Παρασκευή, Μαΐου 23, 2014

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Φωνή ἐξ οὐρανοῦ. Ἡ συνάντησις Πατριάρχου καί Πάπα κατά τόν ὅσιον Γέροντα Φιλόθεον Ζερβάκον

Φωνή ξ ορανο
 συνάντησις Πατριάρχου καί Πάπα κατά τόν σιον Γέροντα Φιλόθεον Ζερβάκον
Γράφει  Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης,
μότιμος Καθηγητής τς Θεολογικς Σχολς το Α.Π.Θ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλά κείμενα τοῦ ὁσίου Φιλοθέου πού ἀναφέρονται στίς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ καί σε ἄλλες, στίς προσπάθειες τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα γιά ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» καί στους θεολογικούς διαλόγους μέ τούς αἱρετικούς. Οἱ γνῶμες του ἀποκτοῦν ἐνισχυμένη ἐπικαιρότητα γιατί ἔχει ἤδη ἐξαγγελθῆ καί θά πραγματοποιηθεῖ στά Ἱεροσόλυμα στίς 25 Μαΐου συνάντηση τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου μέ τόν πάπα Φραγκίσκο, ἐπί τῇ ἐπετείῳ τῶν πενήντα ἐτῶν ἀπό τήν συνάντηση τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα μέ τόν πάπα Παῦλο Στ´ τόν Ἰανουάριο τοῦ 1964.
 Ἡ συνάντηση ἐκείνη ἐπικρίθηκε δικαιολογημένα ἀπό τόν τότε ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Χρυσόστομο Β´ Χατζησταύρου, τόν ἀπό Φιλίππων, πολλούς ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τό Ἅγιον Ὄρος, καί ἀπό τόν Γέροντα Φιλόθεο. Καί ἐνῶ σήμερα τά φιλοπαπικά καί οἰκουμενιστικά ἀνοίγματα, μετά ἀπό πενήντα χρόνια, εἶναι ἀσυγκρίτως χειρότερα, λόγῳ τῆς οἰκουμενιστικῆς διαβρώσεως καί ἀλλοτριώσεως δέν ἀναμένονται δυστυχῶς ἀνάλογες ἀντιδράσεις. Ἐμεῖς ὅμως ἄς ἀκούσουμε τίς φωνές τῶν παλαιῶν, πού ἐκφράζουν τήν διαχρονική συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας καί τό φρόνημα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, ἄς δοῦμε τί λέγει γιά τά θέματα αὐτά ὁ ὅσιος Φιλόθεος. Εὐτυχῶς γιά τόν ἐρευνητή καί μελετητή βρίσκονται αὐτά καταχωρισμένα καί ὁμαδοποιημένα στούς δύο ὀγκώδεις τόμους τῶν ἐκδόσεων τῆς «Ὀρθοδόξου Κυψέλης», ἀλλά καί συγκεντρωμένα σέ ἕνα εἰδικό μικρό βιβλίο πού ἐξέδωσε ὁ ἴδιος ἐκδοτικός οἶκος τό 2007 μέ τίτλο πίκαιρα κείμενα ρθοδόξουμολογίας καί πατερικς γραμμς γιά την αρεση το Παπισμο καί τήν νωση τν κκλησιν≫.
