Το κήρυγμα της Κυριακής: Υπαπαντή του Κυρίου

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη

Ιεροκήρυκος Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

 

«Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον».

Μια ακόμη εορτή, στενά συνδεδεμένη με τις εορτές των Χριστουγέννων, είναι η γνωστή σε όλους με το όνομα Υπαπαντή του Χριστού. Αν και φαίνεται κάπως μακρύτερα από τις εορτές αυτές, ακολουθεί όμως την σειρά των γεγονότων της νηπιακής ζωής του Χριστού. Γιατί εορτάζεται σαράντα ημέρες από την ημέρα της Γεννήσεως του Χριστού, κατά την οποία συνέβησαν τα γεγονότα που μνημονεύει η σημερινή εορτή. Δύο είναι τα γεγονότα αυτά, τα οποία με πολύ παραστατικό τρόπο αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς. Το πρώτο, η συμμόρφωση στις διατάξεις του Μωσαϊκού Νόμου από την Παναγία και το δεύτερο η υποδοχή του Κυρίου από τον δίκαιο Συμεών και την προφήτιδα Άννα. 

Ο Πανάγαθος Θεός καλεί όλους τους ανθρώπους να σωθούν, διότι πρώτος αυτός επιθυμεί όλων την σωτηρία. Γράφει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος· «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» . Για το λόγο αυτό φέρνει προσωπικά στον καθένα περιστάσεις, με τις οποίες καλεί στο δρόμο της σωτηρίας. Ο ίδιος ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού, ο Λυτρωτής του ανθρωπίνου γένους, καλεί όλους τους ανθρώπους να σωθούν με τη διακήρυξη: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» . Πολλοί είναι όμως εκείνοι που δεν αποδέχονται την πρόσκληση αυτή του Κυρίου και δεν θέλουν να βαδίσουν το δρόμο της σωτηρίας. Το χειρότερο είναι ότι μερικοί πολεμούν το έργο της σωτηρίας τους και γίνονται έτσι εχθροί του Χριστού, οι οποίοι με πολλούς και διάφορους τρόπους πολεμούν ακόμη και το πρόσωπο του Χριστού. Αυτό ακριβώς είχε προφητεύσει ο δίκαιος Συμεών, όταν έλεγε: «Να, αυτός θα γίνει αιτία να πέσουν και να αναστηθούν πολλοί στον Ισραήλ (θα πέσουν δηλαδή εκείνοι που δεν θα πιστεύσουν, θα αναστηθούν και θα λυτρωθούν εκείνοι που θα πιστεύσουν) και θα γίνει ακόμη σημείο αντιλογίας μεταξύ των ανθρώπων».

Ας προσπαθήσουμε να αναπαραστήσουμε την σκηνή εκείνη, όταν ο δίκαιος Συμεών ελάμβανε στα χέρια του τον Χριστό και έλεγε τα παραπάνω προφητικά λόγια. Ο Συμεών δεν φαίνεται να είχε κάποιο ιερατικό αξίωμα ούτε κάποια άλλη θέση στην κοινωνική ιεραρχία του ισραηλιτικού λαού. Δεν ήταν μέλος του Συνεδρίου ή της Γερουσίας και δεν ανήκε στη τάξη των πρεσβυτέρων. Ήταν όμως πιστός και ενάρετος. Είχε λάβει αποκάλυψη από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα έφευγε από τον κόσμο αυτό πριν έβλεπε τον αναμενόμενο Λυτρωτή του ανθρωπίνου γένους.

Το Άγιο Πνεύμα οδήγησε τα βήματα του Συμεών στο Ναό του Κυρίου την ώρα που προσέφεραν το ζεύγος τρυγόνων ή τους νεοσσούς των περιστεριών, όπως όριζε ο Μωσαϊκός Νόμος. Τότε είπε, μεταξύ των άλλων, και την προφητεία αυτή. Ο Χριστός θα ήταν «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» όχι μόνο μεταξύ του ισραηλιτικού λαού κατά την περίοδο της Γεννήσεώς του αλλά και δια μέσου των αιώνων μεταξύ των ανθρώπων. Πραγματικά κάποιοι από τους σύγχρονους του Εβραίους είχαν πιστέψει στον Κύριο και τον ομολογούσαν ως Λυτρωτή του ανθρωπίνου γένους, ως Μεσσία που είχαν προκηρύξει οι Προφήτες.

Βλέπουμε ότι από την νηπιακή ηλικία Του ακόμη οι απλοϊκοί ποιμένες έρχονται να τον προσκυνήσουν. Οι σοφοί της Ανατολής, οι Μάγοι, έρχονται να του προσφέρουν τα δώρα και μαζί με αυτά την προσκύνησή τους. Ο Ηρώδης όμως είχε πάρει την απόφαση «ζητεῖν τό παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό» . Κατά το διάστημα της επί γης ζωής του ο κύριος είχε γίνει σημείο αντιλεγόμενο όχι μόνο μεταξύ του λαού αλλά και μεταξύ των αρχόντων. Άλλοι τον αναγνώριζαν ως Μεσσία, που είχαν προφητεύσει ο Μωυσής και οι Προφήτες. Πάντως είναι γεγονός ότι ένα πνεύμα δυσφορίας επικρατούσε εναντίον του στην πλειονότητα του ισραηλιτικού λαού, ώστε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης να γράφει: «ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καί ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καί ὁ κόσμος αὐτόν οὐκ ἒγνω. Εἰς τά ἲδια ἦλθε καί οἱ ἲδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον» .

