Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου.

Εβδόμη Κυριακή του Ματθαίου, αγαπητοί μου. Ο Χριστός μας, έχει πάει στο σπίτι του αρχισηναγώγου  Ιάειρου, και έχει αναστήσει την δωδεκάχρονη κόρη του.  και καθώς βγήκε από το σπίτι Τον ακολούθησαν δύο τυφλοί. Είχαν ακούσει για τα θαύματα και για την αγάπη και την καλοσύνη Του. και έτρεξαν κοντά Του και του φώναζαν: «Ιησού υιέ  του Δαυίδ, ελέησόν μας».  Εκείνος δεν στάθηκε. Δεν ήθελε να κάνει το θαύμα μπροστά στον κόσμο. Δεν ήταν φιλόδοξος και ματαιόδοξος και κενόδοξος ο Χριστός. Έφτασε στο σπίτι που έμεινε. (Φυσικά δεν ήταν δικό Του, αφού εκείνος δεν είχε που την κεφαλήν κλίνη. Λέει πολλά αυτό.) Ακολούθησαν και αυτοί από κοντά δεν Τον άφησαν είχαν πίστη. Διαισθάνθηκαν την θεότητα Του και την αγάπη Του.  Και όταν ήρθαν πια στο σπίτι και αυτοί , ο Κύριος τους ρώτησε αν πιστεύουν πως μπορεί να τους κάνει αυτό που  Του ζητάνε. Και εκείνοι Του είπαν δύο λέξεις: «Ναι Κύριε». Και όταν ο ταπεινός Ιησούς μας τους λέει: «Σύμφωνα με την πίστη σας, ας γίνει». Έριχνε το βέρος στην πίστη των ανθρώπων και όχι στη δική Του δύναμη. Αυτή είναι η ταπείνωση, αυτό είναι το μεγαλείο, γιατί η ταπείνωση και η αγάπη ελκύει τους ανθρώπους κοντά. Γι’ αυτό και ο Ιησούς φέρεται κατά τέλειο τρόπο, για να ελεήσει και σώσει όλους. Και στην συνέχεια, αμέσως άνοιξαν οι οφθαλμοί τους, είδαν το φώς τους, είδαν τον Ευεργέτη τους, είδαν τον κόσμο, και χάρηκαν. Πετούσαν από ευφροσύνη και αγαλλίαση. Και ο Ιησούς τους διέταξε με αυστηρότητα να μην πουν πουθενά αυτό που έγινε. Το έκανε πάλι από ταπείνωση ο Ιησούς, αλλά και από σύνεση, μη μάθει ο κόσμος και τρέξει και τον κάνει βασιλιά και δημιουργήσει πρόβλημα, πολιτικό, κοινωνικό.. όποιο άλλο. Ο Ιησούς τα πρόσεχε αυτά. Εκείνοι βγήκαν όμως και διαφήμισαν τον Ιησού ως θαυματουργό και ως Μεσσία σ’ όλη την περιοχή εκείνη, δεν άντεχαν. Η ευγνωμοσύνη τους έσπρωχνε να κάνουν παρακοή στον ευεργέτη τους. Και έκαναν άγια παρακοή. Τον διαφήμισαν τον Ιησού Χριστό. Και καθώς έβγαιναν οι τυφλοί, άλλοι συνάνθρωποι έφεραν ένα δαιμονισμένο, έναν άνθρωπο που είχε δαιμόνιο και ήταν άλαλος και κωφός. Ο  Ιησούς εδώ δεν ζήτησε πίστη, τον θεράπευσε αμέσως. Βγήκε το δαιμόνιο, και άνοιξαν οι δρόμοι της ακοής και της λαλιάς. Και ο κοσμάκης, που έβλεπε, θαύμαζε και δόξαζε τον Θεό, και έλεγε πως: « τέτοια πράγματα δεν  ξαναείδαν στο Ισραήλ». Παραδίπλα οι οχιές, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, οι οποίοι έλεγαν πως «με την δύναμη του δαίμονα έκαμε τα θαύματα». Μεγαλύτερη πώρωση δεν υπάρχει. Ο Ιησούς τους άφησε να βράζουν στο ζουμί τους. Τους είχε εγκαταλείψει, αφού εκείνοι Τον αρνήθηκαν.  Και στη συνέχεια, και τελειώνοντας το Ευαγγέλιο, λέει ότι: « ο Ιησούς περιέτρεχε όλες τις κωμοπόλεις, τις πόλεις και τα χωριά, και κήρυσσε το Ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού στις συναγωγές των Ιουδαίων και θεράπευε κάθε αρρώστια».  Αυτός είναι ο Ιησούς, θεραπευτής των ψυχών και των σωμάτων ημών. Τι ζητάει από μας; Την πίστη, την αγάπη, την υπακοή και την ταπείνωση. Εμάς συμφέρει να Τον ακολουθούμε, και Αυτός χαίρεται που είναι μαζί μας και βρισκόμαστε και εμείς κοντά Του. Αμήν
.