Γ. Ζερβός, Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ: Δεν εξελέγη τυχαίως ο Οικουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος

"...Ὡς συνέβη καὶ μετὰ τὰ γεγονότα εἰς τὴν Φλωρεντίαν. Τότε κλῆρος καὶ λαὸς ἐμεταίωσαν τὴν ψευδοένωσιν. Τὸ ἴδιο θὰ συμβῆ καὶ τώρα. Οἱ ἀνθενωτικοὶ εἴμεθα περισσότεροι. Καὶ εἰς αὐτοὺς περιλαμβάνονται πολλοὶ νέοι, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν τὰ ἐκκλησιαστικὰ – δογματικὰ ζητήματα καλύτερα καὶ ἀπὸ αὐτούς, ποὺ τὰ χειρίζονται (λόγῳ διαδικτύου)..."

ΑΠΟΤΕΛΕΙ πραγματικὴν ὁμολογίαν πίστεως ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ πρὸς τὸν ΟἰκουμενικὸνΠατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον. Εἰς αὐτὴν καταδεικνύει (δημοσιεύεται εἰς συνεχείας εἰς τὸν «Ο.Τ.») ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἶναι ξένος πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, διότι διδάσκει ἐκκλησιολογίαν ξένην πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Εἰς ὅλην του τὴν ζωὴν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἦτο ξένος πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Δὲν ἐπίστευεν εἰς τὴν θεοπνευστίαν τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι συνετάχθησαν ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐπικαλεῖται τοὺς τελευταίους, ἀλλὰ ὑποκριτικῶς. Ἀπὸ τὰ νεανικά του ἔτη (ὡς ἀρχιμανδρίτης) ἐζήτει νὰ ἀλλάξουν ἢ νὰ τροποποιηθοῦν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, διότι δὲν διευκόλυνον τὰς συμπροσευχὰς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, αἱ ὁποῖαι ἀπαγορεύονται ὑπὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων.  Γράφει σχετικῶς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ εἰς τὴν ἐκ 73 σελίδων ἐπιστολήν του πρὸς τὴν κεφαλὴν τῆς Ὀρθοδοξίας: «Ὑμεῖς, Παναγιώτατε Δέσποτα, συμπροσευχηθήκατε “συγχοροστατῶν” ἔτι μίαν φοράν μέ τούς αἱρετικούς Παπικούς στό Μιλᾶνο τῆς Ἰταλίας. Πιστεύετε εἰλικρινῶς ὅτι τοιουτοτρόπως σφυρηλατεῖτε τήν ἑνότητα τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος καί τήν ἐνίσχυση τοῦ φρονήματος σέ μία περίοδο, κατά τήν ὁποία ἰσοπεδώνονται τά πάντα; Ὡς ἀρχιμανδρίτης ἤδη στήν μελέτη Ὑμῶν “Περί τήν κωδικοποίησιν τῶν Ἱ. Κανόνων καί τῶν κανονικῶν διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ”, ἰσχυρίζεσθε ὅτι πολλοί ἀπό τούς κανόνες τῶν Ἁγίων Πατέρων πρέπει νά καταργηθοῦν καί ἐπί λέξει συνεχίζετε: “Δέν δύνανται νά ἐφαρμοσθοῦν σήμερον καί πρέπει νά τροποποιηθοῦν αἱ διατάξεις αἱ κανονίζουσαι τάς σχέσεις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρός τούς ἑτεροδόξους καί ἑτεροθρήσκους. Δέν δύναται ἡ Ἐκκλησία νά ἔχῃ δια- τάξεις ἀπαγορευούσας τήν εἴσοδον εἰς τούς ναούς τῶν ἑτεροδόξων καί τήν μετ’ αὐτῶν συμπροσευχήν, καθ’ ἥν στιγμήν αὕτη διά τῶν ἐκπροσώπων αὐτῆς προσεύχεται ἀπό κοινοῦ μετ’ αὐτῶν διά τὴν τελικήν ἕνωσιν ἐν τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ἐλπίδι. Περισσοτέρα ἀγάπη πρέπει νά "ἀρδεύσει" πολλάς κανονικάς διατάξεις πρός "ζωογονίαν". Ἐπιβάλλεται τροποποίησις ὁρισμένων διατάξεων ἐπί τό φιλανθρωπότερον καί ρεαλιστικώτερον. Ἡ Ἐκκλησία δέν δύναται καί δέν πρέπει νά ζῇ ἐκτός τόπου καί χρόνου”.  