Σάββατο, Νοεμβρίου 30, 2013

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΙ

1του Αγίου Νικόδημου Αγιορείτη


Όταν βρίσκεσαι πληγωμένος, επειδή έπεσες σε κάποιο αμάρτημα λόγω αδυναμίας σου ή καμιά φορά με τη θέλησή σου μη δειλιάσεις· ούτε να ταραχθείς γι’ αυτό, αλλά αφού επιστρέψεις αμέσως στον Θεό, μίλησε έτσι: «Βλέπε, Κύριέ μου· έκανα τέτοια πράγματα, σαν τέτοιος που είμαι· ούτε ήταν δυνατό να περίμενες και τίποτε άλλο από εμένα τον τόσο κακοπροαίρετο και αδύνατο, παρά ξεπεσμό και γκρέμισμα». 
Και ευχαρίστησέ τον και αγάπησέ τον περισσότερο παρά ποτέ, θαυμάζοντας την τόσο μεγάλη ευσπλαχνία Του, διότι μολονότι λυπήθηκε από σένα, πάλι σου δίνει το δεξί του χέρι και σε βοηθάει, για να μη ξαναπέσεις στην αμαρτία· τελευταία, πες με μεγάλο θάρρος στη μεγάλη ευσπλαχνία του: «Εσύ, Κύριέ μου, συγχώρησέ με και μην επιτρέψεις στο εξής να ζω χωρισμένος από σένα, ούτε να απομακρυνθώ ποτέ, ούτε να σε λυπήσω πλέον».

Και κάνοντας έτσι, μη σκεφτείς αν σε συγχώρεσε, διότι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά υπερηφάνεια, ενόχληση του νου, χάσιμο του καιρού και απάτη του διαβόλου, χρωματισμένη με διάφορες καλές προφάσεις. Γι’ αυτό, αφήνοντας τον εαυτό σου ελεύθερο στα ελεήμονα χέρια του Θεού, ακολούθησε την άσκησή σου, σαν να μην είχες πέσει.
Και αν συμβεί εξ’ αιτίας της αδυναμίας σου να αμαρτήσεις πολλές φορές την ημέρα, κάνε αυτό που σου είπα όλες τις φορές, όχι με μικρότερη ελπίδα στον Θεό. Και κατηγορώντας περισσότερο τον εαυτό σου και μισώντας την αμαρτία περισσότερο, αγωνίσου να ζεις με μεγαλύτερη προφύλαξη.

Αυτή η εκγύμναση δεν αρέσει στον διάβολο· γιατί βλέπει πως αρέσει πολύ στον Θεό, επειδή και μένει ντροπιασμένος ο αντίπαλος, βλέποντας ότι νικήθηκε από εκείνον, που αυτός είχε πριν νικήσει. Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί διαφορετικούς τρόπους για να μας εμποδίσει, να μην το κάνουμε. Και πολλές φορές πετυχαίνει το σκοπό του εξ’ αιτίας της αμέλειάς μας και της μικρής φροντίδας που έχουμε στον εαυτό μας.

Ο τρόπος λοιπόν, για να αποκτήσεις την ειρήνη, είναι ο εξής· να ξεχάσεις τελείως την πτώση και την αμαρτία σου και να παραδοθείς στη σκέψη της μεγάλης αγαθότητας του Θεού· και ότι, αυτός μένει πολύ πρόθυμος και επιθυμεί να συγχωρέσει κάθε αμαρτία, όσο και αν είναι βαριά, προσκαλώντας τον αμαρτωλό με διάφορους τρόπους και μέσα από διάφορους δρόμους, για να έλθει σε συναίσθηση και να ενωθεί μαζί του σε αυτήν τη ζωή με την χάρι του· στην δε άλλη να τον αγιάσει με τη δόξα του και να τον κάνει αιώνια μακάριο.Κατόπιν, όταν έλθει η ώρα της εξομολογήσεως, την οποία σε προτρέπω να κάνεις πολύ συχνά, θυμήσου όλες σου τις αμαρτίες, και με νέο πόνο και λύπη, φανέρωσέ τες όλες στον Πνευματικό σου και κάνε με προθυμία τον κανόνα που θα σου ορίσει. 

"Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ"


ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ !!!





                                                                                                                                                                                ..


ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ Ο ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΚΑΙ Η ΒΙΑ ΚΥΝΗΓΗΣΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ...
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΣ, ΑΛΛΑ Ο ΙΔΙΟΡΥΘΜΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ...
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΙΝΔΙΑΣ, ΤΟΥΣ ΙΠΠΟΤΙΚΟΥΣ ΣΑΛΑΔΙΝΟΥΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ, Η ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΜΑΥΡΙΤΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΑΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΤΟΥΣ  ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΩΣ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ...
ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΗΓΑΝ ΑΙΜΑ ΕΣΤΑΖΕ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥΣ...
ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ, ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ ΤΗ ΒΙΑ, ΚΑΤΕΛΥΣΑΝ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ...
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ,ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΑΝ...
Η ΒΑΡΒΑΡΗ ΑΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΓΙΑ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΙΧΕ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΤΙΣ ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ...
ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΕΧΕΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ, ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ, ΤΗΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ, ΤΩΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΥΜΩΝ, ΤΗΣ ΔΑΜΑΣΚΟΥ, ΤΗΣ ΝΙΝΕΥΪ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ, ΤΗΣ ΜΕΚΚΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΓΔΑΤΗΣ, ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ  ΤΟ ΗΜΙΣΥ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ...
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΔΡΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ...
ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΒΟΗΘΗΣΑΝ ΜΕ ΤΙΣ 10 ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ ΤΟ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ''ΠΟΛΗ'' ΤΟ 1453, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘ' ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ
''ΔΟΓΜΑ ΜΕΤΕΡΝΙΧ'', ΣΥΝΤΗΡΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ..
ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΤΩΝ ΣΦΑΓΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ Μ.ΑΣΙΑΣ ΤΟ 19' ΚΑΙ ΤΟ 22' (ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΦΑΙΡΕΘΗΚΕ Η ΛΕΞΗ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ)...
Η ΙΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙΣΡΑΗΛΙΝΟΑΓΓΛΟΣΑΞΩΝΕΣ ΝΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ...
ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ, ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ Ο ''ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ'' ΔΗΛΑΔΗ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ''ΣΥΝΩΣΤΙΣΤΟΥΝ'' ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΘΑ ΛΑΒΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ''ΕΜΠΛΟΚΗ'' ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ...
ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΙΜΗΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ ΚΑΙ ΥΠΟΒΟΗΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ Μ. ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ...
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΔΙΚΗΣ ΕΦΤΑΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΕ ΤΟΣΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΘΑ ΧΑΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ...
ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΣΥΓΚΛΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΡΟΜΕΡΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΟΠΟΥ 20 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΟΥΡΚΩΝ ΘΑ ΘΑΝΑΤΩΘΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΤΟΣΟ ΘΑ ΣΤΡΙΜΩΧΘΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΡΑΤΙΔΙΟ ΣΑΝ ΤΗ ΚΡΗΤΗ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΕ ΤΟ ΙΡΑΚ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΘΑ ΑΛΛΟΙΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ, ΕΝΩ ΑΛΛΑ 20 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΤΩΡΑ ΕΚΕΙ ΘΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΤΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ...
ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΥΨΩΣΟΥΝ ΕΝΑ ΑΛΛΟ, ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΠΟΥ
ΕΔΩ ΚΑΙ 2000 ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟΝ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΑΝ ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ...
ΓΕΜΙΣΑΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΕ ΑΓΙΟΥΣ, ΕΝΩ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ ΓΕΜΙΣΑΝ ΚΑΙ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΜΕ ΑΠΙΣΤΟΥΣ, ΤΟΝ ΑΔΗ ΜΕ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ...
ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΜΑΣ ΤΟ ΦΥΛΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΩΣ ΤΗΝ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΦΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ...
ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΘΑ ΑΠΩΛΕΣΤΟΥΝ" !!!

πηγή

Νέα επίθεση κατά του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστάσιου

anastasios
Με τον τίτλο «Η αποστολή του Αναστάσιου είναι διασπαστική και αντι-αλβανική στα Τίρανα- στην υπηρεσία του φαντάσματος της Βορείου Ηπείρου», η εφημερίδα «Sot» της Αλβανίας, στην έντυπη έκδοσή της, καταφέρεται κατά του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου (Γιαννουλάτου) και θέτει ερωτήματα γιατί δεν έχει τοποθετηθεί στη θέση αυτή ένας Αλβανός.
Το δημοσίευμα αναφέρεται στο ιστορικό τοποθέτησης του Αναστάσιου στη θέση του Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος με τη μεσολάβηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Υποστηρίζει ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν εξυπηρετεί τα αλβανικά συμφέροντα, αλλά τα ελληνικά.
«Ο αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, κάτω από τον μανδύα της θρησκείας ως Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων-Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, φαίνεται λανθασμένα ότι εκτελεί θρησκευτική αποστολή, αλλά ενισχυόμενος από τους ελληνικούς κύκλους ενισχύει την ελληνική επιρροή στη Νότια Αλβανία για την ανάσταση του φαντάσματος της Βορείου Ηπείρου... Ο Αναστάσιος δεν φαίνεται να αντιπροσωπεύει τους Ορθόδους Αλβανούς, αλλά τα ελληνικά συμφέροντα, για επέκταση του ελέγχου τους στη Νότια Αλβανία και σε όλα τα αλβανικά εδάφη που εκτείνονται μέχρι την Πρέβεζα και παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με το συνέδριο του Λονδίνου το 1913».
Το δημοσίευμα της εφημερίδας Sot θα συνεχίσει:
«Επί δύο δεκαετίες ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων εργάσθηκε πιστά και με αφοσίωση στα συμφέροντα της Αθήνας και ακολουθώντας τα χνάρια εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για τον εξελληνισμό της Νότιας Αλβανίας. Υποστηρίχθηκε σθεναρά από τους Βαγγέλη Ντούλε, Σπύρο Ξέρα και κάποιους Αλβανούς πολιτικούς για να συνεχίσει την αναστάτωσή του, δουλεύοντας υπόγεια και ορισμένες φορές δημόσια».
Το δημοσίευμα αναφέρεται σε κάποιο ψευδο-ιερέα Nikollë Marku- Νικόλα Μάρκου- που αυτοανακηρύχθηκε ως επικεφαλής της «Εθνικής Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας (KOAKSH) και τον θεωρεί ως τον νόμιμο ηγέτη των Ορθοδόξων Αλβανών.
Σημείωση Βαλκανικού Περισκόπιου: Πρόκειται για μια επαναλαμβανόμενη επίθεση κατά του Αρχιεπισκόπου της Αλβανίας Αναστάσιου, από τους ακραίους εθνικιστικούς κύκλους της Αλβανίας, που υποστηρίζουν ότι τα αλβανικά εδάφη φθάνουν μέχρι την Πρέβεζα, και τα τελευταία χρόνια τα δημοσίευμα αυτού του είδους για επέκταση των αλβανικών συνόρων και αναφορές κατά του Αρχιεπισκόπου, έχουν αυξηθεί σημαντικά στα μέσα ενημέρωσης της Αλβανίας, δυναμώνοντας ένα εχθρικό ρεύμα κατά της Ελλαδας.

