ­γο­ρά­σω­σι τὰ ἀ­ναγ­και­οῦν­τα αὐ­ταῖς. Ὁ Κυ­ριά­κος ἤρ­χι­σε κι αὐ­τὸς νὰ συμ­μορ­φοῦ­ται μὲ τὸ σύ­στη­μα ἐ­κεῖ­νο καὶ ἔ­φερ­νε συ­χνὰ εἰς τὴν πό­λιν αὐ­γὰ καὶ κο­τό­που­λα, τὰ ὀ­ποῖ­α συ­νή­θως ἐ­πώ­λει εἰς τὸν με­γα­λέμ­πο­ρον Μαρ­καν­τω­νά­κην.
«… Ὁ Μαρ­καν­τω­νά­κης συμ­πά­θη­σεν τὸν Κυ­ριά­κον καὶ πα­ρήγ­γει­λεν εἰς τὸν γραμ­μα­τέ­α του νὰ κρα­τῇπάν­τα τὰ ὑ­πό τοῦ Κυ­ριά­κου προ­σκο­μι­ζό­με­να αὐ­γά καὶ που­λε­ρι­κὰ καὶ νὰ τὸν πι­στώ­νη δι­ό­τι ὁ Κυ­ριά­κος τὸν εἶ­χεν πα­ρα­κα­λέ­σει νὰ τοῦ φυ­λάτ­τῃ τὰ χρή­μα­τά του. Ὁ Κυ­ριά­κος συ­νέ­λα­βεν στα­θε­ρὰν ἀ­πό­φα­σιν νὰ μα­ζεύ­σῃ χρή­μα­τα διὰ νὰ ἀ­νοί­ξῃ μα­γα­ζά­κι. Τὴν σκέ­ψιν του ἐ­κεί­νην τὴν ἐ­δυ­νά­μω­σεν καὶ ὁ ἔ­ρως του πρὸς μί­αν εὔ­μορ­φην χω­ρι­α­το­ποῦ­λαν. Ὁ Κυ­ριά­κος ἤρ­χι­σε νὰ ἀ­πο­μα­κρύ­νε­ται ἐκ τῆς ζώ­νης τῶν πέ­ριξ τῶν Χα­νί­ων χω­ρί­ων τὰ ὁ­ποῖ­α ἀ­πεῖ­χον πε­ρί­που μί­αν ὥ­ραν καὶ ἐ­προ­χώ­ρει εἰς τὰ ὀ­ρει­νὰ χω­ρί­α εἰς τὰ ὁ­ποῖ­α οἱ Ἑ­βραῖ­οι γυ­ρο­λό­γοι ἐ­φο­βοῦν­το νὰ πη­γαί­νουν.
«…Εἰς ἕν ἐκ τῶν χω­ρί­ων ἐ­κεί­νων ὁ Κυ­ριά­κος ἐ­γνώ­ρι­σε μιὰν ὡ­ραί­αν κό­ρην τὴν ὁ­ποί­αν ἠ­γά­πη­σεν ἐμ­μα­νῶς. Τὸ χω­ρί­ον αὐ­τὸ ὠ­νο­μά­ζε­το Θέ­ρι­σον. Ἡ οἰ­κο­γέ­νειά της ἦ­το πτω­χὴ καὶ πε­ρί­ερ­γος. Ὁ πα­τήρ της ἐκ τοῦ πρώ­του γά­μου του εἶ­χεν ἀ­πο­κτή­σει δύ­ο θυ­γα­τέ­ρας, ἐξ ὧν ἡ με­γα­λυ­τέ­ρα ἦ­το ἡ συμ­πά­θεια τοῦ Κυ­ριά­κου. Ὁ ἔ­ρως τοῦ Κυ­ριά­κου ηὔ­ξα­νε, ἀλ­λ’ ἐ­πει­δὴ ἦ­το ἐ­πί­πο­νον τὸ κα­θη­με­ρι­νόν τα­ξί­διον μέ­χρι Θε­ρί­σου, ἐ­πή­γαι­νεν ἐ­κεῖ τὰς Κυ­ρια­κὰς καὶ ἑ­ορ­τὰς καὶ πα­ρέ­με­νε κα­θ’­ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν, συ­νή­θως δὲ δι­ε­νυ­κτέ­ρευ­εν εἰς τὸ κα­φε­νεῖ­ον τοῦ χω­ρί­ου καὶ τὴν πρω­ίαν τῆς ἐ­πο­μέ­νης ἔ­κα­μνε τὸν γῦ­ρον του εἰς τὰ πλη­σί­ον χω­ρί­α.
