‘‘Χρειάζεται αισιοδοξία’’ Υπό Αιδεσιμολ. Δημητρίου Λυμπεροπούλου Εφημερίου Ιερού Ναού Προφήτου Ηλιού Τριπόλεως.

Ευχαριστούμε πολύ τους  κυρίους  Ευάγγελο Μπουγιώτη και Γεώργιο Ρασσιά.

Ήδη βρισκόμαστε στο 2013. Η χρονιά που πέρασε ήταν μια χρονιά ανατροπών. Άλλαξε άρδην το σκηνικό της χώρας μας, με τα αποτελέσματα των εκλογικών αναμετρήσεων των μηνών Μαΐου και Ιουνίου 2012.

          Τα φαινόμενα που κυριάρχησαν, της διαφθοράς, και της διαπλοκής, σε όλην σχεδόν την περίοδον της εύθραστης μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας, φαίνεται να αποκαθηλώ-νονται από το βάθρο τους.

          Το παρελθόν έτος ως και τα προηγούμενα ήσαν τα έτη που κυριαρχούσε το ψέμα ασυστόλως από τους πολιτικούς μας ταγούς, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν την ευπιστίαν των Ελλήνων πολιτών.  

          Και το σημαντικό είναι, ότι κανείς δεν βγήκε από αυτούς τους Κυρίους, να ζητήσει συγνώμη για τα κατά συρροήν ψέματα.

          Δυστυχώς ζούμε με τα ψέματα.

          Εκείνο, το ‘‘λεφτά υπάρχουν’’, του αλήστου μνήμης Γιωργάκη Παπανδρέου, που το βάζετε; Όταν ανέλαβε Πρωθυπουργός, έθεσε το ερώτημα. Τι έγιναν τα λεφτά;

          Και ο ελληνικός λαός, αφού ήξερε ότι αυτά ήσαν ψέματα, εκεί, ψήφιζε χωρίς καμία συστολή και έρευνα. Ας μην διαμαρτύρεται τώρα.

Από την μια πλευρά το έτος 2012, ως και τα προηγούμενα ήσαν έτη οδυνηρά, αλλά από την άλλη πλευρά γόνιμα, γιατί άρχισε να συντελείται η ζύμωσις στον κοινωνικό χώρο, και αρχίζουν να αποκαλύπτονται αξίες και συμπεριφορές, όπως η ‘‘ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ’’ που οι περισσότερες ήσαν ξεχασμένες.

          Ζήσαμε δυστυχώς τα προηγούμενα χρόνια με την εικονικήν ευμάρειαν, (μια ψεύτικη καλοπέραση), με τις πλάνες παροχές, με το παραμύθι, με τους ξενόφερτους τρόπους ζωής.

          Μας φόρεσαν ‘‘αταίριαστα’’ για το ανάστημά μας κουστούμια. Όλα τα δεχθήκαμε χωρίς συγκρατιμό. Όλα αυτά απέβησαν παθητικά για τον Έλληνα, και τούτο γιατί μέσα στην  σύγχυση έχασε τις ρίζες του.

          Έχει απομείνει πια τίποτα από τον θεούφαντον χιτώνα της μαρτυρικής μας Ελλάδας, που να μην τον έχουν ξεφτίσει οι εκάστοτε ταγοί της Ελληνικής Κυβερνήσεως, αφού πάντοτε εξυπηρετούσαν ξένα συμφέροντα, και μας φθάσανε σε αυτό το χάλι;

          Ποιος φταίει; Ο Λαός, ο λαός που δεν έχει κρίση, αλλά ως απολωλότα πρόβατα χωρίς πνευματικόν ποιμένα, οδεύει προς την απώλειαν.

          Απωλέσθημεν; ΟΧΙ. Χρειάζεται αγώνας μεγάλος για να επανακάμψωμεν, να πάρει εμπρός η μηχανή, για να εύρωμεν τον σωστόν δρόμον. Μας πούλησαν στους αντίχριστους και τους ανθέλληνες Ευρωπαίους. Το πονηρό σύστημα της Μασονίας και του Σιωνισμού, και της απαισιοδοξίας, με την μεθοδευμένη οικονομικήν κρίσιν, μάλλον δε κρίσιν θεσμών και αξιών, προσπαθεί παντί τρόπω, να μας φορτώσει την αποθάρρυνση, τις ανατροπές, τα αλεπάλληλα σοκ σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και εθνικής μας ζωής.