Τό συνοπτικώτερο καί περιληπτικώτερο ὅλων εἶναι ἕνα γράμμα πού ἔστειλε ὁ ὅσιος Φιλόθεος πρός τόν πατριάρχη Ἀθηναγόρα, στό ὁποῖο τοῦ ἐπισημαίνει τούς κινδύνους ἀπό τίς ἀντικανονικές καί ἀντιπαραδοσιακές του πρωτοβουλίες γιά τήν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν». Τό κείμενο ἐγρά φη μετά τή συνάντηση πατριάρχου καί πάπα στά Ἱεροσόλυμα τόν Ἰανουάριο τοῦ 1964. Ἐπισημαίνει κατ᾽ ἀρχήν ὅτι εἶχε σκοπό να γράψει ἐνωρίτερα ξ φορμς τν σπευσμένων καί διστάκτων νεργειν≫ τοῦ Ἀθηναγόρα γιά τήν ἕνωση ≪τς ρθοδόξου νατολικς κκλησίας μετά τς κακοδόξου Παπικς≫.Δείχνει ἀπό τήν ἀρχή ποια εἶναι ἡ γνώμη του γιά τήν Ρώμη, την ἐκκλησία τὴν ὁποίαν ὀνομάζει «παπική» καί «κακό δοξη», δηλαδή αἱρετική, ὅπως τό λέγει σαφέστερα και αὐστηρότερα στή συνέχεια καί σε ἄλλα κείμενα. Ἀνέβαλε νά γράψει, διότι ἤδη εἶχαν γράψει ἐπιφανεῖς ἱεράρχες, ἐκλεκτοί κληρικοί, εὐσεβέστατοι καθηγηταί, ἐνάρετοι μοναχοί και λαϊκοί, λόγιοι καί διανοούμενοι ἐναντίον τῆς ≪βεβιασμέν τῷ τρόπ καί δουλι κψευδοενώσεως≫. Οἱ ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν τῶν Ἑλλήνων, κληρικῶν καί λαϊκῶν,ἐθνικές συμφορές ἔπρεπε νά συνετίσουν τόν πατριάρχη καί, ἀντί να προωθεῖ τήνπαράτολμη καί ψυχοβλαβέστατη ἀπόφασή του γιά ἕνωση μέ τόν πάπα, ἔπρεπε νά προσπαθήσει νά ἑνώσει προηγουμένως τά διεστῶτα μέσα στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, νά ἐπαναφέρει τήν ἑνότητα στήν Ἐκκλησία μας, μετά ἀπό τό σχίσμα καί τήν διαίρεση πού προκάλεσε  προμελέτητος, σκοπος, καιρος καί διαβολική καινοτομία, τοι εσαγωγή το Γρηγοριανο (Παπικομερολογίου πό το μασώνου προκατόχου σας Μελετίου Μεταξά κη, παρασύραντος τον τότε ρχιεπίσκοπον θηνν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον≫. Πρίν ἀπ᾽ ὅλα ὅμως καί πάνω ἀπ᾽ ὅλα ὁ ὕπατος τῆς Ὀρθοδοξίας πατριάρχης ἔπρεπε νά κηρύξει μετάνοια σέ ὁλόκληρη τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία και στόν ἁμαρτωλό ἑλληνικό λαό, να δώσει τό σύνθημα τῆς ἐπιστροφῆς στόν Παντοκράτορα Κύριο, νά ἐπιδιώξει τήν φιλία καί τήν ἕνωση με τόν φιλοστοργότατο οὐράνιο Πατέρα, διότι ἡ καταφρόνηση τῶν θείων Του ἐντολῶν, ἡ ἀνυπακοή καί ἡ ἀγνωμοσύνη ὁδηγοῦν στά σχίσματα καί στίς διαιρέσεις. ΑΝΤΙ αὐτῶν τῶν θεαρέστων ἐνεργειῶν ὁ πατριάρχης ἐνισχύει το σχίσμα καί τήν διαίρεση στην Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, μέ τό να σπεύδει ≪γοργ τβήματι καί δουλικ τ φρονήματι≫ νά πραγματοποιήσει τήν ἀρχική του ποπτηἀπόφαση γιά ψευδοένωση μέ τόν ψευδοαλάθητο πάπα, ὁ ὁποῖος μᾶς καλεῖ ὡς πεπλανημένους νά ἐπιστρέψουμε στήν παπική μάνδρα. Ἐπειδή, λοιπόν, ἐξετίμησε ὁ ὅσιος Φιλόθεος ὅτι τόν πατριάρχη δέν τον ἀπασχολεῖ νά ἐπιτύχει, πρίν ἀπό κάθε ἄλλη ἕνωση, τήν οὐσιαστική ἕνωση καί φιλία μέ τόν Τριαδικό Θεό και τήν ἐπαναφορά τῆς ἑνότητος στην Ὀρθόδοξη καί πολυπαθῆ  Ἑλλαδική Ἐκκλησία, πού διαιρέθηκε λόγῳ τοῦ ἡμερολογίου, ἀναγκάσθηκε νά γράψει τό γράμμα φοβούμενος ὅτι θα ἁμαρτήσει, ἐάν σιωπήσει καί δεν ὁμολογήσει τήν ἀλήθεια. Καί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἄφησε ὁ πατριάρχης τόν λύκο νά ἁρπάζει καί νά διασκορπίζει τά πρόβατα πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος, καί ἡ μόνη του φροντίδα εἶναι πῶς ≪παντί σθένει και τρόπ≫ θά ἐπιτύχει τήν ἕνωση και τήν ὑποταγή καί τοῦ ἰδίου καί τοῦ ποιμνίου στόν πάπα. Τό ποίμνιο, ὅμως εἶναι λογικό καί δέν θά ἀκούσει πλέον τήν ἀλλότρια φωνή του, θά τόν ἀκολουθήσουν μόνον τά ἐκτός τῆς αὐλῆς τοῦ Χριστοῦ πρόβατα, ≪τά κ τς παπικς καί λουθηροκαλβινικς μάνδρας, τάτεροδόξως καί κακοδόξως φρονοντα≫.
δη ο γιορετες Πατέρες δωσαν τό καλό παράδειγμα καί διέκοψαν τό μνημόσυνο το πατριάρχου, πάρχουν δέ μυριάδες λλήνων, κληρικν καί λαϊκν,  πό τούς ποίους λλοι πεκήρυξαν καί λλοι εναι τοιμοι νά ποκη ρύξουν τον πατριάρχη, φ σον πιμένει στην ποπτη καί σκόπιμη ψευ δοένωση. Πρέπει μέ θάρρος ὁ πατριάρχης νά πεῖ στόν πάπα καί στούς ἄλλους αἱρετικούς: Καί μες θέλουμε την νωση καί τήν πιθυμομε διακας. Σς δεχόμαστε εχαρίστως, φοπροηγουμένως ποβάλετε τίς κακοδοξίες καί τίς πλάνες σας καί σα εναι ντίθετα πρός τούς ερούς Κανόνες καί στίς Πατερικές παραδόσεις τν πτά γίων Οκουμενικν Συνόδων. Εἶναι βέβαια δεδομένο ὅτι αὐτό δέν πρόκειται νά συμβεῖ, διότι≪ο Παπικοί μμένουν πεισμόνως καί μεταθέτως ες τάς κακοδοξίας καί αθαιρεσίας των≫, ὅπως ἐκτιμᾶ καί  γιος Νεκτάριος στό βιβλίο του «Μελέτη στορική περί τν ατίων το σχίσματος... καί περί το δυνάτου  δυνατο τς νώσεως». Ἐκεῖ λοιπόν συμπερασματικά διαπιστώνει  γιος Νεκτάριος ὅτι ν σ τά κύρια ατια τοχωρισμο μένωσι τά ατά, α δέ κκλησίαι νέχονται τά αυτν,  νωσις εναιδύνατος· να θεμελιωθ ατη, πρέπει να στηρίζεται πί τν ατν ρχν, λλως πς πόνος μάταιος≫. ΗΕΝΩΣΗ εναι καλόν νά γίνει, λλά νά γίνει πως τήν θέλει  Χριστός, κατά Χριστόν, μακρυά πό κάθε κοσμική σκοπιμότητα καί κάθε συμβιβασμό. Δέν φελεπλς μία ξωτερική νωση, πως πιδιώχθηκε πολλές φορές καί πέτυχε. λόκληρη στορία τν νωτικν προσπαθειν πό τό 1054 μέχρι σήμερα δείχνει τιπιδιώκεται  ποταγή τν ρθοδόξων στόν πάπα. πί δέκα αἰῶνες κάνουμε θεολογικό διάλογο μαζί τους, καί τά ποτελέσματα τν διαλόγων δέν εναι πλςμηδαμινά, λλά καί ντίθετα προς σα περιμέναμε. πάρχει λλωστε τό λυπηρό γεγονός, πού μς καθιστ διστακτικούς,  παρξη καί  νίσχυση πό τούς πάπες τςπροβατό σχημης, ρπακτικς καί γριας λύκαινας, τς Ονίας,  ποία δηλητηριάζει τίς σχέσεις μεταξύ τν δύο πλευρν. Πρίν πό κάθε νωτική προσπάθεια πρεπε πατριάρχης να θέσει δύο ρους γιά τήν ναρξη τν συζητήσεων· τήν μεση διάλυση τς Ονίας καί τήν ποχρέωση το πάπα νά γκαταλείψει τό πρωτεο καί νά δεχθε τι εναισότιμος με τούς λλους πατριάρχες καί τσι να συμπεριφέρεται καί στίς συναντήσεις καίχι ς με γαλόψυχος πατέρας πού δέχεται τούς σώτους υούς στήν γκαλιά τς Ρώμης.Δέν πάρχει ληθινός Χριστιανός πού μένει συγκίνητος μπροστά στήν χριστοπόθητη εχή τς νώσεωςρκε πό τό γλυκύτατον νομα ατς νά μήποκρύπτεται δόλος καί πονείδιστος ποδούλωσις≫. Πρέπει  Δυτική κκλησία νακάνει χι πλς βήματα, λλά λματα γενναα, γιά νά φθάσει κε πού λλοτε στεκότανδελφωμένη με τήν νατολική κκλησία. φ σον μως μένει στίς ρχές τοΠαπισμο, ≪θά εναι πρξις σχάτης φροσύνης ν νοίγωμεν μες ο ρθόδοξοι συζητήσεις μέ νθρώπους, ο ποοι δέν χουν τήν διάθεσιν νά μετακινηθον κ τν θέσεών των οδέ κατ λάχιστον, ντιθέτως δέ κδηλώνουν τάσεις πορροφήσεως λων τν λλων κκλησιν. σκόπους δέ καί ματαίας συζητήσεις ποκρούει  γιής καίδιάφθορος συνείδησις τν ρθοδόξων≫. Καθιστ προσεκτικό τόν πατριάρχη μπροστά στόν κίνδυνο μέ τις ψευδοενωτικές κινήσεις του να προκαλέσει νέα σχίσματα, διότι θα  ναγκασθον ο γιορετες Πατέρες  πέντε ως δέκα μητροπολίτες νά ντιδράσουν, γιά νά προφυλάξουν τήν κκλησία πό τήν καιρη «νωση». πενθυμίζει τά σχετικά ρητά το Χρυσοστόμου,  ποος γίασε τόν Οκουμενικό Θρόνο: ≪Οδέν οτω παροξύνει τόν Θεόν ς τό τήν κκλησίαν διαιρεθναι≫ καί ≪Ο δέ αμα μαρτυρίου δύναται νά ξαλείψ τήν μαρτίαν τοδιαιροντος τό σμα τς κκλησίας≫. Καλε τόν πατριάρχη νά ρυθμίζει τάκκλησιαστικά πράγματα ≪μακράν πάσης ξένης πιρρος καί παντός ξένου διπλωματικο πολογισμο≫.