«… Πα­ρῆλ­θεν ἔ­τος ἀ­πὸ τὴν γνω­ρι­μί­αν του μὲ τὴν ὡ­ραί­αν Θε­ρι­σια­νὴν καὶ ὁ Κυ­ριά­κος σκε­πτό­με­νος νὰ τὴν ζη­τή­σῃ εἰς γά­μον ἀ­πε­φά­σι­σε νὰ ἀ­νοί­ξῃ μα­γα­ζά­κι. Καὶ πράγ­μα­τι ἔ­χων πε­ρί­που 20 λί­ρας, ἄ­νοι­ξε μα­γα­ζά­κι εἰς τὰ Χα­νιά. Δὲν ἐ­λη­σμό­νη­σε ὅ­μως καὶ τὸ πα­λαι­όν του σύ­στη­μα καὶ κά­θε Σάβ­βα­τον ἐ­φορ­τώ­νε­το τὴν «πα­νι­έ­ρα» του, με­τέ­βαι­νε εἰς Θέ­ρι­σον πρὸς ἐμ­πο­ρί­αν καὶ ἔ­βλε­πεν οὕ­τω τὴν ἀ­γα­πη­μέ­νην του. Δὲν πα­ρῆλ­θεν ἔ­τος, ἀ­πὸ τῆς ἀ­πο­κα­τα­στά­σε­ώς του μὲ μα­γα­ζί καὶ ἐ­ζή­τη­σε εἰς γά­μον τὴν χω­ρι­α­το­ποῦ­λαν. Ὁ πα­τὴρ της ὅ­μως ἐ­π’ οὐ­δε­νὶ λό­γῳ ἤ­θε­λε νὰ δώ­σῃ τὴν κό­ρην του εἰς ἕ­να ξέ­νον γυ­ρο­λό­γον τοῦ ὁ­ποί­ου ὡς ἔ­λε­γε, δὲν ἐ­γνώ­ρι­ζεν ἀ­πὸ ποῦ κρα­τά­ει ἡ σκού­φια του. Καὶ ὄν­τως ὁ γέ­ρος ἐ­κεῖ­νος εἶ­χε δί­και­ον, δι­ό­τι δὲν ἐ­γνώ­ρι­ζε τὴν οἰ­κο­γέ­νειάν του, οὔ­τε τὴν πα­τρί­δα του.
«… Ἡ μα­νί­α τοῦ Κυ­ριά­κου πρὸς τὴν νέ­αν ἐ­κο­ρυ­φοῦ­το καὶ δὲν ἄρ­γη­σε νὰ τὸ κα­τα­στή­σῃ γνω­στὸν εἰς τὸν προ­στά­την του Μαρ­καν­τω­νά­κην, ὅ­στις ἐ­πεμ­βᾶς με­τὰ τοῦ ἱ­ε­ρέ­ως τοῦ χω­ρί­ου, ἔ­πει­τα ἀ­πὸ μα­κρὸν δι­ά­στη­μα ἔ­πει­σεν τὸν πτω­χὸν Θε­ρι­σια­νὸν νὰ δώ­σῃ τὴν θυ­γα­τέ­ρα του Στυ­λια­νὴν, ὀρ­φα­νὴν μη­τρὸς, εἰς τὸν Κυ­ριά­κον. Οὗ­τος, ἔ­λα­βεν ὡς προί­καν μί­αν μι­κρὰν ἰ­σό­γει­ον οἰ­κί­αν, κλη­ρο­νο­μί­αν τῆς μη­τρὸς της εἰς τὸ χω­ρί­ον Μπουρ­νι­ὲς, ἀ­πέ­χον τρί­α