          Το έτος που διανύομεν 2013, θα είναι μια χρονιά δύσκολη, και τούτο λόγω κυρίως των οικονομικών μέτρων που συνεχίζουν να μας πνίγουν. Όμως εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες, όπως μας διδάσκει η ιστορία μας, είμαστε αισιόδοξοι και αγωνιστικοί.

          Η φιλοσοφία και η λογική, αυτές οι δυο σπουδαίες επιστήμες μας λέγουν: ‘‘Ότι εάν πάνε, όλα καλά, δεν χρειάζεται να αισιοδοξούμε, χρειάζεται να αισιοδοξούμε όταν είναι όλα χάλια’’. Αυτή την ώρα, όσο ποτέ άλλοτε χρειαζόμαστε την ελπίδα και την αισιοδοξία.

          Τώρα όμως πιαστήκαμε όλοι προσγειωμένοι από το αγέρωχο δέντρο που λέγεται ‘‘ΕΛΛΑΔΑ’’. Τούτο το δέντρο που τόσους αιώνες:

‘‘Αγέρες δεν το ακούμπησαν

ούτε η βαρυχειμωνιά το λύγισε’’.

          Όλοι όσοι μας εμπαίζουν και μας λοιδορούν, έχουν πέσει έξω, γιατί λογαριάζουν με λάθος τρόπο τους υπολογισμούς τους. Οι Έλληνες είναι απόγονοι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, και των άλλων ηρώων και μαρτύρων, ‘‘ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ’’.

          Ανεξίτηλα γραμμένα και διαχρονικά τα λόγια του γιγαντόσωμου, λεοντόκαρδου γενναίου Στρατηγού, και θρυλικού πολέμαρχου, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη:

‘‘Όπισθεν ολοταχώς εις τις

θέσεις σας και τα μετερίζια σας’’.

          Εδώ θα ήθελα να παραθέσω, και τούτο, σαν μια ένεση αισιοδοξίας, ως και αγωνιστικότητος, τα θεοφώτιστα λόγια του Αγίου Γέροντα Παϊσίου, από τον Β’ τόμον των λόγων του, που εξέδωσε στο μοναστήρι της Σουρωτής. Ας τα πάρουμε ως φυλαχτό.

‘‘Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξει νέα βλαστάρια. Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής. Και ο καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομίση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίδουν ελπίδα. Μην φοβάστε. Περάσαμε σαν Έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάσει; Ούτε τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι’’.

          Επιτακτική ανάγκη λοιπόν να επιστρέψωμεν στην πνευματική μας παρακαταθήκη, την οποίαν μας άφησαν οι πατέρες μας, και εμείς την ξεχάσαμε θαμπωμένοι και αποχαυνομένοι, από την εικονικήν ευμάρειαν, της οικονομικής ακμής.  

§        Απομακρύναμε τον Χριστόν από την δημόσια ζωή, γιατί μας ενοχλεί η παρουσία του.

§        Βλασφημούμε το όνομά του, με παντός είδους θεατρικές και κινηματογραφικές παραστάσεις(Corpus Christi).

§        Χάσαμε την ανθρωπιά μας, και κλειστήκαμε στην φιλαυτία μας.

§        Χάσαμε τον προσανατολισμό μας, και γι’ αυτό γίναμε υποχείριοι των στυγνών δανειστών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

          Στην Δύση όπως γνωρίζομεν, και αποδεικνύει η πραγματικότητα, προόδευσε η έκλυση των ηθών, γενικώς η κοινωνική διάλυση (οικογένεια, σατανισμός, μαγείες, παγανισμός) πάσης φύσεως κοινωνικές ακαταστασίες.

          Είναι δείγμα αποκοπής των Δυτικών κοινωνιών από τις ηθικές αρχές και τους θρησκευτικούς κανόνες.

          Είναι δυνατόν να επιχειρούμε να στηρίξουμε το μέλλον του Έθνους μας στην Ευρώπη, και να περιφρονούμε τις δικές μας δυνάμεις;

          Σήμερα οι Νεοέλληνες, και ειδικά οι νέοι μας, να στερούνται ιδανικών; Το Έθνος μας συνεχώς να χάνει τους στόχους και τους σκοπούς του; Είναι δυνατόν να μιλάμε συνεχώς για την Ευρώπη, λες και είναι το σωστό ιδανικό;

          Ας προσέξουμε. Γιατί βιαζόμαστε και υπογράφουμε συνθήκες τις οποίες άλλες χώρες, όπως η Αγγλία δυσπιστούν να υπογράψουν;

          Η αποκλειστική μέριμνά μας πρέπει να είναι η Ελλάδα, και ότι το ελληνικό Έθνος πρέπει να ζήσει, και μετά την επερχόμενη έκρηξη και διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

          Η χρονική περίοδος του ευρώ ως νόμισμα έληξε, καθ’ ότι είχε κτισθή επάνω σε σαθρές βάσεις. Ήταν ένα πείραμα το οποίον δυστυχώς έφερε την χώρα μας στην δεινή αυτή θέση που ευρίσκεται.

          Τα λόγια του αειμνήστου Καθηγητού Νίκολα Σταύρου ομογενούς από την Βόρειο Ήπειρο, καθηγητού του Πανεπιστημίου του Howard της Νέας Υόρκης, σε συνέντευξή του, μεταξύ των άλλων είχε τονίσει: ‘‘Πάρτε τα ρόπαλα και κυνηγήστε την ΤΡΟΙΚΑ, το ΔΝΤ, την Μέρκελ, τον Σόϊμπλε, και γυρίστε στη δραχμή, επαληθεύθησαν’’.

          Όσο κι αν οι καιροί μας είναι χαλεποί και δυσχείμεροι, και τα λάθη μας και οι σπατάλες μας, φτώχειναν την Πατρίδα μας, και κλόνισαν την αξιοπρέπειά της, το φως το ελληνικό δεν έσβησε.

          Η Ελλάδα αν επανέλθη στις παλιές αρχές και αξίες της, αν εκτιμήση τον πνευματικόν πλούτο της, και βιώσει την Ορθόδοξη πίστη της, μπορεί να μπει δυναμικά στον Παγκόσμιο στίβο, και να φωτίζει ‘‘το όλον της γης’’. Το έχει αποδείξει αιώνες πριν.

          ‘‘Μακάριος ο λαός ο γινώσκων αλαλαγμόν’’, λέγει ο ψαλμωδός. Χαρά εις τον λαόν όστις γνωρίζει να εορτάζει τα μεγάλα γεγονότα της ιστορίας του, να μεθύσκεται η ψυχή του από εθνικήν υπερηφάνειαν, να κάμει άσμα και παιάνα τους ηρωισμούς και τις θυσίες της φυλής του, να διδάσκει την ανδρείαν και την φιλοπατρίαν των προγόνων, και να φρονιματίζει τας γενεάς αίτινες αναβαίνουν’’.

          ‘‘Ο λαός ούτος δεν χάνεται από το πρόσωπόν της γης, διότι έχει προορισμόν εις την ζωήν, και έχει να επιτελέσει έργον εις την ιστορίαν. (Δίπτυχα του Νέου Ελληνισμού, Αθήνα 1971)’’.

          Ο Ελληνισμός διετηρήθη και ανέζησεν εμβολιασθείς εις την καλιέλαιον Εκκλησίαν.

          Ούτως και ημείς οφείλομεν να ομολογήσωμεν ότι αν είμεθα και σήμερον Έλληνες, οφείλομεν τούτο εις την Ορθόδοξον πίστιν μας. Δι’ αυτής διεσώσαμεν και διατηρήσαμεν την Εθνικήν μας συνείδησιν, την Ελληνικήν μας γλώσσαν, και γενικώς τον ιδιαίτερον χαρακτήρα της φυλής μας.

          Αλλ’ αλοίμονον εις τον λαόν, όστις θα εκριζωθεί από τον τόπον του. Τόπον δε εν προκειμένω ενοούμεν, την πίστην προς την παράδοσιν του Γένους, την προσήλωσιν και τον σεβασμόν προς την Εκκλησίαν και το Έθνος.

          Είναι μέγα πράγμα να φρονώμεν και να αισθανόμεθα, ότι έχομεν ρίζες με το παρελθόν, ότι ιεροί και ισχυροί δεσμοί μας συνδέουν με το παρελθόν, και με τον τόπο μας, ότι είμεθα δαδούχοι ενός Ιερού πυρός, το οποίο παρελάβαμεν παρά των προγόνων μας, με το χρέος να το παραδώσωμεν εις τας επερχομένας γενεάς. Μέσα εις το υψηλόν τούτο φρόνημα, και την πίστην, θάλπονται και ζωογονούνται όλα τα αγαθά σπέρματα και οι δυνάμεις κοινωνικής και Εθνικής προόδου’’. Δίπτυχα Νέου Ελληνισμού. Έτος 1971.

          Προμετωπίδα λοιπόν όλων μας το τρίπτυχον.

         ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΠΑΤΡΙΔΑ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

          Επίκαιρο το ποίημα της κ. Μαρίας Α. Λιόντα.

Ο Υπερήφανος Λαός μας

δεν σηκώνει άλλον ραγιά…

θέλει άξιους ηγέτες

όπως κάποτε παλιά.

Τον Ελληνισμό μη σβύσει

ας βοηθήσουμε, γιατί

πρέπει να γλιτώσει (μπόρα)

‘‘οι καιροί οι μενετοί’’.

Ενωμένοι με αγάπη

Φτιάχνουμε γερή γροθιά!

‘‘Η ισχύς εν τη ενώσει

θα αποδιώξει τα δενά’’.

Τα προβλήματα μεγάλα

κι είναι όλα τους καυτά.

Οι τροικανοί βρήκαν ευκαιρία

Και μας πέρασαν θηλιά.

          Βαθυστόχαστα τα λόγια του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, και τούτα διαχρονικά.

      Η γενεολογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνήσια κατά τους προγόνους.

      Η αργία εγέννησε την πενίαν.

      Η πενία εγέννησε την πείναν.

      Η πείνα εγέννησε την όρεξιν.

      Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν.

      Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν.

      Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν.

       « Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα, πάντοτε ή αυτή. Τότε διά της βίας, τώρα δια του δόλου…και δια της βίας. Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάτες ούτοι, οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί αυτοί πίθηκοι, (καλώ δι ούτω τους λεγομένους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς, κατασκευάζοντες δεσμά δια τους λαούς, εν τη βαθυσόφω σκοτία του αιώνιου εργαστηρίου τους». Από το διήγημα : ‘ Έμποροι των Εθνών ’. Άπαντα τομ. Α.

         Εις άλλα διηγήματα: ‘‘οι χαλασοχώρηδες’’, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γράφει : ‘‘η ηθική δεν είναι επάγγελμα’’. Και όστις ως επάγγελμα θέλει να την μετέλθη πλανάται οικτρώς, και γίνεται γελοίος.  Όστις πράγματι φιλοσοφεί, και αληθώς πονά τον τόπο του, και έχει την ηθικήν, όχι εις την άκραν της γλώσσας, ή εις την κωκήν (μύτη, άκρη) της γραφίδος, αλλά εις τα ενδόψυχα αυτά της ψυχής, βλέπει πολύ καλά ότι είναι αδύνατον να πολιτεθή.

        Τα πλούσια σε νόημα αυτά λόγια του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, να γίνουν κανόνας και δίδαγμα, να γίνουν οδοδείκτης και τηλαυγής Φάρος, στους σήμερον πολιτικούς της χώρας μας, και σε αυτούς που θα έλθουν αύριο.

        Μόνον έτσι θα ανακάμψει η Ελλάδα μας, και οι Έλληνες να ζήσουν ως άνθρωποι, και όχι ως αριθμοί, με ενώτια στα αυτιά σαν τα πρόβατα, τα γίδια, τις αγελάδες, τα γουρούνια, τα άλογα, τα μουλάρια, τα γαϊδούρια. Όχι πια σαν ραγιάδες κάτω από την βαριά μπότα, και την προτεταμένη σπάθη, της «ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Δ.Ν.Τ – ΤΡΟΙΚΑ – ΜΕΡΚΕΛ –ΚΑΙ ΣΟΪΜΠΛΕ»

«ΚΑΟΥΡ ΕΚΑΜΑΤΕ» κ. Σόϊμπλε.

Καλώς ορίσατε κ. Σόϊμπλε, κατά την Τσακώνικην διάλεκτον.

          Να μας ζήσετε. Σας αγαπάμε πολύ. Πολλά τα έτη σας εφέντιμ.

          Με εκείνο όμως το κατοχικόν δάνειον και τις Γερμανικές αποζημιώσεις του 1940-1944 κ. Σόϊμπλε τι γίνεται; Γνωρίζετε ότι η υποχρεωτική αυτή οφειλή εκ μέρους της Γερμανίας ανέρχεται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ;

          Με όσα όμως δισεκατομμύρια ευρώ δεν εξαγοράζονται οι ψυχές των αθώων Ελλήνων θυμάτων από τους βάρβαρους απογόνους των Ούνων, Γερμανούς.

‘‘ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ’’

1η Αυγούστου 2013
πηγή