KYΡΙΑΚΗ ΙΔ ΛΟΥΚΑ «τι σοι θέλεις ποιήσω;» ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΩ & ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ κ. κ. ΠΑΙΣΙΟΥ

«τι σοι θέλεις ποιήσω;»

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ  κ. ΠΑΙΣΙΟΥ   


Αγαπητοί μου  αδελφοί,


Στις απεγνωσμένες παρακλητικές κραυγές του τυφλού της  σημερινής ευαγγελικής περικοπής, έρχεται ο Μέγας ο Ιατρός, της  ψυχής  και του σώματος, και ερωτά «τί θέλεις να σου κάμω;» και εκείνος του λέγει «Κύριε, θέλω να αποκτήσω το φώς μου».


Δεν ζήτησε χρήματα, αλλά ζήτησε από το Φώς της ζωής το φως των οφθαλμών του. Δεν θέλω και δεν ζητώ άλλα επίγεια αγαθά, θέλω μόνο το φώς μου, θέλω να δω τον ωραίο τούτο κόσμο, που το πανσθενές χέρι του Θεού δημιούργησε δια τον άνθρωπο.



Και ο Κύριος που είδε την πίστη του τυφλού αυτού ανθρώπου του λέγει: «ανάβλεψον, η πίστις σου σέσωκέ σε». Και ο ποτέ τυφλός απέκτησε το φως του, δια του οποίου είδε το αληθινό φώς, το φως της σωτηρίας του, είδε με τα μάτια του σώματός του τον Κύριο, και «ηκολούθει  αυτώ  δοξάζων τον Θεόν», σε απάντηση όλων εκείνων που τον μάλωναν να  σιωπήσει και να  μη  ενοχλεί τον Κύριο.


Η χριστιανική πίστη, που είναι αλήθεια, φως και ζωή, καταδιώχθηκε και καταδιώκεται από την κακία πολλών ανθρώπων, οι οποίοι δεν θέλουν να επικρατήσει στον κόσμο η αγάπη, η αλήθεια, το φώς, αλλά επιζητούν και επιδιώκουν το σκοτάδι, την ανομία, το ψεύδος.


Οι της ανομίας και του σκοταδισμού αυτοί άνθρωποι, θέλοντας να κάνουν τους προοδευτικούς με τις διάφορες θεωρίες τους, συσκοτίζουν και φανατίζουν πολλούς χριστιανούς, οι δε διδασκαλίες τους πόρρω απέχουν από την χριστιανική αλήθεια.


Το μίσος και η κακία τους κατά της αληθούς πίστης είναι τόσο εμπαθής, που χωρίς φόβο και πάθος διακηρύττουν ότι η εποχή αυτή είναι εποχή της προόδου και της επιστήμης, είναι εποχή των φώτων, των τεχνών και των ηλεκτρονικών επιτευγμάτων και κατά ακολουθία δεν πρέπει ο άνθρωπος να δέχεται τις θρησκευτικές αρχές.


Έτσι, χλευάζεται από τους νεωτεριστές σοφιστές η χριστιανική αλήθεια του Ευαγγελίου και περιφρονούνται οι ωραίες εκείνες χριστιανικές διδασκαλίες και παραδόσεις των αοιδίμων μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων της επί γης στρατευομένης του Χριστού Εκκλησίας, όπως περιφρονήθηκε και χλευάστηκε από το πλήθος ο τυφλός του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος· «και οι προάγοντες επετίμων αυτόν ίνα σιωπήσει».


Οι άσοφοι αυτοί νεωτεριστές, υπό το πρόσχημα της επιστήμης και της ελευθερίας των ιδεών, εισάγουν νέες αρχές και νέα ήθη ως δείγμα δήθεν πολιτισμού και προόδου των κοινωνιών.


Οι μη έχοντες μέσα τους τον Χριστό και ζώντες ουχί την κατά Χριστό ζωή και αλήθεια, οι των μύθων εραστές, η διδασκαλία τους είναι διδασκαλία τύφλωσης, είναι θάνατος πνευματικός, τουτέστι χωρισμός από τον μόνον αληθινό Θεόν και  «ον απέστειλας εις  κόσμον  Ιησούν Χριστόν».


Εκείνοι που προσπαθούν να διαστρέψουν με τις δικές τους θεωρίες, με τις δικές τους ανόητες διδασκαλίες «τας οδούς Κυρίου τας ευθείας» και  επιζητούν με μέσα απατηλά στις ημέρες μας να εμποδίσουν να λάμψει η αλήθεια, το φώς και η ζωή, αυτοί είναι όργανα του Διαβόλου. Δια τούτο ο Κύριος λέγει: «ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι ού το σκάνδαλον έρχεται».


Αγαπητοί μου αδελφοί,


Πολλοί είναι οι κίνδυνοι της σωτηρίας της ψυχής μας κατά την σημερινή πεπολιτισμένη εποχή - που ζούμε, κινούμεθα και υπάρχουμε -  και είναι γεγονός ότι «διαβαίνομεν εν μέσω παγίδων πολλών».


Δυστυχώς πολλοί κύνες μας έχουν κυκλώσει και προσπαθούν να μας  κατασπαράξουν. Λύκοι με ένδυμα προβάτου περιάγουν τους δρόμους και τις πλατείες και τις οικίες μας και επιζητούν έναν προσήλυτο.


Όπου και να στρέψουμε το βλέμμα μας υπάρχουν κίνδυνοι, βάραθρα και παγίδες πολλές. Ξενόφερτες διδασκαλίες μα και θεωρίες καθημερινώς ακούγονται τη δε κακείσε, που σκοπό έχουν να παραποιήσουν και να διαστρεβλώσουν την αλήθεια του Ευαγγελίου.


Και εμείς, σε αυτή την απατηλή επιδρομή, σε αυτή τη λαίλαπα της αθεΐας, πως πρέπει να αντιδράσουμε ως χριστιανοί; τί πρέπει να κάμουμε ούτως ώστε να μην πέσουμε στις παγίδες του Διαβόλου;


Αυτό που  πρέπει να κάνουμε είναι να οπλιστούμε ως «θώρακα» με τα ισχυρά όπλα την πίστη και την προσευχή, και ως ο τυφλός ας φωνάζουμε συνεχώς και αδιαλείπτως: «Ιησού, υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με».
Αγαπητοί μου αδελφοί,


Ως ο τυφλός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής ας επιμείνουμε και εμείς να γνωρίσουμε το φως, την ζωή, την αλήθεια, που είναι ο μόνος αληθινός Θεός, και αγωνιζόμενοι τον αγώνα το καλό, τον ωραίο και τον ηθικό, ας βαδίζουμε το δρόμο της αρετής, «ουχί ως άσοφοι άλλως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν ότι αι ημέραι πονηραί εισί»· δια να ακούσουμε και εμείς από τον Θεάνθρωπο Ιησού το «τί σοι θέλεις ποιήσω;» και το «ανάβλεψον, η πίστις σου σέσωκέ σε». ΑΜΗΝ.         Ο 

Λ.Κ.Α.Π.

Κυριακή ΙΔ’ Λουκά- Πίστεως θαυματουργία «Ανάβλεψον. Η πίστις σου σέσωκέ σε. Και παραχρήμα ανέβλεψε»



(Λουκ. ιη΄ 35-43)
(Εφες. β΄ 4-10)
Πίστεως θαυματουργία
«Ανάβλεψον. Η πίστις σου σέσωκέ σε. Και παραχρήμα ανέβλεψε»
Οι θαυματουργικές ενέργειες του Κυρίου αποκαλύπτονται ως ισχυρά σημεία της νέας πραγματικότητας που εγκαινιάζει, με βαθύτερα μηνύματα και νοήματα. Αποκαθιστούν την κατά φύση κατάσταση του ανθρώπου και φανερώνουν τη δυναμική της δημιουργικής ενέργειας του Θεού στον κόσμο. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται συγκεκριμένα στο θαύμα της θεραπείας του τυφλού στην Ιεριχώ.  Ο τυφλός διέθετε πίστη, η ρίζα της οποίας όμως σε καμιά περίπτωση δεν στηριζόταν στη ψυχρή λογική και σε στείρες ορθολογιστικές προσεγγίσεις, αλλά στο γόνιμο έδαφος της καρδιάς του.