τέ­ταρ­τα τῆς ὥ­ρας ἐκ τῆς πό­λε­ως τῶν Χα­νί­ων, τὸ πλεῖ­στον Τουρ­κι­κὸν καὶ ὑ­πὸ ἐ­λα­χί­στων Χρι­στια­νῶν κα­τοι­κού­με­νον. Εἰς τὴν οἰ­κί­αν ἐ­κεί­νην κα­τώ­κη­σεν ὁ Κυ­ριά­κος μέ­χρι τοῦ 1865. Ἐκ τοῦ γά­μου του ἀ­πέ­κτη­σε τέσ­σα­ρας θυ­γα­τέ­ρας, ἕ­να υἱ­ὸν ὑ­δρο­κέ­φα­λον, πα­ρά­λυ­τον τὰ κά­τω ἄ­κρα, ὅ­στις εἰς ἡ­λι­κί­αν 16 ἐ­τῶν ἀ­πέ­θα­νε, καὶ τὸν Ἐ­λευ­θέ­ριον ».
Η ΓΕΝ­ΝΗ­ΣΙΣ ΤΟΥ Ε­ΛΕΥ­ΘΕ­ΡΙΟΥ ΒΕ­ΝΙ­ΖΕ­ΛΟΥ
«Κα­τ’ Αὔ­γου­στον τοῦ 1864 ἤρ­χι­σεν ὁ το­κε­τὸς τῆς Στυ­λια­νῆς μὲ φο­βε­ροὺς πό­νους, πα­ρῆλ­θον δύ­ο ἡ­μέ­ραι καὶ ὁ το­κε­τὸς δὲν ἐ­γί­νε­το. Ἔ­χον­τες ὑ­π’ ὄ­ψιν τὸν προ­η­γού­με­νον το­κε­τὸν τοῦ ὑ­δρο­κε­φά­λου καὶ φο­βού­με­νοι πα­ρο­μοί­αν πε­ρί­πτω­σιν οἱ χω­ρι­κοί, ἔ­πει­σαν τὸν Κυ­ριά­κον ὅ­τι πρέ­πει ­νὰ φέ­ρη τὸν Ἱ­ε­ρό­θε­ον , προ­η­γού­με­νον τῆς μο­νῆς «Χρυ­σο­πη­γῆς» διὰ νὰ τῆς δι­α­βά­ση εὐ­χὴν καὶ οὕ­τω κα­τορ­θω­θῆ ὁ το­κε­τὸς. Οἱ δὲ Τοῦρ­κοι με­τε­κά­λε­σαν τὸν Χα­τζῆ Σα­κί­ρη ἀ­πὸ τὸ χω­ρί­ον Ψί­ρες τῆς Κυ­δω­νεί­ας διὰ τὸν αὐ­τὸν σκο­πὸν.
«… Τὴν ἑ­σπέ­ραν τῆς τρί­της ἡ­μέ­ρας συ­νην­τή­θη­σαν εἰς τὸ αὐ­τὸ σπι­τά­κι ὁ Ἱ­ε­ρό­θε­ος καὶ ὁ Χα­τζῆ Σα­κί­ρης καὶ ἤρ­χι­σαν νὰ δι­α­βά­ζουν ὑ­πὸ τὸ ἀ­μυ­δρὸν φῶς ἕ­νὸς λύ­χνου, ὁ μὲν τὴν φυλ­λά­δα τοῦ Ἁ­γί­ου Ἐ­λευ­θε­ρί­ου καὶ ἄλ­λα σχε­τι­κά, ὁ δὲ Τοῦρ­κος δι­κάς του φυλ­λά­δας μὲ εὐ­χὰς Τουρκι­στί. Τὸ δι­ά­βα­σμα αὐ­τὸ δι­ήρ­κε­σε πέν­τε ὥ­ρας πε­ρί­που, μὲ μι­κρά δι­α­λείμ­μα­τα. Εἰς στιγ­μὴν κο­ρε­σμοῦ καὶ νυ­στά­γρας λέ­γει ὁ Ἱ­ε­ρό­θε­ος πρὸς τὸν Τοῦρ­κον: «Μω­ρὲ Χα­τζῆ ἕ­να δι­ά­βο­λο θω­ρῶ» καὶ ἀ­παν­τᾶ ὁ Τοῦρ­κος: «Καὶ ἐ­γὼ μω­ρὲ πα­πᾶ, θω­ρῶ ἕ­να φου­ρὸ­γα­το καὶ ὁ Ραμ­πῆς νὰ λυ­πη­θῆ τὴν κα­κο­μοί­ρα νὰ τὸ ξε­γεν­νή­ση». Πράγ­μα­τι πε­ρὶ τὰ ἐ­ξημε­ρώ­μα­τα τῆς τε­τάρ­της ἡ­μέ­ρας ἐ­γεν­νή­θη ὁ δι­ά­βο­λος Ἐ­λευ­θέ­ριος!­.­.»
ΠΩΣ ΚΑΙ Υ­ΠΟ ΤΙ­ΝΟΣ Ε­ΒΑ­ΠΤΙ­ΣΘΗ
«­.. Μό­λις τὸ παι­δὶ ἐ­γέν­νε­το 40 ἡ­με­ρῶν, ἡ μη­τέ­ρα του καὶ ἡ μαμ­μή, με­τέ­βη­σαν εἰς τὴν μο­νὴν τῆς «Ζω­ο­δό­χου Πη­γῆς» ὅ­που δι­έ­με­νεν ὁ Ἱ­ε­ρό­θε­ος καὶ ἐ­ζή­τη­σαν τὴν βά­πτι­σίν του. Ὁ Ἱ­ε­ρό­θε­ος ἐ­δέ­χθη ὡς ἀ­νά­δο­χος νὰ τὸ βα­πτί­σῃ. Ἀλ­λὰ κα­θ’ ἥν ὥ­ραν τὸ εἶ­χεν μέ­σα εἰς τὴν κο­λυμ­βή­θραν καὶ τὸ ἐ­σή­κω­σε διὰ νὰ τὸ θέ­ση εἰς τὰ μυ­ρό­πα­να, ἐ­λέ­ρω­σεν ἐν­τὸς τῆς κο­λυμ­βή­θρας, καὶ ὁ Ἱ­ε­ρό­θε­ος τὸ πα­ρέ­δω­σεν εἰς τὴν μαμ­μὴν φω­νά­ζων: «Αὐ­τὸς εἶ­ναι Σα­τα­νᾶς καὶ θὰ κά­μνη κα­κὸν εἰς τὴν Ἐκ­κλη­σί­αν» καὶ ἀ­μέ­σως ἀ­πε­μα­κρύν­θη. Ἀ­πε­τε­λεί­ω­σε δὲ τὸ βά­πτι­σμα ὁ πα­ρα­τυ­χὼν Γεν­νά­διος. Τὰ πε­ρὶ το­κε­τοῦ καὶ βα­πτί­σμα­τος, ἀ­να­φέ­ρει ὁ Ἱ­ε­ρό­θε­ος λε­πτο­με­ρῶς εἰς τὸ «ἡ­με­ρο­λό­γιόν του.
Ἐν συ­νε­χεί­ᾳ ὁ ἴ­διος συγ­γρα­φεύς ἀ­να­φέ­ρει δι­ά­φο­ρα ἄλ­λα γε­γο­νό­τα τῆς ζω­ῆς τοῦ Κυ­ριά­κου Βε­νι­ζέ­λου ὅ­στις με­τὰ πλεί­στων ἄλ­λων Ἑλ­λή­νων ὑ­πη­κό­ων ἀ­πε­μα­κρύν­θη τῆς Κρή­της πα­ρὰ τῆς Τουρ­κι­κῆς κυ­βερ­νήσε­ως, ἐ­πα­νελ­θών κα­τὰ τὸ ἔ­τος 1871, ὁ­πό­τε εὑ­ρῆ­κε ἄ­θι­κτον τὸ κα­τά­στη­μά του καὶ ἤρ­χι­σε τὰς ἐρ­γα­σί­ας του, ἀ­φοῦ προ­σέ­λα­βε ὡς ὑ­παλ­λή­λους του τοὺς :Γ. Γι­αν­να­κου­δά­κην, καὶ Ἀν­δρέ­αν Νο­στρά­κην. Τὴν Τρί­τη θυ­γα­τέ­ρα του δὲ, ἔ­δω­σε σύ­ζυ­γον εἰς τὸν πρα­κτι­κὸν δι­κη­γό­ρον Κων­σταν­τῖ­νον Μη­τσο­τά­κην.