 Θεός θεσε τήν κκλησία μέσα στόν κόσμο, καί  Σατανς προσπαθε νά θέσει τόν κόσμο μέσα στην κκλησία. Μέ τήν ντικανονική και πρωτότυπη συνάντησή του μέ τονπάπα στά εροσόλυμα  πατριάρχης δέν πέτυχε πολύτως τίποτε. ντίθετα νίσχυσε ν πρώτοις τήν λατινική θέση τι μες ο «σχισματικοί» προστρέχουμε νά νωθομε μέ τονπάπα καί δεύτερον μέ τούς θεαματικούς, ξεζητημένους σπασμούς,
τούς γλοιώ δεις ναγκαλισμούς και τήν ναντίον τν ερν κανόνων νταλλαγή δώρωνγινε πολύ πιο μεγάλος  κίνδυνος, διότι στήν ψυχή τν πιστν μβλύνεται  συνείδησητι ο Παπικοί εναι αρετικοί.  διάλογος, ο συμπροσευχές, ο δωροληψίες, ολευθεριάζουσες καινοτομίες εναι συγχώρητες, διότι νοθεύουν καί λλοιώνουν τά παραδεδεγμένα πό τούς γίους πο στόλους καί τούς γίους Πατέρες, πό Οκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους. Διαβεβαιώνει τόν πατριάρχη τι θά συναντήσει μεγάλη ντίσταση πό τό ρθόδοξο πλήρωμα, πού τό δηγε αχμάλωτο στην Βαβυλνα τν δυτικν θν και δογμάτων, σ ατήν τήν πορεία προς τήν δουλόφρονα καίντίχριστη νωση (ποταγή) μέ τόν αρετικώτατο Παπι σμό. Θά συμβε τι συνέβη μέ τήν Φερράρα-Φλωρεντία. Θα σαρώσει  Θεός τούς προδότες με λλους Φωτίους, Κηρουλαρίους και Μάρκους Εγενικούς. Μπροστά στήν ωσφορική φυσίωση τοπισκόπου τς Ρώμης, πού θεσε καί ατός τόν θρόνο του περάνω τν στρων, πρέπει πατριάρχης νά φωνάξει: «Στμεν καλς, στμεν πάντες ν τας σεπτας τν Πατέρων παραδόσεσιν». λα διαλαλον τόν κίνδυνο πού διατρέχουμε, τανσυνδιαλεγόμεθα μέ πίμονους αρετικούςΜέ τό νάμένουμε ντίθετα ριζωμένοι καιμετακίνητοι στήν ρθοδοξία μας, δίνουμε τήν δυνατότητα καί στους οουσδήποτε αρετικούς νά νανήψουν καί νά νσωματωθον στην Μία, γία, Καθολική καίποστολική κκλησία, στε νά βρον τήν σωτηρία τους. ταν τούς κολακεύει πατριάρχης, τούς βλάπτει, διότι πως δη διεπίστω σε  Μ. Βασίλειος≪θεραπευόμενα τά περήφανα θη ατν περοπτικώτερα γίνεσθαι πέφυκε≫ καίάν πιμείν ἡ ὀργή το Θεο ποία βοήθεια μν κ τς δυτικς φρύος;≫.
Τελειώνει τήν πιστολή του ατή πρός τόν θηναγόρα  σιος Φιλόθεος γράφονταςτι τό πρωταρχικό κύριο μέλημά μας πρέπει νά εναι τό πς θά ξιλεώσουμε τόν παροργισμένο γιά τίς μαρτίες μας Κύριο καί θά τον καταστήσουμε εμεν καί εδιάλλακτο. Κορυφώνον τας δέ τήν παρρησία καί τήν μολογητική του διάθεση,πως πραξε σέ νάλογης σημασίας πιστολή του πρός τόν θηναγόρα καί  σιος Γέ ροντας πιφάνιος Θεοδωρόπουλος, γράφει τά ξς ποκαλυπτικά πι καλούμενος καί την ποκάλυψη το γίου ωάννου τοῦ Θεολόγου:μολογουμένως φοβομαι πώς διά τό τυχές Οκουμενικόν Πατριαρχεον, λλά καί δι λλας περιπτώσεις, παναλαμβάνεται το Γραφικόν “ο ερες θέτησαν νόμονμου καί βεβήλωσαν τά γιά μου. ναμέσον γίου καί βε βήλου ο διέστειλαν”. Βλέπω δέ μέ τούς νοερούς φθαλμούς τς ψυχς μου καί κούωμέ τά τα τς καρδίας μου φοβερόν καί νά τό επω!- τόν γγελον τς ποκαλύψεως νά λέγη ες τόν πρτον τς ρθοδοξίας: “Μνημόνευε πόθεν πέπτωκας καί μετανόησον... ε δέ μη ρχομαί σοι ταχύ καί κινήσω τήν λυχνίαν σου κ το τόπου ατς, άν μημετανοήσης” (ποκ. 2, 5). ποία κπτωσις! ποία συμφορά≫.


Ορθόδοξος Τύπος, 23/5/2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά