ΤΟ ΕΝΔΥΜΑ ΤΗΣ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ

                Μετά τήν πτώση τους οι Πρωτόπλαστοι ένιωσαν ότι ήταν γυμνοί. 

Και ο Θεός για να καλύψει την γύμνια τους τούς έδωσε δερμάτινους χιτώνας και 

ενέδυσεν αυτούς. Πρίν από τήν πτώση, ενώ ήταν γυμνοί, δεν ντρεπόντουσαν.

 Διότι τούς σκέπαζε η χάρη, το ένδυμα τού Θεού.

 Με τήν ανυπακοή έχασαν το ένδυμα τής χάριτος και ντύθηκαν με την ντροπή τής αμαρτίας.

                 Από αυτήν τήν ντροπή ο Θεός θέλησε να τούς απαλλάξει, κινούμενος από

 ευσπλαχνία και έλεος. Αυτή η απαλλαγή όμως έγινε σταδιακά.

 Πρώτα τούς έδωσε τον νόμο τής Π.Δ. με τόν Μωυσή και στήν συνέχεια,

 όταν ήλθε ο κατάλληλος καιρός, τούς έδωσε τόν νόμο τής Κ.Δ.,

 τό ευαγγέλιο τής χάριτος με τόν Χριστό.

                Ο απόστολος Παύλος γράφει ότι, πριν αποκαλυφθεί η πίστη στόν Χριστό,

 έδωσε ο Θεός τις εντολές τού παλαιού νόμου με σκοπό να φρουρήσει και να εμποδίσει 

τούς ανθρώπους από την διάπραξη περισσότερων και μεγαλύτερων αμαρτημάτων. 

Γι αυτό υπό νόμον εφρουρούμεθα μέχρι να έλθει στόν κόσμο ο Χριστός και να μας

 αποκαλύψει τήν σώζουσα πίστη στό όνομά Του.

                Αυτό σημαίνει ότι ο νόμος μας εκπαίδευε, παιδαγωγός ημών γέγονε,

 να αποκτήσουμε συνείδηση τών αμαρτιών μας και να αποφύγουμε τήν άγνοια,

 τήν αδιαφορία και τήν πώρωση. Ώστε όταν έλθει ο Χριστός να είμαστε έτοιμοι

 να τόν αποδεχθούμε και να ενδυθούμε τήν δικαίωση μέσω τής εν Χριστώ πίστεως,

 ίνα εκ πίστεως δικαιωθώμεν. Ο νόμος τής Παλαιάς Διαθήκης ήταν ένδυμα μετανοίας,

 βάπτισμα μετανοίας για να θυμηθούμε και τα λόγια τού Τιμίου Προδρόμου:

 «Εγώ μέν εβάπτισα υμάς εν ύδατι», δηλ. βάπτισμα μετανοίας.

                Φανέρωνε ο νόμος τής αμαρτία ώστε να μας παρακινήσει 

στήν επίγνωση τής αμαρτωλότητάς μας ενώπιον τού Θεού, όπως ο Δαβίδ γράφει

, «ότι Συ μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα». 

Και να παραδεχθούμε ότι ο Θεός έχει δίκιο στά λόγια Του, όπως πάλι

 ομολογεί ο προφήτης, «όπως αν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου».

                Από τήν στιγμή που ομολογούμε τις αμαρτίες μας τότε είμαστε

 κατάλληλα προετοιμασμένοι να ενδυθούμε τόν Χριστό, να δεχθούμε τήν

 δωρεά τής πίστεως που μας χορήγησε ο Χριστός με τήν θυσία Του

 στόν Σταυρό. Πίστη που μας δικαιώνει ενώπιον τού Κυρίου.

 Και η δωρεά αυτή είναι η εν Χριστώ υιοθεσία: «πάντες υιοί Θεού εστε 

δια τής πίστεως εν Χριστώ Ιησού», δηλ. με τήν δύναμη τής πίστεως γινόμαστε

 κατά χάριν υιοί Θεού. Και λαμβάνουμε τήν υιοθεσία με τό μυστήριο τού

 Βαπτίσματος όπως μας τό λέει ο απ. Παύλος, 

«όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε».

