Ορθάς τροχιάς

Του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου Αρχιμ. Δαμασκηνού Λιονάκη

«Ὀρθὰς τροχιὰς ποίει σοῖς ποσὶ» (Παροιμ. Σολομ. 4, 26), παραγγέλλει, ἀδελφοί μου, ὁ Θεός στήν Παλαιά Διαθήκη. Ἡ βάδιση τῆς μέσης καί βασιλικῆς ὁδοῦ προλαμβάνει ποικίλες πνευματικές ἐκτροπές.

Ὁ π. Πορφύριος διδάσκει ὅτι ὁ χριστιανός πρέπει νά ἀποφεύγει τήν ἀρρωστημένη θρησκευτικότητα, τό αἴσθημα ἀνωτερότητος γιά τήν ἀρετή του καί τό αἴσθημα κατωτερότητος γιά τήν ἁμαρτωλότητά του.

Ἡ ἀποφυγή τοῦ ψυχαναγκασμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ πνευματική ἀσθένεια, ὀμορφαίνει τήν πνευματική ζωή, χαρίζει στήν ψυχή ἄνεση καί ἁπλότητα, τήν προφυλάσσει ἀπό τό ἄγχος καί τήν πίεση, ἀπό τήν ἐπιθυμία παράκαιρων πνευματικῶν ἀγωνισμάτων καί τήν βλαπτική λεπτολόγηση λογισμῶν καί ἁμαρτιῶν.

Ἄν ὁ Χριστός εἶναι «ἡ χαρὰ ἡμῶν», ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μας δέν μπορεῖ νά γίνεται πηγή ἄγχους καί μελαγχολίας, πιέσεων καί νοσηρῶν συγκρίσεων μέ τούς ἄλλους. Στήν πνευματική ζωή εἶναι ἀνάγκη νά πνέει ἕνα ἀεράκι ἐλευθερίας.

Ὅταν ὁ πιστός ἐμπιστεύεται τήν ὕπαρξή του στήν πατρική πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ καρδιά του ἀναπαύεται καί τό ἄγχος φυγαδεύεται.

«Ὁ Θεός δέν εἶναι τύραννος, νά μᾶς πνίγει», τονίζει ὁ μακαριστός π. Παΐσιος.

Ἡ ἀφομοίωση αὐτοῦ τοῦ χαριτωμένου λόγου ἀναπτερώνει τόν ἀγωνιζόμενο χριστιανό καί συμβάλλει σέ μία ὑγιαίνουσα σχέση μέ τόν Χριστό, μακριά ἀπό ἐσωτερικές συγχύσεις καί «ἐλαττωματικά πνευματικά».

Τό ταπεινό φρόνημα δέν ἀποτελεῖ, ἀδελφοί μου, μειονεξία ἤ ἀδυναμία, ὅπως πλεῖστοι ἄνθρωποι νομίζουν, ἀλλά προϋπόθεση καί ἀποτέλεσμα ὀρθῆς πνευματικῆς πορείας.

Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος δέν εἶναι κατηφής καί μελαγχολικός, δειλός καί μεμψίμοιρος, ἀλλά ἀνδρεῖος, αἰσιόδοξος, «ἀεὶ δὲ χαίρων».

«Τῇ ταπεινώσει δίδοται ἡ χάρις», διδάσκει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος! Ὁ μιμητής τοῦ ταπεινοῦ Ἰησοῦ καθίσταται ἰσχυρός καί ἀπρόσβλητος ἀπό τούς πειρασμούς, χρήσιμος καί ὠφέλιμος στούς συνανθρώπους του.

Ἀληθινά δέ ταπεινοί εἶναι ὅσοι εὐχαριστοῦνται νά εἶναι οἱ ἐλάχιστοι τῶν ἀνθρώπων, ὅσοι ποθοῦν νά βλέπουν τούς ἄλλους σέ μεγαλύτερη δόξα. Καί τέτοιοι ἄνθρωποι δέν χαρακτηρίζονται ἀπό μειονεξία καί στενοχωρία, ἀλλά ἀπό ἀρχοντιά καί εὐρυχωρία!

Ἡ μετάνοια συνδέεται μέ τήν ἐλπίδα στήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν χαρά τῆς ἐπιστροφῆς στήν πατρική ἑστία.

Ὅποιος «ἐν μετανοίᾳ» ἐξομολογεῖται στόν Πνευματικό, καταφέρνει νά βάλει νέα ἀρχή στήν πνευματική του ζωή, νά ἀναπαύσει τόν Θεό, νά ἐπανορθώσει σφάλματα τοῦ παρελθόντος, νά εὐεργετήσει καί νά ὠφελήσει. «Θέλω νά μετανοήσω καί νά ἀγωνισθῶ ξανά», γράφει σέ ἕνα ἀπό τά μελοποιημένα ποιήματά του ὁ μακαριστός π. Γερμανός Σταυροβουνιώτης.

Στήν μετάνοια δέν ὑπάρχει μελαγχολία καί ἀπόγνωση, ἀλλά ἀγωνιστική διάθεση καί γλυκειά προσμονή τοῦ θείου ἐλέους. «Οὐκ ἀπογινώσκω τὴν ἐμαυτοῦ σωτηρίαν ὁ ἄθλιος», διαβάζουμε στήν Ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως.

Ἡ παραπάνω πρόταση συμπυκνώνει τό φρόνημα τοῦ μετανοοῦντος, ὁ ὁποῖος πιστεύει ὅτι ὁ «Θεὸς τῶν μετανοούντων» θά τόν σώσει «ἀνάξιον ὄντα», ὅπως διαβάζουμε στήν προσευχή τοῦ Μανασσῆ. Ὁ δέ Θεός ἀπαλλάσσει ἀπό τήν ἐνοχή τῶν πταισμάτων ὅσους μετανοοῦν καί εἰλικρινῶς ἐξομολογοῦνται, χαρίζοντάς τους «λευκὸν συνειδός».

Αὐτά εἶναι τά εὐλογημένα παράδοξα τῆς πνευματικῆς ζωῆς: αὐτομεμψία καί ἐλπίδα, αὐτοκαταδίκη καί σωτηρία, ταπείνωση καί ὕψωση…

Γιά τόν καθένα μας, ἀδελφοί μου, ὁ Θεός ἔχει τό σχέδιό Του. «Κανείς μας δέν Τοῦ περισσεύει», τονίζει σύγχρονος Γέροντας.

Μέ αὐτές, λοιπόν, τίς πνευματικές ὑποθῆκες ἄς προσπαθήσουμε γιά τό καλύτερο καί ἄς ἔχουμε τήν ἐλπίδα ὅτι ὁ Θεός θά εὐλογήσει τήν ζωή μας στήν γῆ καί θά μᾶς χαρίσει τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν.

πηγή