Η τύφλωση του ανθρώπου εκείνου τού στερούσε τις χαρές που προσφέρει η σωματική θέα των πραγμάτων, τις ομορφιές της φύσεως, τις εικόνες των προσώπων και την όψη των γεγονότων. Δεν είδε ποτέ τίποτε, ούτε ακόμα το Πρόσωπο του Χριστού. Η πίστη του όμως δεν κινείτο σε αμφιταλαντεύσεις και αμφιβολίες. Ήταν γνήσια και αυθεντική. Εκδήλωσε συγκεκριμένα την πίστη εκείνη, για την οποία αργότερα έγραψε ο απόστολος Παύλος ότι είναι «πραγμάτων έλεγχος ού βλεπομένων», δηλαδή παραδοχή πραγμάτων που δεν βλέπονται σωματικά από τον άνθρωπο. Μπορεί όμως να τα αντικρίσει και να τα βιώσει με τα μάτια της ψυχής του.
Από τα βάθη της καρδιάς
Η πίστη που ισχυρίζονται κάποιοι ότι διαθέτουν, μπορεί κάποτε να μην είναι και τόσο γνήσια. Να εκδηλώνεται ακόμα στους ορίζοντες του «θεαθήναι τοις ανθρώποις». Στις περιπτώσεις όμως αυτές που κινείται στην επιφάνεια των πραγμάτων αλλά και στα στεγανά της υποκρισίας, δεν μπορεί να είναι πραγματική και σίγουρα ούτε και θεάρεστη.
Ο τυφλός του Ευαγγελίου στην κατάλληλη στιγμή εκδηλώθηκε με τρόπο που μαρτυρούσε ότι η πίστη του για τον Χριστό ήταν αυθεντική, ήταν αληθινή, ήταν βγαλμένη από τα κατάβαθα της καρδιάς του. Μόλις έλαβε την πληροφορία ότι περνούσε από κοντά του ο Χριστός, άρχισε να Τον καλεί με δυνατή φωνή: «Ιησού, υιέ Δαυϊδ, ελέησόν με». Με τη μικρή αλλά περιεκτική αυτή φράση αποκαλυπτόταν η μεγάλη του πίστη ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου. Το παράδειγμά του θυμίζει αυτό που είπε ο Συμεών ο νέος Θεολόγος ότι «η εις Χριστόν πίστις εστί…το καρτερήσαι και το υπομείναι πάντα πειρασμόν επερχόμενον, εν λύπαις και θλίψεσι και συμφοραίς, έως αν θελήση και επισκέψηται ημάς ο Θεός».
Καρποφορία πίστεως
Η πραγματική πίστη όμως έχει και τα καρποφόρα αποτελέσματα με διακριτούς τους εύχυμους καρπούς της. Η επιβράβευση ήλθε αμέσως από τον Κύριο, με την απαντητική του φράση: «Ανάβλεψε! Η πίστη σου σε έχει σώσει». Ο τυφλός από τη στιγμή εκείνη θεραπεύθηκε. Απέκτησε το φως του. Άρχισε να βλέπει και σωματικά. Ευεργετήθηκε από τον Θεό για την πίστη του και προχώρησε και πάρα πέρα. Μόλις λοιπόν απέκτησε το φως του «ηκολούθει αυτώ, δοξάζων τον Θεόν». Ευγνωμονούσε τον ευεργέτη του με δύο τρόπους: τον ακολούθησε στην πορεία του προς τα Ιεροσόλυμα και δόξαζε ταυτόχρονα τον Θεό.
Βλέπουμε έτσι ότι το θέλημα και η δύναμη του Θεού διοχετεύθηκαν και πέρασαν στο θέλημα και τη δύναμη της πίστης του τυφλού. Με αυτό τον τρόπο γνωρίζουμε ότι θαυματουργεί ο Θεός διά μέσου των αγίων και των ιερών τους λειψάνων. Γι’ αυτό ακόμα λέμε ότι ο χώρος της Εκκλησίας είναι ο τόπος της θαυματουργίας του Χριστού.  Ζητάμε μέσα από τις λατρευτικές της ακολουθίες το έλεος του Θεού, με τη μνεία «της Παναγίας αχράντου και πάντων των αγίων».
Αγαπητοί αδελφοί, εκείνο που πρωτίστως πρέπει να επιδιώκουμε είναι να μας ανοίξει ο Χριστός την πόρτα της Βασιλείας του, η οποία αποκαλύπτεται και ως χώρος της θαυματουργίας Του. Αυτή η προοπτική συνιστά και την πιο μεγαλειώδη καταξίωση του ανθρώπου. Εκείνος κάνει πάντοτε το πρώτο βήμα για να μας προσφέρει τη μεγάλη αυτή δωρεά. Ο τυφλός του  Ευαγγελίου ζητούσε το έλεος του Χριστού για να υποταχθεί στο θέλημά του. Φανερώθηκε η πίστη του και «παραχρήμα ανέβλεψε δοξάζων τον Θεόν». Αυτή η δοξολογία εκφράζεται όταν εφαρμόζουμε το θέλημά του και τηρούμε τις εντολές του ως έκφραση της θαυματουργίας της παρουσίας του που βιώνουμε στο χώρο της Εκκλησίας. Μόνο σ’ αυτή την προοπτική θα μπορέσουμε κι εμείς να αναβλέψουμε και να ακολουθήσουμε τον Χριστό.
Εκ της ιστοσελίδος της Ιερά; Αρχιεπισκοπής Κύπρου
πηγή Ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ

Ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἰεριχοῦς (Λκ 18,35-43)

Ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἰεριχοῦς 
(Λκ 18,35-43)
       θεραπεία τυφλῶν ἦταν ἕνα ἀπό τά κατεξοχήν μεσσιακά σημεῖα (βλ. Ἠσ 9,2· 29,18· 35,5· 42,67· 61,1· Μθ 4,16· 11,45). Οἱ προφητεῖες, βέβαια, ἀναφέρονταν κυρίως στόν πνευματικό φωτισμό τόν ὁποῖο ἐπρόκειτο νά φέρει ὁ Μεσσίας στόν κόσμο, πού ζοῦσε στό σκοτάδι τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας. Προαναγγέλλουν ὅμως καί τήν διάνοιξη τῶν σωματικῶν ὀφθαλμῶν, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μία χειροπιαστή ἔνδειξη τοῦ πνευματικοῦ φωτισμοῦ. Θεραπεία τυφλοῦ ἤ τυφλῶν στήν Ἰεριχώ ἀναφέρουν καί οἱ εὐαγγελιστές Mατθαῖος καί Mᾶρκος. Tίς τοποθετοῦν καί οἱ τρεῖς συνοπτικοί στήν ἴδια συνάφεια, λίγο πρίν ἀπό τήν θριαμβευτική εἴσοδο στά Ἰεροσόλυμα (πρβλ. Μθ 20,29-34· Μρ 10,46-52). Ἡ ἐξιστόρηση τοῦ περιστατικοῦ διαβάζεται ὡς εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τήν ΙΔ´ Κυριακή τοῦ Λουκᾶ.
18,35: "Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰς Ἰεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν".
      Τά Εὐαγγέλια μνημονεύουν μόνον αὐτή τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ἰησοῦ στήν Ἰεριχὼ. Ἦταν ἡ δεύτερη σέ πληθυσμό πόλη τῆς Ἰουδαίας, πολύ πλούσια καί ἀριστοκρατική. Χτισμένη δύο χιλιόμετρα βορειότερα ἀπό τήν παλιά Ἰεριχώ πού γκρέμισε ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, βρισκόταν έ κοντινή ἀπόσταση ἀπό τά Ἰεροσόλυμα. Εἶχε πλούσια παραγωγή μελιοῦ, βάλσαμου, ρόδων καί ἄλλων ἀρωματικῶν εἰδῶν. Ἰδιαίτερη λαμπρότητα τῆς ἔδιναν τά ἑλληνιστικοῦ τύπου κτίσματα, μέ τά ὁποῖα τήν εἶχε στολίσει ὁ Ἡρώδης A´: ἀμφιθέατρο, ἱπποδρόμιο, πολυτελέστατα ἀνάκτορα καί μεγάλες δεξαμενές. Σήμερα ὀνομάζεται Ρίχα καί εἶναι ἕνα ἄσημο χωριουδάκι μέ λίγους κατοίκους.
     Χιλιάδες προσκυνητές διέρχονταν ἀπό τήν Ἰεριχώ πορευόμενοι πρός τά Ἰεροσόλυμα γιά τήν γιορτή τοῦ Πάσχα. Τέτοιες ἡμέρες οἱ δρόμοι της ἦταν γεμάτοι ἀπό προσκυνητές καί καραβάνια. Ἑβραῖοι τῆς Παλαιστίνης καί τῆς διασπορᾶς, προσήλυτοι, λαός, φαρισαῖοι, φτωχοί, πλούσιοι, στρατιῶτες, ἔμποροι, ποικίλοι ἄνθρωποι συνέρρεαν. Ὅπως συμβαίνει συνήθως σέ παρόμοιες περιπτώσεις, πολλοί ζητιάνοι τυφλοί καί ἀνήμποροι, κάθονταν ἀπ’ τήν μιά καί τήν ἄλλη πλευρά τῶν εἰσόδων τῆς πόλεως καί ἐκλιπαροῦσαν τήν ἐλεημοσύνη τῶν εὐσεβῶν προσκυνητῶν. Κάπου ἐκεῖ παρὰ τὴν ὁδόν, κοντά στόν δρόμο, καθόταν καί ὁ τυφλός τῆς περικοπῆς προσαιτῶν, ζητιανεύοντας.
           εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἀναφέρει τήν θεραπεία δύο τυφλῶν κατά τήν ἔξοδο τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τήν Ἰεριχώ (βλ. 20,30), ἐνῶ ὁ εὐαγγελιστής Μᾶρκος κάνει λόγο γιά ἕναν, τόν ὁποῖο κατονομάζει· «υἱὸς Τιμαίου Βαρτιμαῖος» (10,46). Ἡ ἀναφορά τοῦ ὀνόματός του δείχνει ὅτι ἦταν γνωστός στούς ἀναγνῶστες τοῦ Εὐαγγελίου, πιθανόν μέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Ἴσως αὐτός νά ἦταν ὁ ἕνας ἀπό τούς δύο πού ἀναφέρει ὁ Ματθαῖος. Ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς διηγεῖται τήν θεραπεία ἑνός τυφλοῦ, ἡ ὁποία συνέβη ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰς Ἰεριχώ, ὅταν ὁ Ἰησοῦς βρισκόταν κοντά στήν εἴσοδο τῆς πόλεως. Στήν συνέχεια ἐξιστορεῖ τήν συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ μέ τόν Ζακχαῖο μέσα στήν Ἰεριχώ (βλ. 19,110). Οἱ ἀφηγήσεις τῶν τριῶν εὐαγγελιστῶν ἔχουν κοινά σημεῖα, ἀλλά δέν ἀποκλείεται νά ἀναφέρονται σέ διαφορετικά γεγονότα.  Ὁ Ἰησοῦς βρέθηκε κατ’ ἐπανάληψη μπροστά σέ πολλούς τυφλούς καί εἶναι πολύ φυσικό νά ἔδειξε κατ’ ἐπανάληψη στόν λαό τό κατεξοχήν μεσσιακό σημεῖο, νά θεράπευσε δηλαδή πολλούς τυφλούς. Ἀπό τούς πολλούς οἱ εὐαγγελιστές ἀναφέρουν ὁρισμένους. 