από το βιβλίο του Αντωνακέα Νικολάου "Πολιτική Ιστορία Ελλάδος 1821-1954 - Φαυλοκρατία" τόμος Α΄ σελ. 120-125 με πηγή το βιβλίο του Μ.Α. Παπαδάκη "Βιογραφία του Ελευθερίου Βενιζέλου"

Επίσης μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με τον Κυριάκο Βενιζέλο ή Μπενυσέλο πατέρα του Ελευθερίου Βενιζέλου στα εξής βιβλία:

1ον Γεώργιον Γ. Αυφαντήν ( στρατηγόν) εις τα βιβλία του «Αφύπνισις », « Βωμός της ελπίδος», « Άνθρωπος και επιστήμη»

2ον Κώστα Ν. Μπαρμπή (τ. Γενικό Διευθυντή Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών ,πρ. καθηγητή παρ/τος Αθηνών Πανεπιστημίου της Αλλοδαπής) εις το βιβλίον του « Ελ Βενιζέλος : Εθνάρχης ή εθνικός ολετήρας ; »

3ον Ν Τωμαδάκη στο έργο του « Ο Βενιζέλος έφηβος » (1964),
4ον Σ Μαρκεζίνη στο βιβλίο του «Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος ». τόμος 2,
5ον Ξενοφώντα Στρατηγό (στρατιώτη το αξίωμα, υποστράτηγο, υπαρχηγό γενικού επιτελείου ) στο έργο του «Η Ελλάδα στη Μικρά Ασία» ,
6ον Εντουάρ Ντριό (ακαδημαϊκό, πανεπιστημιακό καθηγητή Ιστορίας ) στο έργο του «Ελλάδα και Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος»


Καραμανλής Κων/νος καταγωγή από το Κιουπκιόϊ ( όπως λεγόταν στην τότε τουρκοκρατούμενη Μακεδονία) σήμερα Πρώτη Σερρών γεννημένος το 1907. Ο πατέρας του Γεώργιος είχε υπηρετήσει στο Βουλγαρικό κομιτάτο ο οποίος λέγεται πως ήταν δάσκαλος αν και τελικώς κατέληξε καλλιεργητής καπνού. Η μητέρα του Φωτεινή το γένος Δολόγλου. Με την συμβολή του καθηγητή Αθανασίου Αργυρού ( συνεργάτη Ίωνος Δραγούμη και Λάμπρου Κορομηλά, επίσης το 1906 πηγαίνει στην Αμερική και επιστρέφει το 1915 αφού εκλέγεται βουλευτής - παραδόξως αφού λείπει στην Αμερική !!!- ) ο οποίος και τον πατέρα του Καραμανλή είχε προωθήσει ως δάσκαλο αλλά και τον Κωνσταντίνο, ως πρωτότοκο της οικογένειας, τον έφερε στην Αθήνα οικότροφο στο Λύκειο Μεγαρέως ( Παγκράτι), - γιατί τόσο ενδιαφέρον άραγε για την συγκεκριμένη οικογένεια; !!! Με λεφτά και βοήθεια από τον Αργυρό σπουδάζει νομική και μετά προσλαμβάνεται στο πολιτικό γραφείο του Αργυρού όπου διέπρεψε στην εκτέλεση ρουσφετιών ! Για τον Αργυρό γνωρίζουμε ως τόπο καταγωγής του την Νιγρίτα Σερρών. Όμως ο ανηψιός του ονομαζόταν Ουμβέρτος ( ο γνωστός ζωγράφος Ουμβέρτος Αργυρός) παρ' όλο που οι γονείς του όπως γράφεται κατάγονταν από την Νιγρίτα. Γιατί Ουμβέρτος;

Γεώργιος Ράλλης με καταγωγή από τον αρχηγό των " Ιπποτών της Ναβάρας" Δημήτριο Ράλ ή Ραούλ που αποτέλεσε και τον ιδρυτή του οίκου των Ράλληδων ( " Φραγκοκρατία 1206- 1566", Ουΐλιαμ Μύλλερ Β' 51 κ.ε').

Κωστής Στεφανόπουλος Αλβανικής καταγωγής ( όπως ο ίδιος δήλωσε). Οι Αλβανοί, κατά τον Α. Κεραμόπουλο είναι Ούνοι : Αλβιγηνοί ή Αλβιγαίοι ή Αλβίγγειοι ( γαλ. Albigeois, λατ. Albigenses) ονομάστηκαν τον 120 μ.Χ. αι. στην Ν.Γαλλία που είχαν εγκατασταθεί ως αιρετικοί - "καθαροί" χάριν της πόλης που έμεναν της Άλμπι.

Πίστευαν στο καλό και ( ειδικά) το κακό, απέκρουαν την ενσάρκωση του Χριστού, τον θάνατό του, την Ανάστασή του και πολεμούσαν τον γάμο. Ήταν οι Γνωστικοί, οι " οφίτες". Ηρόδοτος, Μελπομένη: " Συνεμείχθη ένας Ηρακλής με την ανθρωπόμορφη Έχιδνα και αυτή γέννησε τρείς οφίτες,τον Σκύθη, τον Αγάθυρσο και τον Γελωνό". Τα δε μέρη που περιέκλειαν την πρότερη Αλβανία " ...προς Βορράν σύνορα από τον Φάσιν ποταμό μέχρι του Τρωϊκού ακρωτηρίου... προς νότον αρχομένη Σιγείου ...από του Μαριανδικού κόλπου ...παρά την θάλασσαν μέχρι του ακρωτηρίου Τριοπείου ...κατοικούν αυτή τριάκοντα έθνη..." Μαριανδίται ή Μαριανδοί ή Μαριανδινοί είναι οι οφίτες. Στα εβραϊκά " Μαρία - χα" σημαίνει όφις. Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος αναφέρει " ...Αλβανοί κατοικούσαν στις ορεινές κοιλάδες και στην βόρεια χώρα ...την Σαρματία ή Σαυροματία ή Τουρανομογγολία..." Ο Πτολεμαίος περιγράφει 26 φυλές που η καθεμιά είχε τον ηγεμόνα της . Σαν γνήσιοι Μογγόλοι λάτρευαν την Σελήνη ( Ιβηρία) και τελούσαν ανθρωποθυσίες. Από τα σπλάχνα των θυμάτων τους πρόλεγαν το μέλλον. Οι Αρμένιοι ονομάζουν εκείνη την περιοχή Αλβανία ...Αφγανία. Οι Αζέροι - Χάζαροι και άλλοι Τάταροι εισέδυασν στην Αρμενία και επιμείχθηκαν με τους Αλβανο- Αφγανούς στις περιοχές Αρτσάκ, Ουτί και Παϊτακαράν. Όταν όλοι εκείνοι μετακόμισαν μέσω της Θράκης στην σημερινή Αλβανία, στα εδάφη εκείνα εγκαταστάθηκαν Ούνοι, Βάραγγοι και Μογγόλοι. Στον 12 μ.Χ. αι. στην Δυτ. Θράκη έκαναν την εμφάνισή τους οι "Χιόνες", κατοπινοί Ντονμέδες ή εξισλαμισθέντες Ιουδαίοι ( Γρ. Παλαμάς " Arnakis" 1951: 61). Οι Χιόνες άλλη μια αλληγορική ονομασία των "λευκών" ή " καθαρών" ή " αλμπίνων" ή " αλμπανών"
Περί το 1152 π.Χ. ιδρύθηκε στο Λάτιο η πόλη Άλμπα - Λόγκα που τον 8ο π.Χ. αι. οι Ρωμαίοι την ισοπέδωσαν και στην θέση της ιδρύθηκε η Αλμπάνο - Λατσιάλε. Η Alba Numitor ( αλλιώς Acca Larentia) σύζυγος του ποιμένα Φωστούλου ήταν η τροφός του Ρώμου και του Ρωμύλου ιδρυτών της Ρώμης, και ονομαζόταν και Lupa ( λύκαινα). Ήταν μητέρα των Λάρες και των 12 αδερφών Αρβάλες. Ο Οβίδιος στις Μεταμορφώσεις του γράφει: " ...Των Θεών το πλήθος όπερ τους λόφους ως μονάς τους Αλβανούς κατέχει..." Παλαιώτερα ο Τίτος Λίβυος ( 216) διηγείται ότι τελούνταν ανθρωποθυσίες στους πρόποδες του λόφου Αλβανού, κοντά στην Ρώμη, όπως και στο Λάτιο. ( πληροφορίες από περιοδικό Nexus, τεύχος 21, 7ος-8ος 2005, άρθρο - έρευνα : Γεώργιος Ρουβάς, Ιωάννης Ζήκος, Ευάγγελος Γκιόκας, κείμενο Μάνος Δασκαλάκης " Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ" )
σ.σ.τελικά γύρω- γύρω όλο σε εβραίους ...καταλήγουμε !
Κάρολος Παπούλιας : Εβραίος εξ Ιωαννίνων
Σαμαράς Αντώνιος : εβραϊκό γένος, πραγματικό όνομα Μπενάκη Χωρεμή ή Μπέν Χιράμ - δείτε την οικογένεια Μπενάκη και τις επιγαμίες τους που έως σήμερα μας διαφεντεύουν ΕΔΩ
Προσέξτε τι λέει το Βικιπαίδεια : Πιθανολογείται ότι η προέλευση της οικογένειας είναι από την Μάνη