                Το μυστήριο τού Αγίου Βαπτίσματος, που προϋποθέτει πίστη 

στό θεανθρώπινο πρόσωπο τού Χριστού και στό όνομα τής αγίας και

 ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος, μας ενδύει με τό πνευματικό ένδυμα τή

ς υιοθεσίας. Δηλ. ό,τι είναι ο Χριστός κατά φύσιν, γινόμαστε και εμείς κατά χάριν.

 Υιοθετούμαστε και εμείς με τό άγιο Βάπτισμα και συγγενεύουμε μαζί Του.

 Συγγενεύουμε κατά χάριν με τις θείες ιδιότητές του.

 Γινόμαστε κατά χάριν αιώνιοι, κατά χάριν μακάριοι, συμμετέχουμε

 στήν πληρότητα τής πίστεως, απολαμβάνουμε τόν αγιασμό τού Πνεύματος

 τού Αγίου. Χριόμαστε με τήν δύναμη και τήν ενέργειά Του. Φοράμε τόν Χριστό,

 σκεπτόμαστε και φερόμαστε όπως Εκείνος. Μοιάζουμε και θέλουμε να ταυτιστούμε

 με Εκείνον, να γίνουμε και εμείς οι θνητοί κοινωνοί θείας φύσεως.

 Με τό Άγιο Βάπτισμα και το Χρίσμα ενδυόμαστε τήν χάρη τού Παρακλήτου.

 Διότι όπως λέει ο ιερός Φώτιος, «εκείνοι που ενδύονται τόν Χριστό, τό Πνεύμα

 τό Άγιον ενδύονται».

Αυτό τό ένδυμα είναι ο φωτεινός χιτώνας τής πίστεως, είναι χιτώνας χαρά

ς και πνευματικής δόξας. Διότι βγάζει από πάνω μας τόν χιτώνα τής

 ντροπής από τήν αμαρτία και μας ενδύει με τό αναστάσιμο φώς τού Κυρίου.

 Και μας ενώνει με τόν Χριστό όπως το πύρ με τον σίδερο. Πυρώνεται η ψυχή 

από τήν σωτήρια θέρμη τού Αναστημένου Χριστού και ενώνεται αδιάσπαστα

 μαζί Του. Και τότε αναφωνούμε μαζί με τον Απ. Παύλο:

 «Τις ημάς χωρίσει από τής αγάπης τού Χριστού;».

               

                Η κοινή πίστης, το κοινό βάπτισμα, τό κοινό φωτεινό ένδυμα τής

 υιοθεσίας που λαμβάνουμε από τόν Χριστό μάς ενώνει και μεταξύ μας σε ένα σώμα, 

σε μια πνευματική οικογένεια χάριτος ώστε «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ

 ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ». Η κοινωνία μας με τόν

 Χριστό καταργεί τις εθνικές και φυλετικές διακρίσεις. Καταργεί τις ταξικές αλλά

 και τις φυσικές διακρίσεις μεταξύ τών ανθρώπων. Ενώ δηλ. ανήκουν σε διαφορετικά

 έθνη ή κατάγονται από διαφορετικές φυλές, απολαμβάνουν ατομικές ελευθερίες

 ή ζούν ακόμη κάτω από περιορισμούς και δοκιμασίες, είτε έχουν ταξικές διαφορές

 ή ακόμη διαφέρουν λόγω τού φύλου, από τήν στιγμή που έχουν μυηθεί στό μυστήριο

 τής εν Χριστώ πίστεως λογίζονται ως μία κοινωνία Αγίων.

 Τούς ενώνει το φρόνημα τής πίστεως και ο αγιασμός, το κοινό ένδυμα τού

 Χριστού. Και ο κοινός τους χώρος είναι ο χώρος τής Εκκλησίας, όπου υπάρχει

 θυσιαστήριο, όπου τελείται η αναίμακτος λατρεία, εκεί που όλοι ενδύονται και

 κοινωνούν τόν Χριστό. Τόν Χριστό που η χάρη Του εξαπλώθηκε εις πάντα τα έθνη

 για να έχουν όλοι όσοι επιθυμούν τήν ευκαιρία να ενδυθούν τόν Χριστό, 

να απολαύσουν τήν εν Χριστώ υιοθεσία, αφού βαπτισθούν στό όνομα τού

 Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος.

Αρχιμ. Χ.Ν.

πηγή