18, 36-37: "Ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται". 
     Μέ τήν ἐξασκημένη ἀκοή του ὁ τυφλός, ἀκούσας ὄχλου διαπορευομένου, ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὁ θόρυβος τῆς κοσμοσυρροῆς δέν εἶναι συνηθισμένος. Ρωτάει, λοιπόν, τούς διερχομένους· τί εἴη ταῦτα, τί συμβαίνει; Kαί τοῦ ἀπαντοῦν· Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. Εἶχαν περάσει ἤδη τρία χρόνια ἀπό τότε πού ὁ Ἰησοῦς ἄρχισε τήν δημόσια δράση του καί ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν πού τόν ἀκολουθοῦσαν αὐξήθηκε σημαντικά.                   
   πιπλέον, ἡ φήμη γιά τά σημεῖα πού ἐπιτελοῦσε εἶχε διαδοθεῖ σέ ὅλη τήν Παλαιστίνη καί ἔξω ἀπό αὐτήν. Ὅπου πήγαινε ἦταν πλέον γνωστός καί πλῆθος πολύ συνέρρεε κοντά του. Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ κοσμοσυρροή τήν ὁποία ἀντιλήφθηκε ὁ τυφλός. Ἰδιαίτερα κατά τήν τελευταία πορεία τοῦ Ἰησοῦ πρός τά Ἰεροσόλυμα, ὁ ὄχλος πού τόν συνόδευε ἐκδήλωνε ζωηρά τόν ἐνθουσιασμό του. Εἶχε θεριεύσει ἡ ἐλπίδα ὅτι ἴσως κατά τό Πάσχα ἐκεῖνο θά ἀναλάμβανε ὡς Μεσσίας τόν θρόνο του, καί θά τούς ἀπήλλασσε ἀπό τόν ρωμαϊκό ζυγό!
18,38: "Καὶ ἐβόησε λέγων· Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με".
          Τό πλῆθος πληροφόρησε τόν τυφλό ὅτι «Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται», ἀλλά ἐκεῖνος ἐβόησε, φώναξε δυνατά, Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. Φαίνεται ὅτι δέν θεωροῦσε τόν Ἰησοῦ ἁπλό ἄνθρωπο, ἀλλά εἶχε «θειοτέραν περὶ αὐτοῦ ἔννοιαν». Ἄν καί ἡ τύφλωσή του ἀσφαλῶς δέν τοῦ ἐπέτρεπε νά μελετᾶ μόνος του τίς Γραφές καί σέ ὅλη τήν ζωή του ἦταν ἕνας φτωχός ζητιάνος, ὡστόσο, εἶχε ἐνημερωθεῖ γιά τά θαυμαστά σημεῖα τοῦ Ἰησοῦ, γνώριζε ἴσως καί τίς σχετικές προφητεῖες105 καί πίστευε ὅτι ἔχει μπροστά του τόν ἀναμενόμενο Μεσσία, τόν «υἱόν Δαυΐδ». Aὐτή τήν πίστη ὁμολογεῖ μέ τήν προσφώνηση καί μέ τήν ἐκζήτηση τοῦ ἐλέους, τῆς συμπόνιας τοῦ Ἰησοῦ. Ἐκεῖνος μπορεῖ νά ἐπιτελέσει τό σημεῖο πού τοῦ ζητᾶ, ἔχει τήν δύναμη νά τοῦ χαρίσει τό φῶς του. 
18,39: "Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με".
         Oἱ προάγοντες, ὅσοι βάδιζαν στήν ἀρχή τῆς πορείας, πρίν ἀπό τόν Ἰησοῦ, ἐπετίμων αὐτῷ, ἐπέπλητταν τόν τυφλό γιά νά σιωπήσει. Θεωροῦσαν ἀπρεπές νά παρουσιασθεῖ μπροστά σέ ἕνα τόσο ὑψηλό πρόσωπο ἕνας ἀνάπηρος, γιά νά ζητήσει ἐλεημοσύνη. Ἦταν, κατά τήν γνώμη τους, θρασύτατη ἡ ἀπαίτηση τοῦ τυφλοῦ νά διακόψει ὁ Ἰησοῦς τήν πορεία του, ἴσως καί τήν διδασκαλία του, προκειμένου νά ἀσχοληθεῖ μαζί του.
          τυφλός, ὡστόσο, ἐκφράζει τόν πόνο καί τόν πόθο του. Δέν ἀποθαρρύνεται ἀπό τήν ἀντιμετώπιση τοῦ πλήθους. Ἡ ἐπίπληξη τῶν ἀνθρώπων λειτουργεῖ σ’ αὐτόν σάν τόν ὑδατοφράχτη, πού κάνει τόν χείμαρρο νά φουσκώνει ὁλοένα καί περισσότερο. Μέ ἐμπιστοσύνη στά φιλάνθρωπα αἰσθήματα τοῦ Ἰησοῦ δυναμώνει τήν ἔνταση τῆς φωνῆς του· μᾶλλον ἔκραζεν. Δέν ἦταν κραυγή ἀπόγνωσης, ἀλλά θερμῆς πίστεως. Ἡ πίστη ξέρει νά παλεύει μέ κάθε ἐμπόδιο καί νά νικᾶ. Δυνατά, καρδιόβγαλτα καί ἐπίμονα, ὅπως δηλώνει ὁ χρόνος τοῦ ρήματος, ἐπαναλάμβανε· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. 
18,40: Σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν.
         Ἰησοῦς στάθηκε. Δέν θεωρεῖ ἀνάξιο τῆς ἀποστολῆς του νά ἀσχοληθεῖ μέ τόν ἄνθρωπο πού ζητάει τήν βοήθειά του. Στά μάτια τοῦ πλήθους, βέβαια, ὁ τυφλός δέν εἶναι παρά ἕνας ἐπαίτης. Ὁ Kύριος ὅμως γνωρίζει ὅτι ἔχει κοντά του ἕναν ἄνθρωπο μεγάλης πίστεως. Γι’ αὐτό, δίνει ἐντολή νά τόν ὁδηγήσουν μπροστά του· ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. Μόνος του ὁ τυφλός δέν μποροῦσε νά προσδιορίσει τό σημεῖο πρός τό ὁποῖο ἔπρεπε νά κατευθυνθεῖ. Ὁ Ἰησοῦς τοῦ δείχνει τήν φιλοστοργία του. Ταυτόχρονα, δίνει περισσότερη δημοσιότητα στό σημεῖο, καθώς ὅλοι βλέπουν τόν μετακινούμενο τυφλό, πού ἀμέσως μετά θεραπεύεται, παραδίδει δέ καί ἕνα μάθημα στόν ὄχλο πού τόν ἀκολουθεῖ: Ὁ Μεσσίας δέν εὐαρεστεῖται στούς ἄκριτους καί ἐπιφανειακούς ἐνθουσιασμούς τῶν πολλῶν. Ἀναπαύεται στήν ὑγιῆ πίστη τῶν ταπεινῶν ἀνθρώπων. 
18,41: "Ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων· τί σοι θέλεις ποιήσω; Ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω".
      Ὁ Ἰησοῦς ὡς Θεός, ἀναμφίβολα, γνωρίζει τί ἐπιθυμεῖ ὁ τυφλός. Ἐντούτοις, τόν ρωτᾶ· τί σοι θέλεις ποιήσω; Στόχος του εἶναι νά ἀκούσουν τά πλήθη τήν συγκεκριμένη ἀπάντηση τοῦ τυφλοῦ· ἵνα ἀναβλέψω. Διαλύεται ἔτσι ἡ ὑποψία πολλῶν ὅτι ὁ τυφλός ζητοῦσε ἐλεημοσύνη καί ἀποκαλύπτεται ἡ μεγάλη του πίστη. 
18,42: "Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε".
            Μέ τήν θεϊκή του δύναμη καί ἐξουσία ὁ Ἰησοῦς χαρίζει στόν τυφλό τήν χαμένη του ὅραση. Ἡ προσταγή του, ἀνάβλεψον, θυμίζει τόν λόγο τοῦ Δημιουργοῦ «γενηθήτω φῶς» (Γέ 1,3). Ποιός ἀπό τούς προφῆτες, θαυμάζει ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος, θεράπευσε μέ τέτοια ἐξουσία; Ἡ φωνή ἔγινε ἀμέσως φῶς στόν ἄρρωστο, διότι βγῆκε «ἐκ τοῦ φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ».
      Ὁ Κύριος θέλοντας νά προβάλει τήν δύναμη τῆς πίστεως καί νά διδάξει πώς τό θαῦμα πού θά ἀκολουθήσει ἀποτελεῖ βραβεῖο γιά τήν πίστη τοῦ τυφλοῦ λέγει· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. «Πίστιν εἶχε, οὐχ ὅτι ἐστὶ Θεός, ἀλλ’ ὅτι δύναται ἰάσασθαι αὐτόν», διευκρινίζει ὁ Ζιγαβηνός. Δέν μποροῦσε ἀσφαλῶς νά συλλάβει ὅτι μπροστά του εἶχε τόν Θεό. Πίστευε ὅμως ἀκράδαντα, ὅπως φανερώνει ἡ ἐπίμονη κραυγή του, στήν δύναμη τοῦ Ἰησοῦ νά θεραπεύσει τήν ἀνίατη ἀσθένειά του.
18,43: "Καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ".
         παντοδύναμος λόγος τοῦ Κυρίου ἐπιτέλεσε ἄμεσα τό σημεῖο. Ὁ τυφλός παραχρῆμα ἀνέβλεψε. Ἐκφράζοντας τήν ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη του, προστέθηκε στήν συνοδεία τοῦ Ἰησοῦ, ἠκολούθει αὐτῷ. Εὐγνώμονα, ἐπίσης, διακήρυττε παντοῦ τήν εὐεργεσία πού δέχθηκε δοξάζων τὸν Θεόν, διότι ἀπήλαυσε διπλῆς εὐεργεσίας. Ἐλευθερώθηκε ἀπό τήν τύφλωση καί τοῦ σώματος καί τῆς καρδιᾶς. 
     Ὁ Ἰησοῦς κατά τήν διάρκεια τῆς τριετοῦς δράσεώς του ἀπαγόρευε αὐστηρά στούς εὐεργετημένους νά μιλοῦν γιά τήν θεραπεία τους. Κάποιες φορές δέν τούς ἐπέτρεπε οὔτε νά τόν ἀκολουθοῦν (βλ. Μρ 5,18-19· Λκ 8,38-39). Λάμβανε τά μέτρα του, ὥστε νά προκαλοῦνται ὅσο τό δυνατόν λιγώτερο οἱ ἐχθροί του. Καθώς ὅμως πλησίαζε ἡ ὥρα τοῦ Πάθους, δέν ὑπῆρχε λόγος νά μένει περιορισμένος ὁ κύκλος τῶν μαθητῶν του οὔτε νά καταστέλλονται πλέον οἱ ἐπευφημίες τοῦ λαοῦ.
         Στήν γενικώτερη συνάφεια πρέπει ἰδιαίτερα νά προσέξουμε τίς συνεχεῖς κλήσεις πού ἀπευθύνει ὁ Ἰησοῦς. Εἴτε μέ λόγους εἴτε μέ σημεῖα καλεῖ ὅλους ὅσους τόν πλησιάζουν, ὅσους τόν ρωτοῦν, ὅσους θεραπεύει. Αὐτές οἱ τελευταῖες κλήσεις εἶναι κλήσεις μαθητῶν. Ἕνα μήνα περίπου μετά ἀπό τή θεραπεία τοῦ τυφλοῦ στήν Ἰεριχώ, ἐμφανίζεται ἀναστημένος σέ πεντακόσιους μαθητές στήν Γαλιλαία. Ποῦ βρέθηκαν τόσοι; Τήν ἀπάντηση τήν δίνει ὁ τελευταῖος στίχος αὐτῆς τῆς περικοπῆς καί τῶν παραλλήλων τοῦ Ματθαίου καί τοῦ Μάρκου. Eἶναι αὐτοί πού τόν εἶχαν θαυμάσει καί τόν εἶχαν ἐμπιστευθεῖ ὡς Mεσσία.