Η Μονή Γηροκομείου ορφάνεψε, και η Πάτρα επίσης ! Ο θάνατος του γέροντα Χριστοφόρου Μεϊντανά…

Ο πρό ηγούμενος, τής ιστορικής Μονής Γηροκομείου Πατρών παπά Χριστόφορος, έτοιμος γιά τό τελευταίο ταξίδι του...

----------------------------------------

Τις μέρες αυτές,  όπου τα πάντα έχουν ανατραπεί, κι΄ όπου τα πάνω έχουν γίνει κάτω, τά δεξιά έχουν γίνει αριστερά και τά ίσα στραβά,  υπάρχουν, δόξα τώ Θεώ, καί κάποιοι άνθρωποι  πού φώτισαν, και με τις παρακαταθήκες τους θα φωτίζουν ακόμη τις ανθρώπινες κοινωνίες…

 

Ένας απ΄αυτούς τους ξεχωριστούς, σκληραγωγημένους, και θαρραλέους ανθρώπους  υπήρξε και ο γέροντας  Αρχιμανδρίτης  Χριστόφορος Μεϊντανάς,  πρώην ηγούμενος της  ιστορικής Μονής Γηροκομείου Πατρών, πού ατυχώς μέσα από μια σειρά δοκιμασιών υγείας κατέληξε στο τέλος τυφλός σε αναπηρικό καροτσάκι μέχρι πού χθές έφυγε για πάντα από κοντά μας...

 

Ψηλός, αδύνατος, ασκητικός στην εμφάνιση, απλός, καταδεκτικός, συγχωρητικός,πού γινόταν θυσία γιά όσους ζητούσαν όχι μόνο τίς ευχές του καί τίς προσευχές του, αλλά και την υλική βοήθειά του...

 

Κι΄ ακόμη, ευθύς και ίσος στον λόγο του, με το «ναι, ναι», το «όχι – όχι»  και την αλήθεια  πάντα στο στόμα του, όποιος κι΄ αν ήταν ο συνομιλητής του, παρηγορητικός στους φτωχούς, στους πονεμένους, και στους αμαρτωλούς, πού κατά δεκάδες  Εξομολογούνταν σ΄ αυτόν…

 

Βρήκα έναν παλιό φίλο πού τον ήξερε καλύτερα, άς τον πούμε εδώ κύρ Γιάννη,  και μού είπε τα εξής περίπου:

 

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com 

« Ο  γέροντας,  από πολύ καιρό τώρα υπέφερε μετά από εκείνο το «ιστορικό» ατύχημα και γκρέμισμα του αυτοκινήτου πού τον μετέφερε στην γνωστή σπηλιά της Υπαπαντής στην Οβρυά  πού πήγαινε τακτικά και λειτουργούσε με μεγάλη μάλιστα κοσμοσυρροή...

Τυφλός, λίγο πρίν πεθάνει....




 

Το αυτοκίνητο  είχε γίνει σμπαράλια, ο γέροντας με τον οδηγό τραυματίστηκαν ελαφρά, αλλά τον άφησε ο Θεός να ζήσει, γιατί είχε πολλά ακόμη να προσφέρει…Και πολύς κόσμος τον περίμενε και προσευχόταν στον Θεό  γι΄ αυτόν…Ήταν μία ακόμη επιβουλή του σατανά να τον σκοτώσει…

 

Διάβαζε στον κόσμο διάφορες ευχές γιά τα προβλήματά τους καί μάλιστα μέ τίς ώρες, αρχίζοντας από τό πρωϊ καί τελειώνοντας το βράδυ...Υπήρξαν άνθρωποι πού πηγαίνανε το πρωϊ και φεύγανε στις 2  μετά τά μεσάνυκτα !

 

Τόν ρώτησα παλαιότερα  

-- " πάτερ Χριστόφορε, τί θά ήθελες να κάνουμε γιά σένα όταν μάθουμε ότι πέθανες;". 
Χαμογέλασε καί μού είπε :

-- " Νά πείς κανένα Κύριε ελέησον, καί γιά μένα τό παλιοτόμαρο !!!!...."

 

Και δεν το έλεγε από ψευτοταπείνωση όπως κάνουμε συνήθως εμείς με τα λόγια μας, και  με τις πράξεις μας κάνουμε άλλα…

 

Ήταν ένας πραγματικά ταπεινός άνθρωπος !
Πρέπει να ξέρουμε ακόμη ότι η εργασία του παπά  Χριστόφορου ήταν όχι μόνο φανερή, αλλά  και μυστική . 

Φανερή μέν, από τά δεκάδες πρόσωπα πού έβλεπες να περιμένουν  υπομονετικά  κάτω από τις στοές του μοναστηριού στην αυλή, έξω από τό κελλάκι του, για να τους διαβάσει  κυρίως Εξορκιστικές ευχές εναντίον πειρασμών , μαγείας, και δαιμόνων, πράγμα πού ελάχιστοι σήμερα κληρικοί  διαβάζουν, ως και καθόλου... 

Και δεν τις διαβάζουν  γιατί πρέπει να έχεις πολύ θάρρος να τα βάλεις με τον ίδιο τον σατανά πού υπάρχει μέσα στην μαγεία. Είτε μαύρη μαγεία είναι αυτή, είτε λεγόμενη λευκή, το ίδιο είναι !

 

Αυτό όμως,  τον παπα-Χριστόφορο  ως  δεδηλωμένο αντίπαλο και εχθρό  του σατανά  ουδόλως τον απασχολούσε…

 

Η «μυστική» εργασία του ήταν οί ελεημοσύνες και οί τσάντες με τρόφιμα και με λεφτά πού έδινε σε πονεμένες και ορφανές οικογένειες γυρνώντας συνήθως βράδυ μ΄ ένα ταξί,  ή με κάποιους  άλλους νά τον πηγαίνουνε…. Ότι τού έδινε ο κόσμος, αυτός το έδινε αλλού, δεκάρα τρύπια δεν κράταγε επάνω του…

Εγώ τον θυμάμαι από πολύ παλιά, τότε πού τις μέρες αυτές της Σαρακοστής αλλά καί του 15Αύγουστου έπαιρνε το μουλάρι της Μονής και γυρνούσε περιοδεία  πάνω στα ορεινά χωριά της Αχαϊας για να Εξομολογήσει τον κόσμο !

 

Άντε να βρείς τώρα τέτοιον παπά Χριστόφορο !

 

Γι΄ αυτό λέω, και γράψτο αυτό, ότι η Πάτρα ορφάνεψε από την κοίμηση αυτού του ανθρώπου πού ήταν γνωστός για την ασκητικότητά του και για τους Εξορκισμούς πού διάβαζε, όχι μόνο στην Πάτρα και στα περίχωρα αλλά και πολύ πιο πέρα ακόμη. 

Κι΄ όπως είπε και ο Μητροπολίτης Πατρών στον επικήδειο λόγο του, οί πατέρες της Μονής ξέρουνε το πόσος κόσμος τον ζητούσε στο τηλέφωνο καθημερινά για να τον παρακαλέσουν να προσευχηθεί για τα οικογενειακά και άλλα προβλήματά τους…
Για τις αρρώστιες τους, για τα παιδιά τους…

Τηλεφωνούσαν ακόμη και από Αίγιο, Αθήνα, Λάρισα, Ελασσόνα, Θεσσαλονίκη, Καναδά, Αμερική, Αυστραλία, διάφορες ώρες την ημέρα ζητώντας τον παπά Χριστόφορο…

 

Άσε το άλλο, πού ανέφερε και ο Μητροπολίτης.
Υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι πού έριχναν τους λογαριασμούς ρεύματος, νερού, τηλεφώνου πού δεν είχαν να πληρώσουν κάτω από την πόρτα του κελιού του.

Τους έπαιρνε ο γέροντας και πήγαινε αδιαμαρτύρητα να τους πληρώσει ο ίδιος !

 

Είχε μάλιστα πάρει ο ίδιος δάνειο από την Τράπεζα  και το εξοφλούσε ο ίδιος για να ξεπληρώσει ένα σπίτι φτωχών πού θα τους πέταγαν έξω !

 

Αυτός ήταν ο παπα Χριστόφορος !

 

Και πόσα άλλα πού εμείς δεν ξέρουμε…
Είχε όμως κι΄ένα παράπονο από αρκετές γυναίκες πού μαζεύονταν  έξω από το κελί του περιμένοντας με τις ώρες μάλιστα, να τους διαβάσει ευχές. 

Έλεγε λοιπόν περίπου αυτά :

 

« έρχονται εδώ να τους διαβάσω Εξορκιστικές ευχές, να παρακαλέσω τον Θεό γι΄ αυτές και άλλες έξω καπνίζουν, άλλες είναι ντυμένες προκλητικά και άσεμνα, άλλες αισχρολογούνε και λένε σόκιν, άλλες φοράνε παντελόνια, άλλες τσακώνονται απ΄ έξω, ή πάει η μία να κλέψει την σειρά της άλλης…Κάποιες έρχονται για πολλά χρόνια κάνοντας όλα αυτά και μετά λένε ότι δεν βλέπουν βελτίωση, ότι  δεν τις πιάνουν οί ευχές. Τί να τους κάνω εγώ, αφού δεν ακούνε τίποτα…»

 

Αυτά μού είπε ο κύρ Γιάννης για τον παπά Χριστόφορο πού έφυγε από την ζωή αυτή.
Την ευχή του να έχουμε…