Ὡς Πατριάρχης καταργήσατε οὐσίᾳ αὐτούς τούς Ἱερούς Κανόνες, συμπροσευχόμενος ἐπανειλημμένως μέ αἱρετικούς. Παραιτηθήκατε ἀπό τήν ὑποχρέωση τῆς Ἐκκλησίας νά ὁδηγήσει ἑτεροδόξους καί ἑτεροθρήσκους στήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, διότι ὅπως ἐπί λέξει εἴπατε: “Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν ἐπιδιώκει νά πείση τούς ἄλλους περί συγκεκριμένης τινος ἀντιλήψεως τῆς ἀληθείας ἤ τῆς ἀποκαλύψεως, οὔτε ἐπιδιώκει νά τούς με- ταστρέψει εἰς συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως”».  ΕΙΝΑΙ φανερόν, ἐκ τῶν ἀνωτέρω καὶ πολλῶν ἄλλων ἀναγραφομένων εἰς τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Σεβ. Πειραιῶς, ὅτι ἡ ἐκλογὴ τοῦ σημερινοῦ Πατριάρχου εἰς τὸν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἦτο τυχαία. Δὲν ἐξελέγη Πατριάρχης ὡς ὁ ἱκανώτερος, ὁ ἀσκητικώτερος καὶ πνευματικώτερος Μητροπολίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Εἶχε προετοιμασθῆ τὸ ἔδαφος καὶ ἐνδεχομένως ὁ ἴδιος νὰ εἶχε ἐκπαιδευθῆ ὑπὸ μεγάλων δυνάμεων. Ἐξελέγη ὄχι, διὰ νὰ ὑπηρετήση τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ διὰ νὰ ὑπηρετήση τὴν ὑπόθεσιν τῆς ψευδοενώσεως «τῶν Ἐκκλησιῶν» μετὰ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἄλλωστε οἱ Παπικοὶ ἔχουν διακηρύξει ὅτι ὁ Θεολογικὸς διάλογος ἔχει ναυαγήσει, ἀλλὰ διατηρεῖται εἰς τὴν ζωὴν χάρις εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην. Ἡ ἐκλογή του δὲν βοήθησε τὸν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Μαρτυρεῖται ἄλλωστε τοῦτο ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλα τὰ μεγάλα προβλήματα τοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Ὁμογενείας παραμένουν ἄλυτα (π.χ. Οἰκουμενικότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης κ.λπ.). Τὸ μόνον ποὺ ἐξησφαλίσθη εἶναι ἡ ἐκλογὴ Πατριάρχου ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ἡ Τουρκία ἔθεσεν ὡς ἀπαραίτητον ὅρον νὰ ἀποκτήσουν τουρκικὴν ὑπηκοότητα.  Ἡ ἐκλογὴ τοῦ κ. Βαρθολομαίου ὡς Πατριάρχου ἐλειτούργησεν ὑπὲρ τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἡ ὁποία προωθεῖ τὴν Πανθρησκείαν. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς του ἔχει ταυτισθῆ μὲ τὰ ὑπόγεια ρεύματα τῆς Ἀμερικῆς, τὰ ὁποῖα ἐργάζονται διαλυτικῶς καὶ ἰσοπεδωτικῶς διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸν Ἑλληνισμόν. Ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς του δημιουργεῖ διαρκῶς κρίσεις μὲ ἄλλας Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, τόσον τῆς Ἑλληνοφώνου ὅσον καὶ τῆς Σλαβοφώνου Ὀρθοδοξίας. Ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς του ἡ θέσις τῆς ἑλληνορθοδόξου Ὀρθοδοξίας ἔχει ἀποδυναμωθῆ διεθνῶς, παρὰ τὰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις καὶ τὰ πολυδάπανα ταξίδια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς διαφόρους χώρας. Ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς του ἰσοπεδώνει τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, «βαπτίζει» κανονικὰς «ἐκκλησίας» τὰς αἱρετικὰς καὶ διδάσκει ἐκκλησιολογίαν ξένην πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν ὡς τοῦ ἀποδεικνύει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ εἰς τὴν ἐπιστολήν του. Ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς του τρομοκρατεῖ οἱονδήποτε διαφωνεῖ μὲ τὴν στρατηγικήν του καὶ τὸν ἐγκαλεῖ εἰς τὴν προβλεπομένην ὑπὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων τάξιν.  ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχεν ἐκλεγῆ Πατριάρχης, ἀφοῦ εἶναι ξένος πρὸς τὴν ἐκκλησιολογίαν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εὐθέως ἀμφισβητεῖ τὴν ἐπιφοίτησιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν ὁποίαν ἐδέχθησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας κατὰ τὴν λῆψιν ἀποφάσεων, αἱ ὁποῖαι εἶχον σχέσιν μὲ τὴν σύνταξιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὡς ἀρχιμανδρίτης ἐζήτει τὴν ἀλλαγὴν ἢ τὴν τροποποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Οὐσιαστικῶς ἐβλασφήμει ἐναντίον τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς θεοπνευστίας τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Πολὺ ἀργότερον ἐψηφίσθη ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὑπὸ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου. Δὲν ἐγνώριζαν τὰς βλα- σφήμους θέσεις του, ὅταν ἐψήφιζαν ἤ ἡ πλειοψηφία ἐξ αὐτῶν εἶναι εὐάλωτοι, ἐξεβιάσθησαν ὑπὸ σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ ὑπεχρεώθησαν εἰς ψῆφον ὑπὲρ τοῦ σημερινοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως: Ἐκτὸς καὶ ἐὰν ὅλοι ὅσοι τὸν ἐψήφισαν ἔχουν τὰς ἰδίας ἀπόψεις μὲ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην.  Ἐὰν συμβαίνη τὸ τελευταῖον, τότε ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἔχει μέλλον. Οἱ πε- ρισσότεροι πάντως ἐξ αὐτῶν ὑμνοῦν τὸν Πατριάρχην διὰ τὴν πολιτικήν του ἔναντι τῶν ἑτεροδόξων καὶ τῶν ἀλλοθρήσκων. Συστρατεύονται μαζί του εἰς τὰ σχέδια διὰ τὴν ψευδοένωσιν. Ἀποκαλοῦν καὶ αὐτοὶ κανονικὰς Ἐκκλησίας τὰς «Ἐκκλησίας» τῶν αἱρετικῶν καὶ συμμετέχουν εἰς τὰ «μυστήριά» των, τὰ ὁποῖα νομιμοποιοῦν ὡς ἔγκυρα. Αἱρετικοί, χαρακτηρισθέντες καὶ στιγματισθέντες ὑπὸ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, «βαπτίζονται» Ὀρθόδοξοι.   Ἡ Ὀρθοδοξία φαίνεται ὅτι ἔχει προδοθῆ ἐκ τῶν ἔσω. Ἐξισώνεται ἡ Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν αἵρεσιν ὑπὸ τοῦ Φαναρίου καὶ πολλῶν Μητροπολιτῶν του εἰς ὁλόκληρον τὸν κόσμον. Περιφρονοῦνται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ χαρα- κτηρίζονται ὡς εὑρισκόμενοι ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔπρεπε νὰ τοὺς φυλάσσουν ὡς «κόρην ὀφθαλμοῦ». Ἰσοπεδώνονται τὰ πάντα ὑπὸ τοῦ Φαναρίου, τὸ ὁποῖον δὲν ἔχει ποίμνιον, ὁ λόγος του δὲν συγκινεῖ τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ ὑπάρχει, διὰ νὰ «παίζη» πολιτικὰ καὶ ἄλλα παιγνίδια, διὰ τὰ ὁποῖα εἰσπράττει πολλὰ ἑκατομμύρια εὐρὼ ἀπὸ τὰ μυστικὰ κονδύλια τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ ἀπὸ ἄλλας πηγάς. Ἡ ἰσοπέδωσις γίνεται ἄνευ ἀποφάσεων Πανορθοδόξου Συνόδου. Ἄλλωστε αὐτὴν ἀδυνατεῖ νὰ τὴν συγκαλέση, διὰ νὰ νομιμοποιήση τὰς αὐθαιρέτους ἀποφάσεις του. Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἐπιτύχη νὰ τὴν συγκαλέση εἶναι ἄγνωστον, ἐὰν θὰ δυνηθῆ νὰ ἐπιβάλλη τὰς ἰσοπεδωτικὰς θέσεις του. Διότι ὁλόκληρος ἡ Σλαβικὴ Ἐκκλησία διαφωνεῖ μὲ τὴν «ἐκτέλεσιν» τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι τοῦ Σλαβικοῦ Τόξου ἀποδέχονται ὅσα διακηρύσσει τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας. Ὅ,τι δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ καὶ πῶς ἡ Ἕνωσις μετὰ τῶν ἑτεροδόξων θὰ πρέπη νὰ γίνη μὲ τὴν ἐπιστροφὴν τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Ἐνῶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ οἱ ὑποστηρικταὶ τῶν σχεδίων του δια- κηρύσσουν: Ἕνας ὁ Χριστός, πολλαὶ αἱ Πίστεις καὶ αἱ Ἀλήθειαι τῶν «Ἐκκλησιῶν», πολλὰ καὶ ἔγκυρα τὰ μυστήρια κ.λπ.  Ὅσοι τὸν ἐξέλεξαν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ δὲν εἶναι εὐάλωτοι ἔχουν μεγάλην εὐθύνην ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἐγνώριζον τὰς θέ- σεις του. Ἀλλὰ καὶ ὅσοι δὲν πολεμοῦν τὴν στρατηγικὴν ἐξισώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας μετὰ τῆς αἱρετικῆς καὶ σιωποῦν πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι τὸν ἐνθαρρύνουν εἰς τὰ σχέδια τὰ ὁποῖα εἶχεν ἀπὸ τὴν ἐποχήν ποὺ ἦτο ἀρχιμανδρίτης, ἐναντίον τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ἂν ὁ ἀείμνηστος Οἰκ. Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔθεσε τὰς βάσεις μετὰ τῶν Παπικῶν διὰ τὴν ψευδοένωσιν, ὁ σημερινὸς ἔχει θέσει εἰς λειτουργίαν τὰς «μπουλντόζας», διὰ νὰ κατεδαφίση τὸ οἰκοδόμημα καὶ τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὸ ὄνομα τῆς ψευδοενώσεως. Δὲν ἐνδιαφέρεται διὰ τὰς συνεπείας. Οὔτε διὰ τὸν σκανδαλισμὸν τῶν ψυχῶν. Δὲν συμπεριφέρεται ὡς πηδαλιοῦχος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ὡς τὸ προωθημένον ὄργανον τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῶν ὑπογείων ρευμάτων τῆς Ἀμερικῆς, ποὺ ἔχει ὡς ἀποστολὴν τὴν ὑλοποίησιν σχεδίων, τὰ ὁποῖα ἔχουν σχέσιν μὲ τὴν ψευδοένωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας μετὰ τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν, ἄνευ ἀποκηρύξεως τῶν αἱρέσεων ὑπὸ τῶν τελευταίων. Ἂν εἶχε συμπεριφορὰν Πατριάρχου, ποὺ πονᾶ διὰ τὸ ποίμνιόν του θὰ ἀπεδέχετο τὰς ὑποδείξεις ὅλων τῶν ἀντιοικουμενιστῶν, εἰς τοὺς ὁποίους συμμετέχουν Σεβ. Μητροπολῖται, Καθηγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν, Καθηγηταὶ θεολογίας μὲ μεγάλην ἀπήχησιν ἀκόμη καὶ εἰς τοὺς κύκλους τῶν αἱρετικῶν.  Εἶναι φοβερὸν ὁ ἔντιμος κλῆρος ἀλλὰ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς νὰ ζητῆ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην νὰ παύση νὰ αἱρετίζη ἢ καὶ νὰ διδάσκη ἀνοικτὰ αἵρεσιν (κανονικαὶ αἱ «Ἐκκλησίαι» τῶν αἱρετικῶν, διηρημένη Ἐκκλησία, κανονικὰ τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν, κατάργησις τῆς αἱρέσεως τοῦ φιλιόκβε κ.λπ.) καὶ ἐκεῖνος νὰ συνεχίζη τὸ καταστροφικόν του ἔργον. Φαντασθῆτε εἰς μίαν οἰκογένειαν τὰ τραυματισμένα ἀπὸ τὴν ἐκτροχιαστικὴν συμπεριφορὰν τοῦ Πατέρα τέκνα, νὰ προσπαθοῦν νὰ τὸν συνετίσουν καὶ νὰ τοῦ ζητοῦν τὴν ἐπαναφορὰν εἰς τὸν «ἴσιον δρόμον», καὶ ἐκεῖνος νὰ συνεχίζη τὴν πορείαν καταστροφῆς του καὶ διαλύσεως τῆς Οἰκογενείας. Αὐτὸ συμβαίνει σήμερον μὲ τὸν Σεβ. Πειραιῶς, ἄλλους ἀντιπαπικοὺς καὶ ἀντιοικουμενιστὰς Μητροπολίτας, Καθηγουμένους Ἱερῶν Μονῶν, τὴν Σύναξιν Μοναχῶν καὶ Κληρικῶν, τοὺς συντάκτας καὶ ὑπογρά- ψαντας τὴν Ὁμολογίαν Πίστεως. Ὅλοι των ζητοῦν νὰ παύση ἡ Προδοσία τῆς Πίστεως καὶ ἡ καταφρόνησις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος τῆς Νέας Ἐποχῆς εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον θέλει νὰ ἐξισώση τὴν Ὀρθοδοξίαν μὲ τὴν πλάνην, μίαν ὥραν ἐνωρίτερον διὰ νὰ ὑπηρετηθοῦν τὰ σχέδια τῆς ψευδοενώ- σεως.  ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ πιστεύομεν ὅτι τὸν κατήφορόν του δύναται νὰ τὸν σταματήση μόνον τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ὀφείλει νὰ σπάση τὰ δεσμὰ τοῦ φόβου καὶ τῆς τρομοκρατίας, ποὺ ἔχει ἐπιβάλει ὁ Πατριάρχης τῆς ἐξισώσεως τῆς Ἀληθείας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὴν πλάνην τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν. Γνωρίζομεν ὅτι μὲ βάσιν τὸ Σύνταγμα ὑπάγονται διοικητικῶς εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Τοῦτο δὲν σημαίνει πνευματικὸν εὐνουχισμὸν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Εἰς τὴν συνείδησιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι συνδεδεμένον μὲ τὴν ἐλευθερίαν καὶ τοὺς ἀγῶνας ὑπὲρ τῆς Πίστεως. Οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὀφείλουν νὰ ὑψώσουν λάβαρα ἐναντίον τῆς τρομοκρατίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν Ὀρθοδοξίαν τὴν ὁποίαν προδίδει, νὰ ἐκδώσουν ἀπόφασιν ὅτι αὐτὰ τὰ ὁποῖα κάμνει εἰς βάρος τῆς Πίστεως εἶναι ἀνεπίτρεπτα, καταδικαστέα καὶ ὑπονομευτικὰ διὰ τὰ δόγματα τῆς πίστεώς μας. Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἦτο ἡ Ἀκρόπολις τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ θὰ πρέπη νὰ παραμείνη. Ὀφείλει νὰ ἀδιαφορήση ἔναντι τῶν ἀπειλῶν καὶ τῆς τρομοκρατίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Ὀφείλει νὰ τὸν «ταρακουνήση». Τὴν δύναμιν πνευματικῶς τὴν ἔχει τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ οἱ ἀσκηταὶ εἰς αὐτό. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔχει τὴν διοικητικήν δύναμιν.  Τί θὰ κάμνη, ἐὰν εὑρεθῆ ἀντιμέτωπος μὲ ὀργανωμένας ἀντιδράσεις εἰς τὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος διὰ τὴν προδοτικὴν πολιτικήν του; Θὰ καθαιρέση τοὺς Καθηγουμένους τοῦ Ἁγίου Ὄρους; Θὰ ἐκ διώξη μοναχοὺς – ἀσκητάς; Τότε θὰ εὑρεθῆ ἀντιμέτωπος μὲ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ ἐπιτρέψη ἄλλην κρίσιν, παρομοίαν μὲ ἐκείνην, ἡ ὁποία προεκλήθη ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιε- πισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου. Δὲν πρέπει ὅμως ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης νὰ κάμνη εἰς τὸ ἑξῆς, περιοδείας εἰς τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν εὐκολίαν τοῦ παρελθόντος. Διότι ὡς ἀποδεικνύεται εἰς τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Σεβ. Πειραιῶς ἔχει ἀπαρνηθῆ πλήρως τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν καὶ ἔχει ἀποδεχθῆ τὴν αἱρετικήν, ἀναγνωρίζων τὰς αἱρετικὰς Ἐκκλησίας ὡς Κανονικάς. Εἰς τὴν Ἑλλάδα ὁ κόσμος ἠμπορεῖ νὰ μὴ προσέρχεται τακτικῶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Διαθέτει ὅμως μεγάλην ἐκκλησιολογικὴν συνείδησιν καὶ μεγάλην ἀγάπην πρὸς τὰς παραδόσεις καὶ τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἄλλωστε καὶ οἱ ἄθεοι ἀναγνωρίζουν ὅτι τὸ Ἑλληνικὸν γένος ἐσώθη εἰς δυσκόλους περιόδους ὑπὸ τῆς Ὀρθοδοξίας.  Ὡς ἐκ τούτου ὁ Οἰκ. Πατριάρχης δὲν ἠμπορεῖ νὰ προκαλῆ τὴν συνείδησιν τοῦ Ἕλληνος μὲ τὰς πράξεις του, αἱ ὁποῖαι φθάνουν ἕως τὴν προδοσίαν τῆς Πίστεως. Οἱ Μητροπολῖται τῆς Κρήτης καὶ τῶν Νέων Χωρῶν, ἂν καὶ ἀνήκουν εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὀφείλουν νὰ ἐπανεξετάσουν τὴν στάσιν των. Ὁ δὲ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὀφείλει νὰ ἀκολουθήση τὸ παράδειγμα τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος ἔβαλε «πάγο» εἰς τὰς παρεμβάσεις, τοῦ μακαριστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Δημητρίου, εἰς τὰς Μητροπόλεις τῆς Ἑλλάδος. Ὁ μακαριστὸς Οἰκ. Πατριάρχης ἠκολούθει τὰ βήματα τοῦ προκατόχου του ἀειμνήστου Ἀθηναγόρου. Ὁ μακαριστὸς Ἀθηνῶν κυρὸς Σεραφεὶμ ἦτο ἀντι- παπικός. Καὶ τὸ κατέδειξε πολλαπλῶς.  