Τετάρτη, Απριλίου 16, 2014

"Τα μαρτύριά Σου επιστώθησαν σφόδρα" (Ψαλμ. 93,5) - Η ένδοξος Ανάστασις

«ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΟΥ ΕΠΙΣΤΩΘΗΣΑΝ ΣΦΟΔΡΑ» (ΨΑΛΜ. 93, 5)
Η ΕΝΔΟΞΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ 
Τί στί Πίστις; πόλυτη μπιστοσύνη ες τόν Θεόν. μπιστοσύνη καί νάπαυσις ες τό Πανάγιον καί Σωστικόν θέλημά Του. ργασία πνευματική διά τόν καταρτισμόν καί τόν ξαγνισμόν τς ψυχς μας ντός τν κόλπων τς κκλησίας μας, δηλαδή τς γίας μας ρθοδοξίας. Ατοί δέ πού γωνίσθησαν σοβίως καί καταπαύστως βιώνοντας τήν λήθειαν τς Πίστεώς μας, ο γιοι δηλαδή, μς διαβεβαιώνουν τι τό μόνον διά τό ποον ξίζει κανείς νά ζ καί νά προσφέρ τήν ζωήν του εναι ατή ληθινή Πίστις πού τελικς κφράζεται ς γάπη πρός τόν Θεόν καί γάπη πρός τούς νθρώπους.


λλά τά ποτελέσματα τς χριστιανικς ζως δέν εναι θεωρητικά καί ποκειμενικά. Τά τεκμήρια τς Πίστεως πού παρέχει διος Θεός ες τούς νθρώπους εναι ντικειμενικά καί οδείς χων σώας τάς φρένας μπορε νά τά μφισβητήσ καί νά τά ρνηθ. Καί ατά, πως θά δομε ες τήν συνέχεια, εναι τόσα πολλά, πού δέν μπορε κανείς νά τά ψηφίσ ρκε νος νά μήν χ σκοτισθ πό τά τά διάφορα πάθη καί νθρωπος νά χ τήν γαθή προαίρεσι. νθρωπος μάλιστα πού δέχεται τίς πισκέψεις τς Χάριτος, παρξις πού λούζεται πό τόν φωτισμό τς γίας Τριάδος, πλήρης συγκινήσεως καί ερο νθουσιασμο, ναφωνε μετά το Προφήτου καί βασιλέως Δαυΐδ: «Τά μαρτύριά σου πιστώθησαν σφόδρα» (Ψαλμ. 93, 5)! Δηλαδή, ο λόγοι Σου ο προφητικοί πεδείχθησαν, πό τά δια τά πράγματα, πολύτως ξιόπιστοι!
λλά, ς περάσωμε τώρα νά δομε τά τεκμήρια ατά τς Πίστεως, κατ ρχάς μέσ τν Προφητειν. Καί ναφερόμεθα, τόσον ες τούς ταλαιπώρους θέους καί πίστους, σον καί ες κείνους πού κινονται ες τούς πολυδαιδάλους δρόμους τν ποικίλων «θρησκειν», τν τραπν τν αρέσεων καί τν πεπλανημένων δν τν χριστιανικν  λεγομένων  μολογιν.
Πς εναι δυνατόν νά ξηγηθον μέ τήν πλ καί τετράγωνη λογική ο Προφητεες τς Πίστεώς μας; Πς δηλαδή θά ρμηνευθ τό γεγονός τι μέ κρίβεια καταπληκτική χουν προφητευθ γεγονότα αἰῶνες λοκλήρους πρίν πραγματοποιηθον καί πραγματοποιονται ατά ταν ρχεται ρισμένος καί προκαθωρισμένος καιρός ν πάσ λεπτομερεί; Ο Προφτες ες τόν χρο τς Παλαις Διαθήκης βλέπουν μπρός τους καί βιώνουν κενα τά ποα θά πραγματοποιηθον μετά πό αἰῶνες. δέ μεγαλοφωνότατος Προφήτης σαΐας, 800 λόκληρα τη πρό Χριστο, διαβλέπει τόσον ναργς νώπιόν του νά ξελίσσωνται τά γεγονότα περί το ησο, σάν νά ερίσκετο διος χρονικς παρών, μέ ποτέλεσμα νά χαρακτηρισθ πό τς κκλησίας  ς « πέμπτος Εαγγελιστής».
Ποιά λλη «θρησκεία» διαθέτει προφητεες διά τήν δομήν το πιστεύω της; (Φυσικά, ρθοδοξία μας δέν εναι «θρησκεία», εναι ποκεκαλυμμένη λήθεια το Θεο ες τόν νθρωπο). ς μή ψάχνωμε δίκως, διότι δέν φίσταται οτε μία. Μλλον θά λέγαμε πώς σέ σες περιπτώσεις κατά τό μκος τν παρελθόντων αώνων λειτούργησε λεγόμενος «σπερματικός λόγος», κε προητοιμάζετο νθρωπότης, μέσ νός εδους προφητείας, διά τήν πραγματικότητα πού μελλε νά λθ ες τόν κόσμον, δηλαδή τόν Χριστόν καί τό Σμα Του τήν κκλησία.