Μεταξύ των Εβραίων άλλοι τον ανακήρυξαν ως Μεσσία ενά άλλοι, οι περισσότερο φανατισμένοι, τον συκοφαντούσαν ότι «ἐν τῷ ἂρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τά δαιμόνια» .

Ο λαός είχε διαιρεθεί εξαιτίας της διδασκαλίας και των έργων του Κυρίου και «σχίσμα ἐν τῷ ὂχλῳ ἐγένετο δι’ αυτόν» . Και τότε είχαν εκδηλωθεί αντιλογίες και φιλονικίες μεταξύ του λαού.

Όχι όμως μόνο μεταξύ του λαού αλλά και μεταξύ των αρχόντων υπήρχαν διχογνωμίες για την προσωπικότητα του Χριστού. Κάποτε είχαν στείλει υπηρέτες για να συλλάβουν τον Χριστό και να τον οδηγήσουν υπόδικο ενώπιον του Συνεδρίου. Οι υπηρέτες όμως με έκπληξη και θαυμασμό τον άκουσαν να διδάσκει με σοφία και να αναλύει υπέροχα διδάγματα προς τον λαό. Μαγεύτηκαν τόσο πολύ από το πρόσωπο και τη διδασκαλία του, ώστε επέστρεψαν άπρακτοι. Οι σύνεδροι τότε τους ρώτησαν: «Διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν;». Εκείνοι απάντησαν ότι «οὐδέποτε οὓτως ἐλάλησεν ἂνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἂνθρωπος» .

Κάποτε επίσης έγινε συζήτηση ανάμεσα στους συνέδρους. Ο Νικόδημος τότε τους υπέδειξε ότι κρίνοντας και κατακρίνοντας τον Χριστό, καταπατούσαν τον νόμο του Μωϋσέως που έγραφε ότι έπρεπε να προηγηθεί η απολογία του κατηγορουμένου και κατόπιν να εκφέρουν κρίση οι σύνεδροι. Φαίνεται ότι και άλλοι πήραν το μέρος του Κυρίου και δεν κατέληξαν σε οριστική απόφαση, πράγμα το οποίο υπονοεί ο ιερός ευαγγελιστής γράφοντας ότι «ἀπῆλθον ἓκαστος περί αὐτοῦ ἧν ἐν τοῖς ὂχλοις. Οἱ μέν ἒλεγον ὃτι ἀγαθός ἐστιν· ἂλλοι ἒλεγον, οὒ, ἀλλά πλανᾷ τόν ὂχλον» .

Εάν ο Κύριος υπήρξε σημείο αντιλεγόμενο, το ίδιο και οι Μαθητές του θα γινόταν σημεία αντιλογίας μεταξύ των ανθρώπων. Κάποιοι θα πίστευαν στο κήρυγμα τους και θα τους ακολουθούσαν, ενώ κάποιοι άλλοι όχι και θα έφθαναν μέχρι του σημείου να καταδιώξουν τους Αποστόλους και τους εργάτες του Ευαγγελίου.

Ο Κύριος είχε πει ότι εχθροί του πιστού ανθρώπου θα γινόταν «οἱ οἰκιακοί αὐτοῦ». Καθημερινά βλέπουμε να έχουν εφαρμογή στη ζωή μας τα προφητικά αυτά λόγια του Κυρίου. Υπήρξαν γονείς, που τυφλωμένοι από την απιστία και φανατισμένοι από το πείσμα τους συνήργησαν στο μαρτυρικό θάνατο των παιδιών τους, με την ιδέα ότι προσφέρουν ευάρεστη θυσία στα είδωλα της εποχής τους.

Και στις ημέρες μας ακόμη πόσα δεν υποφέρουν τα ευσεβή μέλη μιας οικογένειας, που αγωνίζονται να ζήσουν μια πνευματική ζωή, από τους οικείους τους. Κάθε μέρα ακούν χλευασμούς και ύβρεις, εμπαιγμούς και ειρωνείες, πολλές φορές υφίστανται στερήσεις και όχι μόνο. Άνθρωποι των νέων δήθεν ιδεών, της κοσμικής και αμαρτωλής ζωής, δημιουργούν μια αφόρητη οικογενειακή ατμόσφαιρα για τα ευσεβή μέλη. Και βλέπουμε να πραγματοποιείτε αυτό που είχε πει ο Κύριος: «Ἒρχεται ὣρα ἳνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρει τῷ Θεῷ» .

Οι πιστοί όμως ας μείνουν ακλόνητοι και σταθεροί στην πίστη τους με την πεποίθηση ότι η τελική νίκη ανήκει σ’ αυτούς.

Ας μη μας κάνει να δειλιάζουμε το γεγονός, ότι θα είμαστε εμείς οι πιστοί κατά το παράδειγμα του Κυρίου «σημεῖα ἀντιλεγόμενα». Αμήν.