Σήμερον εἰς τὴν Ἑλλάδα μεγάλο μέρος τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ὑποτάσσεται εἰς τὰ κελεύσματα τοῦ Φαναρίου. Ἐὰν δὲν πρόδιδε τὴν πίστιν εἰλικρινῶς θὰ ἀποδεχώμεθα μὲ ὅρους καὶ προϋποθέσεις τὴν ὑποταγήν. Ὅταν ὅμως προδίδεται ἡ Πίστις, ἐν μέσῳ βαθυτάτης πολιτικῆς, κοινωνικῆς, οἰκονομικῆς, πολιτισμικῆς καὶ ἐθνικῆς κρίσεως, τότε δὲν ἔχομεν τὸ δικαίωμα εἰς τὴν σιωπὴν καὶ τὴν ἀνοχήν. Εἰς αὐτὴν τὴν περίπτωσιν ἔχομεν τὸ χρέος ἔναντι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νὰ καλέσωμεν εἰς διαρκῆ ἀγωνιστικὴν ἐπαγρύπνησιν, τὴν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας: τὸν ἔντιμον κλῆρον καὶ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ.  Ο Ο.Τ.» κατὰ τὴν κρίσιν εἰς τὰς σχέσεις τοῦ Φαναρίου μετὰ τοῦ Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου ἔλαβε θέσιν ὑπὲρ τοῦ Φαναρίου, διότι αὐτὸ ἐπέβαλε τὸ Σύνταγμα καὶ τὸ γράμμα τοῦ νόμου. Ὑπερασπίσθημεν τὸν θεσμὸν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τὰ ἀπαράγραπτα δικαιώματά του. Ὅταν ὅμως ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος προδίδει τὴν Πίστιν δὲν δυνάμεθα νὰ μείνωμεν μὲ σταυρωμένα τὰ χέρια. Θὰ πολεμήσωμεν τὴν προδοσίαν καὶ τὸν προδότην τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ τὴν ἰδίαν στάσιν θὰ τηρήσωμεν καὶ ἔναντι τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι θὰ ὀργανώνουν «φιέστας» ὑποδοχῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος ἔχει προδώσει τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν ὡς ἀποδεικνύει ὁ Σεβ. Πειραιῶς. Γνωρίζομεν ὅτι ἴσως διὰ τὰς θέσεις του αὐτὰς ὁ Σεβ. Πειραιῶς διωχθῆ. Ἂς εἶναι πανέτοιμος δι᾽ ὅλα. Ὑπερασπίζεται τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ μάχεται ἐναντίον τῆς ψευδοενώσεως. Οἱ πολλοὶ θὰ εἶναι μαζί του. Οἱ λίγοι θὰ εἶναι μὲ τοὺς προδότας τῆς Πίστεως. Ὡς συνέβη καὶ μετὰ τὰ γεγονότα εἰς τὴν Φλωρεντίαν. Τότε κλῆρος καὶ λαὸς ἐμεταίωσαν τὴν ψευδοένωσιν. Τὸ ἴδιο θὰ συμβῆ καὶ τώρα. Οἱ ἀνθενωτικοὶ εἴμεθα περισσότεροι. Καὶ εἰς αὐτοὺς περιλαμβάνονται πολλοὶ νέοι, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν τὰ ἐκκλησιαστικὰ – δογματικὰ ζητήματα καλύτερα καὶ ἀπὸ αὐτούς, ποὺ τὰ χειρίζονται (λόγῳ διαδικτύου).  Ὁ «Ο.Τ.» καλεῖ τὸν Σεβ. Πειραιῶς νὰ παραμείνη πιστὸς εἰς τὴν στρατηγικὴν ὑπερασπίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἀκριβῶς ἔμεινεν ἐπὶ πέντε δεκαετίας καὶ πλέον αὐτὴ ἡ ἐφημερίς. Καὶ ἐὰν διαπιστώση ὅτι ἡ προδοσία τῆς Πίστεως συνεχίζεται, ὀφείλει νὰ ὀργανώση λαοσύναξιν εἴτε εἰς τὸν Πειραιᾶ εἴτε εἰς τὴν Θεσσαλονίκην διὰ τὴν ὑπεράσπισίν της, ἀδιαφορῶν διὰ τὰς συνεπείας καὶ τὰ ἀρνητικὰ σχόλια ὑπὸ τοῦ τύπου καὶ τῶν ΜΜΕ.  Γ. ΖΕΡΒΟΣ 

Ορθόδοξος Τύπος 9/8/2013 

πηγή