Ηλίας Μηνιάτης-Ένας μεγάλος Επτανήσιος

Ο Ηλίας Μηνιάτης γεννήθηκε στο Ληξούρι τση Κεφαλληνίας στα 1669.

Πατέρας του ήταν ο πρωθιερέας της πόλης και λόγιος Φραγκίσκος Μηνιάτης.

Σε ηλικία 10 χρόνων εστάλη σαν τρόφιμος στο Φλαγγινιανό Φροντηστήριο

 της Βενετίας.

 Η εξέλιξη του εκεί ήταν θεαματική.Ετσι σε ηλικία 20 χρόνων γίνεται 

δάσκαλος στο εκπαιδευτικό αυτό ίδρυμα.Συγχρόνως είναι και ιεροκήρυκας 

στον εκεί Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου.Όπου βρέθηκε η παρουσία του ήταν εντυπωσιακή,γιατί εκτός από τον λόγο του,χρησιμοποιούσε απλή γλώσσα και

 όχι ξύλινη με αποτέλεσμα να γίνεται κατανοητός από το εκκλησίασμα.

Μετά την Βενετία επέστρεψε και δίδαξε στην γενέτειρα του Κεφαλονιά.

Από εκεί κλήθηκε και συνέχισε στην Ζάκυνθο και μετά στην Κέρκυρα.

Το ίδιο  έγινε και στην Κωνσταντινούπολη όπου είχε πάει ως σύμβουλος της εκεί Βενετικής πρεσβείας.

Από την Πόλη έφυγε για την Πελοπόννησο,όπου κήρυξε τον Λόγο του Θεού στο Ναύπλιο και στο Αργος.

Τελικά χειροτονήθηκε Επίσκοπος Κερνίτσης και Καλαβρύτων το 1710.Εκεί δυστυχώς συνάντησε εχθρικό κλίμα λόγω της

Βενετικής εκπαίδευσης του και των στενών δεσμών με την Γαληνότατη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου.

Δυστυχώς η εχθρότητα των ελλαδιτών σε κάθε τι  το Επτανησιακό υπήρχε και τότε.Εμείς οι Επτανήσιοι στην καταγωγή και στο πνεύμα δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ!

Πέθανε την 1η Αυγούστου του 1714 στην Πάτρα,το δε σώμα του παρέλαβε ο πατέρας του και το έθαψε στην γενέτειρα του

στο Ληξούρι.

Τὰ ἔργα τοῦ Ἠλία Μηνιάτη τυπώθηκαν μετὰ τὸ θάνατό του.

Τὸ 1716 ἐξεδόθη στὴν Βενετία τὸ ἔργο του μὲ τίτλο «Διδαχαὶ εἰς τὴν ἁγίαν καὶ μεγάλην Τεσσαρακοστὴν καὶ εἰς τὰς Κυριακὰς τοῦ ἐνιαυτοῦ καὶ ἐπισήμους ἑορτὰς μετά τινων πανηγυρικῶν λόγων» μὲ ἐπιμέλεια τοῦ πατέρα του· ἀκολούθησαν 23 ἐκδόσεις τῶν Διδαχῶν μέχρι τὸ 1900, γεγονὸς ποὺ ἀποδεικνύει τὴν δημοτικότητα τοῦ ἔργου του στὸ ἀναγνωστικὸ κοινό. Ὄντως, τὸ βιβλίο αὐτὸ ὑπῆρξε ἕνα ἀπὸ τὰ δημοφιλέστερα λαϊκὰ ἀναγνώσματα τοῦ 18ου καὶ 19ου αἰ.

Τὸ 1718 μὲ τὴν ἐπιμέλεια τοῦ πατέρα του ἐκδόθηκε ἡ «Πέτρα σκανδάλου», ἔργο ἱστορικὸ-δογματικό, ποὺ ἀναφέρεται στὸ σχίσμα Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ἔργο αὐτὸ κίνησε τὸ διεθνὲς ἐνδιαφέρον τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ μεταφράστηκε στὰ λατινικὰ (1752), στὰ ἀραβικὰ (1721) καὶ στὰ ρωσικὰ (1754), συζητήθηκε ἐπίσης καὶ σχολιάστηκε πολύ.

Τὴν διατριβὴ αὐτὴ συνέγραψε ὁ μακαριστὸς συγγραφέας παρακινηθεὶς ἀπὸ κἄποιον ἄρχοντα (ἄγνωστο σ᾿ ἐμᾶς), ὅπως ἀναφέρεται σὲ ἐπιστολὴ τοῦ πατέρα του, παπα-Φραγκίσκου Μηνιάτη, «θείῳ ζήλῳ κινηθεὶς παρά τινος ὀρθοδοξοτάτου αὐθέντου προσταχθεὶς» καὶ ὅπως καταγράφει καὶ ὁ ἴδιος στὸ πρῶτο μέρος τῆς διατριβῆς αὐτῆς «Ἐζήτησαν παρ᾿ ἐμοῦ, ἄρχων ἐνδοξώτατε καὶ εὐσεβέστατε νὰ μάθουν καταλιπῶς τί εἶναι ἐκεῖνο ὅπου χωρίζει τὰς δύο Ἐκκλησίας».

Ἔτσι, στὸ μὲν Α´ Βιβλίο (μέρος) τῆς διατριβῆς αὐτῆς ἀναφέρονται τὰ αἴτια καὶ γεγονότα τοῦ Σχίσματος τῶν Δυτικῶν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Στὸ Β´ Βιβλίο, ἀνασκευάζονται βάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Ἱερῶν Κανόνων καὶ Ἁγιοπατερικῶν συγγραμμάτων οἱ πέντε βασικὲς διαφορὲς ποὺ χωρίζουν τοὺς Παπικοὺς ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία.

Από τις Διδαχές του Ηλία Μηνιάτη

1, Δια να πλάση [] δεν είπε μόνον λόγον, μα έκαμε πρώτα ωσάν σκέψιν και βουλήν

2, Η εξομολόγησις: [] χωρίς πρόφασιν !

3, Το σήμερον είναι ιδικόν μου, το αύριον δεν ηξεύρω. Αν μετανοήσω,
ο θεός μου έταξε συγχώρησιν` αλλά δια να μετανοήσω, ο θεός δεν μου έταξε το
αύριον

4, Δεν είναι αληθινά συμέροντα όσα φαίνονται “συμφέροντα”.

5, Πληγωμένος, αιματωμένος, καταφρονημένος [] ο θεός μου !

6, Ομολογούμεν πως είμεσθεν θνητοί, πλην όμως πράττομεν [] ωσάν να
είμασθεν αθάνατοι

7, Κανένα [] τόσον βέβαιον ωσάν ο θάνατος. [] όλα τα άλλα [] αβέβαια.

8, Ένα από τα δυό: ή, αν θέλης να το κάμης, πρέπει να το κάμης το γληγορώτερον, ή, αν δεν θέλης
να το κάμης τ ώ ρ α, είναι σημάδι πως δεν θέλεις να το κάμης π ο τ έ !…

9, Του ανθρώπου η συνείδησις κάνει την κατηγορίαν και την απόφασιν.

10, Ο φρόνιμος ζωγράφος, ο οποίος, γιατί ελογίασε πράγμα αδύνατον να ζωγραφίση το πρόσωπον της Ελένης,
όπου ήτον εν συντομία όλον το κάλλος της φύσεως, το εζωγράφισε σκεπασμένον με ένα κάλυμμα,
αφήνοντας να συλλογισθή ο νους εκείνο όπου δεν ηδύνατο να περιγράψη το χέρι…

11, Η κρίσις του θεού ομοιώνεται με την ιδικήν μας προαίρεσιν.

12, Αν έγινες σκεύος τιμής, ημπορείς να καταστασθής σκεύος ατιμίας` και πάλιν,
από σκεύος ατιμίας να μετασχηματισθής εις σκεύος τιμής. []

13, Ευκολώτερα παδαίδομεν [] την ζωήν παρά την εξουσίαν.

14, Σας έλειψε μίαν φοράν η θέλησις; Θέλει σας λείψει μίαν φοράν και η χάρις !.. []

15, …Και θεός: η κοιλιά !.. Έχασε τον [] κόσμον ο κόσμος !.. Τόσον [] το σκότος, όση η ανοία !
Τόση η αχλύς, όση η αγνωσία !

16, Το γάλα της μητρός, όσο περισσότερον δίδεται τόσο περισσότερον πληθαίνει` αν κρατηθή,
ξηραίνεται και χάνεται. Όσον δίδεις, τόσον περισσεύει εκείνο όπου δίδεις !..

17, Οι χριστιανοί [] α γ α π ο ύ σ ι την κόλασίν τους

18, Μη στραφής να ιδής την [] αμαρτίαν, ωσάν την αφήσης !..[]
…Από ημέραν εις ημέραν [] χονδρότερα τα σχοινία σου !…[]
Δεν ημπορείς να [] λύσεις με συλλογισμούς ; .. Κόψε [] με [] σπαθί [] α π ο φ ά σ ε ω ς !..

19, Πίστης νεκρά, χωρίς έργα

20, Ελπίζω [] ο [] λόγος να σας φαίνεται πολλά σκληρός ! Κοντάρι οξύ
όπου σας λαβώνει την καρδίαν - μα τι να κάνωμεν ; Όταν είναι σεσηπωμένη
η πληγή, δεν χρειάζονται μαλακτικά ελαφρά, μα χρειάζεται φωτιά και σίδηρος !
Και εις την υπόθεσίν μας δεν χρειάζονται λόγια κολακευτικά και γλυκά,
μα πίκρα και φοβέρα !

Εδώ,Εδώ και Εδώ

ΠΕΤΡΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ
ΗΤΟΙ
Διασάφησις τῆς Ἀρχῆς,
καὶ αἰτίας τοῦ σχίσματος τῶν δύο Ἐκκλησιῶν,
Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς

ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ

Τὰ κατὰ Ἰγνάτιον καὶ Φώτιον Κωνσταντινουπόλεως Πατριάρχας/ΕΔΩ

πηγή