Από το ίδιο γένος και η Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη με το περίφημο : "Τα εθνικά σύνορα κι ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν, χάριν της ειρήνης και της ευημερίας"

Ιωάννης Βαρβιτσιώτης : Κρυπτοεβραίος το γένος Μπάρμπι
Σημίτης Κώστας : Κρυπτομογγολοεβραίος αληθινό όνομα : Μορδοχάϊ Αβουρή ή ΈβερΜιλτιάδης Έβερτ :Εβραϊκό γένος Έβερ
Μητσοτάκηδες : Από το εβραϊκό γένος Μπενύ Σελόν ή Μπέν Σαλόμ

Αλέκος Αλαβάνος : από το εβραϊκό γένος Αλ- λεβί ή Λεβί

Κοραντής Ιωάννης : πρώην επικεφαλής της ΕΥΠ, κρυπτο-ιταλο-εβραίος από το γένος Goprado. Διαβάστε την συνέντευξή του στις 30/1/2013 :
«Τη στιγμή αυτή υπάρχει τουρκική συνδιαχείριση στη Θράκη»

Ανδρέας Κοής : αρχηγός της Πυροσβεστικής κατά την περίοδο της τρομοκρατικής εμπρηστικής επίθεσης εναντίον της χώρας μας από ουτσεκάδες. Το όνομα μιλά μόνο του Κοής ή Κοέν !
Χαάνα Διαμαντοπούλου : Εβραία
Ευάγγελος Βενιζέλος : Αληθινό όνομα Τούρκογλου ή Τουργκούτσογλου ή Τουργκούτ. τουρκο-εβραίος
Καρατζαφέρης Γιώργος : Τουρκαλβανός το γένος Ζαφέρι
Αβραμόπουλος Δημήτρης : Αβραάμ - πούλος ( γιός του Αβραάμ) εβραίος
Δαμανάκη Μαρία: Καλά αυτή το δήλωσε ευθαρσώς : ΕΙΜΑΙ ΕΒΡΑΙΑ
Γεράσιμος Αρσένης : Από το γένος της μητέρας του Ραζή, εβραίοι εκ Κεφαλληνίας
Χρήστος Ροζάκης : πρώην υπουργός εξωτερικών αληθινό όνομα ΡΟΖΕΝΣΤΑΪΝ
Λομβέρδος Ανδρέας : Καταγωγή από Αχαΐα λέει, αλλά γείτονας είναι με την Ιταλία και την ...Λομβαρδία ...
Ραγκούσης Γιάννης : ή Σαραγκούσης Ισπανοεβραίος. Και βιντεάκι ΕΔΩ
Μπουτάρης Γιάννης : Ούτε αυτός το κρύβει !

με πληροφορίες από : stavretta.blogspot.

Και ο Alexis ; Μμμ... κάτι ακούγεται για κάποιον David Chipra,πατριάρχη της οικογένειας από το Ισραήλ ! Αλλά από Φθινόπωρο τα περισσότερα και εγκυρώτερα...

Και πόσοι ακόμη να είναι; Φοβάμαι πως η αλήθεια θα είναι ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ για τους Έλληνες...


greek-observatory
http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/2013/07/blog-post_5834.html
πηγή