Καί γιά νά μήν σχυρισθον τώρα κάποιοι τι ατά πού ναφέρομε εναι θεωρίες καί μόνον, ς κούσωμε, πό τά βάθη το χρόνου, τόν «σπερματικό λόγο» το Σωκράτη, ποος ες τά τελευταα τη το βίου του δίδασκε τά ξς ες τούς προγόνους μας: «... Τόν λοιπόν βίον καθεύδοντες διατελοτε ν, ε μή τινα λλον Θεός μν πιπέμψειε κηδόμενος μν» (1). Δηλαδή, θά κοιμσθε διά παντός, κτός άν σς λυπηθ Θεός καί σς ποστείλ κάποιον λλον ποος θά σς φροντίζη και θά σς π γιατί ζτε.
λλά, εναι μόνη μαρτυρία ατή πό τόν χρον τν λλήνων φιλοσόφων; Φυσικά χι. άν κανείς χ τήν διάθεσι καί μπορε νά μελετήσ, θά βρ καταπληκτικό λικό ες τό θέμα ατό, καί μάλιστα ες λα τά θνη καί τούς ρχαίους πολιτισμούς τς νθρωπότητος, κόμη καί κε πού εναι δύνατον νά φαντασθ νος.
Καί τό τονίζομε ατό, διότι ποιός θά μποροσε ποτέ νά διανοηθ τι καί ατός Βουδδισμός περιέχει μαρτυρίες διά τήν κατάλυσίν του καί τήν ριστική του χρεωκοπία μπρός ες τήν πραγματικότητα τς Θείας νανθρωπήσεως; Κατά τίς ψευδες μαρτυρίες πού προσκομίζει διος Βούδδας (συμφώνως μέ τά κείμενα το νδικο Βουδδισμο), στορικός Βούδδας πέκρουσε πανειλημμένως καί κατηγορηματικς τούς σχυρισμούς τν παδν του, τι δθεν διδασκαλία του εναι νυπέρβλητος καί τι συνεπς δέν πρόκειται νά πάρξ ες τό μέλλον περτέρα διδασκαλία κάποιου λλου. διος Βούδδας, ποος ς γνωστόν δρασε τόν 5ον αἰῶνα π.Χ., προεπε ατά: «Μετά 500 τη, θά χρεοκοπήση διδασκαλία μου» (2). Λές καί εχε ατός προαισθανθ ,τι πηκολούθησε, στήν πραγματικότητα μως ταν κφανσις «σπερματικο λόγου».
ραγε τά γνωρίζουν ατά σήμερα σοι προστρέχουν διά νά ξεδιψάσουν ες τά «φρέατα τά συντετριμμένα»; χουν δέα ατν τν πραγμάτων σοι νθρωποι, καί κυρίως νέοι, φήνουν τήν πονεμένη καί εωδιαστή μας Ρωμηοσύνη ρνούμενοι τά ερά καί τά πάτρια; Γνωρίζουν ατές τίς πραγματικότητες σοι ντρέπονται νά ξεδιψάσουν πό τό «δωρ τό ζν» τς ρθοδοξίας μας; λλά καί σοι χουν μιανθ πό τόν όν τς θρησκειολογικς λύσσας μέ ποτέλεσμα νά πορρίπτουν τόν κατηχητικό ρόλο το μαθήματος τν Θρησκευτικν; χουν πράγματι δέα πό τό τί πρεσβεύουν ο λλες «θρησκεες», θά καταλήγουν ες τό γνωστό οκουμενιστικό ρεφρέν, τι λες ο θρησκεες, καί μαζί μέ ατές καί ρθοδοξία, ποτελον τήν δό πού δηγε ες τόν διο Θεό;
λλά καί κάτι λλο πού συγκλονίζει τι πλέον, ταν γίνεται κατανοητό, εναι πώς ν κόμη καί ο μεσες Προφητεες πού περιέχονται ες τήν Παλαιά Διαθήκη περί τς Θείας νανθρωπήσεως, τν χράντων Παθν καί τς νδόξου ναστάσεως ξεπληρώθησαν πλήρως, λαός ες τόν ποον λέχθησαν τελικς δειξε τέτοια χαρακτήριστη συμπεριφορά, στε νά ναβιβάσ τόν Υόν το Θεο ες τό ξύλο το Σταυρο.
λες ατές λοιπόν ο λήθειες, ο Προφητεες, στορία καί ξέλιξις τν γεγονότων, ποτελον κλόνητες μαρτυρίες γιά τό τι τά «μαρτύρια το Θεο πιστώθησαν σφόδρα». Καί λα ατά, πως βλέπομε, εναι χι θεωρίες, οτε ποκειμενισμοί, λλά γεγονότα διάψευστα καί ναμφισβήτητα. Εναι στορικά γεγονότα, πού σο καί ν προσπαθήσ κανείς εναι φύσει δύνατον νά τά ρνηθ. Γι ατό καί εναι συνεχής καί κατάπαυστος πόλεμος ναντίον το Χριστο. Γι ατό λονέν καί περισσότερον αξάνεται τό μένος ες τό νά διαστρεβλώνωνται τά Βιβλικά γεγονότα.
Εναι ραγε τυχαο τό γεγονός τι κάθε χρόνο πού πλησιάζουν ο ορτές τν Παθν καί τς ναστάσεως, ταν ο νορίες μας καί ο ερές μας Μονές γεμίζουν πό πιστούς πού μέ κατάνυξι προσπίπτουν ες τόν σταυρωμένο καί ναστάντα Χριστό, εναι τυχαο τι τά τηλεοπτικά κανάλια καί τά μεγάλα δημοσιογραφικά συγκροτήματα ρχίζουν τόν πόλεμο τς διαστροφς τν γεγονότων καί τς λάσπης ναντίον τν πιστν μέ πώτερο φυσικά σκοπό νά χτυπηθ Θεότης το Χριστο; λλά εναι τόσο φελες καί φρονες λοι ατοί, πού τούς διαφεύγει τό γεγονός τι πόλεμος ατός, πού λοένα καί κάθε τόσο ξεκινον, εναι χαμένος ξ ρχς. Φαίνεται πώς δέν θέλουν νά διδαχθον πό τήν δια τήν στορική πραγματικότητα καί παναλαμβάνουν τό γελοο καί νυπόστατο πιχείρημα τι «μν κοιμωμένων, κ το μνημείου συλήθη νεκρός» (3).
Φυσικά, πίσω πό τέτοιου εδους «πιχειρήσεις» πάρχουν πάντοτε τά «κανά ργύρια» (λήθεια, ποίων;) πού πατρονάρουν λες ατές τίς παίσχυντες νέργειες καί κινήσεις. λλά, ατοί ο «ντικειμενικοί ρευνητές» καί τά «καλλιτεχνικά ταλέντα» ς τολμήσουν, άν διαθέτουν χι βεβαίως τόλμη λλά ντικειμενικότητα, ς τολμήσουν νά παρουσιάσουν κάτι ντίστοιχο γιά τόν Μωάμεθ καί τήν θρησκεία του... Χρειάζεται σχόλιο πάνω σέ ατά; Οδέν σχόλιον. Ο μάσκες χουν πέσει καί ο πιστοί δέν κλονίζονται πό τούς κάστοτε οδες, τίς σκηνοθετημένες ρευνες καί τίς «στημένες» ναζητήσεις, πού δθεν ναιρον τά πιχειρήματα τς Πίστεως.
Κάτι μως κόμη πολύ βασικό πού εναι νάγκη νά πισημάνωμε. πως δία στορική πραγματικότητα ποδεικνύει το λόγου τό ληθές καί πως λες ατές ο Χριστολογικές προφητεες πραγματοποιήθησαν ως καί τήν μικροτέρα τν λεπτομερειν τους, ατή κριβς βεβαιότητα πραγματοποιήσεως τν προφητειν φίσταται καί διά τίς προφητεες περί το Σώματος το Χριστο, περί τς γίας μας ρθοδόξου κκλησίας. Ατή κκλησία, παρά τούς διωγμούς, μυστικούς, πούλους καί φανερούς, παρά τά μαρτύρια πού σέ κάθε ποχή φίστανται ο πραγματικοί πιστοί, μέρα μέ τήν μέρα, πεκτείνεται καί θά πεκτείνεται ες τά πέρατα τς οκουμένης. Καί πάλι ατό δέν ξηγεται λογικς.
Μά, μήπως εναι δυνατόν νά ξηγηθον ο ταπεινώσεις, Σταυρός καί νάστασις το Χριστο; πάνω πό τούς νθρωπίνους πολογισμούς φίσταται λήθεια τς Πίστεως. Τς ζωντανς Πίστεως πού μπνέεται πό Ατόν πού καθοδηγε τό στορικόν γίγνεσθαι.
πομένως, ο κπληρώσεις τν Προφητειν καί τό γεγονός τς νδόξου καί θριαμβευτικς ναστάσεως το Χριστο πιστοποιον τά τεκμήρια τς ληθείας καί μπνέουν τούς γνες τν πιστν σο καί ν ατοί ο γνες κοστίζουν. ναστάς Κύριος σπασε τά δεσμά το θανάτου, κατσχυνε τόν Διάβολο καί λευθέρωσε σους θέλουν νά λευθερωθον καί νά καταστον πελεύθεροι Χριστο. άν κανείς πιμέν ες τό ντίθετο, δέν χει παρά νά ναμέν π λίγον ως του ποστ καί ατός τήν λοκληρωτική καταισχύνη.
μες τώρα, λοι ο πιστοί, νά νηπιάζωμε ες τήν μαρτία ψώνοντας τά βαΐα τν φοινίκων ποδεχόμενοι τόν Χριστό, ποος μς προσφέρει  τήν πνευματική τροφή πού εναι μόνη ασις καί τροφή ες τίς παρξιακές νάγκες τν νθρώπων καί πού μς δίδει τήν λπίδα τς περβάσεως το θανάτου.
Χριστός μας εναι Νυμφίος τς κάθε ψυχς, ποία ψυχή καλεται νά εσέλθ ες τόν Νυμφνα, τήν κκλησία, διά νά γευθ τήν χαρά τς γάπης καί τς σωτηρίας πού προσφέρει φιλεύσπλαγχνος Κύριός μας. μπρός ες ατήν τήν τελεία γάπη το Χριστο μας μες φείλομε νά συναισθανθομε τι τά νδυμα τς ψυχς μας, πό τήν μαρτία καί τήν πιστία μας πρός Ατόν, χουν ρυπανθ. Διότι, «πιστεύω ες τόν Θεόν» σημαίνει τι δέν μέ γγίζει ,τι «σερβίρει» κάθε ποχή, λλά «πιστεύω ες τόν Θεόν» σημαίνει τι θέλω νά χω προσωπική σχέσι μαζί Του-κοινωνία καί νά μιμομαι τό παράδειγμα τς γάπης Του, τς θυσίας Του, τς προσφορς Του ες τόν νθρωπο. Νά μιμομαι τήν γάπη, τήν ληθινή, τήν γνήσια, τήν θυσιαστική, τήν λοκληρωτική, πού δηγε ες τήν κοινή πορεία μέ τόν γλυκύ ησο. Μυροφόρος πρέπει νά εναι στάσις κάθε ψυχς καί νά συναισθάνεται τήν μαρτωλότητά της, λλά συγχρόνως πρέπει νά γνωρίζ τι Χριστός δέν πορρίπτει κανέναν καί χαίρεται μέ τήν πιστροφή κάθε μυροφόρου ψυχς.
Τά δικά μας μύρα ς εναι μετάνοιά μας. Νά ναλάβωμε «μυροφόρου τάξιν», φέροντες τά δικά μας μύρα ες τόν Χριστόν. Νά ποκτήσωμε τήν τόλμη το Εσχήμονος ωσήφ μέ σταθερότητα ες τήν πίστι μας, νά χωμε τήν μετάνοια, τήν μολογία καί τήν πίστι το ληστο καί νά ρνηθομε τήν κακία, τόν γωισμό καί λα τά πάθη μας. Νά νίπτωμε τά πόδια τν νθρώπων μέ προσφορά καί διακονία νευ μοιβς, προσφέροντας θυσία μέ δάκρυ καί ταπείνωσι.... γάπη, προσφορά, θυσία, μετάνοια, χι μέ τό ψεύτικο φιλί το ούδα, λλά μέ τό δάκρυ τς πόρνης. χι μέ τό θράσος το ψεύτη μέ τό φιλί στό πρόσωπο, λλά στά πόδια μέ ταπείνωσι. τσι, προσφέροντας τά μύρα τς μπρακτης πιστροφς-μετανοίας ες τόν Χριστόν, Κύριός μας, πού γκαλιάζει τούς πάντας χωρίς ξαίρεσι, θά λαφρύνη τό φορτίο τς πορείας πό τόν Γολγοθ μας πρός τήν νάστασί μας, καί θά μς δηγήση ες τήν νάστασι  τς νίκης νάντια ες τόν θάνατο. Νά νεκρώσωμε λοιπόν τά πάθη μας διά νά γευθομε τήν προσωπική μας νάστασι.
Καλή νάστασι σέ λους μας.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1.       Πλάτωνος, πολογία Σωκράτους 18 (31Α).
2.       Λ. Φιλιππίδου, στορία τς ποχς τς Καινς Διαθήκης (ξ πόψεως παγκοσμίου καί πανθρησκειακς), Τόμος Β σελ. 775 -778. ΑΘΗΝΑΙ 1958. 


3. Τ Τετάρτ τς Διακαινησίμου, σπέρας, Στιχηρά νατολικά, χος πλ. α.

1 σχόλιο:

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά